Raarrrrrrrr.....

Net was er op tv een stuk over een hond. Zijn eigenaars waren hem kwijt en hebben er volgens eigen zeggen heel wat aan gedaan om de hond terug te vinden. Alles afgebeld en verschillende flyers opgehangen en een artikel gezet in een krant.... Nu blijkt dat de hond in het asiel heeft gezeten en vandaar uit doorverkocht is aan iemand anders. De hond was gechipt, maar er stond geen telefoonnummer bij de rechtmatige eigenaar vermeld. Wel een adres. Het asiel heeft dus blijkbaar een brief gestuurd, dat hun hond in het asiel zat. Maar zoals ik begreep waren de eigenaars op vakantie en zagen deze brief pas later. Toen bleek dus dat de hond al aan andere verkocht was. Blijkbaar is in Nederland het recht dat de nieuwe eigenaars nu de rechtmatige eigenaars zijn van de hond. Zij hebben een koop gesloten bij het asiel en deze is door beide partijen ondertekend. Dit wil dus zeggen dat de oorspronkelijke eigenaars de hond niet terug kunnen eisen. Ze hebben geen poot om op te staan! Ze zijn afhankelijk van de nieuwe eigenaars....Die blijkbaar de hond niet meer terug willen geven, want dat kunnen ze hun kinderen niet aandoen....Nou als ik zo'n hond in mijn bezit had, dan zou ik er ook veel moeite mee hebben om hem weer van de hand te doen, maar ik zou toch ook denken dat deze hond gewoon niet van mij is...Hij hoort ergens anders en die mensen zullen er ook verdriet van hebben. De echte eigenaars wilde zelfs wel een bezoekregeling treffen, maar ze hoopte nu dat het de nieuwe eigenaars aan het denken zou zetten. Wat zouden jullie in zo'n geval doen??

Hoi monique
Het is zo bij een asiel dat de mensen drie weken de tijd krijgen om hun hond op te halen gebeurd dit niet dan mag het asiel hem door verkopen .
Ik weet niet wat ik zou doen je bent natuurlijk al heel gauw gehecht aan het beestje maar ik zou er wel de hele dag mee in men hooft lopen hoe erg ik het voor die andere mensen vind ik weet het niet het is zo dubbel ik zou hem niet kwijt kunnen maar wil die mensen ook geen verdriet doen wat ze nu zeker weten hebben .Nee ik weet het echt niet wat ik zou doen

groetjes joke en taat

Wow dit is inderdaad wel heel erg raar zeg.
Maar ja wat Joke zegt inderdaad binnen drie weken geen contact gezocht krijgt de hond waarschijnlijk een nieuwe eigenaar.
Ergens wel logisch maar ja goed ik zou zoals Joke ook zei er ook een hele dag mee in mijn hoofd lopen en ik denk dat ik uit eindelijk toch wel de honden af zou staan aan de rechtmatige eigenaren. Dit vind ik wel het meest eerlijk. Ondanks dat ik waarschijnlijk wel aan het dier gehecht zou zijn.

Groetjes Denise en Chica

hoi monique

ik zou gek worden zeg......... ik zou zelfs zeggen dat ik de aankoop bedrag zal terug betalen en als ze willen nog wel veel meer of samen met hun naar het asiel gaan en een hond voor hun betalen die ze willen hebben en als niks lukt........ dan pak ik mijn hond gewoon af ik moet er niet aandenen dat iemand mijn hond heeft en die ik dan niet terug krijg ik leef echt met die mensen mee en ik hoop dat ze hun hond terug krijgen groetjes natasja

Ik heb zijn papieren
Ik bezit een eigendomsbewijs
Ik heb nog een flayer bewaard
Ik bezit het chipnummer
Ik bezit de vakantiepapieren
Ik heb een entingsboekje en de inschrijving van zijn DA

Denk dat ik een advocaat zou inhuren en met hem een spoed kortgeding aanvraag. Aan de rechter zal ik al mijn papieren overleggen en aangeven dat ik bereid ben om 'de nieuwe' eigenaars schadeloos te stellen.

Mocht het allemaal niet lukken dan kaap ik mijn eigen hond terug. Ik weet wat hij lekker vindt en sommige commando's kent alleen hij en ik.

Een goeie die daarna mijn hond weer opeist, gezien het feit ik nog steeds de eigendomspapieren heb!

Als ik dit zo lees ben ik blij pas nog de gegevens van Loek gecontroleerd te hebben en maar goed ook want mijn telefoonnummer was verkeerd.

Groetjes Elvira en poot van Loekie

Nou, zaten wij toch precies hetzelfde te kijken!
Was bij 1-vandaag.

De koop tussen het asiel en de nieuwe eigenaren is geldig en kan daarom niet ontbonden worden.
Maar het is inderdaad dood zielig, vooral voor de oude eigenaar.

Groetjes, Margje

Hoi Monique.

Nou ik weet wel zeker als dit mij zou overkomen dat ik het zelfde zou reageren als Wilma.
Ik weet zeker dat mijn hond terug kwam niet goed schiks dan maar kwaad schiks maar terug kwam hij.
En als het andersom was zou ik de hond met pijn in mijn hart terug geven.

Gr Liesbeth,Turbo en Luna

Hoi hoi,

Nou ik zou er ook alles aan doen om MIJN hond terug te krijgen, maar als je dan volgens het Nederlands recht niet in je recht staat...., omdat de koop tussen het asiel en de nieuwe eigenaars rechtsgeldig is! Maar als nieuwe eigenaars zou ik ook denken, dat het verdriet voor de oude eigenaars hoogstwaarschijnlijk groter zal zijn...Ik bedoel of je een hond net een paar weekjes hebt of je hebt hem al een aantal jaren...Oké je bent binnen een paar weken gehecht aan je nieuwe maatje, maar ik zou toch meer aan de ander denken en ik zou me ook schuldig voelen t.o.v. die mensen! Zij willen de hond nu eenmaal heel graag terug....Het blijft moeilijk! Laatst was er toch ook iemand hier op het forum met een soortgelijk verhaal? Die hond is uiteindelijk terug gegaan naar zijn rechtmatige eigenaars... Weet alleen ff niet meer bij wie dat was....

Hoi monique
Ik heb er nog over naar lopen denken ik zal inderdaad die hond ook terug geven aan die mensen ik zou constant een rot gevoel er over hebben hoe erdrietig die mensen zijn ik moet er niet aan denken dat dit met taat gebeurd maar het blijft wel moeilijk

groetjes joke en taat

Jee, wat naar voor die mensen zeg.

Kan me voorstellen dat die mensen met die kinderen die hond niet graag afgeven maar denk dan ook aan de hond natuurlijk, die wil ook terug bij zijn baasje. En ja, die baasjes zullen ook verdriet hebben natuurlijk. Ik zou er ook alles aan doen om hem of haar terug te krijgen, al moest ik ze een ander hondje kopen, de liefde en de band van je eigen hond wil je terug natuurlijk.

Groetjes van ons.

Ik bezit alle papieren van mijn honden, en als het zou gebeuren dat het asiel hen zouden doorverkopen en deze nieuwe `eigenaren´ en deze nieuwe eigenaren hen niet aan mij, de ´rechtmatige´ eigenaar´ (in mijn ogen althans), omdat ze het de kinderen niet zouden kunnen aandoen...
Dan zou ik, eerlijk gezegd, mijn honden daar zachthandig weghalen...

Maar goed, dat zeg ik dan wel, maar realistisch nagedacht weet ik ook wel dat dat rechtsgezien weer niet mag, vanwege de overeenkomsten en blablabla...Maar goed, dat zou mijn eerste reactie, in gedachten, zijn...

Ik hoop eerlijk gezegd dat het nooit zo ver zal komen...Ik zou echt geen idee hebben wat ik zou moeten doen...

Zie wilma, Wegkapen die hond... (maar ja...)

Ja echt hoor!

Brigitte, daar hoef ik niet eens over te denken. Ik kaap in feite niks, het is gewoon mijn hond!

Dit schijnt al vaker gebeurd te zijn en de wetgeving leert hier maar niks van. Nu loopt de wet altijd achter de feiten aan, dus daar is niks nieuws onder de zon.

Ik denk dat ik echt het asiel zal dagen. Daar zal ik een rechtzaak tegen aanspannen.

Zo zou ik bv uitleg van dat asiel willen hebben waarom ze niet langs zijn geweest, tot de ontdekking zijn gekomen dat er niemand thuis was en bijvoorbeeld even bij de buren hebben aangebeld. Had een hoop leed voorkomen kunnen worden. Andersom, als je een asielhond in huis neemt komt men wel altijd even kijken hoe het met het diertje gaat. Dan kan men wel reizen en bezoekjes afleggen?

Zo zou je ook kunnen denken aan bv het versturen van een aangetekende brief, zodat het asiel de zekerheid heeft dat hun brief is aangekomen.

Daarnaast hebben alle DA een chipapparaat. Is het nou niet mogelijk om al die nummers via een computer te koppelen en dat dan niet alleen de naam van die eigenaars tevoorschijn komt, maar ook de naam van de DA. Hadden ze hem/haar kunnen bellen en info kunnen vragen. Is de hond ingeent? Gebruikt de hond medicatie? Al je het belang van de hond -als asiel zijnde- voorop stelt, dan had je je hier allang druk om gemaakt. En was die computerkoppeling er geweest.

Het na één verzonden briefje doorverkopen, hok vrij volgende hond en dan nog denken dat je goed bezig bent. Dan ben ik echt van mening dat het beleidt van dat asiel wel voor enige verbeteringspuntjes vatbaar is.

En ondertussen is Barca bij mij. Bovendien is Barca een Briard. Als die al niet uit zichzelf thuiskomt dan maakt hij het zijn nieuwe eigenaars best wel moeilijk....tis en blijft een gereserveerde (autistje) hond.

Het asiel heeft toch de nodige fouten begaan? Er stond niet eens een plaatsnaam op de brief... En wat een idioot korte termijn! Als je langer dan 3 weken op vakantie bent en je telefoonnumer is niet bekend dan ben je dus al de sigaar. Ik vind dat heel erg krom. Die nieuwe baas snap ik ook niet, hoor... Ze hadden de hond 2 1/2 maand... Zouden jullie kunnen leven met het idee dat je de oorspronkelijke eigenaar, die z'n hond op een rare manier is kwijtgeraakt, verdriet doet? Ik niet! Dan kun je je niet inleven in een ander, hoor...sorry, geen goed woord voor over!

hi,

ik werk ook in het asiel. bij ons is dit gelukkig nog niet voorgekomen...

maar (ik heb de uitzending niet gezien hoor) hoe kan het dat je hond wegloopt als je op vakantie bent?? was hij mee op vakantie? want als hij daar wegloopt neem je, neem ik aan, contact op met de plaatselijke asiel en politie enzo! maar zat de hond nog thuis dan neem ik aan dat er iemand op die hond past en die hond ook wel binnen de 3 weken gemist heeft!! ik vind de periode van 3 weken vrij ruim om een weggelopen hond terug te vinden voor een eigenaar!! in amerika is dit maar 48 uur en dan mag een asiel al een hond herplaatsen. ik vraag me af waar de eigenaar of oppasser zat met zijn gedachtes toen de hond weg was!! of heb ik het verhaal nu helemaal verkeerd begrepen??

groetjes ciska

is idd een raar verhaal,maar als ik eerlijk moet zijn gaf ik de hond ook terug aan de oorspronkelijke eigenaar,maar zou eerst alles uitpluizen hoe dit is kunnen gebeuren(?)
maar als je zelf de hond 2 maand hebt en die andere mensen zo lang al,ja dat moet pas heel erg zijn!zou mijn geweten niet kunnen sussen,en voor de kinderen niet kunnen aandoen,vind ik nogal flauwkes als excuus,als je een andere hond uit het assiel haalt is dat voor kinderen even goed,een kind went zo rap aan iets anders of aan een andere situatie,der is nog geen sprake van een echte band hebben met het dier.maar dat is mijn mening

Ik heb het niet gevolgd, ook neit op TV gezien, maar dit vond ik op internet:



Zaanse hond weggeven ondanks chip
10 september 2008

PURMEREND - De Zaanse hond 'Bram' wordt al een paar maanden vermist. Dogrun in Purmerend doet een oproep aan iedereen om te helpen zoeken naar de hond. "Afgelopen juni belde de bazin van Bram mij heel verdrietig op. Bram was uit logeren geweest en daar uit de tuin gestolen. Maar Bram zou wel terugkomen dachten wij, want hij is gechipt. In de praktijk liep het even anders", aldus Bram en Regina Bonhof, eigenaren van Dogrun.



"Hoopvol belden we de dierenasiels en dierenambulances. We zetten Bram ook op diverse 'vermiste huisdierenlijstjes' gezet. Helaas bleek er geen spoor van de grote lobbes. Elke paar dagen hielden we contact met de baasjes van Bram, die ondertussen tot 's nachts aan toe de hele omgeving van Zaandam doorzochten. Ondertussen brachten wij ook folders rond in hetzelfde Zaandam, en loofden wij een beloning uit van 2000 euro." Bram en Regina werden twee weken geleden gebeld met het bericht dat Bram eindelijk terecht was. "Bram was aan een andere baas meegegeven door het asiel aan de Ookmeerweg in Amsterdam. Bram was gechipt, maar het asiel had de rechtmatige eigenaren in plaats van hun hond, een brief gestuurd. Deze brief is te laat aangekomen -en dus te laat gelezen-, waardoor de tien-daagse termijn was verstreken."

Pech
Mevrouw Taatselaars van het asiel vertelde de eigenaren van Bram dat ze pech hadden en hun hond echt niet meer zouden terugkrijgen. "Het is ronduit schandalig te noemen dat de eigenaren niet zijn gebeld dat hun hond terecht was, terwijl het telefoonnummer gewoon bekend is (dat staat in de chip).Het gaat er dus om, dat het chippen van je hond helemaal geen nut meer lijkt te hebben. Hij kan je gewoon worden afgenomen en dat is voor ons hondenliefhebbers niet te begrijpen."

Bram Benhof vervolgt: "Er is geen enkel medeleven van het asiel en de nieuwe eigenaren zeggen helemaal niet te willen helpen. De oorspronkelijke eigenaren van Bram hebben aangeboden om alle onkosten te vergoeden en zelfs een nieuwe hond voor ze te kopen, zolang ze Bram dan maar terugkrijgen. Blijkbaar is er helemaal geen samenwerking tussen de asiels, want bij ons eigen asiel stond Bram nog als 'vermist' in de database."

Actie
Het echtpaar van Dogrun gaat een spelletjesdag inclusief hondenlunch, voor honden organiseren op de Dogrun. "We vragen dan een dagprijs van tien euro per hond en dit gaan we doneren aan de baasjes van Bram. Met dit geld kan een advertentie in De Telegraaf gezet worden. Misschien komen we er zo achter waar Bram is. Misschien moeten we wel zelfs een actie houden bij het asiel in Amsterdam. Want we hopen dat geen enkele hondenliefhebber, of bezitter dit ooit nog hoeft mee te maken."

gevonden op: http://www.webregio.nl/

Jemig dit is toch heftig he

ik heb dit zelf meegemaakt en wél de keuze gemaakt om de hond terug te geven aan de oorspronkelijke eigenaar.
maar ik kan je wel vertellen dat niemand kan oordelen en inschatten hoe ongelovelijk zwaar en verdrietig dit was men denkt oh "je hebt die hond toch pas 2 maanden" ) maar zo kun moet je het niet bekijken, je hebt met het hele gezin héél zorvuldig en na lang wikken en wegen bewust gekozen voor een asielhond,juist om een hond een 2e kans te geven met de beste bedoeling. je stelt van dag één huis&hart open om de gewenning zo goed mogelijk te laten verlopen..kortom je steekt er zoveel energie in dat je juist héél erg gehecht raakt aan de hond!!!!
en dan ineens verwacht iedereen dat je de hond maar moet terug geven...oeps foutje bedankt hij hoorde eigenlijk bij iemand anders?? schijnbaar vind bijna iedereen het redelijk normaal om dan maar "even" een andere hond uit te zoeken? het gaat hier toch niet om een cadeautje wat je gewoon kan ruilen

hoeveel mensen zouden hun eigen pup na 2 maanden terug geven aan de fokker omdat er iets mis is gegaan ??????????????????
het gaat dan toch ook niet alleen om die kleine pup van 4 maanden maar juist ook om het hele proces wat er bij komt kijken :eerst het verlangen naar een hond, het uitzoeken van een goede fokker, het wachten op een geschikt nestje, het uitzoeken van "jou" pup,verliefd worden op je pup, het lange wachten tot de pup 8 weken is, lieve schattige foto's maken, het grote moment dat je met de hele familie de pup gaat ophalen, de eerste nacht waarin je geen oog dicht doet,de eerste wandeling..... enz enz enz.
ik geloof als ik het zo beschijf dat iedereen dan kan voelen dat deze beslissing dan niet zomaar gemaakt is
(ook al is het dan "maar" 8 weken...)

voor mij is deze gebeurtenis zo'n enorm trauma geweest dat ik erg huiverig ben om ooit nog een asiel hond te nemen.

gr mariaa

Hoi Mariaa,

Ik wist dat iemand een soortgelijk iets meegemaakt had, maar wist even niet meer wie.....

Jij bent echt de enige die er echt over kan oordelen, omdat je een soortgelijk iets meegemaakt hebt. Het is voor geen van de partijen fijn....Wat jij schrijft, kan ik me ook in vinden! Maar goed, jij hebt uiteindelijk ook de beslissing genomen om de hond terug te brengen. Het verdriet van de "echte" baasjes heeft dan voor jou ook zwaarder gewogen als je eigen verdriet....Ik vind het knap hoor. Neem mijn petje ook nog steeds voor je af!

Het is gewoon triest dat zo iets kan gebeuren en dat je dan je maatje waar je al aan gehecht bent, alsnog af moet geven....Dat zou niemand makkelijk vinden!!

Groetjes Monique

bedankt voor je reactie monique
ik heb er al die tijd niet goed over kunnen praten/schrijven...het lijkt of ik het nu een beetje begin te verwerken

succes nu met de aller laatste loodjes,spannend!
gr mariaa

hoi hoi

vertel mij maar waarom mensen toch op vakantie gaan, als een "familienlid" er niet meer is???

ik kan niet weg gaan als ik niet weet waar mijn hond of honden zijn.

Snap ik ook niet Heike... Ik zou ook de vakantie cancellen.