hoe kan ik met mensen praten die hun hondje ook hebben moete los laten?

Is raar he als je zoiets toevalligs tegenkomt.. Had dit met met men beagle gehad, zij is gestorven dezelfde dag enkele minuten voor dat de pups geboren waren waar ik eentje van gereserveerd had. Kreeg ik ook even een krop in de keel van toen ik dit ontdekte. EN hij had dannog veel trekjes van men overleden hond qua karakter, ik weet dat dat niet kan, een ziel in een ander lichaam herboren worden. Maar soms leek het wel zo haha, heb veel troost gehad daarvan, precies of ik van men 2 lieverds tegelijkertijd aan het genieten was

Leuk dat je een boekje maakt over ladyke! Dit gaat veel helpen om het te verwerken, vergeten doe je nooit maar uiteindelijk ga je het een plaatsje kunnen geven.. En ga je in plaats van tranen, met een glimlach terugkijken in het boekje die je over haar maakt.

Dikke knuffel! En sterkte

Dank je...ja ben bezig aan n album van en voor haar...vanaf pupke, dan als mother met haar baby,s  dan als fiere dame en dan als sterke senior....heb al veel gemaakt maar nog niet af...

Goh das ook knap linneke,heel speciaal vind k...zo met persoonlijke papiertjes en tandjes...ja die 15-06 een raar raakpunt...1ste,en laatste..spuitje...hoe alles al vast staat...en toch ook alle 3 verjaardag ,s er nog wou bij zijn...ik en zij in april,men zoon in mei ...15dagen voor ze heen ging....ik had 6juni nog n fotoke van haar getrokken,toen ze buiten op gras lag met haar kopke...ergens voelde ik, tis eng...9dagen later besefte ik waarom....twas haar laatste foto...in haar album mee beschreven met foto...terwijl zegd...vrouwke je weet het nu nog ni...maar tis men laatste foto..."see you"...tis mooi haar album...bijna af...

Goh das ook knap linneke,heel speciaal vind k...zo met persoonlijke papiertjes en tandjes...ja die 15-06 een raar raakpunt...1ste,en laatste..spuitje...hoe alles al vast staat...en toch ook alle 3 verjaardag ,s er nog wou bij zijn...ik en zij in april,men zoon in mei ...15dagen voor ze heen ging....ik had 6juni nog n fotoke van haar getrokken,toen ze buiten op gras lag met haar kopke...ergens voelde ik, tis eng...9dagen later besefte ik waarom....twas haar laatste foto...in haar album mee beschreven met foto...terwijl zegd...vrouwke je weet het nu nog ni...maar tis men laatste foto..."see you"...tis mooi haar album...bijna af...

Lieve chattie...1maand geleden..

Rond dit uur....verschrikkelijk....kwou nog zoveel voor je doen,maar zag dat k op die moment nog maar 1ding kon doen....jou rust geven ...totaal onmachtig geworden tegen het strijden voor jou...ik besef dat het voor jou nog het enige was,wat ik kon doen...uit liefde...ik wou ni dat je moest lijden men lieverd....ook al brak mijn hart...wil je me ooit een teken geven,wat je nog wou zeggen,met me al kwispelend nog aan te kijken en ook op die manier naar t'kindje ging...ook al had je dat 1ste spuitje al gekregen...die beelden blijven me achtervolgen chattie....wij missen jou enorm....

Jou album is nu voledig af men chattie...dikke knuf van mij en t kindje....love you..

X

Jou album is nu voledig af men chattie...dikke knuf van mij en t kindje....love you..

X

Heel veel sterkte toegewenst vandaag! Mis die van mij ook nog elke dag , ook al is het meer dan een jaar geleden. Vergeten zullen we ze nooit doen, voor altijd in ons hart!

Dank je,baasje van Bren....ja veel mensen begrijpen dat niet,en zeggen dan ja tis erg maar tis n beestje....dat maakt de pijn nog zwaarder,want mijn mening is,tis een dier dat juist " echt" van je houd....op die manier van uiten van mensen heb je totaal geen steun...en dat maakt het nog moeilijker vind ik...blij dat k HP heb leren kennen....dank zij jullie toch steun...

veel mensen begrijpen niet dat het verlies van een hond op een andere manier maar toch even zwaar is dan het verlies van een dierbare vriend. veel dagelijkse taken die gewoontes zijn geworden vallen weg en dat vraagt een hele aanpassing in je leven want ineens heb je een hoop meer tijd over op een dag.

Ik ben nieuw hier maar wil graag reageren. Het is heel moeilijk je maatje te missen.

Zelf heb ik 30 juni j.l. mijn Gally moeten laten inslapen. Ze was 14 jaar en 5 maanden en onafscheidelijk met mij samen. Je zag dat ze minder werd en allerlei ouderdomsklachten had maar het besluit te moeten nemen is zo moeilijk! Maar op de morgen toen we beneden kwamen lag ze half uit haar mand en ik zag in haar ogen dat het voor haar over was.

de dierenarts is gekomen en terwijl ik haar kopje in mijn handen hield en haar vertelde dat ik veel van haar hield en haar heel braaf vond is ze weggegleden uit het leven.

ik heb er vrede mee omdat ze aangaf dat het genoeg was en ze ligt op haar lievelingsplekje in de tuin en als ik buiten kom zeg ik dag meisje.

omdat ik het zo stil vind krijg ik een pupje, niet om haar te vergeten, dat kan ook niet, maar nieuw leven geeft ook weer vreugde. Dat weet ik uit ondervinding. Gally was ook snel in huis na de vorige. Ik blijf wel altijd het Airedale ras trouw en besef dat onder de eendere krullen toch een ander karakter zit met weer eigen dingen.

Dank je voor reactie...ik ben vooral blijven steken met die laatste herrinnering...het 1spuitje werkte ni bij lady,ke...kmoest ze dan terug op de grond zetten( zat op men schoot) van dieren arts, en ze kwam me achterna naar de keuken...ik zei ja chatteke loopt maar wa rond,maar spuitje werkte ni en ze kwam kwispelend en hijgend voor me staan en keek met Vragende oogjes me aan..zo deed ze dan net idem bij men zoon...vermits spuitje ni begon te werken,moest k ze terug op men schoot nemen om dan wel.achteraf na 2de spuitje int slaap te vallen...daar ben k mee blijven steken omdat ze zich ni wou geven....ook ik wens u veel sterkte en steun toe...

Dank je voor reactie...ik ben vooral blijven steken met die laatste herrinnering...het 1spuitje werkte ni bij lady,ke...kmoest ze dan terug op de grond zetten( zat op men schoot) van dieren arts, en ze kwam me achterna naar de keuken...ik zei ja chatteke loopt maar wa rond,maar spuitje werkte ni en ze kwam kwispelend en hijgend voor me staan en keek met Vragende oogjes me aan..zo deed ze dan net idem bij men zoon...vermits spuitje ni begon te werken,moest k ze terug op men schoot nemen om dan wel.achteraf na 2de spuitje int slaap te vallen...daar ben k mee blijven steken omdat ze zich ni wou geven....ook ik wens u veel sterkte en steun toe...

Misschien moet je de laatste nare minuten vergeten en denken aan al die leuke en lieve

momenten met het hondje.