Angstige asielhond

Hallo iedereen,

Wij zijn keihard verliefd geworden op een asielhond uit Spanje. :) Het is wel een vrij angstige hond, dus ik ben volop op zoek naar tips om daarmee om te gaan; zeker wat de eerste dagen betreft. Voorlopig ben ik bij: zoveel mogelijk gerust laten en haar zelf laten komen en echt angstig gedrag negeren.

Zijn er nog mensen met ervaring met angstige honden die uit het asiel komen?

Oh, ja: er lopen hier ook nog 3 katten rond waaraan ze zou moeten wennen. Enig idee hoe we dat het beste aanpakken?

Groetjes en alvast bedankt!

Allereerst gefeliciteerd... 

Wij hebben sinds 2 weken Bailey in huis, zij komt ook uit het dierenasiel.

Thuis is het een hele gemakkelijke hond, we hebben bij thuiskomst alle deuren opengezet, zodat ze kon gaan snuffelen.

Verder heb ik haar meteen laten meedraaien in het ritme van onze andere hond, Jack.

Buiten is ze onzeker/angstig naar andere honden, dan valt ze ontzettend huis (trekken/blaffen), maar dit zijn we aan het trainen middels afleiden en vermijden en belonen bij goed gedrag.

Eigenlijk geen echte tips... volg je gevoel en kijk naar je hond.

Eerste week haar gang laten gaan (laten wennen).

Bij het uitlaten dubbel aanlijnen (riem en harnas). Vaak zijn ze niets gewend en schrikken bij het minste of geringste waardoor ze uit de riem kunnen glippen en weglopen of erger...de straat over. 

Veel geduld.

Hier een angstige hond uit het asiel in Roemenië.

Mijn ervaring is anders dan die van de meeste eigenaren van een angstige buitenlander, omdat die van mij een angstbijter is.

Maar toch waarschuw ik je ervoor dat deze hond ook een angstbijter kan zijn. Als je geen ervaring hebt met angstige honden, zou je alvast op zoek kunnen gaan naar een gedragstherapeut die je tips kan geven voordat de hond in huis is en je kan begeleiden als de hond er is.

Ga er ook vanuit dat de hond niet zindelijk is. Een angstige hond is ook moeilijker om zindelijk te krijgen, omdat ze snel van je schrikken als je ze mee naar buiten wil nemen na een plasje in huis.

Wat de katten betreft: zijn ze honden gewend? Zo niet, zou ik me drukker maken over mijn katten dan over de hond. Katten zijn stressgevoelig en reageren heftig op een veranderende gezinssamenstelling.

Ik moest aan dit boek denken http://www.dogwise.com/itemdetails.cfm?ID=dtb808

Verder is denk ik de belangrijkste mantra 'Het gaat in het tempo van de hond"

Dit is ook nog wel aardig
http://suzanneclothier.com/nederlands/dansen-met-honden (er staan op de site een aantal hele goede artikelen over div onderwerpen)

Is de hond trouwens bang voor mensen of bang voor honden of bang voor nieuwe dingen? Da's nog wel een belangrijk onderscheid. Spot was als pup bang voor bv rioolbuizen, plastic koeien en zonnebloemen maar niet voor mij en dat maakt het een stuk makkelijker om te doorbreken.

Hier een angstige hond van Malta. Woont hier nu bijna 3 jaar, met ups en downs.

Laatste tijd weer wat meer downs dan ups...

Zit nu op tablet én heb weinig tijd (moet zo weg), dus zal later iets uitgebreider reageren.

Mijn tip zou zijn om je alvast goed in te lezen over de lichaamstaal van honden; kun je de hond goed lezen, dan kun je veel beter inspelen op de situatie. Vaak hoor je dat een hond vanuit het 'niets' uitvalt, terwijl de hond dan al op verschillende manieren heeft geprobeerd duidelijk te maken dat hij de situatie niet weet te handelen. Pik je dat direct op, dan kun je bijsturen voordat de hond uitvalt/in paniek weg probeert te komen/etc. 

En verder rust, heel veel rust. Begin met een ontzettend saai blokje om en breid dit pas uit wanneer je hond relaxt mee loopt zonder stress. Wanneer je een hond hebt die veel uitdaging nodig heeft kun je de wandelingen aanvullen met veel denkspelletjes. Vaak worden honden hier mentaal moe van, waardoor ze ook relaxter worden 

Wat betreft de katten, zorg dat deze makkelijk omhoog kunnen, bijvoorbeeld op een hoge krabpaal of kasten, etc. 

En tenslotte: heeeeel veel plezier met jullie nieuwe hond! 

Mellow is onze eerste hond. En dan gelijk best zo'n ingewikkeld exemplaar.

Of ze haar angsten ooit écht kwijt zal raken... ik denk het niet. Maar we zijn al verder dan we waren, en ja, soms gaan we ook weer een stapje terug.

Ik heb heel goed geleerd haar te lezen, kan nu beter inspelen op de dingen, zie dingen aankomen en weet wat zij wel en vooral niet aankan. 

Ik ben er misschien (nou ja, zeker weten...) wel iets te makkelijk ingestapt. Want ja, wat kan er nou mis zijn met een pup van 4 maanden? Inmiddels weet ik dat wel, we hebben lastige, moeilijke en héél moeilijke periodes gehad. Soms zag ik het gewoon niet meer zitten, kon ik alleen maar huilen.

Nu gaat het redelijk, al zal dat ook zijn omdat ik erin ben meegegroeid. Ik heb bepaalde verwachtingen los gelaten en heb eigenlijk helemaal geen verwachtingen meer. Geen eisen, geen verwachtingen, geen 'moeten'. We zien per dag hoe het gaat en gaat het eens een dag niet goed: morgen weer een nieuwe dag.

En ja, soms heb ik zelf ook een slechte dag en dan kan ik dat er dus nét even niet bij hebben. Dan hebben we samen een rotdag, dan huil ik in haar vacht, zij likt mijn tranen weg en dan kan ik alweer een beetje lachen 

Het is niet alleen maar kommer en kwel natuurlijk, want we hebben het samen ook heel leuk. Ze kan in het bos wél de hond zijn die ze is, lekker rennen en gek doen. Stiekem door de vossenpoep rollen of in een vies slootje springen. Ik geniet extra van zulke wandelingen. Niks zo leuk als een blije hond, ook als ze een uur in de wind stinkt 

Wat betreft katten: wij hadden een oude kat. Dat ging redelijk, ze tolereerden elkaar, maar ik liet ze niet bij elkaar in een ruimte. Als ik naar het toilet moest ging poes Puk mee naar boven (Mellow kon toen de trap nog niet op).

Katten buiten waren (en zijn) een ander verhaal, daar wil ze achteraan. En een kat die door 'haar' voortuin loopt? Nou, berg je dan maar!

Ik ben trouwens wel heel benieuwd naar jullie nieuwe liefde op vier pootjes, heb je een fotootje? 

Bedankt voor de reacties iedereen! :-D

Ondertussen lijkt het allemaal geweldig mee te vallen. Dama lijkt vooral eerder onderdanig dan echt angstig. Ze plakt al helemaal aan mij; ook met mijn man en dochter zie ik verbetering en naar de katten doet ze ook al niets! Maar als ze kan, blijft ze liever toch in haar hoekje liggen. Zielig hoor; ik droom er toch echt van dat ze op een keer onbezorgde honden dingen gaat doen: rennen, spelen, enz.. Maar ja, na 3 dagen is dit eigenlijk al veel beter dan wat ik verwachte. Tijd en boterhammen.. euh brokjes en dan komt dat wel in orde! :)

Wakkere Husky: ik heb haar vertrouwen ondertussen wel gewonnen; verder is het wel opschrikken bij ieder nieuw geluidje, situatie, enz.. maar niet dat ze dan echt heel erg bibbert of wegstuift of blaft ofzo. Ze gaat gewoon om de haverklap liggen en toont haar buik. Ze heeft nogal wat klappen gekregen volgens de mensen uit het asiel.

Hannah: ik heb me het boek aangeschaft van Martin Gaus over hondentaal en heb het al helemaal uit. :-D

Mellow: wat intens! Chapeau voor je doorzettingsvermogen. En haar zo in het bos laten rennen en zien genieten: daar kijk ik dus ook naar uit hé. Veel te vroeg nu nog natuurlijk om haar los te laten, maar daar kijk ik dus naar uit!

Hier een fotootje: <3

Wat een dotje

Wij hebben een asielhond, deze was niet perse extreem angstig. Maar ook een hond uit Polen, deze kwam niet via een stichting o.i.d, maar direct van de straat. Naar ons was het gelijk goed, maar vreemde mensen en honden waren heel eng. Ze blafte op het begin tegen bijna alle mensen, zeker als die ons aanspraken of dicht bij ons huis waren. Bij andere honden ging ze op het begin in elkaar gedoken zitten en pas na een tijdje rustig snuffelen, maar raakte ze bang als de honden bij haar wouden snuffelen.
Wij hebben haar gewoon heel veel tijd gegeven, zijn op cursus gegaan na een paar maanden in een kleine groep en hebben daar vooral de focus gelegd op plezier hebben, vertrouwen creeeren en niet op kunstjes leren. Uiteindelijk bleek ze het heel goed te doen op de puppy-wandelingen georganiseerd door de hondenschool. Ze vond alle puppies leuk en leerde zo wat loskomen. Ook kreeg ze interesse in de baasjes die meeliepen en omdat ze los liep leerde ze weg te lopen ipv te blaffen als ze het spannend vond. Uiteindelijk zijn we nu zo'n 11 maanden verder en kunnen we haar zelfs meenemen op bezoek en gaat bezoek ontvangen heel vaak gewoon goed. Op straat/buiten blaft en moppert ze al helemaal niet meer naar mensen.
Ik heb bewust niet teveel getraind en teveel gevraagd van haar. Ook heb ik altijd mensen instructie gegeven haar te negeren en niet te aaien, zelfs niet als zij ze opzocht.

Misia is nu een heel fijne hond geworden. Ze is nog wel schrikachtig, maar herstelt veel sneller van schrik.

Dus geef het tijd, Misia wou voorheen ook niet spelen, gek doen, honds zijn.. Maar dat is met de tijd helemaal goed gekomen, ze rent nu, ze springt, ze is echt een happy-go-lucky hondje geworden

Aaargh.. Heel stuk getyped, doe ik wat stoms is het weg...

Maar goed, hier is een link naar een blog met een leuk stuk. Over settelen van hond in een nieuw thuis
http://www.patriciamcconnell.com/theotherendoftheleash/three-ways-to-confuse-a-new-dog

Wat een mooi hondje is het trouwens!
<3

Och, wat een dotje  

Hier ook een angsthaas hou je aan de gedragsregels voor herplaatser

vraag jezelf af of je bereid bent je leven radicaal aan te passen op wat je hond kan(evt voor lange tijd)

Aan deze link heb ik veel gehad..vooral de veel gemaakte fouten waren een eye opener voor de adoptie

Veel tips over adoptie en gedrag

O wauw, wat een schoonheid is het! 

Doe het maar rustig aan met haar, het is allemaal heel spannend, zo'n heel nieuw leven, bij mensen die het wél goed met haar voor hebben (de meeste buitenlanders hebben het helaas niet goed gehad voor ze hierheen kwamen).

Overigens loopt Mellow niet los hoor, nooit. Teveel jachtinstinct én, hoewel het al veel verbeterd is, ze wil nog wel eens behoorlijk in paniek raken. Als het écht erg is wil ze maar 1 ding: WEG!

Dus lekker aan de Flexi of de lange lijn 

Oh wat een mooi hondje  is er verder nog iets van haar achtergrond bekend?

Wij hebben Lola uit een pools asiel en we kregen van de stichting waar we haar van hebben deze tips

de eerste tijd, laten wennen aan het huis en de bewoners,

niet naar de hond toelopen maar haar naar jou toe laten komen, als ze niet wil, laat haar maar.

in alle rust laten eten

op haar eigen plekje wordt ze met rust gelaten

geen bezoekjes gaan maken of druk bezoek ontvangen de eerste tijd

geen geoefen onder druk, wel leuke kleine denkspelletjes

stem en houding altijd kalm en rustig

buiten eerst nog aan de lijn houden en korte saaie rondjes maken met zo min mogelijk afleidingen.

genoeg rust (dus veel in het begin) om alle nieuwe indrukken te verwerken.

Lola was ook angstig in het begin, zij viel uit naar alles zelfs naar ons als ze het niet vertrouwde, likte obsessief de vloer, liet zich soms voor dood neervallen als we aan het wandelen waren. Nu vijf jaar later is het een heel andere hond, het heeft veel geduld en liefde gekost en nog steeds zijn we alert maar dat is een tweede natuur geworden. Goed op de lichaamstaal letten en aanpassen, soms weer een stapje terug doen. Maar wat leer je veel van een hond die al e.a. heeft meegemaakt, en wat een voldoening als je ziet dat ze jou aankijkt vol vertrouwen.

Het is niet altijd makkelijk, maar we hebben nooit een seconde spijt gehad en zeggen nog bijna dagelijks wat een geluk het is om haar te hebben.

Wat is ze mooi...