wat al een hond overlijd?

Hoi Diana,

Triest he voor zo'n hondje....

Maar had jouw hondje ook Giardia dan, want het is voor het eerst dat ik hoor over bloed in de urine. Bloed in de ontlasting komt wel voor bij Giardia.

Groetjes, Amy

Tsjonge jonge, wat een verdriet toch allemaal. Ik ben op zoek naar informatie over het inslapen van een jonge hond en lees dan ook het trieste verhaar van Amy.
Onze hond Melany is 11 maanden oud. Heeft in augustus haar linker kruisband gescheurd en is geopereerd. Na 8 weken scheurde dezelfde kruisband opnieuw en heeft ze daar een flinke ontsteking zitten. Nu is die poot nog steeds niet in orde en afgelopen weekend heeft ze ook de kruisband in haar rechterpoot gescheurd en dit alleen door op te staan. Verder is bij eerdere foto's al gebleken dat ze een slechte linker heup heeft en een slechte rechter elleboog. De specialist in de kliniek was vorige keer al niet erg optimistisch en zag het somber in. Morgen gaan we opnieuw naar de kliniek en onze fokker heeft aangegeven dat het misschien beter is om Mel in te laten slapen omdat de kans groot is dat ze altijd met pijn blijft lopen. Ze slikt nu ook al maanden pijnstillers en antibiotica. En moet al maanden rustig aan doen, niet spelen, alleen even uit laten 5 tot maximaal 10 minuten. Wat voor leven is dit voor een jonge hond.
De andere kant van het verhaal is dat het een lieve schat is, altijd blij als ze je ziet, gek is op knuffelen.
Jongens wat is wijsheid, ik word er gek van.
Eerst morgen maar eens afwachten.
Groetjes Hennie

Jeetje Hennie,

Wat een verhaal. Het is zo lastig om die beslissing te moeten nemen.
Je verstand is heel duidelijk en zegt je dat het zo niet gaat, maar je hart wil zo graag!

Ik kan me goed voorstellen dat je ieder gebaar van vreugde bij je hond aangrijpt als een excuus om de beslissing niet te hoeven nemen. Ik zou precies hetzelfde hebben.

Ik wens je heel veel succes morgen bij dierenarts en hoop dat er nog een sprankje hoop voor jullie Mel over is.

Succes, en ik leef met jullie mee.

Lieve groet,
Juliette

Hoi Mandy.

Ik heb daar wel ervaring mee.
Mijn hondje is 18 sept thuis overleden.
Je kunt dan de dierenambulance bellen.
Deze mensen komen hem dan halen.
Doen ze overigens heel netjes met respect voor de overleden hond.
Zij zorgen dan dat deze op het crematorium terecht komt en dan neemt het crematorium contact met jou op.
Je kunt dan precies zeggen wat je graag wilt.
Ik heb mijn hondje thuis laten komen en staat bij mij binnen op het dressoire met een mooie foto en een kaarsje erbij.
Maar uitstrooien kan natuurlijk ook.
Je kunt het zelf doen maar ook door hun laten verzorgen.

Gr liesbeth,Turbo en Luna

Hoi Juliette

Bedankt voor je reactie. Het is en blijft moeilijk, we zijn vandaag in de kliniek geweest en de specialist heeft Mel weer helemaal onderzocht en de foto's nog eens goed bekeken.
Als er geopereerd moet gaan worden worden het twee tplo operaties, maar nu al met de aantekening dat het nooit helemaal goed zal komen dat Mel haar knieën dusdanig slecht zijn dat ze altijd minder valide zal blijven.
Ook haar rechter elleboog is niet goed dat was duidelijk te voelen en op de foto te zien en daar heeft hij ook bedenkingen bij. We kunnen haar laten opereren MAAR ze zal altijd last blijven houden en pijn hebben.
Vanmorgen wilde ik het liefst meteen laten opereren maar de arts heeft aangegeven dat het zeker ook niet onverstandig zou zijn om Mel in te laten slapen gezien het hele plaatje. We hebben bedenk tijd gehad maar ik denk dat hoe lang we ook de tijd krijgen de beslissing lood zwaar is. Want als goede baas moet je voor de hond denken, maar wat nou als je je hond niet kwijt wilt.
Dit worden nog een paar slapeloze nachten.
Groetjes Hennie

Hoi Hennie,

Wat vreselijk....Ik kan me zo goed indenken dat het een vreselijke beslissing is....Wanneer doe je het goed? Als je haar laat opereren? Echter garantie heb je niet en je schrijft zelfs al dat ze altijd pijn zal blijven houden....Dat zou voor mij een belangrijk punt zijn. Want een jonge hond een leven te bieden met pijn.....lijkt mij ook niet het ideale. Ik weet wel hoe moeilijk het is. Ik heb 3 maanden voordat ik mijn vorige hond in liet slapen, ook hem nog laten opereren....Meer omdat ik zo iets had, we proberen het. Proberen we het niet en geven we op, dan weet je nooit wat de juiste beslissing geweest zal zijn. Achteraf zeg ik nog steeds, dat het van mijn kant niet helemaal eerlijk was. Ik had eigenlijk naar het totaalplaatje moeten kijken en toen al moeten beslissen dat ik hem geen plezier deed met die laatste operatie....Maar dat is altijd achteraf. Had ik hem niet laten opereren, had ik mij altijd afgevraagd...Wat als ik dat wel had gedaan? Het is en blijft gewoon heel moeilijk om over je maatje te moeten beslissen!! Helaas kan een hond zelf de keuze niet maken. Maar in jouw geval, zou ik inderdaad ook gaan kijken wat de verwachtingen zijn na de operaties...En het stukje altijd last houden en pijn hebben, zou denk ik zwaar moeten wegen in je beslissing. Hoe moeilijk het ook is..... Je moet de juiste keuze maken, uit liefde voor je maatje. Ik wil je heel veel sterkte wensen....Welke keuze je dan ook mag maken. Denk er goed overna en zet alle voors en tegens naast elkaar....Als je haar in laat slapen, dan doe je dat ook uit liefde voor haar. Dan gun je haar die laatste rust en een leven zonder pijn....Nogmaals heel veel sterkte. Op dit moment zou niemand in je schoenen willen staan!!

Liefs en een steunknuf van Monique

Hoi Monique,
Bedankt voor je reactie, ik ben er erg blij mee. Ik snap precies wat je bedoelt het is ook het belangrijkst dat we de voor en tegens afwegen voor Mel. Omdat we het zelf nog niet exact weten hebben we in overleg met onze eigen dierenarts besloten om een second opinion aan te vragen en mocht deze arts tot dezelfde conclusie komen dat Mel na een operatie minder valide blijft en veel pijn zal houden dan denk ik dat we in het belang van Mel haar in zullen moeten laten slapen. Maar op dit moment moeten we voor ons zelf toch nog deze stap zetten.
Gezien jou verhaal over de operatie op je eigen hondje denk ik dat je dit ook wel zult begrijpen. Je wil toch altijd het idee hebben dat je alles hebt geprobeerd wat maar mogelijk is.
Onze vorige hond Joris is 17 jaar geworden en zelfs toen viel het ook niet mee om de knoop door te haken maar dan heb je wel het gevoel dat je samen met je maatje een heel gelukkige tijd hebt doorgebracht en Joris verdiende zijn rust dan ook.
Onze kater Mickey hebben we begin dit jaar in moeten laten slapen, die was ook al 17 inmiddels en had een acute embolie in zijn ruggenmerg waardoor hij ineens verlamd was, dan is die keus toch iets "makkelijker". Je ziet dat hij vreselijk lijd en dat wil je niet voor je huisdier.
Als ik meer weet dan laat ik het nog wel weten. Alvast bedankt voor je steun.
Liefs Hennie

hoi Hennie ik weet hoe het is , als je een jonge hond moet laten inslapen,onze kruising collie had HD het werd ondekt toen hij 5mnd aan bijde heupen, we ondekte het omdat hij steeds na het spelen of wandelig,ging liggen,dus bij de dokter werden foto's gemaakt,op de foto's bleek dat hij aan 2heupen HD had heel erg de linker was erger dan de rechter, ze adviseerden ons inslapen, ik was helemaal van de kaart,we hadden een jaar geleden onze vorige hond in laten slapen, dus ik moest er niet aan denken,we zijn naar verschillende artsen geweest, opereren,konden ze wel maar, de kans dat het goed kwam was klein,we hebben hem artroluxiel gegeven,en daar heeft hij nog 10 jaar op geleeft en ook wel andere middelen, misschien is er nu iets anders in de handel, want het is 10jaar geleden ongeveer, maar ik kon het ook niet, je wilt niet dat het dier pijn heeft dus hij kreeg ook wel tussendoor pijnstillers, maar hij kon natuurlijk niet spelen met andere honden hij ging er wel bij maar ertussen liggen en de anderen speelden er dan omheen maar ik wil maar zeggen ik heb de keus gemaakt om hem te houden, maar jou hond heeft weer iets anders dan mijn hond, het is moeilijk allemaal je merkt wel aan je hond of hij het nog leuk vind, als het ondraaglijk wordt merk je het wel, maar je probeert alles als er weer iets nieuws is, ben je blij. dan ga je dat proberen. ik wens je heel veel sterkte! groetjes Lucia!

Hallo allemaal,
Wat een hoop verdriet, tranen lopen over mn wangen als ik jullie verhaal lees en brengt mij terug naar de dag dat ik van mijn beste maat afscheid moest nemen.
Inmiddels alweer 25 jaar geleden moest ik mijn eerste Dober Donar in laten slapen. Plotseling functioneerde zijn nieren niet meer en zo vergiftigde hij zich zelf.
Oplossing: elke dag aan een of ander apparaat om de functie van zijn nieren over te nemen. Dat nooit! De beslissing om hem zo snel mogelijk in te laten slapen was dan ook niet moeilijk voor mij. Een hond die zijn leven lang door het bos had gerent en gescharreld. Die bijna overal met mij naar toe ging, in de bus, trein,auto en met de fiets. Die bij mijn vriendengroep hoorde. Vrienden vroegen waar hij was als hij eens een keertje er niet bij was. Een hond die, als ik niet thuis was, soms de vrijheid nam om naar een vriend van mij te gaan om samen met hem naar het bos te gaan.Ik kan een boek schrijven over zijn leven. Moest ik deze hond aan een machine kluisteren? Ik heb nog nooit zoveel verdriet gehad nadat hij was ingeslapen. Ik heb zijn lichaam gewoon bij de dierenarts gelaten die het naar een destructie bedrijf heeft gebracht. Ik heb daar geen spijt van. Begrafenissen, crematies en al dat soort rituelen zijn voor mij volkomen zinloos. De ziel is uit het lichaam. Het omhulsel heeft geen functie meer.

Voor mij staat altijd voorop dat je je dieren een lijdensweg moet besparen. Pijn die niet weggaat met medicijnen of operatie waardoor het leven van zo'n dier een soort gevangenis wordt verdient het niet. Natuurlijk zal je hond, hoe ziek en hoeveel pijn hij ook heeft, altijd blij zijn als hij bij je is. Dat is de aard van de hond. Liefde voor je hond betekend dat je niet egoistisch mag zijn. Jij hebt de taak hem ten alle tijden te beschermen. En dat betekend soms dat je jezelf even moet vergeten.

Dat ik er zo tegenaan kijk wil niet zeggen dat ik jullie manier om met zulke gebeurtenissen om te gaan veroordeel. Ieder zijn manier om de dood van zijn makker te verwerken. Waar ik wel moeite mee heb, is het egoisme van sommigen om je hond tegen beter weten in leven te houden.

Ik wens jullie veel sterkte met jullie verdriet en de moeilijke beslissing die je op een dag misschien moet nemen.
Joep

ja , allemaal herkenbaar , ook wij zijn al vele maatjes verloren , en hebben altijd voor hen de keuze moeten maken , maar wij vinden dat dit ook dierenliefde is , want je hond kan immers niet beslissen , maar moeilijk is en blijft het om je trouwe makker te laten sterven , en ik ben het dan ook helemaal met Joep eens , het honden leven moet wel leefbaar zijn , en als je ziet dat het lijden wordt dan is het tijd om afscheid te nemen , want geen hond wordt gelukkig van zijn leventje slijten als een soort kasplantje , daarnaast blijft een hond zijn grens altijd verleggen en is bikkelhard voor zichzelf , maar wat wij altijd wel heel triest vinden is als een veel te jonge hond in moet slapen , als je een hond hebt die een bevredigende leeftijd heeft bereikt is het voor jezelf ook wat gemakkelijker er vrede mee te hebben . wijzelf laten ze altijd hier thuis in slapen , dan zien de andere honden ook dat het over is , we laten de overleden hond dan meestal nog 1 of 2 dagen liggen in zijn mandje , en laten hem dan cremeren , brengen de hond zelf naar het crematorium , en halen later de as op die we uitstrooien in de duinen in een plas waar we altijd veel wandelen , en zo hebben we altijd een mooie herdenkings plek ,

wil verder alle mensen die nu voor deze zware moeilijke keuze staan heel veel sterkte wensen , want alleen ware hondenliefhebbers begrijpen dit verdriet ,

Onze Shita moesten we 23 januari laten inslapen.Dit wisten we dus van te voren en dat gebeurde dus thuis veilig op zijn eigen plekje.
Omdat hij groot was en wij een kleine tuin hebben is hij gecremeerd.
Begraven op een begraafplaats was voor ons geen optie omdat,dat op een plek zou zijn die hij niet kent en een half uur met de auto bij ons vandaan.En dat voelde niet goed.
Dus gecremeerd.Hij werd opgehaald bij ons thuis en heel respectvol mee genomen.
Maar mijn vriend is wel wezen kijken de dag dat hij gecremeerd werd om zeker te zijn dat alles liep zoals afgesproken.Gewoon omdat dat beter voelde.
Haar as hebben we in het bos en tuin uitgestrooid toen we er aan toe waren.

Onze Saba is afgelopen woensdag onverwachts overleden,hij zou geopereerd worden en ze zagen dat het gewoon een enorme lijdensweg zou worden dus belde ze ons en moesten we naar hem toe om afscheid te nemen.
We hebben hem mee genomen naar huis en omdat hij klein was hebben we hem in de tuin begraven.

Gisteren heb ik ook mijn hondje Boris moeten laten inslapen .het ging al maanden niet meer.afgelopen zaterdag had hij erg veel pijn .Hij kon niet blijven liggenwas erg onrustig kortom de lijdensweg was ingezet.
Dat mag je een hond ook niet aandoen .Dus naar de dierenarts.De keuze had ik wel gemaakt en hoe vreselijk ik het ook vind en hoeveel verdriet ik ook heb dit was de juiste keuze.De dierenarts ging hem nog onderzoeken bij zijn nieren voelen enzo en dat deed goed zeer.Hij probeerde hem te bijten en toe werd de dierenarts geirriteerd nou zo van zo kan ik hem niet onderzoeken als je hem niet goed vast houdt.Dat onderzoeken deed pijn ik zei het is toch wel duidelijk .Het gaat al maanden niet goed .Het is een boerenfox die horen intens te leven en niet met pijn rond te lopen .En hij was al 15 jaar.
Maar waar ik nu nog moeite mee heb is dat de eerste spuit (om te gaan slapen ) erg veel zeer deed Hij piepte .Ik zette hem op advies van de dierenarts op de grond en hij trok met zijn pootje dus dat had erg zeer gedaan.Daarna ging hij wankelen en viel hij op de grond en probeerde nog wat slijm over te geven
Ik weet of hij dit nog bewust mee maakte ik hoop van niet
Uiteindelijk legde hij hem op de tafel en gaf hem de definitieve spuit .Buiten dat ik intens verdriet heb van de dood van een kamaraad waar ik 15 jaar alle vrije moment mee heb meegemaakt heb ik ook een frustratie opgelopen bij de dierenarts Ik laat hem cremeren .

Beste Ellen (gast),

Ik wens je heel veel sterkte met het dragen van je verlies.
Hoe de dierenarts heeft gehandeld vind ook ik niet correct. Het had zeker op een andere manier kunnen gaan. Terug draaien kan helaas niet meer, maar je weet nu dat deze persoon niet de dierenarts van je andere dieren of volgende hond is.

Nogmaals heel veel sterkte, Joep

Hoi Joep
Bedankt voor je reactie
Ik heb je eerdere stuk gelezen en wij hebben wel de zelfde gedachten over het overlijden maar dit geeft extra verdriet
gr Els

Hoi Els
Allereerst veel sterkte. Ook onze hond (9 jr)is op het moment erg ziek en heeft waarschijnlijk niet lang meer te leven. Als ik dan jouw verhaal lees over die eerste spuit zie ik nog meer tegen het moment op om de beslissing te nemen om haar in te laten slapen.
Ik wil haar wel thuis laten inslapen en het allerliefst in de tuin begraven. Ik kan haar gewoon niet bij de DA achterlaten. Het probleem is alleen dat ik niet weet hoelang ik nog in mijn huidige huis woon. Wat moet ik dan met haar graf doen?
Twee weken geleden hebben we ook onze kat moeten laten inslapen (was nog maar 3 jr) deze heb ik ook in de tuin begraven.Ik heb dan nog het idee dat ze bij mij zijn en dat is een troost voor mij.
Thuis kunnen we er met elkaar nog niet goed over praten omdat we het idee hebben als we het er maar niet over hebben is het ook nog niet zo ver. Het verdriet van de kat is nog vers en er kan nu even niet nog zoiets bij. Moeilijke tijden dus.

Hoi Ellen,

Heel veel sterkte met je verlies.
En wat een ongeloofelijke zak van een dierenarts.
Het is juist zo belangrijk dat het met veel respect en liefde gebeurd.Voral voor je hond maar ook voor jou verwerking.
Heel veel sterkte en gelukkig is je hondje nu op een plek waar hij veilig en gelukkig is.

Yvonne,

Zo hoeft het echt niet te gaan hoor.Als je een goede dierenarts hebt gebeurd het heel respectvol.
Je moet tijdens het leven van je hond al een dierenarts zoeken die met respect met je hond om gaat en die bij jou past.Meestal zijn er meerdere dierenartsen in 1 plaats.Dus nemen die jij goed vind.
Wij hebben ook speciaal om de dierenarts gevraagd die wij het liefst en respecvolst vonden voor onze honden.

Onze Shita heeft niets van de eerste spuit gevoeld en is heel vredig op haar eigen veilige plekje thuis ingeslapen.
Zo kan het ook.

Heel veel sterkte

Groetjes Marianne

Hallo Els,

Wat een vreselijk nare ervaring om je hond op die manier in te moeten laten slapen. Niet erg begripvol van je dierenarts...Ik vind het zelfs erg lomp. Jouw dierenarts had ten eerste al moeten vertellen dat de eerste spuit niet altijd een pretje is...Dan had je zelf de keuze kunnen maken, blijf ik er bij of niet...Ook dat hij hem nog ging onderzoeken, vind ik niet respectvol naar jullie! Als baasje weet je als beste wanneer je die definitieve rotte beslissing moet nemen. Dit doe je niet zonder reden en al helemaal niet bij je kanjer van 15 jaar!!!! Ik moet er maar niet aan denken. Heb zelf nu nog een hond van 15 jaar. Het zal wel een standaard procedure geweest zijn van je dierenarts, maar dan nog.....Ik kan me goed voorstellen dat je er nu een rot gevoel over hebt...

Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met dit grote verlies en ik hoop dat jullie het over een tijdje een plekje kunnen geven. Die dierenarts zou ik in ieder geval nooit meer naar toe gaan.....Ik hoop dat jullie Boris weer heel snel thuis mogen krijgen....

Liefs Monique

Wat een lieve warme reacties zeg
Verdriet blijft maar het help wel wat hoor
Later reageer ik meer gr Els

of je hond nu n pup is of 15...t verdriet is erg groot ik heb er 5 rondlopen en moet er niet aan denken dat er een overlijd of dat ik er een in moet laten slapen de jongste is een de oudste 8 maar hoop dat ik dat voorlopig niet hoef te laten doen maar ik heb een keer n hond in laten slaapen bij de dieren arts en die man leefde erg mee die zat op zn hurken naast me om de hond n spuitje te geven en had alle tijd...
als er weer een ziek is wil ik graag dat de da het spuitje thuis komt geven en zal ik de hond laten cremeren deel in n urn en n deel in n tato...in de vorm van de poot afdruk van het hondje wat overlijd
mn honden zijn me vrienden.....en die wil ik me altijd herineren dus poot afdruk rond me hart...

Op 2 november heb ik mijn hond moeten laten inslapen. Hij was pas 4 jaar. Echt verschrikkelijk hoe zoiets kan lopen...

Gelukkig kon onze vriend thuis blijven, waar hij zich het fijnste voelde. Na het eerste spuitje, de narcose, heeft hij nog een paar keer geprobeerd om overeind te komen. Mijn hart brak toen... Hij wilde nog niet! Na het definitieve spuitje was hij snel overleden. Wij hebben toen nog een paar uur afscheid kunnen nemen van zijn lichaam. Helemaal afscheid nemen heb ik niet gedaan. Ik weet toch wel dat hij nog bij me is!

Nadat hij was overleden hebben we het dierencrematoriom gebeld. Zij zijn toen zijn lichaam komen halen. We hebben gekozen voor een individuele crematie, omdat we graag zijn as weer terug wilden hebben. Ook zijn balletje mocht mee worden gecremeerd. Dit vond ik een erg fijne gedachte. Nadat mijn lieve scheet gecremeerd was, heeft het crematorium gebeld. We konden er ook voor kiezen om bij de crematie te zijn, maar dan moest je wel reserveringskosten (!) betalen. Wij hebben ervoor gekozen om dit niet te doen, want we willen hem herrinneren zoals ie was!

Een paar dagen later hebben we zelf zijn as opgehaald. We wilden dit eerst uitstrooien, maar daar zijn we nog niet klaar voor. We hebben een mooie urn besteld voor hem. Eentje die goed bij hem past. Misschien dat we later alsnog besluiten om zijn as uit te strooien, maar dit willen we niet te vroeg doen. Wanneer je hier spijt van krijgt, krijg je zijn as nooit meer terug!

Je huisdier verliezen is nooit leuk en het doet je altijd ontzettend veel verdriet. Kies een manier om afscheid te nemen zoals jij vindt dat jouw dier heeft verdiend en hoe jij hem of haar in je gedachte wilt houden. Die laatste momenten zal je nooit meer vergeten!

Veel sterkte allemaal!

Hoi Els,

We mogen niet schelden, maar als ik zeg dat die dierenarts een k%^&@zak is snap je wel wat ik bedoel, niet?
Ik neem aan dat je al een andere hebt?
(Vaak is het overigens een reactie op het moeten euthanaseren. Ze durven eigenlijk niet en zetten dan het "stoere, lompe" masker op. Liever een lomperik dan laten zien dat je ook gevoelens hebt. Mijn dierenarts had ook tranen in haar ogen na het euthanaseren, en dat sierde haar!)

Wij hebben onze hond (in Drachten) laten cremeren waar ze het heel liefdevol, geheel naar je wensen doen.
Je mag brengen, maar ze halen ook.Thuis of bij de D.A.
Ook met de as is van alles mogelijk. Van in een eenvoudig plastic potje met schroefdeksel ("strooibus") tot urnen in elke mogelijke vorm en je kunt zelfs sieraden van de as laten persen.

Wij hebben in het bos een kuiltje gegraven, de as erin gestrooid en er een mooi boompje op geplant.
Vreemd om te zien dat zelfs nu, in de herfst, dat boompje groeit als kool...

Sterkte met alles!

hallo

bij me ouders heb wij ook honden gehad
als er eentje kram te ove leiden bel de wij zelf naar de crematorium we hebben ook de hond er na toe gebracht
een dag later hebben wij af schijt genomen voor dat die de oven in gaat ik deed altijd zijn dekentje bij en een kaasje branden

je kun een urn uit zoeken dat heb ik gedaan

de honden zijn niet uit ge strooi hebben een plek je gekregen in huis

groetjes anja

Tranen staan in mijn ogen..Veel sterkte allemaal.

Hennie ik ben zeer benieuwd of je die second opinion al hebt gedaan? Ik weet wel een hele goeie dierenarts. Zijn patienten komen vanuit het hele land maar ook vanuit Belgie en Duitsland. Hij zit in brabant. Er staat een link op mijn website.

Juni 2008 heb ik mijn hond, Ussy, moeten laten inslapen en de DA stond er zelf bij met tranen in zijn ogen, net voor het einde gaf hij nog een aai over haar bol. Dat is mijn DA, zo kan het ook.

Wat een nare verhalen allemaal . Iedereen heel veel sterkte!

Mijn ouders hebben hun hond laten inslapen toen ze 12 was. Haar hart was niet goed meer, en ze had het heel benauwd. Het was echt heel naar om te zien. De hond is thuis in haar eigen mand ingeslapen. Daarna is ze in de tuin begraven (het was een kleine hond). Mijn ouders zijn er vreselijk overstuur door geweest, en hebben daarna nooit meer een hond gekocht, omdat ze dit nooit meer willen meemaken.

12 juli was het helaas weer zo ver
musha moest inslapen snikkkkkkkkkk
hij is in mijn armen gestorven bij de D A
daarna kon ik kiezen waar wil je de cermatie
dat was naarden heel lief altijd
en de dag erna kon ik de urn uitzoeken
en hem mee naar huis nemen
wij hebben een tuin maar over een jaar of vijf
willen we naar een warm land verhuizen
en dan zou ik de honden achter moeten laten
dus nu gaan ze mee
maar er zo veel megenlijkheden
denk dat iedereen het doet wat bij hun past
het blijft pijn doen ik had noedel in februarie en julie musha
en ik ben er ziek van

hoi ik ben esmee en ik wil een hond kan je me helpen

Oud topic... uit 2007!!!

En Esmee... ik wil ook weleens wat.. Maar eh, zul je toch ff zelf een topic moeten maken en niet zomaar in een (heeeeeeeeeel oud) topic reageren!

wat wil je nou precies weten ? mijn vorige hond is thuis dood gegaan, ik heb haar zelf naar delfzijl gebracht waar ze direkt alleen gecremeerd is, drie uur later kon ik haar mee naar huis nemen, en staat ze thuis op een dierbaar plekje in mijn huis waar ik haar herinner in goeie dagen, dus wat wil je nou precies weten ?

je hebt twee kleine hondjes, als je thuis ze laat inslapen kan je zelf naar het cremetorium met de twee, niet tegelijk natuurlijk, daar laat je ze apart cremeren en kan je ze mee naar huis nemen, thuis een plekje geven in een urn. is dat het ?

wat erg, een heel oud topic, mijn excuses hiervoor. kan er niets aan doen, kijk niet zo een twee drie naar de datums. probeer gewoon op de topic opener te reageren.

Een hond is s'morgens overleden en een hond hebben we moeten laten inslapen.De dierenarts heeft op de jong overleden hond nog sectie verricht. De oudste hond is in de praktijk ingeslapen.Hem hebben we weer mee naar huis genomen om Raïsa afscheid te laten nemen. Ze heeft een paar keer gesnuffelt en toen was het goed.De hond van de sectie is opgehaald bij de arts,de andere hond is keurig de volgende dag in een speciale auto opgehaald.We hebben ze apart laten cremeren (is duurder)We hebben 2 urnen staan.Je kan ook je dier bij de DA laten,maar dat lijkt mij emotioneel niet zo prettig.

Sorry voor je Neophyte@ de topic is geloof ik over genomen. Je vroeg niet naar allerlei ziektes en ellende.Toch...