Eens met Mick. En vaak hebben deze honden ook nogal last van gedragsproblemen, erger dan de gemiddelde NL asiel hond.
Gruul komt uit spanje, maar die zat al in Nederland samen met een hoop andere Spaanse honden. Ik heb zijn gedrag naar andere honden dus kunnen zien, ik heb zijn karakter kunnen zien, ik heb hem kunnen aaien om te zien wat hij deed. Dat is heel anders dan een hond vanaf een plaatje.
Ik zelf zou nooit een hond van af een plaatje kopen zonder hem in het echt gezien te hebben. Er gaan nogal wat horror verhalen rond en dat leed zou ik me willen besparen en de hond.
Wij gingen niet direct voor een spanjaard maar in de asielen zat geen hond die bij ons paste. Toen zijn we bij een stichting uitgekomen die honden vanuit Spanje naar Nederland haalt. Het maakte ons niet uit waar de hond vandaan kwam. Wij wilden toen alleen een opvanger een nieuw huis geven, eentje die bij onze situatie paste.
Het enige waar ik af en toe spijt van heb gehad (of me naar onder voelde) was dat hij duidelijk 1 maatje had daar. (hij speelde met alle honden maar met 1 was hij toch wel echt dikke vrienden) Van die hond hebben wij het maatje afgenomen, ik hoop dat die hond ook een mooi plekje gevonden heeft. De hond was voor ons wat aan de grote kant.
Ik ook hoor. Ik heb een jaar in een asiel stage gelopen. Er waren echt maar weinig ongecompliceerde hondjes, veelal agressie.
Nu werk ik in een pension, daar komen behoorlijk wat hondjes uit het buitenland en eigenlijk allemaal lieve hondjes met 0,0 agressie. Angst komt vaak voor maar daar is wat mij betreft beter mee te dealen dan agressie.
Net wat je zoekt in een hond denk ik.
Ja, inderdaad. Misia is net als Lady angstig, maar waar Lady kiest voor 'aanval is de beste verdediging', kiest Misia voor herrie maken en weglopen. Al gaat het de laatste tijd wel beter met Lady en leert ze (o.a. van Misia) dat ze ook dingen kan negeren. Maar Misia kan stress ook veel sneller loslaten en ging met sprongen vooruit, echt enorme sprongen in haar omgang met honden en mensen en allerlei andere dingen. Terwijl Lady echt meer kleine stapjes maakt.
Even een kleine verklaring:
Nora zit niet echt in asiel hoorde ik net maar bij mensen thuis die ook andere honden opvangt. Er lopen daar ook katten en met beide gaat ze heel goed om. Ze kent geen dominantie en is heel vrolijk ook lief naar mensen toe en niet overdreven angstig
Het is niet zo dat ik zoek naar een hond uit het buitenland, in de eerste instantie dacht ik ook dat Nora al in NL zou zijn....maar als zij een leuke match voor ons zou zijn. Dan laten ze haar maar overkomen zij is hier beter af dan daar en wij hebben er een leuk maatje bij
Maar als mn ouders al instemmen, gaan we haar eerst gwn opvangen en kijken of de klik er is. Als dat niet zo is kan ze bij ons blijven tot er een geschikt baasje voor haar is!
Tenminste...dat is mijn plan van aanpak corrigeer me gerust als ik iets niet goed aanpak!
Hier ook een witjes eigenaar
Om heel eerlijk te zijn zou ik een witte herder niet aanraden als ik naar jouw lijst met eisen kijk. Buiten dat het herders zijn en blijven en ze dus niet zo makkelijk zijn is er het volgende:
* Mag geen problemen hebben met kinderen (bijv. niet tegen de drukte kunnen, te beschermend, extreem lomp enz.)
Het zijn absolute schatten van beesten met kinderen en andere mensen, mits dit goed gesocialiseerd is. MAAR ze kunnen echt extreem lomp zijn. Zo snapt keeto totaal niet dat hij 6x zo sterk is.
* Niet al te lastig op te voeden
Dit is totaal anders per hond, maar in de regel zijn herders niet de makkelijkste honden. Dat de witte herder als beginners herder wordt bescherven vind ik totaal niet kloppen. Veel witte herder zijn heel gevoelig. Ze kunnen snel stressen en hierdoor ongewenst gedrag gaan vertonen, wat je er met langdurige training en geduld er weer uit moet trainen (niet erg handig aangezien bruno ook niet helemaal stabiel is, no offence)
* Geen nervositeit (of heel weinig) en het liefst een hond die niet bij het minste al blaft (daar hebben we Bruun al voor )
Dan zit je met deze hond helemaal verkeerd XD. Keeto zingt graag en blaft bij het eerste niet te vertrouwen geluidje. Hij is heel waaks op zijn eigen terrein. Duetten met andere witte herders zijn ook een hobby. Zingen tijdens de trainingen is dan nog wel zijn meest favoriete bezigheid.
Kortom, als je dit echt niet zoek in een hond dan is de witte herder niks voor je. Laat je niet misleiden door hun mooie vacht want ze zijn zoveel meer dan dat.
Maar mocht je er echt helemaal voor willen gaan en mocht dit je niet afschrikken. Dan heb ik maar 1 advies: Zoek een geweldige fokker zonder angst/agressie lijn.
De sbt's van mick en chleo heb ik gefokt, de reuen gaan in principe redelijk met teven. Echter heb ik alles gescheiden en zelfs dat is geen garantie dat het goed gaat. Vaak gaat het binnen eigen huis iig redelijk tot goed, buitenshuis niet.
Ik zou je in deze niet de sbt adviseren. Voor meer info mag je altijd pb-en
Ik heb een Am. Staff teef die zeer lief is voor onze eigen roedel (met twee Witte Zwitsers).
Op latere leeftijd zijn ze "over het algemeen" (er zijn ook genoeg uitzonderingen!!) wat lastiger in de omgang met andere honden. Dit is geheel te herleiden naar het feit dat ze erg beschermend zijn voor de baas en roedel. Ook mag je niet vergeten dat dit ras eenmaal is gefokt voor gevechten, ook al zijn deze nare, scherpe karaktereigenschappen alweer teruggefokt tot normaal proporties. Een Staff is een keiharde hond die een bijzonder hoge pijngrens heeft en uitermate geschikt is voor een lekker robbertje stoeien. Daardoor een geweldig maatje voor onze Zwitserse Witte teef, die met haar bijna 4 jaar nog net zo gek en wild is als toen ze nog klein was.
Ik let er wel altijd op dat als ze samen spelen, het niet een bepaalde grens over gaat.
Spelende, stoeiende honden happen en bijten elkaar altijd, maar de grens van kaakklemmen (vast = vast) bij de Staff wil ik voorkomen. En dat is een kwestie van ken en lees je eigen hond. Vanaf pup af aan heb ik altijd bepaald wanneer het spel met mij afgebroken werd, heel consequent. En te wild spel heb ik altijd abrupt gestopt, zonder boosheid, maar wel een duidelijke "Klaar". En dat hoef ik nu ook maar te roepen, en de twee teven zijn klaar met hun spel en komen dan bij mij iets lekkers halen, of ik geef ze elk een eigen speeltje.
Nooit problemen mee gehad.
Ook ik erken dat in de Zwitser wel wat onzekere karaktertrekjes zitten, wat nervositeit. Maar dat is inherent aan een herder. Neem nou een Mechelaar, dat is nog veel erger. Ik heb in totaal 7 Witten gehad, ruime ervaring dus, maar er nooit problemen mee gehad.
Een Witte is enorm aan z'n baas gehecht, wil hem continue pleasen. Dus zorg ook dat hij veel samen met de baas kan en mag ondernemen, vanaf pup af aan. Goed socialiseren dus, dat scheelt enorm. Het is eenmaal een hond die als je op het toilet zit, achter de deur gaat liggen wachten op je tot je klaar bent. Laat hem dat ook doen, het is zijn aard.
Het zijn maatjes voor het leven waar je heel veel plezier van kunt beleven!
En dus ook van de combi Am. Staff en Zwitser :-)
Die gevecht eigenschap is zeker niet terug gefokt tot normale porporties, want anders zouden ze met elke hond samen kunnen, ook op latere leeftijd..
Angelique doet veel mee met groepswandelingen. Dat zou ik niet zien zitten met een Amstaf. Een Amstaf zou ik de ruimte geven en dus juist uitlaten in gebieden waar vrijwel geen honden komen. Tevens zou ik die ten alle tijden aan de lijn houden.
Dat ben ik niet met je eens, Roosje. het is wél teruggefokt tot normale proporties.
Een hond heeft ook van nature bepaalde karaktereigenschappen. En juist door twee rassen met deze karaktereigenschappen te kruisen, is dit ras de Staffordshire Bullterrier ontstaan. En bewust gecreëerd voor deze gevechten. Lees maar terug in de rasgeschiedenis.
Maar naast het harde en vechtgrage karakter was hij voor de elite ook een geweldige kindervriend! En dat is een eigenschap waar nooit het accent op is gelegd, alleen de negatieve eigenschappen kwamen overduidelijk naar voren. Dit zorgde ervoor dat het ras totaal verkeerd begrepen is en in bepaalde kringen een graag geziene gast werd...de gevolgen zijn ons allen wel bekend.
Ik zal je eerlijk zeggen dat ik geen enkele hond van ons los uitlaat. Altijd aangelijnd.
Uiteraard zou ik ook geen 5 honden hebben gehad als ik geen royale achtertuin had.
Onze honden genieten in een met heras-hekwerk omzoomde tuin, met bomen heuvels, gras en grind. Ze krijgen bij ons meer beweging dan bij iemand die los met ze wandelt, omdat ze volledig hun eigen tempo kunnen bepalen. Maar ook aangelijnd kunnen ze goed mee hoor! :)
Ik denk dat onze definitie van 'normaal' verschilt tov agressie/hond intolerantie.
Ik tolereer dus totaal geen agressie/hond intolerantie. Agressie/hond intolerantie vind ik echt niet normaal.
Ik weet niet waar jij leest dat er totaal GEEN agressie in zit, of dat ze NIET meer gebruikt worden in hondengevechten??
Was het maar waar!
Maar fokkers die op verstandige wijze zich met de fok van dit ras bezighouden, weten exact op welke karaktertrekken ze moeten letten. En dan heb ik het dus over echte fokkers, niet over de huishoud-oeps-nestjes...
En overigens tolereer ik ook geen agressie van de honden onderling, noch op mij gericht. Laat dat duidelijk zijn.
O ja...ik heb dus een Stafford die absoluut NIET bovenop een andere hond duikt. ;)
Mijn excuus dat jij het zo hebt opgevat, maar ik heb het zeker niet zo geschreven.
Uitsluitend dat het ras wel weer wat vriendelijker qua karakter is geworden t.o.v. vele generaties geleden. Maar dat wil niet zeggen dat het complete karakter van een Staffordshire is omgebogen. Elke hond, elk ras heeft zijn eigen karakter.
En iemand die niet weet hoe hij er verantwoord mee moet omgaan, moet er dan ook niet aan beginnen. En dat geldt voor een Staffordshire net zo zeer als voor een JR of een Chihuahua.
Kies nooit een ras op het uiterlijk alleen.
Beschermend voor baas en roedel??
Waar heb je die fabel vandaan?
Een juist gefokte stafford is juist een allemans vriend.
Waaksheid en gereserveerdheid hoort niet in een plaatje bij een staff zoals ie hoort te zijn.
Ten tweede, er is niks terug gefokt naar normale proportie..
Er is geselecteerd op uiterlijk, waardoor veel te grove honden ontstaan die hun "oorsprong" niet meer kunnen uitvoeren zoals deze was.
Selectie op karakter is tegenwoordig ver te zoeken bij deze rassen.
(tis om van te janken als je wat dieper gaat in het wereldje, hoeveel stamboomhonden probleemgedrag beginnen te vertonen)
Daarnaast hebben ze dit er niet uit hoeven fokken, want een juist gefokte stafford zoekt het gevecht niet op, maar komt er een ander een gevecht uitlokken, zal zijn instinct omhoog komen en de uitdaging aannemen.
Waar ik dat op baseer?!
Wat dacht je van naar mijn eigen honden te kijken en me te verdiepen in de geschiedenis van het ras en niet alleen op oeroude vooroordelen?
Zou je ook eens moeten doen... *"proest"*
Ik sluit me bij chleo aan. In de sbt hoort openheid te zitten, een allemansvriend te zijn. Is hij dat niet, dan is het nooit fokwaardig en hoort hij imho niet in de maatschappij thuis.
Uiterlijk volgt vanzelf naar functie en de belangrijkste selectiecriteria zijn imo karakter en prestatie dus gezondheid. Scherpte is er hier nooit uitgefokt en alles leeft gescheiden.
Door selectie op showcriteria is het ras in de meeste gevallen een karikatuur van zichzelf geworden en minder betrouwbaar naar mensen echter gemoedelijker met andere dieren waarbij ze dus onvoorspelbaarder zijn geworden.
Angelique, wat vind je van de Oostenrijkse Pincher? :-) (Of had ik die al genoemd xD?)
Angelique, wat vind je van de Oostenrijkse Pincher? (Of had ik die al genoemd xD?)
"
HUH?? Ik val hier bijna van mijn stoel..
Hoe is de SBT ontstaan?? Graag een duidelijke uitleg, misschien kan ik hier nog wel wat van leren, ken het ras niet zo heel goed dus verlicht me!
Jullie hebben helemaal gelijk....ik ben hartstikke happy met mijn vechtlustige, onbetrouwbare Am.Staff en met mijn angstige Witte Herders.
Het probleem op fora als deze, is vaak dat mensen alleen maar hun mening willen horen en de rest de grond in boren die uit ervaring spreken.
Ik ben geen groentje meer met meer dan 20 jaar ervaring met honden, evenals hun gedrag. Ik heb zwaar mishandelde honden (o.a. ex-broodfokteefjes) er weer bovenop gekregen.
En HUH? wie de geschiedenis en de oorsprong van een hondenras niet kent: boeken lezen of eens googlen.
Ik ben er klaar mee...concentreer jullie maar weer op de oorspronkelijke vraag, want dit is allemaal OT-gezwets.
De groetjes.
@Brigitte:
Ik vond je eerste post juist erg fijn om te lezen!! Heel toevallig dat jij allebei de rassen in huis hebt die mij aanspreken
Maar laten we dit topic wel gezellig houden! Iedereen heeft kennijk andere ervaring met het ras en dat is juist goed! Uit het verhaal van Brigitte begrijp ik dat het ook wel goed kan gaan in de omgang met roedelgenoten
Jullie mogen allemaal jullie mening geven! Juist graag, maar doe dat wel op aardige manier naar de andere persoon toe
Spijtig dat je alleen maar op calimero niveau kan reageren, want je wil niet weten hoe ver jij de plank mist! Misschien moet jij je eerst eens in een ras verdiepen ipv onzin uit te kramen op basis van 1 hondje......
Jammer heel erg jammer dat vele de onzin die je uitkraamt en niet kan en wil onderbouwen willen geloven en de werkelijkheid niet onder ogen willen zien. 20 jaar ervaring, zegt niets! Heb ook 35 jaar ervaring met veters strikken, maar mijn zoon van 7 kan het sneller als ik....
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?