Hond laten inslapen of niet?

Hallo iedereen,

Onze Labrador van 14 jaar is op korte tijd veel slechter geworden: erge artrose, lusteloos of net heel nerveus (van pijn, jeuk, dorst,..), hartje niet meer in orde (daardoor vaak het gevoel dat ze gaat stikken als ze opgewonden is bvb), doof, incontinent, enz..

Ze heeft sinds een paar maanden ook een enorme verlatingsangst; ze is echt hysterisch van zodra ze nog maar 1 minuut alleen is. Nu ben ik gelukkig veel thuis, maar natuurlijk niet 24/24 hé. Ik heb geprobeerd met de tijd op te voeren dat ze alleen is en belonen enz.. maar niets helpt.

Een hele waslijst dus. Volgens de DA kunnen we haar nog medicatie geven voor de pijn, AB tegen een blaasontsteking (waardoor incontinentie beter zou worden) en iets tegen de jeuk. Dan blijven er natuurlijk nog een hoop dingen waar ze niets voor kan krijgen en het is ook maar de vraag hoe ze gaat reageren op al die medicijnenen dus rijst stilaan de vraag of het voor onze hond niet gewoon allemaal genoeg is geweest.. Mijn hart zegt van wel. Zal wel vermenselijken zijn maar soms komt ze echt zo met haar kop op mijn schoot liggen kijken van: "Help mij." :-( Maar de DA vindt precies dat we die dingen toch eerst nog moeten proberen. Nu staat ze wel een beetje bekend voor "het onderste uit de kan te willen halen" (dieren van 15 nog opereren enzo :-s ), maar ik vind het toch maar raar om tegen het advies van de DA in te gaan.

En dus kom ik hulp zoeken bij echte dierenvrienden met ervaring. :)

Groetjes,

Veerle.

Ik zou zeggen dat jij als enigste zoiets kan beslissen, je kent haar beter dan ieder ander.

Een dierenarts krijgt toch altijd een momentopname te zien. 

Jij maakt je hond al 14 jaar elke dag mee, en misschien is het wel vermenselijken, maar misschien ken je je hond ook wel zo goed dat je echt via haar ogen met haar kan communiceren. 

Maak zelf een beslissing die jij de juiste vind!

Je hart vertelt het je, zij geeft het ook aan, volgens mij is het tijd, ze zal niet vanzelf gaan. Ze heeft je hulp nodig om over de regenboogbrug te gaan.

Die hele moeilijke beslissing is aan jou.
Jij kent je hond het beste.
Jij weet het beste of je hond nog een leven heeft op deze manier.

Wat je ook beslist... Heel veel sterkte ermee.

Als je hart zegt dat dit de beste keuze is dan zal dat zo zijn.

Het is niet raar dat je tegen je dierenarts in wilt gaan.

Het is je eigen gevoel. Vergeet niet dat er dierenartsen zijn die dat soort dingen gewoon zeggen om geld te verdienen.

Als jij denkt dat de kwaliteit van haar leven weg is en zij ook met medicatie niet gelukkig gaat zijn dan is het de juiste keuze om haar te laten gaan.

Laten gaan doe je ook uit liefde. 

Heel veel sterkte met deze beslissing.

Luister naar je eigen gevoel!

Inderdaad, luister naar je hart, naar je gevoel en niet naar de dierenarts.

Soms hebben ze gelijk, maar zeker niet altijd.

Met zo'n oudje, die duidelijk op aan het raken is, zou ik persoonlijk ook niet meer gaan experimenteren met pilletje hier, zalfje daar. Misschien rek je haar leven met 3 maanden.

Liever 14 jaar met een waardig einde, dan 16 jaar met gedoe met pijn, jeuk, ellende, pillen, zalfjes en weet ik veel wat.

Onze dierenarts was juist heel eerlijk met poes Puk. En ook de dierenarts van mijn ouders was heel eerlijk toen het met Max zo slecht ging.

Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen, welke beslissing je ook neemt.

Ohh, wat erg :(

Ben nooit bang om tegen het advies van de DA in te gaan. Dat zijn ook maar mensen, en zij kunnen nooit de signalen zien die de hond jou persoonlijk heel stilletjes geeft. Bovendien hebben ze ook een bedrijfsbeleid... of oprechte academische interesse om te kijken hoeveel er mogelijk is. Dat klinkt hard, maar uiteindelijk is het hun werk.

Vooral in een geval als deze, denk ik dat de mening van de DA eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is. Het is een gesprek dat je met jezelf en met de hond aan moet gaan. Die blik die je beschrijft... ik denk dat je die goed interpreteert. En dat de beste hulp is om haar zachtjes te laten gaan, voordat het 'te laat' is.

Ga niet met haar liggen experimenteren, je gevoel zegt dat ook al. Pijnstilling is natuurlijk niet verkeerd, maar als ze wazig wordt van de prednison en daardoor mentaal niet meer helemaal aanwezig is, is dat ook niet prettig.

Beslis hoelang je haar nog bij je wilt houden en maak samen een paar mooie intieme serene dagen, voordat jullie afscheid nemen, uit respect voor je fantastische hond. Hoeveel uren, dagen of weken dat zijn, kan alleen jouw hart je vertellen, als je de hond diep in zijn ogen kijkt.

Heel veel sterkte.

Jij bent de gene die het besluit moet en kan nemen, wij kennen je hond in het geheel niet.

Moeilijk ? ja tuurlijk, ingrijpen is altijd moeilijk, maar houden van is ook loslaten, wanneer je ziet en bemerkt dat je hond geen plezier meer heeft in het leven, te veel kwalen heeft, je beschrijft het dat er geen leuk leven meer voor je hond is, niet meer kunnen zien/slecht horend, veel pijn van de artrhose, bang ben je dat tie stikt.... dat zijn veel kenmerken dat de hond het niet meer trekt, de leeftijd daargenomen, loslaten is veel van je hond houden, geen ene hond verdiend pijn op het laatst.

Denk goed na of tie nog beter wordt, zo niet, dan neem een goed besluit, laat de dierenarts bij je thuis komen, neem je hond in de armen, heus het is heel hunmaan voor je hond om als het tijd is te gaan slapen ... voor jou zal het altijd verdrietig zijn en blijven, maar koester ook herinneringen aan de laatste dag hoe dat is gegaan, goed toch ? dat hoort ook bij het leven van je hond. ik gun je een wijs besluit.
en daarmee heel veel sterkte, het is niet zomaar iets, en je komt ook niet zomaar hier om raad te vragen.

Zoals al gezegd, jij bent de enige die dit kan weten.

Mijn hond kon ook nog geopereerd worden, maar er was 1 hele grote complicatie wat niet te vermijden viel.

En dat wou ik absoluut niet. Mijn hond was nog jong, zoals ik lees is je hond eigenlijk op.

Ik zelf heb te veel tijd gerekt, heb hem onbewust laten lijden.

Maar dan komt ons gevoel erbij...Ik kan het niet..Het is zooo moeilijk!

Juist dat moet je even opzij zetten, en in het belang van je hond kijken.

Neen niet doen, geef haar de rust en bespaar haar verdere pijn. Het is mooi geweest. harde beslissing maar de enige juiste als je van haar houdt. Heel erg dat je die beslissing zelf moet nemen, maar echt ze rekent op je, ook in deze laatste levensfase. 

Geen enkel mens of dier verdient van met pijnen te sterven .....en waar het met mensen zo is dat we dierbaren nog niet kunnen helpen, onze dieren moeten we dit geven. Hoe erg veel verdriet je ook gaat hebben, je bent een goei baasje tot op het einde. Dat weet je zelf ook al.

Sterkte en knuffel nog maar tegen de sterren op. 

Helaas is het zo dat medicijnen ook weer bijwerkingen hebben, wanneer het nog leefbaar is, en vrolijk kan zijn zou ik ze nog laten le en, anders zou ik er voor kiezen om ze te laten inslapen, hoe moeilijk het ook is.

Bedankt voor de vele reacties; doet deugd er met mensen over te praten die ook honden hebben en weten hoe moeilijk dat allemaal kan zijn. :)

Ze kàn nog we vrolijk zijn hoor; anders was het echt wel helemààl over. Maar laat dat nog 10 % van de dag zijn. En als ze wat tè opgewonden is, moet ze heel de tijd hoesten en stopt de pret dus ook direct. :-( De rest van de tijd ligt ze ongemakkelijk te draaien, te piepen, je hijgen, te krabben, te janken of hysterisch te huilen. :-( In het beste geval is ze eindelijk even in slaap gesukkeld..

Maar ja: wie kan inschatten wat de kans is dat bijna al die dingen met medicatie ineens bijna allemaal weg gaan zijn hé? :-/

Het is helemaal niet raar om tegen het advies van een dierenarts in te gaan.

De dierenarts maakt je hond slechts mee als je op consult komt en jij maakt de hond 24/7 al 14 jaar mee.

Achter je tekst, voel ik eigenlijk dat je wel weet wat het beste voor je hond is.

Honden zijn bikkeltjes en laten ongemak en pijn in een laat stadium zien.

Een hond gaat door tot hij/zij er bij neervalt. Daarom moeten wij als eigenaren zijn/haar gedrag en lichaamshouding goed interpreteren. Ook aan de ogen van je hond, kan je veel zien.

Als een hond geen uitzicht meer heeft op een hondwaardig bestaan en het verder leven slechts ongemak en lijden betekent, vind ik, dat men als eigenaar de moeilijke maar terechte keuze van euthanasie moet nemen en de hond uit zijn/haar lijden verlossen.

In mijn optiek moet men een doodzieke hond, die geen toekomst met verbetering, doch verslechtering tegemoet gaat, niet in leven houden, omdat men als eigenaar niet zonder de hond kan. Liefhebben is ook kunnen loslaten.

Veel sterkte en wijsheid om op tijd de juiste beslissing te nemen.

Gezien je laatste reactie zou ik zeggen...geniet nog samen van dit weekend en gun haar daarna haar rust.

Een hond die 90% van de dag ongemakkelijk is met pijn heeft geen leven meer.

Ik snap dat de keuze heel erg moeilijk is, juist omdat ze nog leuke momenten heeft. Maar wanneer de minder leuke momenten de leuke momenten gaan overheersen zul je toch moeten overwegen haar te laten gaan.

Vraag je dierenarts of ze thuis wilt komen bij je om haar in te laten slapen.

Dat bespaart een hoop stress voor je hond.

Moest dit mijn hond zijn ik liet haar gaan. Maar alleen jij kunt dit beslissen. Super veel stekte met wat je ook beslist!

Aangezien ik zelf nog niet zo heel lang geleden voor hetzelfde dilemma stond, kan ik enkel zeggen: laat haar gaan. Je ziet het in de ogen, zoals je zelf schrijft, dat deed mijn hond ook. En toch duurde het nog even eer ik ineens de "klik" maakte. Eens die beslissing genomen, moest het vooruit gaan. Ik heb er later nooit spijt van gehad, alleen natuurlijk een immens verdriet om het afscheid. Maar na al die jaren moet jij nu het allerlaatste doen wat je kan om je hond te helpen. Veel moed, het is niet gemakkelijk. 

hallo ik had een yorkchire meer dan 18 jaar 14 dagen geleden heb ik ze een spuitje moeten geven, de dagen ervoor niets aan gezien en de woensdag morgen had ze ademnood kon zich niet neerleggen, de da laten komen water op longen en op hartje savonds was het nog niet beter, weer da laten komen en ja er zat niet anders op als haar laten te gaan ze was op,het  was zeer moeilijk maar de juiste keuze een beest moet ook niet afzien

Liefde is ook loslaten, eventueel een andere dierenarts raadplegen, maar laat je hond niet verder afzien, gun haar de rust om over die regenbrug te gaan. Hein.

Moeilijk.....

jij hebt sowieso de meeste feeling met je hond.

Het blijft moeilijk....en als je het niet weet, dan kun je gerust overleggen met je da.

(die heeft een andere kijk- soms een plus, soms een min- maar dan weet je dat je er niet alleen voor staat)

sterkte

Ik had een heel verhaal getypt druk op een verkeerd knopje alles weg 

Hoe moeilijk het ook is om een beslissing te nemen, laat je hart voor haar spreken hoe graag je een maatje vast wil houden hoe moeilijk het ook is om los te laten. Er is dat ene moment waarop in je hart voor haar je liefde voor haar weet dat het enige dat rest is haar een verdere lijdensweg te besparen. 

Ik had een heel verhaal geschreven over het loslaten van onze vorige Berner (afscheid was op 19 augustus 2013) ik ben niet in staat dat nogmaals neer te typen. Maar wil er graag nog bij zetten dat ookal missen we haar op momenten nog steeds en is zij onvervangbaar ze was zo uniek en we hadden zo'n fijne band ik heb er toch vrede mee dat we haar hebben laten gaan omdat we haar een verdere lijdensweg en veel stress hebben bespaard om die beslissing te nemen haar los te laten. Ook al zullen er ongetwijfeld mensen zijn geweest die langer hadden gewacht we weten dat we voor haar en met haar onzekerheid en stressgevoeligheid het juiste hebben gedaan. 

Laat je hart voor haar spreken (hoe moeilijk loslaten en alles wat erbij hoort ook is). 

Ondanks wat ik zeg wil ik je niet beïnvloeden maar mij persoonlijk heeft het goed gedaan dat we haar op tijd hebben los gelaten en niet het gevoel hebben overgehouden te lang te hebben gewacht voor onszelf omdat we haar het liefst zo lang mogelijk bij ons hadden gehouden.

Nog even toevoegen dat je DA het je niet gemakkelijk maakt. Juist hij/zij zou moeten weten dat het einde nadert en jou geen valse hoop geven met nog medicatie of behandeling. Als je voelt dat je DA niet op dezelfde lijn staat, maakt het dat voor jou alleen maar moeilijker. Misschien een tweede opinie bij iemand die je hond helemaal niet kent? 

Ik wil jullie heel erg bedanken voor al jullie lieve reacties. Ze hebben echt geholpen bij onze beslissing en het aanvaarden ervan. We hebben onze hond deze middag in alle rust laten inslapen. Dat doet natuurlijk verdomd veel pijn maar anderzijds ben ik zooo blij dat ze nu geen pijn meer heeft.

De foto hieronder is van ons laatste knuffel- en liefdesfestijn deze middag.

Wat een wijs koppie heeft ze 

Heel veel sterkte met het verlies van jullie kanjer!

Jullie hebben het beste voor jullie hond gedaan; nl. haar uit haar lijden en daarbij verlatingsangst te verlossen.

Heel veel sterkte om het verdriet en gemis van jullie trouwe viervoeter te verwerken.

Heel veel sterkte!!

heel veel sterkte!

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte.

Wat een mooi oud snuitje, ze neemt ook afscheid ......wat goed van jullie van deze zware beslissing te hebben genomen. Zo moet het als je van je hond houdt.
Sterkte en Wolfje is gerust nu, zonder pijn en leeft in jullie herinneringen verder.
Jullie verdriet zal slijten. Later......

heel veel sterkte met jullie verlies..