blaffen naar eigen mensen

Graag zou ik advies willen met het volgende probleem. Wij hebben sinds een week een lief, zachtaardig, ietwat onzeker hondje van 1,5 jr uit het asiel gehaald. Tijdens het verblijf in het asiel konden alle verzorgers met hem overweg. Ook bij ons thuis gaat het met iedereen goed, behalve met onze oudste zoon van 19. Zodra hij binnenkomt begint de hond te blaffen. Wanneer onze zoon gewoon op de bank zit, gaat Benji er gezellig naast liggen, maar zodra onze zoon weer opstaat, of beweegt, blaft Benji alweer. Hoe leren we hem dit gedrag af? Tot nu toe hebben we het blafgedrag genegeerd en zodra hij stil en rustig is naar onze zoon, hem beloond met aandacht of een koekje. Alvast bedankt voor jullie advies.

Wat leuk dat jullie een asielhondje geadopteerd hebben!

Het lastige is, dat je niet weet wat je hondje allemaal al meegemaakt heeft... Ik denk dat het in elk geval goed is om bepaalde grenzen en regels te stellen. Je hondje reageert vanuit zijn verleden in de zin dat hij datgene wat hij vroeger geleerd heeft ook nu 'gebruikt'. Misschien blafte hij vroeger wel tegen iemand in het gezin, wie zal het zeggen. Wat belangrijk is, is dat jullie hem juist vanwege zijn rugzakje, een duidelijke leiding bieden. Niet door fysieke correcties (juist niet want dat zou in dit geval de relatie juist schaden) maar door duidelijkheid in de regels. Juist omdat jullie hondje nieuw is, is het belangrijk dat duidelijk gemaakt word dat hij jullie kan vertrouwen en dat jullie de leiding hebben. Dat doen jullie door regels te stellen die de hond laten weten dat jullie 'de baas' zijn (zonder tiranniek te zijn of fysieke correcties).

Ik zou in deze periode zeker regels instellen als 'niet op de bank tenzij uitgenodigd', 'niet eten voordat er toestemming gegeven is, 'niet knuffelen voordat hij uitgenodigd word' etc. In feite moet alles bij jullie uit gaan. Op die manier maak je duidelijk dat jullie weten wat je doet en dat geeft je hondje rust. Want dan hoeft hij het niet allemaal te regelen.

Blaffen naar een gezinslid is dus ook niet toegestaan. Om te voorkomen dat je fysiek de hond weg moet trekken (dat zou wel eens voor vertrouwensproblemen kunnen zorgen, voor zover het vertrouwen in jullie er is) kun je een riem aan de halsband laten hangen. Als je zoon thuis komt kun je dan de hond uit zijn blafserenade halen door de riem te pakken en hem rustig binnen te halen en even op de gang doen. Misschien begeleidend met een kalm 'nee' als hij dat commando kent. Eventueel kun je (als het hondje bijvoorbeeld nog erger gaat blaffen en dit ook aanhoud, wat kan duiden op angst) zelf ook mee gaan op de gang, zonder dat je hem aankijkt of tegen hem praat. Duidelijk moet worden dat blaffen niet gewenst is. Misschien is het helemaal niet nodig om hem in de gang te doen, misschien reageert hij al wel heel goed op het aan de lijn voorzichtig bij je halen. Of misschien is even op de gang niet de juiste benadering en is het beter om hem even in de kamer aan een haakje in de muur vast te zetten en daar ook zijn mand e.d. neer te zetten. Beide keren beperk je hem in het gedrag en bied je daardoor een stukje leiding. Geef hem eventueel in de gang of in de mand een Kong of zo, dan is hij even bezig en bied je ook een alternatief aan (in plaats van blaffen, kan hij dan met de Kong bezig zijn).

Maar blaffen is in elk geval niet de bedoeling. Er zullen vast ook mensen zijn die tegen je gezegd hebben dat je hondje bang is o.i.d. maar als ik het zo lees (dat hij wel bij je zoon op de bank ligt) krijg ik niet dat idee. Persoonlijk denk ik ook niet dat het blaffen beloond moet worden door je zoon iets lekkers bij zich te hebben als hij binnen komt. Dan word je hond in principe beloond voor het blaffen en is de kans dat het nog meer word juist groter. Belonen op het moment dat hij rustig is, is ook erg lastig. Want je moet dan op het juiste moment een beloning geven en vaak kun je dat moment niet eens zien omdat het te snel voorbij gaat. Daarom zou ik juist duidelijk maken dat blaffen niet gewenst is en daarin duidelijke regels stellen... Uberhaupt is het denk ik goed om regels te stellen zodat je hondje weet waar hij aan toe is. Hij kijkt nl. de eerste tijd de kat uit de boom (zien wat de regels in dit huis zijn en welk plekje hij inneemt in jullie gezin) en straks gaat hij kijken of die regels ook te overtreden zijn en wat dan de consequenties zijn. Allemaal om uit te vinden wat zijn plekje is en hoe betrouwbaar jullie zijn als baasjes. Daarom zijn regels ook belangrijk om van het begin af aan bepaalde dingen duidelijk te maken. Veel mensen vinden die rangorde- of roedelregels achterhaald maar ik denk juist dat een hond er erg veel baat bij kan hebben omdat het duidelijkheid schept op een manier die de hond kan begrijpen.

In elk geval heel veel succes!

Misschien dat je zoon lijkt op iemand of een bepaalde houding heeft, wat de hond ergens aan doet herinneren?

Kun je dan zien aan je hond of hij blaft uit boosheid of angst?

Het zou kunnen helpen als je zoon zich bezig houdt met de hond.

Hem uitlaat, hem voert, met hem dingetjes oefent.

Zodat jullie hond leert dat je zoon een heel erg leuk iemand voor hem is.