Alleen leren zijn Shih Tzu puppy herplaatser

Hallo allemaal, Zoals gezegd in een ander topic zou ik nog andere topics plaatsen over een paar aandachtspuntjes van mijn Shih Tzu herplaatsertje (teef) van 4,5 maanden oud. Ze is namelijk nog niet zindelijk en kan moeilijk alleen zijn. Over dat laatste gaat deze vraag. Sinds +/- 3 weken heb ik haar overgenomen van een gezin die de zorg van een puppy hadden onderschat. Ze gaven aan dat ze makkelijk alleen in de bench gelaten kon worden voor een paar uur. Bij aankomst in mijn huis heb ik haar eerst aan haar nieuwe omgeving laten wennen en af en toe wel in de bench gezet om daar ook alvast aan te wennen. Het bleek al snel dat ze dat absoluut niet leuk vindt. Ik merk nu duidelijk dat ze het helemaal niet prettig vindt om alleen te zijn. Als ik ergens in huis ben, dan is zij daar ook. Op sommige momenten wijs ik haar dan naar haar plek (wat ze wel kent) en gaat daarheen, maar binnen 1 a 2 minuten ligt ze weer aan mijn voeten bij de bank of ligt ze in de keuken als ik aan het koken ben. Als ik ga douchen dan ligt ze voor de badkamerdeur. Ook 's nachts wil ze niet alleen zijn. Ook dat heb ik eerst met bench geprobeerd en ze raakte daar erg gestrest van (snel ademen en veel hijgen, liggen, opstaan en dat achter elkaar). De eerste dagen lag ik op de bank en zij in de bench. Daarna lag ik op de bank en zij naast de bank. Nu laten we haar op een kleedje slapen voor de slaapkamer, waarvan de deur helaas niet dicht kan i.v.m. katten en lig ik weer in bed. Met veel geduld zetten we haar steeds terug op haar plekje, totdat we van ellende in slaap vallen ;) Zodra we slapen gaat ze uiteraard bij ons onder het bed liggen. Het alleen thuis zijn probeer ik aan te leren door in het begin af en toe weg te lopen naar een andere kamer (ook met 'blijf' oefening en belonen) en nu sinds kort af en toe de deur uit te lopen. Ze gaat bij dat laatste onmiddellijk blaffen. De laatste keer hebben we haar 10 minuten alleen gelaten, waarvan ze af en aan heeft geblaft en de laatste 2 minuten stil was (opgenomen met dictafoon). Als we terugkomen is ze heel erg blij en proberen we dat even te negeren, om te laten zien dat het 'normaal' is dat wij weggaan en terugkomen. Het (even) alleen zijn in de auto als ik snel een boodschapje doe gaat al iets beter, zolang ik maar in een omgeving parkeer waar veel mensen lopen of rijden. Als ik terug aan kom lopen staat ze wel vaak op haar achterpoten rond te kijken waar ik blijf. Ook dan probeer ik haar blijdschap even te negeren zodat het normaal lijkt en geef ik haar daarna een aai. Ik ben van plan om het alleen thuis zijn rustig op te bouwen. De laatste keer was 10 minuten, de volgende keer doe ik het een kwartier, dan 20 minuten, 30 minuten, etc. Ik hoop dat ze op die manier leert alleen te zijn en niet al te veel gaat blaffen. Ergens heb ik een beetje een hard hoofd in deze training, omdat het er wel op lijkt dat ze een soort verlatingsangst heeft. Of zal dit er meer mee te maken hebben dat ze in een nieuwe omgeving is en/of nog een puppy is? Wat vinden jullie van mijn aanpak? Zijn er nog tips om haar alleen te leren zijn op een effectieve manier? Alvast bedankt!

Ik denk zelf dat 10 minuten nog te lang is. Ik zou het toch, hoe vervelend ook, even terug gaan naar 1 minuut of zelfs naar 30 seconden. Je moet het blaffen eigelijk voor zijn. Ga gewoon eens weg, en kom meteen weer terug. Meerdere keren per dag. En dan steeds langer. Maar je moet echt kleine stapjes nemen, als ik het zo lees. Geef haar een kluifje als je weg gaat, dan is ze even bezig, hopelijk. Succes!

Wat Toki zegt, even hrelemaal terug naarsecondewerk. Het kan verlatingsangst zijn, hoeft niet. Geleerde dingen zijn nl plaats- en persoonsgebonden dus dat moet nu weer geleerd worden. Ga je te snel dan krijg je zeker verlatingsangst

Ok, bedankt. Ik ben het sinds twee dagen aan het uitproberen. Ik merk wel dat als ik eventjes weg ben geweest (max. 30 seconden) ze dan de hele dag weer achter me aanloopt om te checken of ik niet weg ga. Ik hoop dat ze het leert...

Ik vermoed zelf dat dat ook komt doordat ze in haar korte leventje al een tweede baasje heeft. Ze moet nu alles waar ze aan gewend was, opnieuw doen. Ik hoor het ook weleens als mensen gaan verhuizen met een jonge pup, dat deze dan weer opnieuw alleen moet leren zijn. Ik denk dat geduld hier echt heel belangrijk is. Houdt vol, het komt goed!