Gedrag verandert in razend tempo

 

Dat denk ik wel ja. Hij is echt helemaal gericht op mij. De eerste keer dat ik voor langere tijd weg was, claimde hij mij ook enorm bij terugkomst.

Tegenwoordig laat ik hem wat vaker alleen, omdat hij ook moet kunnen functioneren zonder mij... We hebben dus naar dat weekje weg toegewerkt.

Dus ik denk wel dat het invloed kán hebben, maar dat het niet zo groot is dat hij ineens dit gedrag laat zien.

 

Odi heeft geen last van zijn geslachtsorganen nee... Houd het inderdaad strak in de gaten (hij is mijn eerste eigen reu), maar ik denk dat zijn castratie een heel groot deel van die vervelende kwaaltjes heeft uitgebannen.

 

Ook zijn oren zijn schoon, hij stinkt niet uit zijn bek (tenminste, niet meer dan normaal) en zijn voetzolen zijn heel. Geen vlooien, geen teken... Geen buikpijn, rare ontlasting

 

Het zou dus óf die ingevallen schedel zijn, óf HD/ED, óf iets neurologisch..

Heb je bloed gecheckt op het functioneren van de nieren???

 

Wanneer nieren niet goed functioneren kan een hond gewicht verliezen zonder andere klachten en ook prikkelbaar zijn...

Mijn vorige dog bleek dit ook te hebben.... (zie mijn profiel)

 

Heel vervelend voor jullie wel, hoe het nu gaat...

Ik hoop dat er op één of andere manier snel verbetering komt...

 

Sterkte!

Ik zou voor de zekerheid naar de DA, of telefonisch overleggen. In zo een korte tijd zo veranderen, zo mij niets verbazen als hij pijn heeft. Eerst zou ik dat gaan controleren.

Met trainen,  een paar trappen terug en beginnen bij wat wel goed gaat, hoe je het eerder hebt opgelost.

Ik zou voor de zekerheid naar de DA, of telefonisch overleggen. In zo een korte tijd zo veranderen, zo mij niets verbazen als hij pijn heeft. Eerst zou ik dat gaan controleren.

Met trainen,  een paar trappen terug en beginnen bij wat wel goed gaat, hoe je het eerder hebt opgelost.

 

Nee daar heb ik niet op gecheckt... Aangezien hij geen gewicht verliest heb ik er ook niet meteen aan gedacht. Hij wordt alleen maar steviger/mannelijker/zwaarder.

 

Voor de zekerheid ga ik het wel mee laten testen.

Ik wil toch even reageren. Ik weet dat dit vaak geadviseerd wordt om korte saaie rondjes te lopen. Ik persoonlijk ben het daar helemaal niet mee eens. Dat wil zeggen, ik zou naar de bossen gaan, ik heb natuurlijk makkelijk praten, omdat ik 10 minuten rijden van de bossen woon. Het los lopen, in de bossen waar het rustig is en niet veel mensen met honden lopen is juist ideaal. Frustratie kan ontstaan doordat het zo saai is, doordat het steeds hetzelfde is. Aangezien Odi een kruising is tussen een bloedhond (niet de makkelijkste overigens) en een Duitse Herder heb je 2 pittige rassen ineen hond. De een is energiek, de ander een genie in speuren. Saai komt bij beide rassen niet voor in hun bestaan. Kun je niet meer eruit, laten zoeken, etc, etc, etc,, in ieder geval iets waardoor hij het leven niet meer saai vindt. Veel met hem bezig zijn tijdens wandelingen. Maar dan in een prikkelarme omgeving zoals de bossen. Gewoon samen op avontuur gaan waar vertrouwen in je hond en in jou alleen maar kan toenemen.

In de bossen heb je totaal geen overzicht... Ik zou daar dus niet snel voor kiezen om met Odi heen te gaan, omdat ik niet kan zien wie of wat eraan komt... Zou hem dan aan de lijn houden. Om ongelukken te voorkomen.

Ik heb je foto's eens bekeken, af en toe ziet Odi er idd wel wolfachtig uit. Wie weet...is er iets bekend van zijn achtergrond?

 

Misschien zit er iets van de Carpatin in hem?...een roemeense werkhond, gereserveerd en heel gevoelig, intelligent en eigenzinnig.

 

Jammer dat er niet een bosgebied in de buurt is waar je hem lekker vrij kan laten lopen, samen snuffelen, gewoon lekker samen genieten. Zelf ben ik hier ook wel voor, helaas gaat Lola dan weer niet graag het bos in, als ik haar laat kiezen loopt ze meestal gewoon door de wijk waar ze helemaal niet los kan vreemd genoeg, maar dit zal wel met geurtjes te maken hebben.

 

 

Er is niets bekend van zijn achtergrond, behalve de DNAtest die ik heb laten doen.

 

We zijn intussen trouwens naar de GT geweest en die zegt dat Odi een enorme terugval heeft. Normaal is een terugval 3 stappen terug, Odi heeft er minstens het dubbele terug gedaan.

 

We gaan dus rustig aan weer opbouwen met trainen. Los van de groep, niet langer dan een half uurtje. 

Ik ben wel heel erg gegroeid in mijn gedrag en houding, waardoor Odi hoogstwaarschijnlijk snel weer opkrabbelt.

 

De pure frustratie uitte zich in dat ik een week in Londen ben geweest vorige week en hij alles met mijn ouders moest doen. Hij is nu eenmaal een eenkennig hondje. De GT denkt dat Odi mij gewoon gemist heeft.

o ik heb gemist dat je een DNA test hebt laten doen,(of vergeten), ik vraag me wel af of zulke rassen als de Carpatin en andere regionale en plaatselijke rassen er wel bijzitten.

 

Hij zal je zeker gemist hebben, of dat het gedrag helemaal verklaart? Dat zou dan wel betekenen dat hij eigenlijk nog heel onzelfstandig is om het zo eens uit te drukkn? Heeft hij ook verlatingsangst?

Jammer dat hij al overprikkeld raakt van een hersenspel.

 

Ik zou idd dan maar even terug naar af en zorgen voor veel successen.

Hij is behoorlijk eenkennig en zonder mij ook redelijk onzelfstandig inderdaad. Hij kan prima zelf beslissingen nemen, maar helaas neemt hij dan de verkeerde beslissingen (blaffen, uitvallen, happen).

 

Odi heeft verlatingsangst, behalve als er een hond bij hem blijft.

Ik had gisteren ook een behoorlijk terugval bij het gedrag van mijn meneren aan de lijn- ik zal je de details besparen, maar laat ik even vermelden dat Shad zo'n snok gaf dat de lus van het harnas brak. Ik denk dat het er wel degelijk mee te maken had dat wij twee weken zonder heb weg zijn geweest. Ze moeten weer even weten hoe de zaken staan. 

 

Wat ik gedaan heb is een hele stevige wandeling aan een korte lijn, gewoon meelopen en niks eigen initiatief. Uiteindelijk ontspanden ze totaal en liepen we weer gezellig met z'n 3-en door het bos ipv met mij als een soort dood gewicht er achteraan. 

 

Ik zeg niet dat deze benadering voor jou een oplossing is, wel dat weggaan een enorme impact kan hebben. Geeft ook niet, als je je maar realiseert dat je even een gesprek met hem te voeren hebt. Als dat goed verloopt, zit je ook sneller weer op je oude niveau, een terugval wil niet zeggen dat de weg terug naar waar je was ook even lang moet duren. 

Odi's terugval is vooral een terugval gebaseerd op angst. Hij vindt alles weer doodeng, heb ik vandaag gemerkt. Het liefst ligt hij hele uren in zijn bench, daar heeft hij de hele nacht in gelegen en nu ligt hij er ook weer sinds half 11 in. Hij voelt zich daar veilig, gok ik.

 

Ik heb gisterenavond een duidelijk gesprek met hem gehad, dat hij erg goed begreep. Zowel op training als met onze laatste avondwandeling. We weten allebei wat we van elkaar kunnen verwachten vanaf dit punt.

 

Vind het alleen vreemd dat hij absoluut niet uit zijn bench wil, zelfs niet om lekker te wandelen... 

Heb met mijn dierenarts overlegd over zijn gezondheid (zijn ingevallen kop) en die denkt aan verlies van spierweefsel. Maar dat kan hij niet met zekerheid zeggen, omdat hij Odi niet gezien heeft. Hij raadt aan om langs te komen voor een volledige checkup.

Misschien heb ik het helemaal fout hoor maar dit is wat in mij opkomt.

ookal laat hij het niet zien misschien zijn het opgekropte fustraties en die kan hij niet uiten door die korte saaie rondjes.

die loopband vind ik een hele goede en misschien in de vroege ochtend een ronde fietsen? 

Ook lees ik dat hij bloedhond en duitse herder in zich heeft, laat hem zn neus gebruiken. Beide rassen zijn daar enorm goed in in speuren.

doordat hij dan bezig is met zijn neus let hij misschien veel minder op de buitenwereld.

 

loop je eigenlijk okk met een heupgordel? Want misschien geef jij je spanning door op de lijn. misschien maak je je te druk over alle angsten en de gedragingen van hem waardoor hij het gevoel heeft je te moeten beschermen. Kan het zijn dat je te lief bent voor hem? Er zijn natuurlijk ook grenzen, eigen baas moet gewoon niet gebeten worden.

 

Het is in ieder geval duidelijk dat hij zich niet goed voelt als hij niet eens zn bench uit wilt. Hoop dat je er snel achter komt!

 

En misschien een tip ik weet niet of je der al kent. Monique Bladder,  gedragsterapeut die veel ervaring heeft met angst.

Naast de fiets kan hij niet, helaas. Daarbij heb ik eerder meegemaakt dat hij zich frustreerde uit verveling / gebrek aan beweging en dan reageert hij heel anders. Ik denk dus niet dat het aan gebrek aan uitdaging/beweging ligt.

Zijn neus mag hij ten alle tijden gebruiken en doet hij dan ook. Ik vraag hem niet om constant naar mij te kijken bij het wandelen, snuffelen mag best, mits het ontspannen gebeurt.

 

Ik heb een heupgordel, maar gebruik deze weinig omdat Odi dat ziet als een trekspelletje. Mijn GT is trouwens van mening dat ik consequent genoeg ben. Er is een tijd dat ik inderdaad te lief voor hem ben geweest, maar dat is al lang geleden ;) 

 

Ik ga vanmiddag eens kijken of hij mee de tuin in wil.. Koekjes komt meneer ook niet halen, want dan moet hij uit de bench.

Jammer dat hij niet naast de fiets kan, hopelijk is de loopband een optie!

En toch zou ik het tekort aan beweging niet uitsluiten hij voelt zich niet top dus dan dingen anders uiten.

een half uur bewegen per dag lijkt mij extreem weinig, zelfs mn staffordje van bijna 15 zou gek worden denk ik.

 

Is het een optie om met hem te gaan speuren? Zo activeer je zn neus eigenlijk nog meer en heeft hij een doel. Als hij goed bezig is komt natuurlijk ook het stofje endorfine vrij wat hem blij maakt en dat mist hij nu duidelijk.

 

ooh dan is het goed inderdaad als je het zelf al zegt dat het niet meer het gevL is van te lief zijn zit het wel goed!

 

Heb je trouwens al iets van supplementen geprobeert om hem rust te geven? Bach, clomicalm, supplementen, acunpu ctuur?

 

Konden ze maar praten, dan zou alles een stuk duidelijker zijn. Hoop dat je erachter kan komen wat hem dwars zit!

 

Weet je, als jullie gisteren een goed gesprek hebben gehad, is dat ook knap vermoeiend. Misschien moet hij gewoon alles even verteren? Waarom niet luierdagje in de bench? Gisteravodn wilde S2 niet eens mee wandelen na ons ochtengesprek, ook goed.

En ook angstig reageren hoeft niet alleen vanuit de emotie van de hond zelf te zijn, het kan ook vanuit communicatie naar jou zijn. Ik zou zeggen, als hij niks, wil laat hem even. Hij is van slag...

Ingevallen koppie; ik weet dat 'nouk dat kon hebben als hij van slag was, dan had hij echt een afgetrokken bekkie.

Maar wat ik wel denk; medisch kan, maar wat Odi laat zien is niet nieuw gedrag voor hem toch? Wel een terugval.

Odi heeft aan de Bach, valeriaan, DAPverstuivers etc gezeten... Hielp geen ruk...

 

Speuren is leuk, maar qua kosten niet haalbaar voor mij. 

 

Een luierdagje in de bench is het al geloof ik, maar hij zal toch naar buiten moeten om zijn behoeftes te doen ;) 

 

Wat Odi nu laat zien, is deels nieuw gedrag. Dat hij goed kan blaffen en flink kan uitvallen, ben ik van hem gewend. Dat bange poeperd gedoe ook. Maar het bijten, zelfs als hij los loopt, is nieuw. Hij zoekt zijn "slachtoffers" ook echt op, eerst blafte hij wel maar liep hij weg als hij zag dat ze niet bang van hem waren. Doet hij nu niet meer.

En mij bijten, dat haalde hij écht niet in zijn hoofd.. 

 

Maargoed, ik kijk het eventjes aan, als zijn kop verder in valt, ga ik de DA bezoeken.

Ik dacht meteen aan wat ze bij ons op training een "extension burst" noemen. Dit wil zoveel zeggen als, het gaat een hele tijd veel beter en baasje denkt "yes, het komt goed". Maar opeens is daar dat oude gedrag opnieuw en het lijkt wel tien keer erger, resultaat baasje verliest de moed en vaak gaat hij dan niet consequent verder want het lost toch niets op (zeg niet dat het over jou gaat hé, is de uitleg van de extension burst). Als het baasje toch stug verdergaat op dezelfde weg en niet opgeeft, dooft het gedrag uiteindelijk wel uit of vermindert tot aanvaardbare normen en komt ook niet meer terug.

 

Weet niet hé, dacht er gewoon aan...je doet zo je best, dus ik hoop eigenlijk dat het dat is!

 

Ik ga inderdaad stug door ;) Kan niet anders denk ik altijd maar. 

Ga zo'n kanjer van een hond niet opgeven hoor! 

 

Nee dat is GEEN extinction burst!!! Dat bestaat zoals de naam uiteraard ook al zegt ALLEEN bij uitdoven(extinction) van gedrag. In dit geval gebruikt ts geen uitdoven om het ongewenste gedrag op te lossen en kan het dus ook geen extinction burst(uitdovingsweerstand) zijn. Dat het daarna niet meer terug komt is ook niet waar. Er kan juist bij uitdoven spontaan herstel ontstaan waarbij het (ongewenste)gedrag in een keer in volle sterkte terug is. Daarom is uitdoven vrijwel nooit een echt goede methode. Het werkt op zich wel, maar je moet als baas wel heel sterk in je schoenen staan om alle 'tegenslagen' aan te kunnen die bij uitdoven tevoorschijn komen. Er zijn andere methodes die minder last hebben van deze negatieve 'bijwerkingen' en wat mij betreft dus de voorkeur hebben.

Een mooi voorbeeld van uitdoven is 'een hond negeren bij opspringen'. Dat werkt op zich prima. Echter zal het gedrag eerst erger worden. De hond zal zich tegen het niet reageren gaan verzetten. De vorige keer werkte het ook, dus waarom nu niet en zal het nog beter gaan proberen. Het gedrag, het opspringen, wordt dan eerst erger(exctinction burst). En als je dan toch volhoudt dan zal het uiteindelijk beter worden. De ene hond geeft het eerder op dan de andere. En mocht jij of iemand anders toch een keer toegeven dan begint het gedrag weer van voor af aan(spontaan herstel).

Uitdovingsweerstand is niet alleen maar slecht! Bij intervalbeloning wordt juist effectief gebruik gemaakt van uitdovingsweerstand.

 Heb je wel eens aan clomicalm gedacht? Luca was door een vervelende ervaring bang voor mannen en haalde uit. Samen met een GT en via de DA clomocalm gaan trainen om door die moeilijke  fase heen te komen. 

Als angst zo in de weg zit, is het zo moeilijk er door heen te komen? Als de angst minder is, kun je ermee gaan trainen.

Er is ook een topic over ervaringen met clomicalm