Mijn hond lijkt plots niet meer zonder mij te kunnen...

Hallo allemaal, 

Ik heb net aangemeld en eigenlijk al meteen een vraag over mijn hond.

Sinds kort is mijn zus verhuisd en woon ik alleen met Mila (en mijn andere dieren, geen andere honden).

Om een of andere reden kan Mila plots niet meer alleen zijn.
Of eigenlijk moet ik zeggen; niet meer zonder mij.
Ze is heel erg op mij gericht nu.

Ik moet maar een paar minuten naar de kelder of de tuin zonder haar en ze jankt alles bij mekaar...

Echt huilen en blaffen dus en niet gewoon piepen.

Zelfs als mijn zus nog hier is of haar vriend, dan doet ze het nog terwijl zij naast haar staan.
Het gaat dus echt puur om mij.
Ze kon voordien zo goed alleen blijven, tot 8 u lang als het moest.

Nooit een probleem geweest.

Heb dit toen ze pup was rustig opgebouwd van een paar minuten naar een hele dag.

Eerst tijdje in de bench en vervolgens gewoon los, ze kan over de volledige benedenverdieping.

Ik ben heel veel thuis en dus ook de hele dag bij haar, maar misschien teveel?

Wat ik nu al probeer te doen is wat afstand nemen.

Dus haar meer negeren en niet meer overal achter me aan laten lopen.

Niet meer constant tegen haar praten en als ze bv. aandacht komt vragen, vaker doen of ik haar niet zie.

Deur van de woonkamer vaker dicht als ik ergens anders in huis ben zodat ze toch alleen is.

Dit laatste gaat best goed, af en toe piept ze een minuutje maar dat is het.

Het is meestal als ze weet dat ik echt wegga, dat ze zo tekeer gaat.

Normaal als ik wegga, doe ik dat zonder veel gedoe en zonder veel te zeggen.

Ze krijgt een kong, een koekjesbal en ik strooi wat koekjes door het huis, neem mijn tas en vertrek.

Vroeger had ze nog niet door dat ik vertrok, maar nu is het anders.

Heeft er nog iemand een goeie tip om dit gedrag aan te pakken?

Ik wil heel graag terug naar de stabiele situatie die er eerder was, want ik ga niet meer met een gerust hart weg nu.

Bedankt alvast!! 

Klinkt heel hard waarschijnlijk.

Als je weg gaat, 10 minuten voor die tijd compleet negeren,(dus ook geen oogcontact, ook geen knipoog of een of andere bevestiging).

Stiekem buiten blijven wachten, onder het raam of zo...?

Bij de eerste huil of piep een harde tik tegen het raam aan, niks zeggen!!!!, afwachten.. dit proces herhalen, eventueel met behulp van de buren..

Als je thuis komt, dan merk je aan je hond of hij of zij stil is geweest.

Zo ja, belonen, belonen,en nog is belonen en dan vooral met je houding en of stem.

Zo nee, bij binnenkomst compleet negeren alsof je gaat daten met je koelkast, (nihil).

Sterkte 

Groetjes Sabien

Het is natuurlijk een hele ervaring voor een hond. De hond heeft jullie als roedel gezien er nu is er plotseling 1 iemand van de roedel verdwenen die vervolgens niet meer terug komt.

probeer eens terug te gaan naar de basis, hond even alleen laten als je gaat douchen, of als je even naar een andere kamer in huis gaat.  Langzaam weer even opbouwen totdat het steeds beter gaat. Hoe oud is je hond?

Ik weet niet of ze geholpen is? Maar sommige teven die worden aanhankelijker als ze loops zijn. Misschien zou dat het kunnen zijn?

edit: ik had even over het hoofd gelezen dat er iemand uit huis was gegaan. 

Persoonlijk zou ik het niet zo doen (edit: zoals Sabina zegt bedoel ik). Mila is duidelijk van slag, door het vertrek van een van haar roedelgenoten. Dan wordt ze even alleen gelaten (ook al niet leuk) en schrikt ze zich óók nog het apezuur door een harde tik op het raam.

Komt haar baasje eindelijk thuis, wordt ze óók nog straal genegeerd, terwijl ze zich van geen kwaad bewust is.

Misschien weer even overnieuw beginnen, alsof ze een pup is. 

Heb je al eens gefilmd wat ze doet als ze alleen is?

Laat je de radio aan als je weg gaat? 

Misschien de lamellen/gordijnen (deels) dicht doen? 

Persoonlijk zou ik geen tik tegen het raam geven.
Ze kan hierdoor angstig worden.

Misschien zal je opnieuw moeten beginnen met een paar minuten weg.
En dan een 10 minuten en een kwartier.
Zo leert ze weer opnieuw dat je ook weer terugkomt.

Ze moet wennen dat ze je zus ineens weg is en niet terug komt zoals altijd was.

Ze is nu bang dat jij ook weggaat en niet terugkomt en hecht zich heel erg aan je.
Je zal ze opnieuw vertrouwen moeten geven.

Dank jullie wel voor de reacties en het meedenken, heel fijn!!

Mila is net twee geworden.

En ja, gesteriliseerd maar al een tijdje geleden dus niet recent.

Denken jullie dat het niks te maken heeft met het feit dat onze band te sterk is geworden? Heeft het zin dat ik wat afstand van haar neem, haar wat meer 'links' laat liggen en er minder op in ga als ze aandacht vraagt, vaker negeren?

Ik vind dit erg moeilijk en vraag me af of ik dan niet net het tegenovergestelde ga bereiken. Dat ze zich dan nog meer verloren gaat voelen?

Zou ze minder in paniek zijn als onze band wat minder sterk is en ik haar dan alleen laat?

De radio staat overdag altijd aan, ook als ik weg ben.

Rolluiken doe ik wel vaker een stukje naar beneden maar de woonkamer heeft een raam tot op de grond dat uitkijkt op de straat.

Daar kijkt ze graag door naar buiten want zo ziet ze wat beweging op straat, dat gaat verder altijd goed, ze blaft niet ofzo. Gaat gewoon rustig voor het raam zitten en dan kijkt ze naar buiten. Ze ligt ook vaak voor dat raam, nu dus ook.

Ik ben er zelf ook al achter dat het overduidelijk komt door het vertrek van mijn zus.

Voordien ging alles prima.

Het is waarschijnlijk ook voor haar weer even wennen.

Al komt mijn zus wel nog vaak slapen omdat haar vriend (waar ze nu dus woont) best een eind hier vandaan woont.

Dus soms is het gewoon makkelijker als ze hier logeren om de het over en weer reizen wat te beperken.

Dat is ergens misschien ook niet goed, dan is ze er wel weer, dan weer niet...

Maar het is voorlopig even niet anders tot ze hier in de buurt een nieuwe woning gevonden hebben.

En ik heb een app op de telefoon en kan volgen wat ze doet als ik er niet ben.

Maar die is nog niet helemaal goed ingesteld dus werkt nog niet optimaal.

Meestal gaat het wel redelijk als ik haar alleen in de woonkamer en keuken laat, met de deur naar de gang dicht.

Dan is ze iets minder paniekerig.

Normaal laat ik alle deuren open en kan ze overal lopen maar dat lukt voorlopig dus niet meer.

Ik ga het terug rustig proberen op te bouwen.

Vandaag maar weer een paar keer oefenen.

Bedankt alvast voor de tips! 

Lijkt me idd overduidelijk het wennen aan de nieuwe situatie. Ze zal ongetwijfeld 'bang' zijn dat jij ook verdwijnt. Even weer terug naar hoe je haar als pup geleerd hebt alleen te zijn? Dus heel korte tijden, rustig opbouwen, etc. Gaat vast veel sneller dan toen als pup.

Voor je hond ben jij de enige die er nog is dus logisch dat ze nu aan je vastklampt. Geef je hond de tijd de nieuwe situatie te verwerken. Je hond is bang dat ook jij niet meer terug komt. Je hond heeft vertrouwen nodig en tijd.

Dank jullie voor de reacties.

Denk wel dat het goedkomt, we blijven nog wat oefenen.

Vandaag nog maar een paar keer proberen.

Net weer half uurtje naar de buren geweest, niks gehoord en ze sliep heel vast in haar (openstaande) bench toen ik terugkwam.

Dat wil toch zeggen dat ze terug rustig is geweest