Schrik voor vreemde honden tijdens wandelen

Hoi

Vroeger hadden mijn ouders een Shih Tzu, een geweldig leuk gezinshondje. Ons Tiny :) Ik had een hele leuke band met haar en ze was superlief. Elke dag wandelde ik met mijn papa naar het school, 's middags kwam hij mij halen om thuis te eten en wandelde we weer naar school en 's avonds stond hij weer klaar om naar huis te wandelen. Elke keer was Tiny daar bij. Tiny ging dus veel mee wandelen, in het weekend ook naar het bos etc. Spijtig genoeg is ze 7x aangevallen geweest door verschillende honden en heb ik dit 7x gezien. Een paar aanvallen herinner ik me niet meer, volgens mij omdat ik zo jong was en het best wel een trauma was. Een paar andere nog wel. Bijvoorbeeld eentje waar plots uit een garage een duitse herder aangestormd kwam, op Tiny vloog en ik zag Tiny al gillend rollen over de vloer met een lelijke bloederige bijtwond. Ze had altijd een tuigje aan dus uit reflex kon papa haar altijd omhoog trekken en haar opvangen om haar zo te beschermen. Eenmaal is ze zo door een andere hond lelijk aan haar vulva gebeten. Ik heb enkele malen gedacht dat het gedaan zou zijn, dat ze doodgebeten was.

Nu ik zelf honden heb en Fennah soms wat defensief naar andere honden doet wakkert de schrik op. Als ik alleen thuis ben durf ik meestal niet alleen met de honden gaan wandelen omdat ik bang ben een vreemde hond tegen te komen. We wonen in de boeren buiten en hier lopen veel, niet altijd vriendelijke, erfhonden los rond. Hoe moet ik dat alleen aan met 2 grote en 1 kleine hond denk ik dan?

Meestal zet ik me over die schrik heen en ga ik wel wandelen met hen, maar als er bijvoorbeeld een bocht aan komt lijn ik ze meteen aan uit schrik dat er om de hoek een hond zou zijn.

Wat denken jullie, hoe geraak ik van deze angst af want het zorgt natuurlijk ook dat ik spanning overdraag op mijn honden.

Ik ga al naar twee verschillende hondenscholen (agility en gehoorzaamheid) en daar gaat het best goed omdat ik de mensen en de honden ken.

Is het misschien een idee om een keer een afspraak met een GT te doen over "wat te doen als je hond aangevallen wordt" zodat je wat meer zelfvertrouwen krijgt?

Of misschien met een psycholoog/professional die mensen begeleidt bij fobieën en angsten? Want dat is het enige wat ik kan bedenken om hulp te krijgen in een situatie waar je zelf wel honden hebt maar bang bent voor hoe vreemde honden reageren.

VERPLAATST naar de juiste rubriek

Het is moeilijk he, een GT kan me wel helpen met mijn honden maar niet met mijn angst (heb ik trouwens al gedaan), en een therapeut kan mij niet helpen met de honden maar wel met de angst :p 

Nou, ik zat te denken - een GT kan vaak wel goed inschatten of een hond problemen gaat geven of niet. Daardoor zou je misschien meer vertrouwen kunnen krijgen in vreemde honden.

Misschien zijn groepswandelingen iets voor je? Van die sociale wandelingen heten ze geloof ik?

" Nou, ik zat te denken - een GT kan vaak wel goed inschatten of een hond problemen gaat geven of niet. Daardoor zou je misschien meer vertrouwen kunnen krijgen in vreemde honden.
 
Misschien zijn groepswandelingen iets voor je? Van die sociale wandelingen heten ze geloof ik? "

Wilma en Dobby

Bij de GT of op onze hondenscholen vind ik het ook helemaal niet eng. Dat is een gecontroleerde omgeving en ik weet wat ik kan verwachten. Het is zo in bochten etc met gewone wandelingen dat ik bang ben voor vreemde honden. De honden zelf vind ik niet eng, maar het is wel dat ik bang ben dat Fennah bvb plots in een gevecht zit of dat Kilo of Larah aangevallen worden. Het is ook omdat ik weet dat Fennah zich niet zou laten doen als ze aangevallen wordt dat ik bang ben een hond tegen te komen. Terwijl ik met haar 3x per week hondenschool doe en ook al privé met GT hun honden heb laten spelen en bvb met die van vrienden en familie. Maar toch... ik ben bang voor gevechten en dat een van mijn honden daar tussen zitten :S

Eerlijk gezegd denk ik eerder dat je met een jeugdtrauma zit, omdat je die aanvallen hebt gezien. En misschien kon je net niet helemaal goed inschatten hoe ernstig het wel of niet was. Een schermutseling (veel geluid, veel beweging, maar eigenlijk is het mis happen) ziet er indrukwekkend uit, maar eigenlijk is het niet een serieuze bedreiging. Als kind kun je dan wel makkelijk het verkeerde idee krijgen.

Jouw angst is niet onterecht en angst beschermt je vaak voor gevaar. Je zegt dar er honden die het erf bewaken gewoon los lopen en hebt als kind zijnde ook aanvallen gezien. Het maakt je extra voorzichtig uit angst wat kan gebeuren (je angst is niet geheel onterecht). Wat je doet is goed: Stoppen bij een bocht en aanlijnen uit voorzorg omdat je niet kan zien wat er achter de bocht is is juist goed, je neemt voorzorg. 

Ontwijk s avonds plekken waarvan je weet dat je loslopende honden (erf) kan tegen komen. Je bent ook kwetsbaarder met 3 honden. 

Bespreek op de hondenschool hoe je het beste een aanval kan tegen gaan mocht er iets gebeuren. Voorbereiden geeft al wat meer zelfvertrouwen en sterkt je wat.

Je angst is normaal in jouw geval, er lopen honden los (reeel) en je hebt zelf gezien wat kan gebeuren..... angst heeft een functie. Als je er iets mee doet ( voorbereiden, extra oppassen of vermijden) dan doe je er iets mee.

Mensen die bijv. Een brand hebben meegemaakt houden nog jaren tot hun hele leven zelfs nog schrik als ze mist zien (lijkt op rook). 

Jezelf en je honden beschermen en voorzichtig zijn is niet verkeerd. Als je van tevoren bedenkt waar je beter wel of niet kan lopen, gsm mee, zakalarm mee enz zal de angst doen afzwakken.

 Ik denk dat een gt dat wel degelijk kan. Omdat toch de nodige dingen vaak een wisselwerking tussen een hond en baasje en dat heeft een gt natuurlijk ook geleerd.

Die buren (verderop die hun hond op open erf hebben lopen, heb je daar wel eens contact mee?). Tis logisch als in die situatie honden hun erf bewaken dus op het terrein rond lopen maar ik vind het niet logisch dat ze van het terrein af kunnen.... En ook dat ze in principe niet zouden mogen reageren op alles buiten hun terrein.

Qua angst als je zoiets zo vaak heb meegemaakt dat vreet he. Sommige beelden laten je niet los.  Gezonde spanning is op zich oke  en houd je alert das oke.

Dat de drempel zo hoog is om te gaan lopen, alleen, dat is natuurlijk minder. 

Misschien proberen te vertrouwen op je eigen instinct en de kracht van je twee lobbesen. Als goed zijn gesocialiseerd heb je geen vrees nodig dat zij zomaar iets zouden doen, wel zouden ze jou, zichzelf en die kleine beschermen indien nodig.

Klopt inderdaad dat je vangnetten kan inbouwen als bijvoorbeeld zaklamp en gsm mee, dat scheelt voor zeker. Iemand ff laten weten dat je er met de honden uit gaat en nog ff sms doet als je weer terug bent.

Hoe herkenbaar je angst... 

Sinds 4 weken hebben wij Bailey erbij, een geweldige lieve kruising Bouvier des Ardennes... kortom geen schoothondje, maar wel veel kracht.

Bailey valt tijdens het wandelen uit naar andere honden... dit uit zich in trekken aan de lijn, op de achterpoten staan, blaffen.

Ik probeer dit om te buigen, door Bailey positief te belonen.

Dit doe ik door niet alleen te wandelen, maar ook 1 tot 2x per dag naar het veld te gaan waar ze lekker mag rennen met het touw (vrouwtje gooit het touw weg).

Zo leert ze dat naar buiten gaan ook leuk is.

Tijdens het wandelen en ik zie een andere hond, draai ik om en loop terug. Als Bailey dan mooi meeloopt krijgt ze een beloning.

Of als we een hond in de verte zien en Bailey deze ook ziet, maar niet onze kant op loopt en Bailey toch wil reageren, zeg ik tegenwoordig 1x nee en neem Bailey mee, als ik merk dat Bailey rustig is, krijgt ze een beloning.

Hoeveel last heb je van de angst?

Ik merk bv dat ik voorzichtiger ben met mijn honden dan een vriendin met de hare. Bij mij komt dat ook door ervaringen uit het verleden waarbij mijn hond een klein hondje greep, dat gelukkig met de schrik vrij kwam. Tsja, ik wil dus geen kleine hondjes bij mijn honden, dus ben ik voorzichtiger. Dat is nu eenmaal zo. Ondanks dat het ook heel vaak wel goed is gegaan / gaat.

Liever een keer teveel aanlijnen of kort pakken dan te weinig.

En ja, je kunt spanning overbrengen op je hond, maar dat is ook niet het hele verhaal, Janouk viel uit naar andere honden, dat deed hij bij mij aan de lijn maar ook bij een vriendin van mij die helemaal niet gespannen was bv

" Eerlijk gezegd denk ik eerder dat je met een jeugdtrauma zit, omdat je die aanvallen hebt gezien. En misschien kon je net niet helemaal goed inschatten hoe ernstig het wel of niet was. Een schermutseling (veel geluid, veel beweging, maar eigenlijk is het mis happen) ziet er indrukwekkend uit, maar eigenlijk is het niet een serieuze bedreiging. Als kind kun je dan wel makkelijk het verkeerde idee krijgen. "

Wilma en Dobby

 Sorry, iphone besloot je maar 2 doggies te geven... Het is zeker van mijn kindertijd. De laatste keer dat ik heb gezien dat ze aangevallen werd was ik 11 jaar denk ik, en het is begonnen toen ik 6 jaar was. 

Bedankt voor de tips, ik ga proberen op alles een antwoord te geven.

Ik heb vooral schrik voor een gevecht. Door wat er vroeger gebeurd is denk ik altijd dat als we een hond tegenkomen tijdens het wandelen er automatisch een gevecht komt. Dit is ook als ik samen met mijn vriend en de honden ga wandelen maar vooral als ik alleen ben. Daarom wandel ik zelden met de drie samen maar het is mijn doel wel om het te gaan doen. 

Als we bij ons naar links gaan kom ik eerst aan een huis een labrador tegen. Ik heb nog niet met die mensen gepraat maar zij gaan elke ochtend rond 8u met die hond wandelen (los) en passeren langs ons huis. Als mijn honden dan net in de tuin zijn is het een heel geblaf en gesnauw aan de draad, dus dat vertrouw ik al niet 100%. Die labrador zit meestal buiten en ze hebben een elektrische omheining maar 9 van de 10 heeft hij zijn band niet aan en komt dus gewoon op straat. Als we verder wandelen hebben we aan de linkerkant een huis met een mechelse herder (nog best jong vermoed ik) die wel best sociaal is, maar ook gewoon afgestormd komt. Aan de rechterkant hebben we dan een boerderij met twee border collies waarvan een best agressief is. Ze sluiten ons altijd in en beginnen te nippen tegen de honden. Van hen ben ik echt bang! Ze komen gewoon op straat.

Dan verder aan de rechterkant is er een soort jachthond, die houdt gelukkig afstand maar komt ook op straat. En dan nog een huis verder is een Deense Dog, heel lief van karakter maar onstuimig en komt meteen van zijn erf af gelopen. Niet makkelijk als je dus drie honden aan de lijn hebt waarvan eentje het niet altijd tolereert. Het is door die Deense dog dat ik al eens met de fiets ben gevallen. 

Dit allemaal samen is op een goeie 200 a 300 meter in totaal. Je kan dus geloven dat ik niet naar links durf ;)

Als ik naar rechts ga kan ik via een padje naar de weien achter ons en verder kom ik in een natuurgebied uit. Die route doe ik meestal. Daar kan ik alleen honden aan een draad tegenkomen, maar die zijn best sociaal. Soms komen we er ook een meneer tegen met een super rustige beagle, die kennen onze honden ondertussen goed dus vergezelt ons soms met de wandeling. Dit is ook een wandelroute, dus op zondag met goed weer zie je hier veel mensen wandelen met hun honden. Dan durf ik dus al niet goed. 

Als ik naar rechts ga maar niet naar de weien kan ik rechtdoor over een trap en dan kom ik aan de Turnhoutse vaart (een kanaal) die we in heel de lengte kunnen volgen en een grote wandeling kunnen maken. Die doen we meestal als we een grote ronde willen doen. Nu momenteel staat het gras/onkruid zo hoog dat ik geen zicht heb in de verte en dus ook bang ben dat er uit het niets plots iemand met een hond is...

Het ergste vind ik gewoon dat ik vaak niet durf vertrekken en uiteindelijk mijn vriend met ze moet gaan wandelen. 

Leuk dat je een bouvier des ardennes kruising hebt! Ze lijkt inderdaad hard op de bouvier! Met wat is ze gekruist?

Bij mij deed Fennah dat ook, we hebben met positieve training hier ook veel verandering mee kunnen krijgen. Laat je niet doen door de mensen die zeggen dat dit ras een harde aanpak met stropketting etc nodig heeft. De mijne doet het deels uit mij verdedigen maar ook uit onzekerheid. Hier is het opgelost door te werken op inchecken bij mij (naar mij kijken) en door ze te laten blaffen en doen en meteen te klikken/belonen als ze naar mij keek. Op een aantal maanden is het enorm geminderd! Sinds we agility in een school met positieve training is ze zelfs heel sociaal geworden en tolereert ze meer. Maar het blijven karakterhonden ;) 

Ze willen werken, en vooral voor jou werken. Het is prachtig <3

Tip: ga samen met je vriend mee lopen. Dan kan je makkelijker met drie lopen EN je bent niet alleen. Als je in gezelschap dit gaat doen kom je op den duur vanzelf over de angst heen (wat angst zal altijd blijven vanuit je ervaring, maar het is dan minder). 

Maak ook eens zonder honden kennis met de losloop honden, met de bazen enz. Als je dan die honden tegenkomt kan je ze zelfs een commando geven (bijv. Terug, ga naar huis, blijf of wat dan ook). 

Iets met je angst doen zal je ermee helpen, maar geheel weggaan zal het niet (wel onder controle, maar nogmaals...angst heeft een functie en wat je mee gemaakt hebt heeft wel degelijk plaats gevonden). 

En mocht het voor jou een oplossing zijn om s avonds niet erop uit te willen gaan en je kan dit door je vriend laten doen dan is het ook opgelost. Mits je dit zelf vervelend vind (bijv. Je voelt je in je vrijheid beperkt) dan zie tips.

Ik vind juist dat je niet kwetsbaarder bent als je met 3 honden loopt. Ook honden doen aan risico assessment, en bij 3 tegen 1, of 2 grote tegen 1 denken ze vaak toch "okee, even voorzichtig". Bij wijze van spreken.

Volgens mij zijn Larah en Fennah teefjes? Die lopen ook minder risico, zeker van reuen.

Komt nog bij dat Larah en Fennah een flinke vacht hebben, dat beschermt kwetsbare delen.

En ten laatste en misschien nog wel het belangrijkste: echte gevechten zijn zo zeldzaam. Meestal is het niet meer dan een snauw partij. Soms ontstaan daardoor wel eens wondjes, maar dat komt meer door de beweging van 2 honden. Ik woonde in het centrum van de stad, vlakbij een wijk waar veel mensen voor de stoer sommige rassen hadden. Ik heb maar één keer een gevecht meegemaakt waar het echt verkeerd had kunnen aflopen. En dan heb ik het over een periode van 20 jaar honden.

Ik bedoelde dat je met 2 handen drie honden vast hebt, bij 1 hond heb je nog 1 hand vrij. Om in te grijpen of iets te doen heb je geen hand meer vrij (op die manier kwetsbaar, handen letterlijk vol).

Dat je met drie honden sterker overkomt klopt wel zoals jij het uitlegd (zo niet gezien).

Ik ga er altijd van uit wat je zelf kan doen en dan is het met je handen vol (drie om te beschermen of te begeleiden) gewoon veel om je aandacht te verdelen.

Vaak ben je bij angst vooral bezig met 'wat nu als' scenario's, en geeft het al rust als je een concreet plan van aanpak in je achterhoofd hebt indien het zou gebeuren. Je zou bijvoorbeeld aan een GT of de trainer van je hondenschool kunnen vragen om duidelijk aan jou uit te leggen hoe en wanneer je in moet grijpen, zou er een hond op jouw hond botsen. Je weet dan dat je niet machteloos staat mocht het een keer mis gaan, en dat kan je een stuk zelfvertrouwen geven 

Bedankt voor de tips!

Ik zal misschien eens met de mensen in de buurt gaan praten wiens honden los lopen, gewoon om die honden en de mensen te leren kennen en misschien kunnen we de tijd nemen zodat de honden elkaar kunnen leren kennen en misschien maatjes worden.

Ik zal ook eens aan de GT waar ik het meeste mee samen werk vragen hoe hij het zou doen, hij heeft 6 honden dus zal de situatie van handen vol wel kennen ;)

Bedankt voor de tips!! 

Last in de zin van: heel de tijd voor, achter en rond kijken, niet ontspannen zijn. Snel willen aanlijnen en heel kort houden,...

Je hebt ook wel een lastige situatie, met al die honden die los van een erf af komen. Dat maakt het niet gemakkelijk. Want ook een snauw partij is niet leuk. Ik heb 1 smal pad waar achter een hek een mechelaar zit die totaal uit zijn plaat ga als ik langs kom en mijn heren reageren daar dan net zo hard op terug. Ik loop daar niet meer, terwijl er eigenlijk niks echt kan gebeuren maar het roept wel heel veel stress op. 

ooit was er ook nog ergens een JRT die van het erf af kwam en in Janouk's ballen ging hangen, maar die had duidelijk buiten de snelheid van een husky gerekend en kreeg een knauw terug en die droop daarna af als hij zag dat wij eraan kwamen... 

Maar goed, het is nou eenmaal zo dat het bij honden onderling niet altijd rozengeur en maneschijn is. Dat is de realiteit. 

Je zult daar voor jezelf een modus in moeten vinden om om te gaan met de onzekerheid dat het een keer fout kan gaan. Je schrijft heel duidelijk "dan durf ik uiteindelijk niet te vertrekken" en dat is wel heel erg zonde want door de kleine kans om iets naars mee te maken, ontzeg je jezelf en je honden veel plezier. Uiteindelijk is er maar 1 iemand die daar wat aan kan doen, en dat ben jezelf. Als ik ergens over loop te piekeren en allerlei rampscenario's in mijn hoofd haal, heb ik een hele vervelende grote broer die dan zegt "Jij bepaalt hoe iets je laat voelen". Jij bepaalt uiteindelijk of je je angst je leven laat regeren. Of dat je zegt "iedereen kan de pip krijgen, ik ga toch" . Je kunt het jezelf makkelijker maken met de tips hierboven. Ik zou ook zeggen, ga eerst even met 1 hond op stap, vooral Kilo lijkt me maakt dat je je kwetsbaar voelt, zeker in het hoge gras. Bedenk wat je doet als er een vreemde hond op je af komt (bv gooi een hand brokjes naar de hond oid) en vertrouw er ook op dat je honden goed sociaal vaardig zijn. 

Met anderen mee wandelen zonder je eigen honden kan ook helpen. 

En verder "You go girl"  je erkent wat je parten speelt, je ziet het dus heb je ook de macht om er wat mee te gaan doen (schouderklopje!!!) 

"  
Leuk dat je een bouvier des ardennes kruising hebt! Ze lijkt inderdaad hard op de bouvier! Met wat is ze gekruist?
 
Bij mij deed Fennah dat ook, we hebben met positieve training hier ook veel verandering mee kunnen krijgen. Laat je niet doen door de mensen die zeggen dat dit ras een harde aanpak met stropketting etc nodig heeft. De mijne doet het deels uit mij verdedigen maar ook uit onzekerheid. Hier is het opgelost door te werken op inchecken bij mij (naar mij kijken) en door ze te laten blaffen en doen en meteen te klikken/belonen als ze naar mij keek. Op een aantal maanden is het enorm geminderd! Sinds we agility in een school met positieve training is ze zelfs heel sociaal geworden en tolereert ze meer. Maar het blijven karakterhonden  
Ze willen werken, en vooral voor jou werken. Het is prachtig <3 "

Jana *FeLaNelKi*

We weten niet precies waar Bailey mee gekruist is, maar het vermoeden is een stafford.

Ik blijf trainen met positieve beloning... ik ben van mening dat een hond de wandeling ook als prettig moet blijven ervaren en als je gaat 'trainen' met een stropketting bereik je volgens mij juist het omgekeerde.

Bailey kan gelukkig ook heel goed loslopen... dat zijn hele fijne momenten.

Net ook ff met beide honden naar het bos geweest... genieten!!!

--------------------

Je angst is wel heel herkenbaar... in ieder geval het gevoel wat je beschrijft, angst dat er een andere hond aankomt, niet weten hoe je hond gaat reageren... dat zorgt bij jezelf voor spanning.

Ik heb er bij mezelf voor gekozen om dit stuk spanning voor een groot deel weg te nemen... 

• 's Morgens om 5.30 uur gaat mijn wekker en dan ga ik een half uur lopen met beide honden... ik kom geen andere mensen tegen... lekker rustig en ontspannen
• 's Avonds ga ik het laatste rondje bij ons aan de overkant... dan loop ik om een bedrijfsgebouw heen waar verder niemand komt
• Overdag probeer ik de honden apart uit te laten

Ons wandelritueel is nu ook veeeel anders dan vroeger. Vroeger hadden we alleen Fennah en Larah, en toen woonden we in het centrum in een appartement. Buiten komen was altijd aangelijnd, los was alleen in het bos. Toen had ik ook meer controle en had ik eigenlijk minder schrik. Nu zijn we verhuisd naar een boerderij met veel grond, dus ze zijn vaak buiten. We gaan 1x per dag, soms 2x met de honden een flinke wandeling doen en dat is altijd los, aangezien je hier nooit een auto ofzo tegenkomt. Alleen dus wel soms andere honden. Ik ben niet echt bang voor hoe mijn honden zullen reageren, dat weet ik en ik weet hoe er op te anticiperen dankzij de hondenschool. Ik ben alleen bang dat ik een hond tegenkom die plots op de mijne afstormt en dan bvb Kilo dood bijt (het is ook maar een klein ding :S) of zwaar vecht met Fennah. Dit is overdreven, dat weet ik. Maar dat is wat ik nog overhoudt na het zien van al die gevechten. 

Vroeger hebben we met Fennah met stropketting enzo getraind met alle gevolgen vandien dat ze absoluut niet meer sociaal was op straat. Dat is nu al vele beter, maar ze blijft een hond die zich niet laat ruiken en flink durft snauwen bij opdringerige honden. Als die hond dat niet accepteert heb ik een groot probleem :S

Ik heb er ook last van. Nu ik er drie heb, is het alleen maar erger geworden, je kunt helemaal niks als je er drie bij je hebt.

Als ik alleen met Kiwi wandel heb ik er niet echt last van, Kiwi lokt niks uit en is heel sociaal. Maar met die twee kleintjes vind ik het doodeng.

Ik heb al eens gezien dat een rottweiler een klein hondje doodbeet.. kreeg laatst te horen dat het zusje van Teun doodgebeten is. Ik ben als de dood dat zoiets mij overkomt, dat is echt een nachtmerrie. 

Ik laat nu vaker de kleintjes thuis en ga dan alleen met Kiwi een eind lopen, zij heeft het nodig en vind het ook leuk om andere honden tegen te komen.

Jamie en Teun vinden er niks aan, een eind wandelen. Natuurlijk neem ik ze ook wel alle drie mee maar dan ga ik naar plekken waar ik gewoon niks tegenkom. Waar de kleintjes even lekker kunnen rennen en spelen en dan weer met de auto of fiets naar huis.

Het is niet fijn, die angst. 

Ik herken jouw angst heel erg.. Ik ben echt van de ''maar wat als'' scenario's..
Ik ga nog wel met Luna naar het bos, maar vermijd dan grote honden.. Ik ben namelijk erg bang dat zij aangevallen wordt... omdat dit al meerdere keren gebeurd is... Soms kan ik het niet vermijden en dan moet ik mezelf echt moed inspreken, neem een diepe zucht en let op mijn ademhaling, want ik stop gewoon met ademhalen en voel mijn hart tekeer gaan.. Dit werkt overigens bij mij erg goed.. Al meerdere keren gedaan en eigenlijk gaat het altijd goed..
Meestal probeer ik een gesprek aan te knopen met de eigenaar en leg mijn angst uit en hoe het komt.. Zo leg ik ook uit dat Luna een angsthapper is (dat zijn de erste ) sommige eigenaren nemen dan de tijd voor me en laten Luna kennis maken met hun hond en als ze de kat uit de boom heeft gekeken gaat ze uiteindelijk spelen.. Dat is zowel voor mij als voor haar een positieve ervaring waardoor je met steeds meer vertrouwen een andere hond nadert

Met zo'n kleine hondjes is het rap gebeurd he, daar krijg ik ook wel schrik voor :S

Daarom draagt Kilo ook altijd een tuigje. Gewoon als ik een hond zou zien afstormen dat ik hem snel kan oppikken met de leiband, zo deed mijn vader dat vroeger en dat heeft mijn hondje toen al meermaals gered.

Met een sociale hond wandelen maakt alles minder eng he? Als ik bvb met Larah alleen ga wandelen (ook zo'n rustig, sociaal goedzakje) dan vind ik het zelfs leuk om vreemde honden tegen te komen, dan kunnen ze samen spelen. Maar met Fennah of Kilo is het helemaal anders :S

" Ik herken jouw angst heel erg.. Ik ben echt van de ''maar wat als'' scenario's..
Ik ga nog wel met Luna naar het bos, maar vermijd dan grote honden.. Ik ben namelijk erg bang dat zij aangevallen wordt... omdat dit al meerdere keren gebeurd is... Soms kan ik het niet vermijden en dan moet ik mezelf echt moed inspreken, neem een diepe zucht en let op mijn ademhaling, want ik stop gewoon met ademhalen en voel mijn hart tekeer gaan.. Dit werkt overigens bij mij erg goed.. Al meerdere keren gedaan en eigenlijk gaat het altijd goed..
Meestal probeer ik een gesprek aan te knopen met de eigenaar en leg mijn angst uit en hoe het komt.. Zo leg ik ook uit dat Luna een angsthapper is (dat zijn de erste ) sommige eigenaren nemen dan de tijd voor me en laten Luna kennis maken met hun hond en als ze de kat uit de boom heeft gekeken gaat ze uiteindelijk spelen.. Dat is zowel voor mij als voor haar een positieve ervaring waardoor je met steeds meer vertrouwen een andere hond nadert "

Cindy baasje van Luna

Dat is wel leuk als je inderdaad met de mensen kunt praten en het zo rustig aan kunt opbouwen! 

Ik heb je verhaaltje gelezen en ik denk dat je misschien met Bachbloesem wel van je trauma af zou kunnen komen! Je hebt o.a. star of Bethlehem die helpt tegen trauma's en je hebt ook wel bachbloesems voor angsten! Ik neem zelf ook vaak bachbloesems in en bij mij helpt het altijd wel goed, ik volg er zelf ook een studie voor dus weet er ook wel wat van af. Als je vragen hebt, laat maar weten :)

" Ik heb je verhaaltje gelezen en ik denk dat je misschien met Bachbloesem wel van je trauma af zou kunnen komen! Je hebt o.a. star of Bethlehem die helpt tegen trauma's en je hebt ook wel bachbloesems voor angsten! Ik neem zelf ook vaak bachbloesems in en bij mij helpt het altijd wel goed, ik volg er zelf ook een studie voor dus weet er ook wel wat van af. Als je vragen hebt, laat maar weten "

divinevitality

Ik vind het een beetje nog een rare wereld, dat van de bachbloesems haha! Mijn sint bernard kreeg de algemene spray van de winkel tegen haar angst voor onweer, maar het kalmeerde niets helaas..