In 23 dagen je maatjes verliezen, hoe verwerk je dat...

5 juni 2014 belde mijn man mij 's avonds om half 11. Tijdens het uitlaten heeft onze Dalmaat Rano een hartstilstand of hersenbloeding gekregen. Zo onwerkelijk. Blij naar buiten en plotsklaps weg..... Rano was de zoon van Tessa en is 10 jaar geworden.

Tessa had ik vanaf 8 weken oud. Op 2,5 jarige leeftijd heeft zij een nest gehad van 12 puppen. Rano was een van hen. Tessa was haar hele leven nooit zonder maatje geweest. Het plotseling overlijden kwam bij haar net zo hard aan als bij ons. Onwerkelijk, verslagen, boos! 

Tessa had sinds een jaar een tumor in haar lympheklier (nek) en kreeg dagelijks cortison om de ontstekingen in haar mond tegen te gaan waardoor ze kon blijven eten. De tumor was gedurende het jaar van een knikker uitgegroeid naar een golfbal. Ook konden we merken dat ze waarschijnlijk meerdere tumoren in haar lijf had, het lopen ging moeilijker. Maar ondanks dat alles was het een blije hond. 

Rano was de gangmaker, altijd in voor een spelletje, een lekkerbek. Wat overgewicht gekregen doordat Tessa niet altijd meer haar bak leeg at. Rano was ook degene die Tessa stimuleerde. Dit stopte en Tessa miste haar maatje en zoon vreselijk. Vanaf dat moment ben ik 24 uur per dag bij haar geweest. Zij was mijn meisje, mijn alles. Na de eerste week leek het wat beter te gaan en gingen we dagelijks naar buiten om haar spieren niet te laten verslappen. Afgelopen dinsdag werd ze ziek. Hoge koorts. Dierenarts is gekomen en heeft hij een injectie tegen de koorts en antibiotica gegeven. Ze had een infectie. Dit kan een bijwerking van de cortison zijn bij langdurig gebruik. 2x per dag 1,5 pil voor 10 dagen en aankijken. Woensdag met behulp van een pipet water gegeven. Eten wilde ze nog niet. 's Avonds kwam ze overeind (wankelend) en ging drinken en plassen. Ook heeft ze toen wat gegeten. Donderdagochtend laatste keer zelfstandig opgestaan en gedronken. In de loop van donderdag en vrijdag ging het snel slechter. Vrijdagnacht gewaakt. Het water met het pipetje braakte ze uit. Opstaan ging niet meer. Het moment was daar. Maar hoe moeilijk..... Zaterdag 28 juni hebben we haar thuis laten inslapen. Het was het laatste wat ik voor haar kon doen. Kapot, leeg, stuk, bang. Doe niets dan huilen. Mijn 2 lievelingen in 23 dagen kwijt. Nooit meer een spontane lebber over mijn gezicht, nooit meer van alles..... Ik weet dat ik er het beste aan heb gedaan maar het doet zo'n pijn........ Het huis is leeg en stil...

Ach wat erg
2 van je beste maatjes verliezen in korte tijd.
Ik wens je héél véél sterkte met dit verschrikkelijke verlies en de leegte.

Hoi, wat moet dat een gemis zijn voor je. Je verhaal raakte me omdat nu bijna een jaar geleden mijn ouders hun beide honden in 4 dagen hebben laten inslapen. Ik zag wat een enorm gat dat achterlaat, zoveel verdriet.
Ik wens je heel veel sterkte, hier kun je ook je verhaal kwijt en vindt je herkenning en steun.

Het is dubbel zo hard he, het ene verdriet nog niet verwerkt en er komt meteen nog een klap bij. Ze hebben allebei ook een mooie leeftijd voor een dalmaat, ik ben er zeker van dat ze een heel leuk en liefdevol leven hebben gehad bij jullie. Dat is het voornaamste .

Veel sterkte!

Wat droevig meid, en dan allebei op zo een korte tijd. 

Hier zijn nog leden die zulke meerdere overlijdens kenden, een ongeluk komt dikwijls niet alleen.....

Veel sterkte om dit te verwerken, maar troost je. In het geval van Tessa is haar veel pijn misschien bespaard ? 

Wat een verdriet en wat een gemis. De enige troost die ik zou kunnen bedenken is dat ze voorbij de regenboogbrug bij elkaar zijn......

Heel veel sterkte.

Ja dat is mijn enige troost. 

Ik had er 3, Noah, Tessa en Rano.

Noah was de eerste Dalmaat in mijn leven. Zij heeft mij over mijn scheiding heen geholpen. Omdat Noah toch wel veel alleen moest zijn is Tessa gekomen. Een pup van 8 weken die duidelijk wist wat ze wilde. Na veelvuldig aandringen van mijn kinderen hebben we Tessa een nestje laten geven. 12 gezonde pups, wat een lol hebben we daaraan gehad. Het was een eenmalige actie en niet bedoeld om te fokken. Tessa had een moeilijke bevalling en dat wilde ik haar niet meer aandoen. Rano, 1 van de pups, is bij zijn moeder gebleven. Tessa heeft hem op haar manier opgevoed. En dat heeft ze super gedaan, waarschijnlijk dankzij haar soms harde opvoeding, is Rano volledig reu kunnen blijven. Hij heeft altijd respect voor zijn moeder gehouden, hoe oud ze ook werd.

Noah heb ik 3 juni 2011 moeten laten inslapen, ze was ziek. Na het overlijden bleek dat ze een tumor in haar keel had. Tessa en Rano bleven over en hadden elkaar. Nu eerst Rano plotseling weg en nu ook Tessa......

Heel veel sterkte toegewenst en geef het de tijd om te verwerken

Ik wil je heel veel sterkte wensen, ik begrijp heel goed hoe jij je nu voelt, vorig jaar verloor ik in vijf maanden mijn laatste twee moppies...


Deze tekst las ik na hun overlijden en deed me echt goed.
Ik hoop dat jij er ook iets aan hebt al is het maar een heel klein beetjeA million times I needed you, a million times I cried.
If love alone could have saved A million times I needed you, a million times I cried.
If love alone could have saved you, you never would have died.

In life I loved you dearly, In death I love you still.
In my heart you hold a place no one could ever fill.

If tears could build a stairway and heartache make a lane.
I'd walk the path to heaven and bring you back again.

Our family chain is broken, and nothing seems the same.
But as God calls us one by one, the chain will link again. , you never would have died.

In life I loved you dearly, In death I love you still.
In my heart you hold a place no one could ever fill.

If tears could build a stairway and heartache make a lane.
I'd walk the path to heaven and bring you back again.

Our family chain is broken, and nothing seems the same.
But as God calls us one by one, the chain will link again.

Marjan, prachtige tekst.

ik had hem eens gelezen en was hem kwijt.

nu is hij gesaved...en iedere keer als ik hem teruglees word ik droef maar ook gelukkig dat ik hem gewoonweg maar begrijp.....en dan spreek ik niet over de taal. 

Mooi mooi.....

Ik reageer met mijn smartphone, komt helaas wat rommelig over maar ik hoop dat mijn steun voor jou goed over is gekomen...

Nogmaals heel veel sterkte en geef ze een mooie plaats in je hart want daar zullen ze altijd zijn, heel dicht bij je!

Oo wat erg!

Je twee beste maatjes.. in 1 maandje.. weg.. gewoon verdwenen

Ik wens je heel erg veel sterkte .. Je hebt een mooie tijd met ze gehad, dat wel..

Dit is inderdaad heel triest, krijg er zelf tranen van in m'n ogen. Ik wens jullie heel veel sterkte

Nu even zoals het hoort...


A million times I needed you, a million times I cried.
If love alone could have saved you, you never would have died.

In life I loved you dearly, In death I love you still.
In my heart you hold a place no one could ever fill.

If tears could build a stairway and heartache make a lane.
I'd walk the path to heaven and bring you back again.

Our family chain is broken, and nothing seems the same.
But as God calls us one by one, the chain will link again.

Is inderdaad heel mooi, weer huilen.... de trap die heb ik al gemaakt...

Heel veel sterkte! Snap wat je door maakt. Met 9 maanden er steeds tussen verloor ik mijn drietal. Mijn lieve 3 musketiers.

Hoe heb je dat een plekje kunnen geven? Voel af een toe een lik van Rana en hoor Tessa in hun slaapkamer...

Niet te bevatten he, zoveel verdriet , beide maatjes kwijt in zo,n korte tijd achter elkaar, hoe moet het verder ?

Kom hier en praat met ons hierover, mijn vriendin Marijke, haar twee maatjes in vier weken tijds ook moeten afstaan, erover praten het helpt.

Huilen is verwerken, het los niets op maar het lucht wel op, maak mooie collages van je twee beste vriendjes, zodat je iedere dag hun kan herdenken, maak een mooi plekje, de tijd zal helen.

Voor jou zoveel sterkte met dit dubbele verlies.

Ik was nog dagelijks kaarsjes aan het branden voor Rano. Nu voor Tessa erbij...

Nooit meer de dagelijkse boswandeling, nooit meer de uitgelaten begroeting als je thuis komt. Nooit meer die blik van 'krijg ik ook wat lekkers'. Er zijn zoveel nooit meers.... enkel tranen.

Heel erg ik wens je heel veel sterkte toe en leef met jou mee

Wat verschrikkelijk om zo snel achter elkaar twee geweldige maatjes te moeten missen...  Ik wens je ontzettend veel sterkte toe in deze zware tijd!

he bah sterkte

dalmaten zijn geweldig hoop die van mij nog lang hier te hebben

zal foto's van hun uploaden, ze waren geweldig!!

Zo verdrietig om in korte tijd je twee maatjes te moeten missen.Een verdriet te groot, het gemis te groot.de leegte die het achterlaat,tranen in overvloed, te pas en te onpas.Vele weten hier hoe het voelt om zonder je maatjes door te moeten.Nu lijkt dat onmogelijk maar er komt een dag dat het ineens weer gaat ,nog niet heel goed maar wel beter dan het was.Ook betrap je jezelf op een glimlach bij de herinneringen aan je honden,dat is een stapje de goede kant op,duurt even soms ook heel lang.Maar op een bepaald moment heb je er vrede mee en blijven mooie herinneringen voor altijd met je mee reizen,je maatjes zitten in je hart dus ze zijn voor altijd bij je. Maar voor het zover is wens ik je heel veel sterkte om dit verdriet en gemis een plekje te geven.

Dank je. Ik heb inmiddels een aantal foto's van mijn lievelingen geupload. Hoe kostbaar was het bezit.... en hoe groot is het verlies en pijn..

Wat vreselijk verdrietig , ik wens je heel veel kracht en sterkte toe !

Erg mooi, dank je.