Wel of niet doen?

Hallo allemaal,   ik ik vind dit forum en hoop dat jullie mij vooruit kunnen helpen! ik sta er in dubio. wij hebben een oude (14) Jack Russel en 2 jonge kinderen (1,5&3) mijn hobby is altijd werken met dieren geweest. Onze Jack heeft jaren meegedraaid met behendigheid en flyball. Daarnaast ging hij mee hardlopen, paardrijden e.d. Ik heb veel ervaring met honden, ben ermee opgegroeid. Mijn ouders hadden altijd 5-8 honden en in mijn tienerjaren heb ik veel tijd gespendeerd bij de hondenclub van mijn broer die Mechelse herders opleiding tot beveiligings/politiehonden. Je kan zeggen dat honden altijd een deel van mijn leven zijn geweest en ik niet zonder kan.   ivm ruimte tekort kon ik geen grote hond aanschaffen. We woonden in een klein appartement. En mijn Jack is gewoon met mij mee verhuist. Ook toen we dan eindelijk in een gezinswoning zaten, ging m'n Jack gewoon mee. Tis echt mijn hondje, daarom deden mijn ouders ook niet moeilijk toen ik hem niet in het ouderlijk huis achter wilde laten.    M'n Jack heeft echter zo ineens een ruis bij het hartje, en hij mag niet meer sporten. Dat deed erg pijn maar zag t wel gebeuren want op een gegeven moment wilde hij ook niet meer. Hij ging zitten, moest hem letterlijk meeslepen om alleen al een blokje om te gaan. Ook is hij doof, en omdat hij altijd los liep, is dat nu erg gevaarlijk. Hij luistert perfect! Maar tegelijkertijd kan hij niets horen.   wat nu het probleem is; er is een vriendin van mij met een kruising lab/pitbull. De hond is erg druk en zij is niet erg actief. Een kwartiertje rondlopen, en dat is t. Ze kan hem niet meer aan, hij bijt alles kapot, rent rondjes en ploegt daarbij over de banken ook als ze visite heeft. Ze heeft totaal geen grip op hem; hij luistert dan ook echt nergens naar. Ik heb hem nu al eens meegenomen, fietsen, hardlopen. Erg fijn om weer een "maatje" mee te kunnen nemen! Ik zie hem ook echt wel fanatiek behendigheid e.d doen. Hij is nu 2 jaar. ik geloof zelf dat als ik er flink mee aan het werk ga hij de goed luisterende, brave hond kan worden die ik denk dat hij kan zijn. Hij heeft alleen iets nodig om zijn energie kwijt te kunnen.  Mijn vriend is echter iets meer terug houdend. Hij heeft wel geteld 2 honden gehad, onze Jack, en t kleine hondje in t ouderlijke huis. hij is bang dat de hond onze kinderen iets aan gaat doen, en dat hij bij ons alles af gaat breken omdat ie zich verveelt.  Ik weer dat z'n karakter niet is om te bijten; ik ben dus ook niet zo heel erg bang dat hij dat zal doen. Hoogstens zal hij de kinderen in z'n enthousiasme omver lopen. Verder over het afbreken en druk zijn etc. Kan ik hem natuurlijk geen garantie bieden. Ik denk; en heb t er met mijn vader ook over gehad, dat de oorzaak daarvan verveling is en gebrek aan respect. Ik ben bijna zeker dat ik hem daarvan af kan helpen met de hulp van mijn vader en broer eventueel.  Momenteel werk ik niet; dus ben veel thuis. Mijn kinderen vragen verzorging; maar zijn al veel zelfstandiger dan een half jaartje terug. Overdag moet hij het doen met alleen uitlaten 2x maar savonds als papa thuis is en de kids op bed liggen, kan ik met hem erop uit trekken.  Het enige dat mijzelf tegenhoud is m'n Jack. Ik wil niet dat hij nu moet incasseren omdat er een drukke hond in huis is. Hij moet zijn rust kunnen krijgen. Hij houd ook absoluut niet meer van spelen; wel vind hij het heerlijk om met mij voor de televisie te kroelen, lekker bank hangen. En na alles wat hij mij gegeven heeft mag hij genieten van z'n oude dag. mijn broer kwam met de eventuele oplossing van een honden ren achter thuis, waar hij de komende maanden kan verblijven, tot ik hem meer onder controle heb. Daarna langzaam naar binnen totdat hij weet hoe hij zich gedragen moet in huis. Ik vind dit een gepaste oplossing.   maar wat denken jullie? Mijn vriend is nu zo ver dat hij het aan mij overlaat; hij is bij voorbaat geen groot hondenmens maar steunt mij wel. Hij zal dezelfde methoden hanteren als ik doe, dat gebeurt nu ook bij onze Jack. Hij voert hem als ik er niet ben, maar echt doodknuffelen zoals ik dat kan is niet voor hem bestemd haha. En toch twijfel ik een beetje. De ene keer denk ik; direct doen, de lompe knuffelkont verdient een tweede kans. Maar aan de andere kant denk ik; misschien moet ik t de komende jaren gewoon bij Jack laten, totdat de kinderen ouder zijn, Jack (hopelijk over een ERG lange tijd) overlijd, en dan langzaam aan een nieuwe pup beginnen die ik direct vanaf het begin naar mijn hand kan zetten. Dat er een hond na Jack komt, is zeker. T zou me erg veel pijn doen als hij uit de tijd komt maar ik weet dat ik niet zonder hond kan. Maar nu komt dit ineens op mijn pad... En ik wilde graag eens weten hoe dit ONTZETTEND lange verhaal op een ander overkomt. En daar dan eens de meningen van horen. Voordat ik een fout bega die ook nadelig zal werken voor de hond. Dat is absoluut mijn bedoeling niet.   Mvg marion 

Sorry voor de spelfouten. Ik zit op een telefoon te typen! *schaam*

Ik begrijp jouw dilemma, de jack is al op een grote oude leeftijd dat deze geniet van rust en orde, en zich aan jou gehecht heeft, daar zou op dit moment geen andere hond bij moeten komen.

Maar dan het dilemma, de hond bij je vriendin is niet op zijn plekje beschrijf je, geen tijd enz. je zou hem graag bij je willen hebben, dat kan zeker maar denk dan aan een paar aanpassingen.

zorg dat de labrador genoeg te doen heeft met jou of je vriend, zodat als deze in huis is de Jack niet lastig gaat vallen, daar ben je dus zelf bij, ook als je weg bent, geef beiden een eigen plekje.

en tuurlijk mogen de twee honden bij elkaar zijn, maar hou wel goed in de gaten dat je Jack wat hulpbehoevend is , als je dat in goede banen leidt, geen enkel probleem.

Nu de kennel, dat is geen probleem, maar je kan een hond niet de ganse dag opsluiten in de kennel, als jij aan de wandel bent geweest dat je hem dan even tot rust laat komen, een time out, een rustplekje geeft lekker buiten is geen probleem.

Niet de hond zijn vaste plek in de kennel, de labrador is een roedelhond die wenst bij zijn roedel te leven, in de kennel af en toe geen probleem.

de labrador beschrijf je is twee jaar oud, mooie leeftijd om aan te leren dat de Jack met rust gelaten moet worden, en vriendjes worden tuurlijk, maar geen polonaise meer aan de Jack, die wil dat niet meer op deze leeftijd.

Wanneer je er goed mee omgaat, regels in acht neem, time out , even plekje in de ren, als je weg gaat kan dat ook, dan is dat geen probleem.

nog even een advies voor je,

je bent mooi thuis, hebt drie kinderen die alle zorgen vragen, en je hebt alleen maar tijd voor 2 x per dag met de hond te gaan wandelen, savonds is er wel tijd ervoor, alleen maar goed natuurlijk.

op de dag is dat te weinig, de labrador wil graag op de dag ook zijn energie kwijt kunnen, de kinderen komen toch buiten neem ik aan, neem ze desnoods mee, leer je labrador aan de korte lijn keurig volgen, en leer je hond op een veilige plek loslopen en terug komen.

je schrijft dat je genoeg ervaring hebt... dan is 2 x per dag voor een hond van 2 jaar weinig als die dan eens zijn energie kwijt kan, ondanks dat je savonds de tijd er wel voor hebt.. en op de dag hoef dat geen uren te zijn, maar een keer extra ? een optie zo ?

bedenk goed dat jij het al heel druk hebt, met drie peuters... 1 3 5 jaar, die hebben alle zorg van je nodig, de Jack is hulpbehoevend die ook alle zorg nodig heeft van je, aandacht enz. Een belhamel een labrador die nog niet goed opgevoed is, daar gaat veel tijd in zitten, bedenkt dat dat niet een twee drie klaar zal zijn, neem de tijd om een goed besluit te nemen.

Bedankt voor je reactie!

je hebt verschillende dingen verkeert opgevangen. Heb 2 kinderen van 1,5 & 3. Ze gaan ook mee lopen, s'ochtends een half uurtje en smiddags half uurtje. Onze Jack houd dat minder goed vol, dus rust tussentijds graag uit in t boodschappen mandje onder de wagen hihi. Als we bijvoorbeeld besluiten iets te ondernemen (bos, eendjes voeren, ijsje halen) gaat de hond vrijwel altijd mee, dus zal de lab ook meegaan. 

Dat er een drukke en strakke dag indeling is, is helemaal waar, vandaar mijn vraag of ik het zou moeten doen of niet.

De lab zal zeker niet hele dagen in een ren liggen weg te kwijnen, aangezien we hem inderdaad willen leren in huis te zijn, zonder alles af te breken en zonder onze Jack te terroriseren, daar moeten we op oefenen. Maar de momenten dat ik met mijn huishouding aan de gang ga, met de kinderen ga knutselen of als ik weg moet, dan zou een kennel een tijdelijke oplossing zijn totdat hij "gewenst" van "ongewenst" gedrag kan onderscheiden. 

Daarnaast hebben we een redelijk grote achtertuin waar we vrijwel hele dagen zitten als het mooie weer er is, en ook dan kan hij prima uit die kennel. Mijn doel is eigenlijk dat als t mooie weer ten einde komt hij dan zover is om gewoon thuis te zijn met ons.

Ik twijfel alleen steeds of ik t zou moeten doen of niet. M'n vriendin wil hem al tijdje weg doen, hij is al een keer vergeven maar die mevrouw kwam hem na 1 dag al weer terug brengen omdat ie aan de lijn trok (terwijl ik direct na mijn 1ste keer wandelen met de hond dat probleem al verholpen had) hij is erg leergierig en er zit een lief karakter in. Ik kan er wel wat mee, maar doe ik er goed aan om hem in ons gezin op te nemen? Of kan ik beter afstand nemen en hopen dat hij toch goed terecht komt....

Eigenlijk weet je denk ik zelf al wat je wilt? En enige wat aan je knaagt is of je je Jack dan niet tekort doet. Of heb ik het mis?

Wat denk je dat je jack russel zelf graag zou willen? Hoe is hij buiten met andere honden? Is hij wel sociaal en geniet hij van andere honden om zich heen of wordt hij dan knorrig en is hij echt graag op zichzelf? 

Het klinkt misschien heel bot, maar jij hebt de verantwoording voor jouw jack russel, je vriendin voor haar hond. Er zijn namelijk honderden honden zoals die van jouw vriendin.. en je kunt ze niet allemaal opvangen. 

Maar ik beschrijf meer de verstandige kant van het verhaal. Je gevoel zegt waarschijnlijk dat je de hond van je vriendin op wilt vangen. Dus sja.. dat is lastig. Ik snap wel dat je snel geneigd bent de hond wel op te vangen. Maar of het verstandig is.. 

Gaat het je ook echt om de hond van je vriendin, dat je daar zo'n klik mee hebt, of meer dat je graag een maatje wilt waar je van alles mee kan doen? Want dan zijn er nog veel meer maatjes te vinden.. en die maatjes zijn er ook over een paar jaar als jullie eigen hondje is overleden. 

Daarnaast is het ook een hond met een 'rugzakje', en je kinderen zijn nog klein. Ik denk dat je vast wel weet hoeveel werk het is, maar nu bekijk je alles misschien door een roze bril. 

Ik bedoel het echt niet negatief.. maar ik twijfel een beetje of dit echt de hond is die je wilt, of dat je ook tevreden zou zijn met een ander. Als je snapt wat ik bedoel.. 

dan zie ik het probleem niet, de lab kan lekker mee, met je kinderen aan de wandel, hou ze gescheiden als de jack meegaat, de jack wordt dan niet lastig gevallen, groot woord natuurlijk , door de lab.

en thuis in de tuin, af en toe in de kennel als het even uitkomt, is geen enkel probleem, je weet het wel dacht ik zo

je vraagt je af of je het zou doen ? ja dat is een keuze die je maakt natuurlijk, kids van deze leeftijd vragen enorm veel aandacht, de Jack is al heel wat ouder, slaapt veel, is rustig en dan komt er zo,n lekkere belhamel in huis erbij, de tijd dat is het misschien dat je opbreekt ?

een keuze die je goed moet overwegen, want terug brengen dat is geen optie.

wat je wel kan doen is, je vriendin vragen of je de lab een week of drie te logeren mag hebben ???? en dan eens kijken of het lukt en jullie het allemaal leuk vinden ? dan zie je gauw genoeg of het gaat of niet, vraag je vriendin dagelijks op de koffie, zodat de lab zijn baasje regelmatig toch ziet. na drie weken weet je zeker of je het aankan een extra hond er bij nemen. misschien een optie voor je ?

En een poortje plaatsen aan de buiten achterdeur. ideaal als de lab wel los mag in de tuin maar te druk word. Kan je hem achter het poortje plaatsen met de deur open hij leert op deze manier heel snel dat hij rustig moet blijven. Dan is hij erbij maar toch in zijn time out zone.

heb je ook een plan b bedacht voor als het niet gaat werken ?

Mijn vriendin vangt regelmatig honden met een gedragsprobleem op. Wat wij in het begin doen is echt heel veel lopen. Dat komt neer op 3x 1,5 a 2 uur per dag. Daarnaast ben je de 1e week bijna de hele dag met de hond bezig.

Wat ik je zou aanraden is om eerst eens 2 weken de hond op te halen bij je vriendin en er dan mee te wandelen. Eerst zonder kids later als hij rustiger is met kids. Dan kun je zonder risico kijken of jullie matchen. Is dat zo dan kun je hem al in een lager energie nivo kennis laten maken met Jack. De weekenden kun je dan gebruiken om meer te lopen en kun je gelijk zien hoe dat in je gezin is in te passen.

Hoe graag je ook een hond erbij wil je, verantwoordelijkheid ligt als eerst bij je kinderen. En als je kinderen niet meer vrij door het huis kunnen omdat er een ongeleid projectiel door de kamer dendert is niet eerlijk naar kids of hond, want iemand zal daar de rekening van betalen.

Ik kan je alleen maar adviseren uit mijn eigen ervaring: op dit moment hebben wij een maltezer van 11 jaar, een ridgeback van 2,5 en een ridgeback van 7 maanden. En alhoewel het 85% van de tijd goed gaat, vind ik het drukke gedrag (en soms ook gepest) van onze puber echt zielig/vervelend voor de maltezer, hij houdt echt niet van dat drukke gedoe. Daar komt nog bij dat de ridgeback van 2,5 echt lelijk tegen de maltezer kan doen als de puber de maltezer uitdaagt ... Ik moet de maltezer reglematig ontzetten ...

Je moet je goed realiseren (denk ik) dat je een andere hond erbij neemt voor jezelf, als je jack het accepteert en ms zelfs leuk vindt, is dat meegenomen.

Succes met het nemen van een beslissing!!

Wat het is met de hond... Er is een klik tussen mij en de lab. Ik weet dat er wat van te maken valt. Ik vind z'n energie heerlijk, dat uren kunnen rennen en spelen, mis ik een beetje met m'n Jack.

Ondanks dat heb ik jullie vragen heel serieus genomen en ben ik er eens voor gaan zitten.

en misschien is het beter voor ons als we het toch afslaan. Onze Jack kan dan nog rustig nog ouder worden ;-) en onze kids kunnen nog even iets zelfstandiger worden. 

Ik baal wel vreselijk. 

Zoals ik al zei vind ik er een gouden karakter inzitten. Hij is lief voor de kinderen. Qua uiterlijk vind ik m niks, maar dat is ieder zijn eigen haha.

Morgen zal ik t mijn vriendin vertellen en ik hoop heel erg dat ze dan wel alsnog de moeite gaat nemen om een goed huis te zoeken ipv hem aan de 1ste de beste mee te doen want stiekem ben ik daar ook gewoon heel bang voor.

bedankt voor jullie eerlijke realistische antwoorden!