Jack Russel bijt - iemand nog ideeën?

Mijn moeder heeft een Jack Russel van vier jaar geadopteerd na de dood van haar Amstaff. Het werd een Jack Russel omdat mama nu 77 is en ze een grotere hond niet meer kon tegenhouden als die trok aan de lijn.
Ze heeft het monster nu bijna twee jaar en hij bijt haar als ze iets doet wat hij niet wil, hij bijt mannen in hun broek (niet allemaal maar sommige) ze gaan gewoon voorbij en hup, daar gaat ie.

Hem wegdoen is geen optie en ma kan hem echt niet opvoeden. Wij hebben het al geprobeerd en bij mijn man is hij ok, bij mij op straat wel, maar hij durft ook te snappen als ik bv. een muilband wil opzetten of hij moet een spuitje krijgen.

Het ligt duidelijk aan de baas maar daarmee hebben we het probleem niet opgelost. Ik heb ma al zoveel tips gegeven, maar ze houdt het even vol en dan is het weer naar de knoppen. Hem straffen lukt niet want... dan bijt hij of hij blaft de hele buurt bij elkaar. Afleiden met snoepjes lukt niet want hij geeft niet om snoep.
Zolang je hem thuis hebt en je laat hem zijn zin doen, is alles ok, vanaf het moment dat je iets doet dat hij niet wil, heb je prijs.
Ik denk dat hij bij zijn vroegere thuis enkele hele nare ervaringen heeft opgelopen met een man, hij zat daar ook na een tijd in een buitenren... dus hadden ze waarschijnlijk ook wel problemen die ze in het asiel niet gezegd hebben. Je ziet ook dat hij bang is bij de dierenarts bv. maar hij is niet te kalmeren of je moest hem loslaten (en dan krijgt hij zijn spuit niet). Een muilband opzetten lukt ook niet of je moest hele dikke handschoenen dragen...
Ik weet echt niet meer wat ik eraan kan doen dat mijn moeder wil en kan opvolgen zodat hij in ieder geval niet meer bijt.
Hij is al verbeterd want in het begin wilde hij niet eens zijn halsbandje laten aandoen en afdoen. Nu doet mama dat in twee keer, eerst het lijntje, dan gaat ze naar tv kijken en als hij op haar schoot zit, doet ze zijn tuigje af. Enkel mijn man kan met hem omgaan, je ziet dat hij heel voorzichtig is met mijn man, maar hij bijt niet. Wat al heel wat is, het is alleen niet genoeg want ma moet met hem omgaan en dat lukt niet altijd...

Om te beginnen vind ik het erg jammer dat je praat over het monster.

Is niet nodig.

Verder vraag ik me af wat een vrouw van 77 met zo'n energieke hond doet?

Het zijn geen hondjes die genoegen nemen met een korte wandeling 3x per dag.

Mijn eerste vraag is daarom ook, wat is de dagbesteding van de hond?

Krijgt hij wel genoeg beweging en mentale uitdaging?

Je kan proberen op te voeden wat je wilt maar als er niet voldaan word aan de behoefte van de hond kan je het proberen tot je een ons weegt.

Inderdaad, monster vond ik ook een ongelukkige woordkeuze want duidelijk is niet het hondje het probleem, maar het baasje.

Je haalde zelf al aan dat je moeder wel even luistert, maar dan gewoon weer verder gaat op de vroegere (verkeerde) weg en dus blijf je in cirkeltjes draaien.  Jij kan je uiterste best doen, maar het probleem ligt bij haar. Haar hond heeft dan ook nog geen te beste ervaringen gekend vroeger + hij speelt nu een beetje de baas. Natuurlijk zal je moeder ook een beetje bang zijn dat hij haar bijt en dat merkt hij, dus gaat hij van profiteren.

Ze zal veel consequenter moeten worden en de band tussen hen moet heel anders. Maarja, hoe begin je daaraan..je bent er niet altijd natuurlijk.

 Het is ook een monster, het spijt me maar de keren dat mama gebeten werd zijn niet meer te tellen... ik heb mijn moeders polsen gezien blauw en gezwollen met vier gaten erin, bij een ander was hij waarschijnlijk al lang elders of in de hondenhemel.  Ik ben jonger en ik zou meer kunnen doen, mijn moeder doet wat ze kan.

Ze ging dagelijks met hem een toer doen van een 5 km ('s morgens) of meer naargelang welke wandeling ze nam, na de middag deed ze dan nog een wandelingetje van een half uur ongeveer.  Nu is dat inderdaad verminderd, als je twee keer op een week een nieuwe broek moet kopen voor iemand, gaat je zin ook wel over om te wandelen (ze wandelt nu om zes uur 's morgens).  Het probleem is dat mijn moeder hem niet wil dwingen, ze laat hem zijn wandeling kiezen, ze zal hem nooit straffen (boos zijn) behalve als hij de poezen naar het leven staat (wat hij ook doet ) en dat is dan nog gewoon een brul (meer van schrik voor haar poezen dan wat anders), waarna hij heel wat kalmer is.

Ik bewonder haar voor haar volharding want in het begin werd ze elke keer dat ze zijn halsband/tuigje aan- of afdeed gebeten, niet altijd tot bloedens toe maar wel elke keer!

Dat is nu minder, doordat ze een trukje gebruikt, maar dan nog is de situatie niet ideaal.

Thuis speelt ze met zijn Wubba, hij houdt heel erg van trekspelletjes en dat doet ze dan ook dagelijks, ze blijft wel in de sofa zitten maar hij brengt het, ze trekt wat en gooit het weg.  Natuurlijk kan hij meer uitdagingen krijgen en meer beweging, maar er zijn heel wat honden die het met minder moeten doen...

Mijn hoop is dat er iemand met een idee komt waar ik nog niet ben opgekomen, alle tips zijn welkom en kunnen we proberen.

 ik ken genoeg ouderen die een jackrussel of teckel hebben mijn tante is 83 jaar loopt dagelijks met haar rollator en jackrussel 4xdaags een uur met haar 3jarige hond en heel druk hondje maar doet alles wat zij zegt is haar eerste hondje ,haar man wilde nooit een hond , nu heeft ze dus een hondje en goh wat doen die twee het samen goed. natuurlijk zal de hond in gezondheid wel eens haar kunnen overleven maar dan is er goede opvang voor dit hondje dat is gelijk geregeldbij dierenvrienden. waarom zou een ouder iemand geen hond meer mogen Hein.

dit werkt dus niet...als je moeder niet aanpakt met opvoeden en beweging en consequent doorzet bereik je niets, en zal het hondje altijd de baas blijven die doet wat ie wil

dus, aanpakken, of een ander huisje zoeken...

als je niets doet, gebeurt er dus niets, het gaat niet vanzelf weg

is je moeder niet bereid of consequent genoeg om aan te pakken, tja houdt het verhaal op...

een simpele toverstaf oplossing is er namelijk niet

 Eens. Daarbij kan iemand van 77 jaar wel fitter zijn als iemand van 55 jaar.

Ik ben het ermee eens dat dit hondje consequenter moet worden opgevoed. Daarentegen ken ik ook een vrouw, die was in de tijd een jaar of 50, met een Jack Russel, dat hondje liep 2x per dag een blokje om, verder alleen in de tuin. In huis werd er verder ook niets met het hondje gedaan. Zij had het te druk met haar dagelijkse visite en de nodige alcoholische versnaperingen naar binnen te werken, maar dit hondje heeft nog nooit gebeten. Ik vind het eerlijk gezegd ook niet normaal dat een hond om deze reden (niet consequent zijn) de baas bijt. Er moet meer mis zijn met de hond.

Waar staat dat ik zeg dat oudere mensen geen hond meer mogen Hein??

Jouw tante is een uitzondering.

Ik ken eigenlijk geen oudere mensen die even 4x per dag een uur gaan wandelen. En ik ken heel veel ouderen.

Uiteraard zijn er mensen die dat wel doen vandaar ook mijn vraag aan ts hoeveel beweging en uitdaging die hond krijgt.

Als je moeder blijft doen wat ze altijd doet, dan zal ze ook het gedrag terug blijven krijgen wat ze altijd krijgt. Vervelend, maar meer kan ik er niet van maken. Hij kan bij iemand anders nog zo braaf zijn.. hij leeft samen met je moeder dus zij zal het aan moeten pakken.

Begrijpelijk dat ze het hondje niet kwijt wil, maar de enige manier om dit op te lossen is toch dat je moeder er zelf mee aan de slag moet gaan. 

Dus voldoende beweging en consequent & duidelijker worden richting het hondje.

Er is inderdaad niet één of ander tovermiddel waardoor dit zomaar pats, boem opgelost is.

Zorgen dat hij niemand anders kan bijten? Ik heb ook een bijter maar zodra we iemand passeren hou ik haar gewoon kort, problem solved. En als mensen aan haar willen zitten zeg ik meteen dat ze bijt.

En nee mijn hond is ook geen monster, net als dat dit hondje dat niet is. Het beestje wordt gewoon verkeerd begeleid.

Ben ik nou een van de weinige die het echt te gek voor woorden vind, dat een hond die niet consequent wordt opgevoed, zijn eigen baas zo hard bijt, dat er 4 tanden in een opgezwollen blauwe pols staan, terwijl ze alleen maar bv zijn tuigje om wilt doen? Het gaat niet om een snepje, maar gewoon keihard bijten.  En niet één keer maar meerdere malen.

Uiteraard ben ik ook voor consequent opvoeden, anders kunnen er inderdaad problemen ontstaan, maar zo'n agressie? Ik denk toch echt dat dit gedrag uit zijn rugzak komt. 

Misschien kan je moeder een goede GT benaderen, die ook de situatie in eigen huis kan zien. En ook de hond kan beoordelen op zijn gedrag. 

Vraagje aan Martine. Hoe was jouw moeder met de Stafford? Ook vrij gemakkelijk in opvoeding of wel consequent?

Eens wat Bulleke zegt hoor. Wij hebben ook een monster, maar ons monster zou dit ook niet flikken

Bij Roxy was ze ook gemakkelijk in de opvoeding, mijn moeder kan niet consequent zijn.  Roxy heeft echter nooit ook maar gegromd naar haar.  Dit mormel doet dit wel (ik weet het ik mag het geen mormel noemen ).  Roxy had echter ook zo geen verleden.  Hij werd binnengebracht toen hij zes maanden was, ze wilden pakwerk met hem doen maar dit lukte niet, dus hebben ze hem gewoon achtergelaten.  Blacky, de Jack Russel, is vier jaar bij zijn eerste eigenaar geweest en zoals ik al zei, denk ik dat hij voor de kinderen is genomen en dikwijls is gestraft geweest, als hij pruttelde.  Als hij iets niet vertrouwt of hij is niet gerust in iets, zal hij bijten.  En ik zweer je, mijn moeder heeft al serieuze wonden gehad.  Soms enkel blauwe plekken, maar dikwijls ook door de huid en steeds met alle vier de hoektanden.

Ik heb hem één keer, in het begin, zijn halsbandje willen aandoen, hij beet me toen in mijn vinger, als reactie gaf ik hem een mep (ik was geschrokken), hij sprong onmiddellijk van tafel en beet in mijn broek.  Dat was de enige keer dat hij een mep heeft gekregen van mij of van mama, maar ook zachtheid en geduld helpen niet altijd.  Soms kan je zijn halsbandje aandoen, soms zal hij je bijten...  Als hij het eten van de poezen wil opeten en mijn ma houdt hem tegen, bijt hij, enz...

 Daarom ook mijn vraag. Ik had al mijn twijfels of zij bij de vorige hond wel consequent was. Sommige mensen kunnen dat gewoon niet, lijkt wel. Maar goed, de Stafford heeft nooit zijn tanden laten zien, de JR wel. Vandaar dat ik ook zei dat dit gedrag nooit alleen van het niet consequent zijn kan komen.

Ik denk toch dat een GT de enigste oplossing kan zijn, misschien dat je moeder naar een vreemde beter luistert. Dit is geen leven voor je moeder en ook voor de hond niet, die duidelijk ook niet lekker in zijn vel zit, anders zou hij dit gedrag niet laten zien.

Ik heb respect voor je moeder dat ze doorgaat met dit hondje, bij menigeen had hij al lang weer in het asiel gezeten.  

 Ik ben zelf ook niet altijd consequent, ik ben maar in één ding héél consequent, mijn honden mogen nooit de katten raken, die zijn heilig.  Maar anders, neen ik ben niet consequent en ook mijn man is niet altijd consequent, toch hebben wij vier honden en nooit, maar dan ook nooit hebben die het in hun hoofd gehaald ons te bijten of proberen te bijten.  Zij zijn allemaal verwend, ze liggen in de zetel, ze slapen bij in bed (twee van hen), als er ééntje bij in de zetel wil en ik lig met een ander naast me, dan ga ik recht zitten en kan ze erbij, enz. ..., zij zijn echter allemaal als pup bij ons gekomen en niet mishandeld of verkeerd opgevoed en dat maakt het verschil, denk ik.

Vind het dan helemaal een onwijs domme keuze om een terriër te nemen.

Die hebben een zeer consequente opvoeding nodig anders krijg je dit soort probleem gevallen.

Wist ze wel wat ze in huis haalde?

Eerlijk antwoord?

Je moeder moet veranderen anders lijkt het mij beter dat de hond een ander baasje krijgt.

Die hond zit daar niet op zijn plek en kan nooit gelukkig zijn zo.

Ze hebben een strakke hand nodig om goed te kunnen functioneren.

Daar krijg je een vrolijke hond van.

Het maakt niet uit dat je je hond verwend, dat doen wij ook.

Hij mag ook op de bank en 's ochtends eventjes op bed.

Hij ligt ook overal waar ie liggen wilt.

Maar hij heeft wel een strakke opvoeding gehad en moeten consequent blijven anders neemt ie nog steeds een loopje met ons.

Als je moeder niet consequent wilt worden en kan blijven is ze niet geschikt voor dit hondje. Klinkt hard maar dit vind ik zielig voor de hond.

 Ik heb dus een goede GT nodig, die alles met zachtheid aanleert en héél veel geduld heeft met mijn moeder... iemand die een naam heeft of zich geroepen voelt?

Als het aan ma lag, zou ze gewoon zo blijven aanmodderen, maar ik ben het beu haar onder de blauwe plekken te zien en elke dag wel iets te horen te krijgen...  Trouwens, zoals je al zei, zal hij ook geen leuk leven hebben.  Ik denk dat hij heel dikwijls onzeker of bang is, hij is alleen geen type dat wegkruipt of niks doet en zijn angsten zijn soms (voor ons) zonder reden.

De Stafford was ook een terrier...  ik vind het meer zielig voor mijn moeder.  De hond wegdoen is geen oplossing, dan verplaats je het probleem gewoon.  Hij heeft vier jaar een heel verkeerde opvoeding gekregen en nu, ja misschien geen strakke opvoeding, maar hij kan echt wel heel vrolijk zijn.  Hij speelt ook heel graag met zijn wubba en dan ken je hem niet meer terug, hij ligt graag op schoot bij ma en kan ook héél lief zijn... zolang je maar niks doet dat hij niet wil. 

Ik vind zijn verleden zieliger, eerlijk gezegd.  Wie zet nu een Jack Russel in een buitenren en laat hem daar maar gewoon de hele dag blaffen?  Zodat de buren gaan klagen en je hem dan maar gewoon naar het asiel doet samen met het andere hondje (een chihuahua).

Ik wil niet zeggen dat hij geen consequente opvoeding nodig heeft, ik wil alleen maar duidelijk maken dat niet alle honden die geen consequente opvoeding hebben, ongelukkig zijn of beginnen bijten.  Ik ben consequenter dan mijn ma, maar ik kan dit ook niet altijd.  Ik heb ook mijn regels, het zijn er weinig maar daar houd ik me wel aan.

de stafford is ook een terrier ja, maar toch anders dan een jack...

met name hun drempel met agressie naar mens

ik zou ook een goede gt gaan zoeken, die op een positieve manier werkt. ik denk dat als je dit hardhandig aan gaat pakken het probleem alleen maar erger gaat worden

Nee het is zielig voor die hond.

Die vraagt hier niet om.

Je moeder veroorzaakt dit zelf.

Als ze echt graag wilt dat dit probleem verdwijnt moet ze er zelf aan gaan werken.

Die hond neemt niet voor niks een loopje met der.

Een trainer of wat dan ook zal niks helpen als je moeder niet doordoet.

Ik denk ook dat die te weinig om doen heeft. Ik weet niet of je ma een tuin heeft maar leer die hond apporteren ofzo. Mijn pa is slecht te been en is slechts 60jaar, hij gaat en kan dus nooit wandelen met zijn hond (doet mijn zus wel) maar hij gooit dan enkele keren met zijn speeltje.

Ik lees ook van het bijten, de ene keer al erger dan de andere keer. Let op waar dit van voor komt, meestal bijten angstige honden. Dat zal het rugzakje zijn van vroeger.

Je zoekt eigenlijk een GT die goed is in het trainen van je moeder. Ik denk dat het soms inderdaad beter kan werken als het van een onbekende komt en ze duidelijke handvaten krijgt hoe hier mee om te gaan. 

Het is natuurlijk wel lastig dat het een monstertje is (ik noem mijn honden zo vaak monster ;-) ) dat zo in het offensief gaat als hij zich bedreigd voelt of als hij zijn zin niet krijgt. Dat zal van hond tot hond verschillen. Dat je moeder zich daarin vergist heeft, vind ik niet zo raar. Ik bedoel, er zijn genoeg honden die een consequente opvoeding nodig hebben, zich misschien volgens de geldende "normen en waarden" zich misdragen maar zo doorbijten dat zijn er -gelukkig- toch niet heel veel (mijn honden bedelen, mijn vorige hond stal eten, de hond van vrienden springt op, allemaal "not done" maar bijten... neuh, zelfs als ik mijn vorige hond zijn prooi afpakte gromde jij wel eens en liet niet los maar hij zou mij nooit bijten). 

Ik denk dat wij hier de oplossing niet kunnen bieden, je kunt haar een beetje leesvoer geven http://suzanneclothier.com/nederlands/agressie-en-enige-achterliggende-oorzaken

Ik welke regio zoek je iemand? ik ken wel een hele lieve geduldige GT in Limburg, maar ik weet niet of je daar wat aan hebt... En anders kom je al snel uit op een aantal weken interne training (bv bij MG in Lelystad) maar de vraag is in hoeverre de JRT dan weer terugvalt in zijn oude gedrag. 

Vervelend joh, je gunt je moeder toch gewoon een gezellig knuffelhondje dat eens om een koekje bedelt, niet een die steeds in haar handen hangt. Eerlijk gezegd vind ik het nog gevaarlijk ook, er kunnen ook nare infecties bij optreden, dit soort beten. 

Goed dat jullie een gt zoeken, het lijkt me voor beide partijen (moeder en hond) niet makkelijk. En een goede gt kan zien wat hier precies mis gaat.

Dat de hond hapt als het tuigje omgedaan of afgedaan wordt, lijkt me toch een soort van angst of spanning. Je moeder zou op haar houding kunnen letten: niet over de hond heenhangen, haar handen niet over zijn hoofd doen, stem en houding rustig, vriendelijk. Niet naar de hond toelopen maar hem naar haar toe laten gaan. Rust brengen in de hond.

Ik zou als ik je moeder was ipv trekspelletjes denkspelletjes gaan doen.

Een hond die bijt en hapt lijkt me zich niet veilig te voelen. Is hij medisch in orde, heeft hij geen pijn?

Is er iets bekend van zijn achtergrond?

Is hij goed begeleid ttv de herplaatsing? Zomaar wat gedachten die bij me opkomen.

Ik ben benieuwd wat de gt zegt.

Kijk even naar Gerdine (gerlinde, zoiets) hier op het forum! Zij is GT en echt puur positief als ik het goed heb!

Respect voor je moeder en zielig voor de jr.ik heb zelf jr kruising en een volle jr en ze hebben me nog nooit gebeten of naar me gegromd.ik denk dat de jr van je moeder zo een trauma heeft opgelopen voor handen en voeten dat hij dat ziet als een vijand.en dat moet met veel rust en begeleiding opgelost worden.ik hoop dat de gt helpt.en ik ken een vrouw hier in het park,de vrouw is 84 jaar en loopt elke dag 4x met haar hondje door het park.ik heb respect voor ouderen die dat maar elke dag doen.door weer en wind.ik ken nog een man met een herder.die man is al bijna 90 en ook hem zie je elke dag met zijn hond.dus het is geen kwestie van,dat ouderen geen hond kunnen hebben,het is een kwestie dat de jr gewoon schrik heeft en dat moet worden opgelost.ik wens je heel veel succes.

opvoeden....en consequent zijn...

een voorbeeld;

Sloeberke

Ik heb ook jack russel en wij hadden die beide ook als pup. De ene was al 4 maanden oud en had al een strenge opvoeding gehad en de andere hadden we toen hij 1 maand was, en die luistert niet. Ik ook echt niet consequent zijn, maar de hond bijt niet. Ik denk dus niet dat het bij Martine echt aan haar moeder ligt, maar bij het verleden van Blacky. Alleen als onze hond heel geconcentreerd met iets bezig durft hij de KINDEREN wel eens een knap geven. Maar het is dat niet dat het bloed of zo. Bij ons doet hij dat echter niet, want hij weet dat dat absoluut niet mag. Maar hij weet ook dat de kinderen een makkelijker 'slachtoffer' zijn. Net zoals bij de kinderen denk ik dat jouw moeder ook zo'n gemakkelijker 'slachtoffer' is. Ik denk dat dat het probleem is. Ik zou ook niet goed weten hoe je Blacky van zijn 'trauma' afhelpt. En aangezien wij ook niet consequent zijn en ook geen specialisten in het opvoeden van honden...

Klinkt inderdaad als een verkeerd verleden maar ook als te weinig respect als je het mij vraagt.

Wat misschien een oplossing kan zijn in trainen met hem. Kan ze ook gewoon vanaf de bank doen met speeltje of snoepjes. Een hond dat gehoorzaam leert zijn krijgt respect voor zijn baas, maar gaat ook zijn baas als baas zien. Hij denkt nu gewoon dat hij de baas kan zijn met of zonder slecht verleden. Maar lekker trainen naast de bank zit, lig, speeltje halen, pootjes geven, snoepje halen en komen, en noem maar op.
Hij verveeld zich dan ook minder en krijgt een hoop respect. Hierbij zou je verder kunnen gaan met aaien, belonen en zo steeds verder tot dat je tanden kan laten zien etc. Dit kan je zelfs via click training doen.

Ik weet niet precies hoe of wat maar let op de kleine dingen, Ceasar Millan zijn toepasingen zijn niet altijd even lief maar hij heeft wel gelijk als het gaat om de leider zijn. Dus de baas gaat als eerst door de deur en dan pas de hond.
Zorg dat je de leider bent zodat dominantie uitgesloten wordt.

En zoals de meeste al zegen ze zal toch  consequent moeten leren zijn.

Om nou te zeggen dat CM gelijk heeft wb de leider zijn gaat me wel te ver, erg vaak slaat hij de plank juist helemaal mis en geeft hij aan niets van hondentaal te kennen.

Soms is het bijv. helemaal niet handig om als eerste de deur uit te gaan, bij ons kijk ik eerst of de kust veilig is en dan gaat mijn hond als eerste de deur uit en op de terugweg gaat ze er als eerste in. Ik vind dat handiger omdat we een klein trapje op en af moeten en de deur niet automatisch dicht valt. Als baas maak je je eigen regels die handig zijn voor jou en je hond

Een leider is iemand die de kunst heeft om de hond zich veilig bij hem te laten voelen, respect te hebben voor de hond en dan komt dat respect andersom ook, je moet het eerst verdienen.

Ik kan uit het verhaal helemaal niet opmaken dat de hond zich de baas voelt, wel dat hij zich blijkbaar niet goed voelt, wie weet heeft hij wel erge pijn, of is bang, wie weet wat voor trauma's hij heeft overgehouden aan zijn verleden. Een hond die zich de baas voelt lijkt me niet te bijten maar juist rustig de dingen aan zijn laars lappen?

Maar de tips van het trainen evt. met clicker lijkt me een goed idee.

" Laten we hier geen CM discussie gaan starten "

Dobry

Maar toch begin je er aan