Blubbermoe - een oud husky heren verhaal voor een :-)

Blubbermoe

Met een gevoel van vermoeide opluchting trek ik om iets na half zes de deur van het lab achter me dicht. Klaar en redelijk op tijd naar huis. Ik ben vandaag alleen en dus wachten er thuis twee vrolijke husky heren op me die wel zin hebben in een ommetje. Ach, even uitwaaien kan geen kwaad. Ik heb er wel zin in. Op weg naar mijn auto wordt mijn enthousiasme enigszins geblust door een striemende regen. Thuis gekomen moet ik lachen. Om Shadow die met mijn slof aan komt sjouwen. Om Spot die zich om mijn benen slingert, oortjes in de nek, duidelijk solliciterend naar een knuffeltje. Ik plof op de stoel in de serre, jas nog aan en deel zonder aanziens des honds knuffels uit en ontvang kusjes. Ondertussen zwelt de wind aan tot stormkracht en klettert de regen tegen de ramen. Brrr.

Als de heren zijn uitgeknuffeld, kijken ze me vol verwachting aan. Tijd voor actie. Ik zucht een keer, hijs me overeind en hul mij van top tot teen in goretex. In de garage wurm ik mijn voeten in mijn rubber laarzen. Waterdicht ingepakt ga ik op stap. De kleine druktemakers trekken zich niet zoveel aan van de nattigheid, behalve als ze even moeten zitten vandaag. Zeker Shadow houdt niet van natte billen en het is onmogelijk om ergens buiten nog een droog plekje te vinden. Uiteraard kiest hij vandaag uit als dwarse dag en moet hij van mij wel zitten om af en toe even af te koelen. Zelfs in een plas. Wat dan weer helpt bij het afkoelen.

Gelukkig heb ik ook kaas bij me. En rookworst. Dus spelen we ook "zoek je koekje" onderweg. Een manier om hun aandacht weer bij mij te krijgen en mijn humeur droog te houden. Ach, eigenlijk valt het best mee. Heb ik het best naar mijn zin. Hongerig en wel, in het donker, in de regen.

Totdat de heren een konijntje ruiken en het dunne laagje modder op het graspad gladder blijkt dan ijs. Mijn linker been roetsjt naar voren en mijn kie zegt knak. Au. Met wat moeite lukt het me net om overeind te blijven. Ik haal even diep adem, houd mezelf voor dat ze het heus niet expres doen. Dat zij ook niet door hebben dat ik mij op glad ijs, uh, modder bevindt. Noodgedwongen haal ik de touwtjes een beetje strakker aan en voorzichtig loop ik verder. Opgelucht als we weer terug zijn. Eigenlijk heb ik wel een beetje medelijden met mezelf. Ik droog de honden af (waarop zij ook medelijden met zichzelf hebben) en trek in de regen een sprintje naar de supermarkt. Chips en bier. Daar is het een avond voor. De perfecte remedie voor blubbermoe.

 ...., o nee, sorry ..... 

Ik hoorde een bijna identiek verhaal van mijn man vanmiddag..., weliswaar niet met twee heren, maar twee dames..., ook geen husky's, maar in dit geval is een hond een hond..., en het konijn in zijn verhaal was een kat van een paar huizen verder op....., maar ook hij vond dat hij na 'verzopen over straat getrokken te zijn' omdat het gras wel gemaaid is, maar niet goed verwijderd en dus over de wandelpaden als glijbaan verspreid ligt....., wel een borrel verdiend had 

Hij heeft dan ook besloten dat ik zo meteen de wandeling op me mag nemen 

Aaaaaaaaah, op 't eind heeft ze 't door: "chips en een biertje maakt 't leven een pleziertje!"

De hondenversie luidt: "Bij de derde kauwstaaf worden wij ontieglijk braaf!"

Enjoy the rain!

Haha... Ik zit dit met een zak chips naast me op de bank te lezen...

Ik snap je helemaal....

vannacht stond ik om 3 uur in mijn badjas in de Stromende regen Teigetje te laten plassen....

OM 6 uur stond manlief in de stromende regen buiten met Teigetje, daarna ging hij met Pooh lopen... In de stromende regen... Om half 8, 9 uur, half 11  en tien voor 12 stond ik weer met Teigetje buiten.... In de stromende regen.. om 12 uur met Pooh naar t park.... Drie kwartier gelopen... Uitgestorven park want, juist, stromende regen, daarna thuis afdrogen en met Teigetje naar Puppie les... Gedeeltelijk Buiten...(onder een afdak, dat dan weer wel) naar huis en, tja, even nog een wandelingetje met Pooh....in de stromende regen....

DUS.... Teigetje ligt knock out van de puppieles in zijn bench en Pooh en ik zitten aan de chips... Met nat haar...

en ik dacht een maand geleden nog: gelukkig komt Teigetje in de zomer, dan is t in ieder geval mooi weer ....

Ach jee, altijd baas boven baas. Nu een pup is inderdaad even NIET leuk. Die van mij kwamen in November - was ook wel eens, uhm een "niet leuk"  moment bij. Op laarzen in badjas de kou en regen naar buiten. Maar gelukkig.. het gaat voorbij!