Uitvallen aan de lijn

Het viel mij op dat veel van de baasjes in deze groep één of meerdere honden hebben die uitvallen aan de lijn. Ondanks dat elke hond hier een andere reden voor heeft, leek het mij toch handig om hier een onderwerp over te beginnen. Hopelijk kunnen we handige tips en steun uit elkaars verhalen halen!


Scott "valt" dus "uit" aan de lijn. Bij Scott komt dit hoogst waarschijnlijk doordat hij gefrustreerd is, maar ook door zijn onzekerheid en behoefte om alles te regelen. Wij lopen nu al een aantal maanden bij een gedragstherapeute en proberen rust in te bouwen tijdens een wandeling. Ook hebben wij een tijd lang " Look At That " toegepast op aanraden van vrienden van mij. Onze gedragstherapeute was het hier niet volledig mee eens, omdat erbij "LAT" gebruik wordt gemaakt van een clicker en dit onrust veroorzaakt. Nu clicken wij niet meer wanneer Scott goed gedrag vertoond, wij praten nu gewoon heel de tijd met hem zolang hij goed gedrag vertoond. Het is wel belangrijk dat je de afstand tot de "trigger" (in ons geval een hond) groot genoeg houdt, want je wilt je hond niet uit zijn comfort zone halen.

Dit combineren wij met het creëren van rust, omdat Scotts frustratie ook deels door overprikkeling komt. Wanneer Scott wat drukker in zijn hoofd wordt tijdens het wandelen lassen wij een pauze in. Tijdens zo'n pauze masseren ( SATS ) we Scott, maar ook kan hij erg rustig worden door lekker op zijn gemak te snuffelen (al dan niet met hulp van de baas).

Met deze methode hebben wij al een hoop bereikt! Wij hopen dat deze stijgende lijn zich voort blijft zetten en dat we ook langzaam aan de hoeveelheid prikkels kunnen verhogen.

Ik ben erg benieuwd naar jullie verhalen !

Met Beer probeerde ik zoveel mogelijk afstand van een andere hond te houden / of omdraaien / of andere route te kiezen. Na verloop van tijd bleef hij rustig, al was een hond op redelijke afstand. Vanaf dat moment ben ik een snoepje gaan geven, bij het zien van elke hond. Later begreep ik, dat ik dit ook moest doen, als ie wel ging blaffen / uitvallen. Een hond zien, betekent altijd beloning. Beer gaat me nu aankijken als hij een hond ziet. De afgelopen weken maakt hij grote sprongen. Er zijn nu een stuk of 10 honden die hem mogen benaderen, als hij aangelijnd is. Hij is dan ook heel blij, wil spelen. Ik geef hier nu 'commando' 'kijk daar is vriendje' aan. Hij staat nu gespannen als hij onbekende hond ziet, ik hou ongv meter afstand en heb het over 'vriendje'. Dat lijkt te werken. Hij is gewoon bang en denkt, aanval is de beste verdediging. Moeilijk nu om in te schatten met welke hond ik hem nu wel of niet contact laat maken. Soms doet hij 'blij', probeer ik ze kennis te laten maken, is die andere hond te gretig, dan valt Beer weer erg uit. Hij lijkt zich het minst prettig te voelen bij 'zachte' wat onzekere honden. Juist bij de zelfverzekerde, gooit is zich op zijn rug, laat zich besnuffelen en gaat daarna zelf snuffelen.
We lijken nu iig op een stijgende lijn te zitten, waar ik wel blij van word, want ik vind het soms zwaar frustrerend!

Kiara hebben wij jaren getraind en bij haar werkte het beste gewoon de situaties vermijden, dus omdraaien of een megaaaa grote boog maken. Kiara valt uit omdat ze onzeker is en de honden op afstand wil houden.

Bij Hayzel is het frustratie van de lijn die haar communicatie belemmerd. Soms met een tikkeltje onzekerheid en het willen regelteven. Wat bij Hayzel goed werkt is een konijnenoor meenemen. Ze weet inmiddels dat als we een hond passeren ze een konijnenoor krijgt. Bij sommige honden zie ik dat ze toch veel spanning opbouwt en dan laat ik haar zitten en krijgt ze het oor. Dit gaat eigenlijk in 90% van de gevallen goed zo. Honden die langs de fiets rennen, de witte poedel die haar eens uitgedaagt heeft, grote zwarte honden en bij de avondwandeling in het donker maken dat ik wat harder mijn best moet doen om haar niet uit te laten vallen.

Ergens vind ik het soms wel vervelend dat ze uitvalt maar los is het een sociale hond. Ook als er toch ineens een hond bij haar staat aan de lijn zal ze geen gaten maken. Dit maakt dat ik niet zo erg zwaar reken aan dit probleem en er echt specifiek op aan het trainen ben (alleen dus als de situaite zich voordoet)

Zou je me trouwens eens iets kunnen vertellen over SATS? Ik wil heel graag met Hayzel weer naar een hondenschool maar ze raakt daar zo snel overprikkeld. Misschien biedt het ook wel uitkomst voor ons.

Orga valt ook uit, maar wel alleen in de buurt en ook alleen bij het kruisen. Heel vreemd... Er kan een hond 10m achter ons of voor ons lopen en dan zal hij wel wat nerveus worden maar niet blaffen of grommen. Maar als een hond ons kruist (dit kan aan de overkant van de straat zijn of zelf 30m verschil) maar dan begint hij te blaffen. Ik probeer dan gewoon stug door te stappen of hem af te leiden door snoep te strooien. Maar nu lees ik hier dat het ook kan werken om beloningen te geven tijdens het blaffen? Misschien toch maar eens proberen Perdie viel in het begin uit maar zij was heel gemakkelijk af te leiden door snoepjes, daar doet ze alles voor. Als we samen wandelen met Orga kan ze nog wel eens meedoen omdat ze waarschijnlijk Orga wil steunen.

Orga valt volgens mij uit omdat hij onzeker is? Al weet ik het niet zeker want in het park of ergens anders valt hij bijna nooit uit. Zijn buurt is voor hem duidelijk een trigger

Het altijd belonen wordt counter conditioning genoemd

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=OMLrYaoxNOs

Tja, dat had ik ook weer ergens gelezen: hond zien = snoepje. Of je nu uitvalt of niet.... En raar maar waar, bij Beer viel het kwartje binnen een dag!!!! Terwijl ik al maanden ah oefenen was: hond zien/niet uivallen = snoepje. Wel uitvallen: jammer dan, nix. Raar he.

Volgens deze theorie komt dit omdat bij geval 1 je een concurrerende prikkel inbrengt in de situatie en op deze wijze de associatie met de prikkel wilt veranderen. Pavlov effect. Omdat de hond uiteindelijk gaat kiezen hoe hij reageert op de prikkel en het geen opgelegd gedrag is door de baas komt het "dieper" en echt vanuit de hond.

In geval 2 spreek je meer van belonen van gedrag. Uiteindelijk verandert de associatie met de prikkel niet maar leert de hond bijvoorbeeld honden negeren, of naar de baas te kijken. De prikkel blijft daarbij vaak nog steeds stressvol en vervelend maar hij weet dat als hij het "kunstje" uitvoert hij een beloning krijgt. Bij geval 1 leert hij zichzelf juist dat de prikkel een fijne emotie te weeg brengt.

Ik had dus leuk bij alles een linkje geplaatst... Alleen dat heb ik dus kennelijke niet goed gedaan, Pauline! Ik ga het nu nog een keer proberen: http://clickerleash.wordpress.com/2009/08/23/look-at-that-a-counterintuitive-approach-to-dealing-with-reactive-dogs/ , http://www.hondenschoolpetradriesen.nl/start/index.php?naam=sats&sub=1

Onze hond doet dit ook aan de lijn. Niet altijd, en ze zal nooit bijten, maar als een enge hond langskomt (idd vooral bij kruizen, dan kijken ze elkaar aan) dan kan ze flippen, blaffen, grauwen, wil er naartoe rennen (hoewel ze dat niet zou durven).

Idd aanval is de beste verdediging; ze is onzeker en slecht gesocialiseerd. Hou daarbij dat ze wel eens aangevlogen is door een ontsnapte hond terwijl zij aan de lijn zat, en voila.

Onze methode is compleet niet hp verantwoord geloof ik. Maar wij hebben haar juist heel veel geconfronteerd met andere honden. Deels uit noodzaak, omdat we nu eenmaal in een dorp vol honden wonen en altijd andere honden aan de lijn tegenkomen. Deels expres, in het losloopgebied, waar ze zelf de afstand kan bepalen.

Ondertussen zijn we zo ver dat ze op een flink aantal honden aan de lijn nauwelijks reageert, eventueel met een brommetje of wat spanning in haar lijf. Sommige honden reageren enorm op haar, en dan kan ze zichzelf echt nog niet inhouden en blaft en gromt ze terug.

We zijn nu zo ver dat ik haar vraag om naast me te blijven en rustig te blijven als we bijv. Langs honden achter een hek moeten of bij aangelijnde honden. Ik ken ook de honden op wie ze overdreven reageert, dus die probeer ik nog wel te vermijden. Maar ondertussen begrijpt ze redelijk dat als ze bij mij aan de lijn is, dat de andere hond dan echt niet in de buurt kan komen.

Afleiden met eten heeft totaal geen zin, met stem of wat dan ook bijna niet. Alleen als ze losloopt kun je haar goed afleiden met een stok of bal. Aan de lijn vindt ze het te spannend.

Hier in de buurt komen we erg weinig honden tegen, soms dagenlang niet en dan ineens 3 op een wandeling. Gisteren kwamen we er eentje tegen en terugkeren was eigenlijk niet echt een optie dus zijn we achter een grote auto gaan staan, heb ik een lekker kauwsnoepje gegeven en als de man met de hond gepasseerd was zijn we pas verder gegaan. Orga kon de hond dus nog goed zien (Zo'n 10-15 m afstand) maar het stressvolle kruisen konden we vermijden. Met als resultaat dat er één nerveus blafje uitkwam en we verder konden. Ik begrijp echt niet waarom dat kruisen zo erg is?

Tegenwoordig gaat het wel steeds beter en zie je hem soms twijfelen om te blaffen. Dan ziet hij een hond, ik loop stug door en dan zie je hem echt trappelen en piepen alsof hij niet weet wat te doen. Dan kan ik meestal goed doorstappen tenzij de andere hond begint te blaffen, dan is het wel om zeep

Het lastigste aan het hele uitvallen is voor dat we met 2 honden zijn. Ze fokken elkaar dan zo op dat het nog moeilijker is om ze af te leiden (nog niet te spreken van de kracht die ze samen hebben). Ik heb al eens gedacht om steeds apart te wandelen, maar dan zie je dat we weer dagenlang geen hond tegenkomen...

Yasmine, volgens mij is het puur dat zebij kruisen elkaar aankijken. Dat is bij ons iig het geval, maar een bc heeft dan natuurlijk the eye om een andere hond nog erger op te fokken :p

Dat met twee honden herken ik trouwens, mar dan beetje anders. Onze hond wil er naartoe om weg te jagen, en onze buurhond wil er naartoe om piepend op de grond te smeken om spelen ook niet handig.

Aurelia, ja dat zou inderdaad kunnen. Dan kijken ze elkaar echt aan... Ja bij ons is het echt frustrerend want Perdie is apart perfect af te leiden en kan honden kruisen op een heel korte afstand (zo'n 1 tot 2 m) maar met Orga heeft ze denk ik het gevoel dat ze mee moet doen met de roedel. Zo had ze een hele tijd geleden mij knie vast omdat ze zo boos was op die andere hond! Wat ook wel helpt is om gedroogde pens of kleine kauwstaafjes te geven. Dan zijn ze zo druk bezig dat ze de hond plots wel kunnen negeren

Jaaaa dat elkaar opfokken herken ik! In de beginperiode van het uitvallen van Beer, heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk de honden apart uit te laten. Nu loop ik iig nog 1x per dag apart met Beer. Ik kom (helaas) echt ontzettend veel honden tegen. In de buurt, maar ook in het bos. En helaas ook veel mensen die hun (grote) hond af laten sjezen op mijn aangelijnde hond
Er zijn er maar een aantal die zeggen: ik geef je even de ruimte.
Beer is in zijn pup/jonge hondentijd te vaak onder de voet gelopen, en met 2 honden aan de lijn, stop je een aanstormende (enthousiaste) hond niet makkelijk.
Ik vind wel dat het helpt, met maar 1 hond lopen / oefenen.

Ja het helpt zeker wel, maar ik vind het wel leuker om tegelijk te wandelen Gelukkig is er hier een aanlijnplicht dus (normaal) geen loslopende honden! De meeste mensen geven ons ook de ruimte als zijn er enkelingen die helaas geen moeite doen om ons even de tijd/ruimte te geven...

Hier ook een hond die uit kan vallen aan de lijn. Soms gaat het goed, soms gaat het fout. Daar is voor alsnog geen pijl op te trekken, ik heb het vermoeden dat hij richting andere reuen eerder zijn bek open trekt.

Hij is heel onzeker dus het komt bij hem voort uit angst. Met kleine hondjes gaat het eigenlijk altijd goed die kan hij zelfs negeren als ze op hem reageren (meestal dan).

Ik ben gestart met sociale wandelingen bij Calming Signs om hier aan te werken en vooral om voor mezelf te leren hoe hier mee om te gaan. Het gaat steeds beter.

Loslopende honden in de wijk zijn echt mijn frustratie. Bo vliegt dan echt achteruit van angst. Tot nu toe is hij in zo'n situatie verassend genoeg nog niet uitgevallen. Op één hondje reageert hij wel anders, een puberend boomertje, daar gaat hij dreigend overheen hangen ipv. uit te vallen maar dit mag natuurlijk niet escaleren dus misschien moet ik ze onze oude riem eens cadeau doen

Los gaat/ging het eigenlijk altijd goed omdat we bij ongemak van zijn kant gewoon doorlopen. Maar voelt hij zich in het nauw gedreven (hond komt uit het niets, komt neus aan neus en blijft zo staan) dan kan hij ooit uitvallen. Niet om aan te vallen maar om weg te jagen. Ik ben echt bang dat hij ooit een keer de verkeerde tegenkomt dus ook hier wil ik aan gaan werken maar dat kan alleen met stabiele volwassen honden en tsja, waar kom je die tegen?

Ik blijf me ook afvragen hoeveel dit gedrag te maken heeft met de puberteit. Heeft iemand daar ervaringen mee? Een onzekere hond die in de puberteit begon met uitvallen? Heeft het volwassen worden daar invloed op gehad?

Haha hier ook aanlijnplicht..... Lapt iedereen aan zn laars! Valt mij op dat eigenlijk bijna alle grote honden loslopen.... En dan vooral diegenen die Totaal niet luisteren naar de baas.....

Die van mij is in de puberteit begonnen met uitvallen. Tot maand of 11 vond hij alle honden geweldig!

Wanneer Ozzie uitvalt, heb ik van iemand geleerd die zelf mechelse herders traint tot top honden om zelf te laten merken dat je boven de hond staat.
Zij gaat boven de hond staan, met haar benen knelt ze de hond wat tussen haar in, en daarna pakt ze met haar hand de snuit rustig vast totdat de hond rustig is. Ook wat kalmeren door met de hond te praten. Zij geeft aan dat zij bepaald wanneer haar honden tekeer mogen gaan of niet. Ze heeft dit bij mijn hond ook een keer gedaan toen hij zeer onrustig was op een terras waarna Ozzie zich bij haar helemaal neergaf en rustig af ging liggen, want dit was duidelijk voor hem. Zelf ben ik altijd van de waarom en zoeken naar de oorzaak. En zij gaf mij aan dat zij dit gedrag niet tollereren kan ongeacht wat de reden is. Een verschil in denken wat bij Ozzie wel zijn vruchten af lijkt te werpen...hij heeft zo nu en dan een krachtige duidelijke leider nodig leerde ik zo.

Hier een (adoptie-)hond die naar van alles uitviel. Kinderen op step, oudere mensen met rollator, en zeker naar andere (al of niet aangelijnde) honden.

Dag of 5 elke ontmoeting beloond met snack, dus alleen al het zien van andere hond, ongeacht de reactie "zit" en "beloont". Binnen week waren de problemen over.

Pffffffff even een zuctmoment. Kwamen een grote roedel tegen van chi's en jacky's. Finn en Hayzel laten zitten en stond al te zwaaien met mijn konijnenoor om de aandacht te houden. De chi's en jacky's gingen nogal tekeer dus het viel me al alles mee dat Hayzel niet begon te schelden.

Afijn, blijkbaar vonden de mensen het nodig om recht op ons af te lopen met hun keffende roedel aan de lijn. Finn natuurlijk helemaal super blij en blaffen, want die wil wel spelen. Hayzel bleef boven verwachting rustig terwijl ze het normaal niet pikt als er tegen haar gescholden word. Een ontmoeting was niet meer te vermijden aangezien hun recht om me afliepen en Finn niet meer mee wilde lopen.

Dus even snuffelen en de keffende roedel werd weer meegesleurd....toen kon Hayzel zich ook niet meer beheersen en moest ook nog even schelden. Wat dat betreft is het wel een bitch, eerst braaf wachten en snuffen en toch nog even gauw wegschelden.

Ik hoorde pas dat dit schijnbaar een echte Duitse Herdertrek is, kennismaken en dan soms alsnog wegjagen en laat Hayzel nou flink wat Duitse Herderbloed hebben. Daarna waren de kinders natuurlijk op en top braaf. Hopelijk waren de mensen op de hoek niet al te ruw uit hun slaap gehaald om half 9 in de ochtend

Hayzel en Finn hebben het in mijn ogen super gedaan! Ondanks dat ik ook liever niet heb dat mijn honden gaan blaffen naar honden die blaffen, is dit wel te begrijpen in zo'n situatie.

Gewoon een vraag, maar denk jij achteraf niet "Misschien had ik me beter om kunnen draaien?" Ik denk dat namelijk best vaak wanneer ik een vervelende confrontatie had tijdens het wandelen en mij ook had kunnen omdraaien...

Momenteel met Finn aan de lijn is dat geen optie, Finn loopt namelijk nog maar belabberd mee aan de lijn. Het zou een meter schelen voor hij zich dan plat op de grond werkt ^^. Ik had hem al naar de zijkant van de weg 'gelokt' maar toen liep de roedel al richting ons. Normaal probeer ik wel altijd ruimte te creeren en de honden te laten passeren. Echt omdraaien doe ik zelden. En ze deden het ook goed genoeg hoor, vind het alleen altijd jammer dat mensen zien dat je je honden probeert op te voeden om vervolgens hun aangeleinde hond op ons af te laten stormen.

Echt vervelend vind ik een dergelijke ontmoeting dan ook niet omdat het nooit vanuit mijn initiatief zou zijn. Ik ga altijd aan de kant en vraag aandacht. Als ze dan alsnog schelden omdat mensen hun hond oo de mijne af lsten storme ..tja....hadden hun de hond maar bij moeten houden denk ik maar zo ^^.

Wat ik vooral als vervelend ervaar is als ik een hond te laat zie en ze daardoor uit haar plaat gaat omdat ik te laat ben met aandacht vragen.

Sky valt ook uit naar andere honden. Hij begint dan als een gek te blaffen. Ik probeer hem dan af te leiden en zorgen dat hij gewoon mee door loopt. Als ik de hond al van te voren zie aankomen voor Sky hem ziet, ga ik er met een grote boog om heen.

Sinds 3 weken bij het zien van elke hond (wel of niet blaffen) een beloning gegeven EN lid geworden van de Honden-met-gedragsproblematiek-groep....... Hij valt niet meer uit!!!!
Ik start in september nog wel met een training 'minder-sociale-honden' met hem. Maar ik zie licht aan het einde van de tunnel

Wow Nicole, wat goed! Hier wel een beetje jaloers!

Helaas gaat deze methode niet werken voor Bo want vanaf het moment dat een hond in zicht is neemt hij geen snoepjes meer aan. Tenzij ze zelf ook aan het snuffelen zijn.

Afgelopen zaterdag weer een sociale-wandeling gehad waarbij hij extreem reaktief was. Hij was van te voren enorm geschokken van een visser dus zijn stress niveau zat al over de top helaas.. Sindsdien geen uitval meer gehad gelukkig

Ik merk wel dat de spanning heel erg bij mij zit ook..

Afgelopen weekend klopte het hart gewoon in mijn keel toen er weer een onaangelijnd hondje op Bo afgestormd kwam.. Gezorgd dat er geen spanning op de lijn kwam en en hij viel niet uit. Maar gaf wel een correctie door over het hondje heen te hangen en laag te grommen maar hij liep meteen met me mee gelukkig.

Ik vind het echt moeilijk om met zo'n situatie om te gaan ik kan gewoon niet rustig blijven ook al doe ik me best om Bo niks te laten merken hij voelt dat natuurlijk ook. Iemand daar tips voor?

Bètablokkertje nemen nee hoor, geintje!

Ik heb moeten leren dat ik mij ook best uit een situatie mag verwijderen die IK niet prettig vind. Als ik zo'n vervelend gierend gevoel krijg in mijn keel dan stap ik uit de situatie - op dat moment verwacht ik dan eigenlijk al een bepaalde reactie te gaan zien van Winter en dat slaat dan over op hem. Keer ik dan bijvoorbeeld kordaat om en voel ik hoe Winter mee draait, dan heb ik voor mijn gevoel de controle weer.

Gun jezelf dezelfde ruimte als je het even niet ziet zitten, net als je deze aan je hond zou gunnen. Winter reageer heel sterk wanneer hij merkt dat ik begin te aarzelen.

Zoooo herkenbaar, sinds afgelopen december liep ik elke wandeling steeds gestresster. Op gegeven moment flipte ie ook als ie los liep, ik kreeg overal de zenuwen van. En natuurlijk reageert je hond weer op jouw gespannenheid. Ik heb, denk 1,5 maand geleden de knop radicaal bij mezelf omgezet. Ik ging niet meer meteen een ander pad op, als ik ook maar ergens in de verte een hond zag (ik houd wel een meter of 3 afstand hoor, maar eerst durfde ik bijna nergens meer te lopen als ik een hond zag) en ben dus elke dag met stabiele honden mee gaan wandelen (deze baasjes zagen ook het probleem niet, "oh tis zo'n schatje", nou nee een brullend monster kon ie zijn, zelfs met echt bijten! Meneer gedroeg zich in deze groep uitstekend! De eerste paar keer zag ik um kijken: "aaaahhh ik ga aanvallen". Keek naar de labrador naast hem, die relaxed doorliep en dacht toen: "o zo kan het ook". Ik heb hierdoor echt zelfvertrouwen gekregen. Mijn hond is geen vals kreng. Maar soms kan ie nog lelijk doen (als ik hem afleid met bal in mn hand en tegemoetlopende hond kijkt heel blij naar mij...... Je schaamt je dood en voelt je heel ongemakkelijk!). Ik ben dus iets van 8 maanden heeeel hard aan het oefenen en de moed is mij zooo vaak in de schoenen gezonken. Maar opeens valt t kwartje bij hem en ik denk echt doordat ik nu ook wat zelfverzekerder doe, dit wel werkt bij hem. Ik ben er nog lang niet, maar de afgelopen 2,5 week heb ik echt enorm van hem genoten ipv strak van de zenuwen naast hem te lopen! Zo erg was het!

Oja cantouch.... Gewone snoepjes werkt niet...... Ik ben bezig met gekookte kipfilet of rodi kaas/kip worst. Errug, I know.... Voordat ik de deur uitging knisperde ik al met het zakje, liet hem even ruiken.... Daarna bij elke hond (wel dus gepaste afstand, nog niet rakelings langs elkaar), al blafte hij en ging hij uit z'n plaat, die worst geven! Binnen No Time snappen ze dat hoor....

Wat fijn Nicole, dat dit voor jou heeft gewerkt, maar Winter linkt dat bijvoorbeeld net anders: als ik uit mijn plaat ga krijg ik worst. Sommige honden linken dingen zo rap aan elkaar dat je echt naar je hond moet kijken om te bepalen wanneer je dat beloningsmoment kiest