Mijn hond is bang voor mij

Beste allen,   Ik zit met het volgende, ik heb een hond van ruim1,5 jaar oud. Hij komt uit Bulgarije en is als zwervertje gevonden op straat toen hij 2,5 maand oud was. Hij is een kruising naar wij denken van herder met Akita.   Toen we hem kregen was hij 3maanden oud. Ik heb puppycursus met hem gedaan en hij kent dus de belangrijkste commando's. We laten hem 2x per dag lang (ongeveer een uur op een plek waar hij los met andere honden kan spelen) uit en 1 keer kort (30min). Stoeien (soort van verstoppertje/pakkertje) doet hij met mijn vriend die komt hij dan ook echt uitdagen. Door de voorpootjes en blaffen.  Ik train dagelijks met hem de commando's en probeer trucjes aan te leren en snuffelspelletjes.   Nu heeft hij in de woonkamer zijn eigen plek (matras). Daar slaapt hij dus ook. Als hij daar ligt en ik benader hem dan legt hij zijn oortjes in zijn nek, kop gaat omlaag en hij gaat licht grommen. Wat ik nu doe is op de hurken bij zijn matrasje blijven en met mijn zijkant naar hem gericht. Ik doe niks kijk hem niet aan en raak hem niet aan. Sta pas op en ga weg als hij ophoud met grommen. Sinds een week oefen ik ook door hem "af" te laten gaan op zijn matras en beloon dat uitbundig met knuffels en snoepjes. Dat mag dan weer wel.   Ander voorbeeld als ik hem uit het niets aai dan trekt hij in eerste instantie zicht terug. Oortjes in nek en gaat naar zijn matras en reageert dan ook niet op commando hier. Net alsof hij van handen schrikt. Dit heeft hij helemaal bij vreemden. Hij ontwijkt de handen en gaat soms zelfs grommen.   Daarin tegen is hij altijd blij als ik thuiskom. Luistert hij tijdens trainen en wandelen en komt en altijd wel een paar keer naar mijn toe legt zijn hoofd in mijn schoot met zijn snuit naar de grond gericht en wil dat ik hem achter de oortjes kroel. Zodra ik stop hapt hij heel zachtjes in mijn hand en stopt als ik verder ga. Op zijn tijd vindt hij het leuk om ook bij mij voor op de grond te gaan liggen, rug naar me toe gezicht naar TV en sukkelt of slaapt dan.   Weet me geen raad. Is hij nu bang, dominant wat doe ik goed of juist fout.

Jouw hond is niet bang , het is gewoon een surviverke geweest. Hij is nu afwachtend en vertrouwt je nog niet helemaal.

Hij is blij als je binnenkomt zeg je ? Dus het betert . Dit heeft tijd nodig maar komt wel goed denk ik toch. Wat heeft hij allemaal niet meegemaakt in de socialisatieperiode ? daar wil ik niet aan denken in zulke landen. 

Hou vol , je doet prachtig werk, je liefde wordt beloond en je zal dubbel ervan genieten want je hebt er voor moeten vechten ( figuurlijk )

Hier op forum zijn veel leden met buitenlandse adoptiehonden, ze hebben allemaal een rugzak bij   

Je zal ongetwijfeld van hen nog goeie raad krijgen . 

Succes en volhouden met je nieuwe huisgenoot 

Slaapt hij op z'n matras al jij hem benadert? Of reageert hij ook zo als hij wakker is? 
En als je hem aait, schrikt hij dan ook (schrik beweging, voel je snel genoeg), of is het alleen de reactie die jij beschrijft? 

Slaapt hij op z'n matras al jij hem benadert? Of reageert hij ook zo als hij wakker is? 

Ik benader hem alleen als hij wakker is.
Ik vind dat als hij daar slaapt wij hem met rust moeten laten, toch?

En als je hem aait, schrikt hij dan ook (schrik beweging, voel je snel genoeg), of is het alleen de reactie die jij beschrijft? 

Geen schrik want hij ziet mij aankomen. Soms trekt hij alleen zijn kop terug maar blijft gewoon staan. Als ik dan opnieuw probeer hem te aaien mag het soms wel en soms niet. Juist doordat hij verschillend reageert raak ik in de war en weet niet zo goed wat te doen.

Ik had op een gegeven moment met een van mijn honden dat hij ook naar mij begon te grommen als ik hem op zijn plekje benaderde als hij wakker was. - Dat hij naar zijn bench moest ofzo - Wat ik dan deed was aan de andere kant van de kamer staan en hem dan roepen met een beloning ofzo en dan deed ik hem wegleiden. Op die manier doe je hem mentaal voorbereiden zeg maar. 

Wat ik overigens zie is dat de hond gewoon wat gereserveerd is, niet perse bang ofzo. Ik denk ook dat na meer dan een jaar de hond je ook wel vertrouwt en dat het ook niet is. 

Sommige honden vinden het overigens ook niet fijn om over de kop geaaid te worden, wat je dan zou kunnen doen is de wang zachtjes aaien of op de borst of een andere plek die hij zeker weten lekker vind. En dan eventueel langzaam op de kop aaien, maar eerst ergens anders. Misschien dat dat werkt?

Zijn matras, ligt die in een hoek, of op een plek waar hij eigenlijk is ingesloten als je hem daar benaderd? Dat zou iets verklaren, hij kan niet weg. Of durft niet weg maar vind het niet prettig.

Hij is niet dominant! Het klinkt mij als een geweldig blije en dankbare hond! En jij klinkt als een heel verantwoordelijke en lieve eigenaar...je doet het goed!

Er zijn alleen een paar dingen die hij niet prettig of op zijn minst spannend vind. Dat hij handen eng vind...dat kan heel goed. Wellicht is hij hier niet goed mee gesocialiseerd of heeft hij een traumatische ervaring gehad met handen. Zorg ervoor dat hij zelf naar de handen toe kan komen en dat handen altijd positief zijn, bijvoorbeeld met lekkers. Nooit dwingen. Als je weet dat hij schrikt als je hem uit het niets aait...kan je dat beter niet meer doen.

Als ik mijn honden benader op hun plaats dan vinden ze dat duidelijk ook spannend. Ze worden daar onzeker van, oortjes gaan in de nek, en ze beginnen wat zenuwachtig te kwispelen. Terwijl er nog nooit 1 grom is geweest. Jouw hond uit die spanning nu eenmaal ook in grommen. Dat is communicatie naar jouw toe: Kom maar niet dichterbij, dit vind ik niet fijn, deze situatie word ik onzeker van. Dus ontdanks dat mijn honden niet grommen, geven ze genoeg signalen dat het benaderen op hun plaats toch wel erg spannend is. Dat probeer ik dan ook te voorkomen.

Weggaan als hij stopt met grommen, dat kan, hij leert dan dat je weggaat als hij stopt met grommen. Hij zal welicht steeds eerder stoppen met grommen. Maar de achterliggende oorzaak is niet opgelost...hij vind het nog steeds net zo spannen/eng dat je naar hem toe komt of daar zit. Wat je beter kan doen is voorkomen dat hij het nodig vind om te grommen. Je kan hem bijvoorbeeld bij je roepen of een lekkere kluif brengen op zijn matras. Wat je doet met de oefening af-gaan-op-matras is eigenlijk net zoiets. Je maakt er een spel/feestje van met beloningen, dat is leuk! En bovendien duidelijk voor de hond...oh het is niets ergs, het is lekkers!

Niet elke hond vind gefrunnik fijn. Sommigen zijn gewoon niet zo lichamelijk aangelegd en komen liever zelf even een aai halen.

Ik zou het niet gaan forceren. Misschien kun je gewoon eens bij zijn matras gaan zitten (zelf op een kussen, zit wat fijner) en een boekje lezen. Niks doen, laat hem maar bij je komen.

Ik heb een hond van Malta (was 4 maanden toen ze bij ons kwam, over 2 maanden woont ze 3 jaar bij ons). Ze was in het begin bang voor van alles. Stofzuiger, mannen, onverwachte bewegingen. Nog steeds is het een heel onzekere hond, maar ze is (zeker in huis) echt 180 graden gedraaid.

Van een collega (zij heeft een Spaanse hond) heb ik gehoord dat het wel tot 2 jaar kan duren voor een buitenlandse hond helemaal gewend is aan zijn nieuwe leven.

Met elke hond heb je bergen geduld nodig, met buitenlandse honden (met vaak een rugzakje) nog nét even wat meer. Sommige dingen moet je anders aanpakken dan bij een hond die van een keurige fokker komt.

Bij Mellow heb ik gemerkt dat ze gebaat is bij iets minder dingen doen. Wel elke middag een uur (soms langer, soms wat korter) naar het bos, maar verder is het vrij 'saai' zeg maar, veel regelmaat. Dat uur bos moet wel, want ze durft hier niet echt te lopen, ik zie haar in dat uur ook ontzettend genieten. Dus daarom haar uurtje bos. Ik stel geen eisen aan haar en heb de verwachtingen die ik aan het begin had behóórlijk bij moeten stellen. Het gaat dus heel anders dan ik me had voorgesteld, maar ik vind het goed zo. Ze is tevreden en als zij het is, dan ben ik dat ook 

Ik zou ook niet naar de hond toegaan, maar de hond van een afstandje roepen en dan belonen , zo vermijd je de confrontatie en houd je het positief, groetjes annemieke 

Waarom ga je door als je hond duidelijk laat merken niet gestoord te willen worden? Het enige wat dat oplevert is dat je hond jou niet meer vertrouwd, je hond leert dat grommen blijkbaar niet duidelijk genoeg is (kan twee kanten uit: learned helplessness of duidelijker worden).

Waarom ga je door als je hond duidelijk laat merken niet gestoord te willen worden? Het enige wat dat oplevert is dat je hond jou niet meer vertrouwd, je hond leert dat grommen blijkbaar niet duidelijk genoeg is (kan twee kanten uit: learned helplessness of duidelijker worden).

Omdat mensen tegen mij zeiden dat ik niet goed bezig ben. Dat een hond nooit naar je mag grommen en hij mij dus niet als baas ziet. Dat hij moet weten dat het ons huis is. Dus zijn matras ook van ons is en ik dat moet opeisen.
Nu is Guinness mijn eerste hond dus als een andere hondeneigenaar dat tegen mij zegt dan ga ik aan mijn opvoeding twijfelen.

Daardoor begon ik dus onzeker te worden want mijn onderbuik gevoel zegt weer dat hij toch wel 1 plekje is huis mag hebben waar hij zich veilig moet voelen en ongestoort mag liggen.
Daarom ook mijn "noodkreet" hier ...

Heb ook een FBpagina aangemaakt hier zie wat foto's van mijn hond

https://www.facebook.com/HondjeGuinness

Je onderbuik heeft gelijk. Als je mij in mijn bed stoort ben ik veel onaardiger dan je hond, en ik denk dat niemand zal adviseren om door te zetten ;-)

Grommen wordt gezien als een persoonlijke aanval, terwijl het oha een dringend verzoek is om met rust gelaten te worden. En daar zijn dan al veel subtielere signalen aan vooraf gegaan. 

Een goede bron van veel informatie over de omgang met extreem angstige honden is het fearfuldogsblog. Jullie hond is niet extreem angstig, maar je kan er genoeg van opsteken. 

Vaak is een rustplaats ook in een hoek waardoor door jouw naderen je hond zonder uitweg zit. 

VErder kan lichamelijk ongemak een extra reden zijn om met rust gelaten te willen worden. 

De mensen die jouw dat hebben aangepraat zijn niet op de hoogte van de laatste inzichten...google maar eens op "dominantietheorie" dan ga je vele ontkrachtingen van deze theorie vinden waarop die mensen hun "goed bedoelde adviezen" hebben gebaseerd...volg je gevoel

Jullie hond is niet extreem angstig, maar je kan er genoeg van opsteken. 

Vaak is een rustplaats ook in een hoek waardoor door jouw naderen je hond zonder uitweg zit. 

Ten eerste dank voor je reactie ik voel me nu echt wel gesterkt dat hij dus wel degelijk zijn eigen plekkie mag hebben.

Verder ook dank voor tip van de blog die ga ik vanavond maar eens rustig bekijken.

Veel mensen die je tegenkomt proberen vaak goed bedoeld advies te geven, maar het werkt heel vaak averechts. Iedere hond heeft een eigen aanpak nodig en ik denk dat jij je hond eigenlijk best goed begrijpt ;) Gaat dus wel goed komen.

Ik denk niet dat hij bang is voor je. Ik denk eerder dat hij ook graag af en toe op zichzelf wilt zijn. Alle honden hebben, net als mensen, allemaal een eigen en ander karakter. De een is een echte knuffelkont, de ander een knuffelkont op z'n tijd en heeft ook graag z'n 'eigen' tijd. 

Of je dit gedrag wel of niet accepteert, ligt een beetje aan wat je zelf prettig vindt. Of een bepaalde aanpak of opvoeding wel of niet achterhaald is, vind ik niet van toepassing. Het is net als met kinderen; opvoeden doe je op gevoel. Er is niet één bepaalde methode die bij iedere hond perfect werkt en wat bij de ene hond wel werkt, is voor de ander weer niet geschikt. Doe waar jij je het beste bij voelt.

Als je accepteert dat hij een hond is dat meer op zichzelf is en hij z'n eigen plek mag hebben (en dat ook laat blijken), zou ik hem op z'n matras gewoon met rust laten. En het ook respecteren als hij aangeeft dat het hem even teveel wordt (te veel handen op hem af bijv.). 

Als je wilt dat hij niet naar jou gromt (ik zou dat persoonlijk niet van m'n eigen honden willen), zou ik hier rustig aan gaan werken. Vertrouwen en respect spelen hier een grote rol in. Je kunt het bijvoorbeeld opbouwen door rustig en via de zijkant naar het matras te lopen. Naast het matras te gaan zitten, zonder hem aan te raken of aan te kijken. Gewoon rustig tv kijken of zo. Wacht tot hij helemaal ontspannen is. Als hij totaal ontspannen is (niet alleen liggen, maar écht ontspannen, slapen bijvoorbeeld, geknepen oogjes e.d.), ga dan pas weer weg. Zodat hij leert dat het niet uit maakt of jij wel of niet bij zijn matras komt; hij weet dat je het met respect doet. Dat kan je rustig opbouwen, door hem bijvoorbeeld een keer rustig een aai over z'n bol te geven. Zorg dat het altijd een fijne en prettige ervaring is. Ga ook niet weg zodra hij wel een keer gromt; zo weet hij ook dat jij daarnaar luistert. Het is moeilijker om het daarna weer om te draaien. 

Persoonlijk zou ik hier wel op gaan oefenen, zodat de hond in ieder geval bij ons in alle gevallen op z'n gemak is. Andere mensen hem laten aaien vind ik weer een stap verder, te ver nog op dit moment. 

Maar zoals ik al zei; kies een manier die voor jullie werkt. Waar jij zelf het beste gevoel bij hebt :)

 http://www.hondenwijzer.com/

http://www.hond-en-co.nl/hond-wolf-dominantie.html

Hier 2 artikelen over de dominantie theorie. Op hondenwijzer.com staan meer goede opvoed tips

Eens, je kan niet een theorie pakken en toepassen op een willekeurige hond. Het belangrijkst is om je eigen hond te leren lezen en kijken wat de oorzaak is van bepaald gedrag. Daarna kan je werken naar een oplossing door deze oorzaak aan te pakken. Je hebt al veel advies gekregen, succes het komt vast goed!

Ik heb altijd geleerd dat een rang hogere hond nooit naar een rang lagere toegaat. De rang lagere gaat altijd naar de rang hogere toe. Daarmee bevestigt ieder lid van een roedel zijn positie. Dat zorgt voor rust en duidelijkheid bij alle partijen.

Als jouw hond, als rang lagere, jou op zich af krijgt veroorzaakt dit dus gewoon verwarring. Zo van: "O, jee! Ze verwacht nu dat ik ranghoger ben. Hoe moet ik dat doen? Ik was toch steeds rang lager?" Je dwingt hem a.h.w. in een rol waar hij niet geschikt voor geacht wordt. De hele dag bevestig je zijn rang lagere positie, en dan ineens is het om gedraaid. Dat geeft zoveel verwarring dat hij onzeker wordt. Daardoor gromt hij en toont angst. Dat is, denk ik, wat er gaande is.

Fijn dat er weer een hondje een goed thuis gevonden heeft.

Voor een herplaatser gelden wel een paar regels om het vertrouwen te winnen. Een daarvan is dat je nooit op de hond toeloopt,  dit kan bedreigend overkomen. Laat hem liever naar jou toe komen.

Een andere regel is dat als de hond op zijn eigen plekje ligt je hem met rust moet laten. Ook voor een hond is het belangrijk dat hij ergens ongestoord kan liggen.

Je gevoel had het goed en de mensen die jou advies gaven niet. Dit advies komt van een theorie die al een jaar of 20 achterhaald is.

https://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_359-Wat-is-er-met-dominantie?.php

Jullie doen best veel met hem, goedbedoeld natuurlijk, maar of stoeien en elke dag

lang met andere honden rondrennen voor iedere hond geschik is denk ik eerder niet. Dat kan al gauw teveel zijn waardoor hij weer een kort lontje kan krijgen. Zelf zou ik het spelen met de andere honden wat inkorten en het stoeien wat je vriend doet gaan inkorten en grotendeels vervangen door hersenwerk, dat lijkt me leuker voor de hond, die daardoor ook geestelijk voldaan wordt.

In dit topic staan bijv. leuke ideeen

 https://www.hondenpage.com/hondenforum/166781/het-hersenwerk-topic!.php

Wb grommen dat is een communicatiemiddel van de hond, hij geeft daarmee aan dat hij afstand wil. Hij vertrouwd het allemaal nog niet zo en dus zoals al gezegd, op zijn eigen ook nog gestoord worden is gewoon teveel dan voor hem.

Hier nog een paar links over het communiceren van honden

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

http://www.youtube.com/watch?v=00_9JPltXHI

ik denk niet dat een hondje zo denkt hoor, deze theorie is al wat langer geleden achterhaald.

In het begin kon ik ook niet naar mijn hond toelopen, of in de buurt van haar etensbak komen. Ook viel ze uit naar alles.

Nu kan ik gewoon naar haar toelopen omdat ze me inmiddels heeft leren vertrouwen, en niet omdat ik of zij ineens van positie veranderd zijn.

Mijn Luna is hier al bijna 1,5 jaar maar heeft ook zo haar momentjes van rust. Ik kan dan al aan haar hoofd zien wanneer ze daar behoefte aan heeft, kom ik toch geeft ze een zachte grom. Andere keren kruipt ze dicht tegen mij aan en wil lekker kroelen, ook honden hebben niet altijd zin en gebruiken hun stem om het aan te geven. Was voor mij ook even zoeken hoe daar mee om te gaan hoor, maar nu als ik haar 'mopperhoofd' zie laat ik haar met rust. Geen noodzaak tot grommen en later lekker bij mij knuffelen, allebei tevreden =).

Hoi Judith,

goed dat je hier komt met je verhaal en mensen laat meekijken/denken!

Ik denk dat je het te persoonlijk maakt.. je hond heeft een slechte start gehad en heeft mogelijk bepaalde dingen meegemaakt waardoor je hond is zoals ie is.
Het is heel leuk en super dat je een pupje uit het buitenland een leven geeft maar door het verleden,de geschiedenis van de hond,is dat gewoon anders dan een pup die is geboren en is opgegroeid in goede omstandigheden,bij een fokker,met moeder,broers/zussen en een liefdevolle omgeving!
Het beste wat er dan gedaan kan worden,is daar rekening mee houden,je hond heeft nu eenmaal een rugzakje!
Dus ik denk idd ook dat het verstandig is om je/jullie te gaan verdiepen in de hondentaal,zodat jullie de hond mogelijk wat beter kunnen begrijpen en ook zorgen voor eigen veiligheid!

 Eens! Wordt al moe bij de gedachte zo te moeten leven.

Denk dat als het echt zo zou zijn, een hond helemaal geen energie meer overheeft voor andere zaken. 

Iedereen super bedankt.

(maar account aangemaakt leek me wel handig)

Ik moet gewoon meer op mijn eigen gevoel vertrouwen.

Het stoeien duurt nooit heel lang hoor een vaak komt hij zelf eerste vragen. Gaat ie door zijn pootjes voor ons staan en kijkt hij wie wil spelen. 

Wij wandelen zoveel omdat hij best lang alleen thuis is. Ik ga van 6:30 - 7:30 wandelen omdat ik daarna naar mijn werk moet. Mijn vriend gaat als hij thuis komt van zijn werk rond 14:30 een uurtje met hem wandelen.  De tussentijd slaapt hij altijd op zijn matrasje in de woonkamer (in begin paar keer gefilmd omdat ik er moeite mee had hem zo lang alleen te laten) en 's avonds voor het slapen gaan max half uurtje aan de lijn.

Dat is toch niet teveel beweging dan voor hem?

Wat ik idd wat ik wat meer ga doen is minder op commando's oefenen en meer hersenspelletjes doen. Maar dit trainen duurt ook maar max half uurtje. Had ergens gelezen dat te lang ook niet goed is.

 ook namens Guinness

Klopt, Als je te lang hersenspelletjes doet dan wordt het minder leuk en kunnen ze overprikkelt raken. Persoonlijk kijk ik naar wat mijn hond aan kan. Met sommige dingen raakt ze na 10 minuten al overprikkeld en met andere dingen kan ik veel langer doorgaan. Ik zie bijvoorbeeld dat ze overprikkelt raakt doordat ze dan ineens veel meer van haar omgeving begint op te merken of ze wilt meteen het snoepje(of speeltje) uit mijn hand pakken. 

het is een heel leuke hond

Als hij het aankan is het wandelen prima hoor, het hangt er maar net van af hoeveel indrukken hij kan verwerken. Het is ook leuk en ontspannend om eens een snuffelwandeling te maken, ergens in de natuur, zonder enige druk lekker snuffelen waar hij wil (en waar het kan natuurlijk).

Wat ik soms met mijn hond doe is haar zelf de route laten kiezen, dat is ook goed voor het zelfvertrouwen.

Ja op je eigen gevoel vertrouwen en veel lezen over de nieuwste ontwikkelingen over honden en hun gedrag. En van commentaren en adviezen uit het jaar nul niets aantrekken

John Bradshaw heeft ook een paar boeken geschreven met duidelijke uitleg, zoals in defence of dogs en dog sense (dit is je hond) misschien ook een aanrader voor jullie