Golden Retriever 6 maanden mankt...

Hoi

Hier even een lang en uitgebreid verhaal. Sorry daarvoor, maar anders krijg ik het niet goed uitgelegd!

Vorige woensdag ging ik met Sammie naar de hondenschool. Eerst sprak ik af met haar "vriend" hond (Boris, ook golden van 6 mnd). Want anders zijn ze te druk op de hondenschool en willen ze alleen maar spelen. Sammie loopt op Boris af, ze belandt op haar rug, Boris ligt op haar en ze jankt. Duidelijk iets te wilde ontmoeting. Ze blijft een paar keer piepen, we halen Boris eraf en ze mankt zo'n 10 meter. Maar ze wil terug spelen en verbijt haar pijn? OF de pijn was voorbij, in ieder geval, wij merkten er niets meer van. We zijn ook nog gewoon nr de hondenschool gegaan en daar deed ze alles flink mee en mankte niet meer.

Volgende dag mankte ze héél erg. Vooral na het slapen of het liggen. Dan mankte ze 5 meter héél erg, echt door haar poten zakken en dan was het weer iets beter, gewoon een 'mankje'. Ze piepte ook soms en was wat "flauwer". Toen ik haar een paar keer zo door haar poten zag zakken, ging ik er mee nr de dierenarts. Die onderzocht haar, maar vond niets. Hij manipuleerde haar schouders was en zei toen wel dat ze daarop "reageerde". Zowel links als rechts. Uiteraard toen Sammie daar moest lopen, mankte ze helemaal niet. Dus zei ik tegen de DA dat het echt erg was als ze geslapen of gelegen had. Hij vond dit heel ernstig, ze kreeg dan een spuitje en ook een week pilletjes. Hij vertelde er een paar keer bij dat het ook een erfelijke ziekte kan zijn... iets met osteo... Dat als ze na 2 weken dit manken nog had, dat ze dan moest terugkomen voor een foto. Ik zei dat het écht overduidelijk was dat het van het te wild spelen was, wsl iets verrokken (wild spelen zonder opgewarmd te zijn, lijkt me toch logisch?). Maar hij bleef erbij dat het wild spelen de erfelijke aandoening getriggerd zou kunnen hebben... 

Dus, nu ben ik héél ongerust. Ik zie niets speciaal aan haar manier van wandelen meer. Het manken is er helemaal uit, maar dan denk ik, dat komt misschien door de pilletjes? (Onsior)

Verder, is er nog iets raars aan de hand met Sammie dat misschien verbandt houdt met hierboven. Ze zit 2x per week 4 u thuis alleen. (1x per week kom ik thuis na 4u en 1x week komen de buren haar uitlaten) Na een ochtendwandeling moet ze in de bench. Als ik thuiskom, is ze helemaal blij en enthousiast!! Ze wil ook meteen wandelen, want dat is ze gewoon. Maar, de andere keer, als ze 4u thuis zit, komen de buren haar uitlaten. Als zij komen, is ze ook "blij", kwispelt ze wel, maar komt ze niet uit de bench! Dit was in het begin niet zo, toen was ze ook superblij. Nu blijft ze liggen, wil niet drinken, wil geen koekje, wil niet buiten... De buren namen haar eerst dan uit de bench, maar aan de leiband zet ze geen stap vooruit. Nu begin ik te denken... Zou dat dan toch misschien een "aandoening" zijn die nu de kop op steekt? Last van haar gewrichten en niet de moeite willen doen om eruit te komen omdat het "maar de buren" zijn? En bij ons wel wild enthousiast zijn omdat wij het zijn? (en dus de pijn verbijten?)

Of ben ik hier aan het overdrijven?? En moet ik gewoon afwachten?

Ik ben zo ongerust, zou het vreselijke vinden moest Sammie een pijnlijke aandoening heeft...

Groetjes,

Ingrid

Ach wat sneu
Ik kan je geen advies geven, maar wel een up.
Sterkte ermee.

Op die leeftijd kan een hond vaak last hebben van groeipijn door een inadequate voeding. Om o.a. groeipijn of mogelijk breuk in botdelen, zou je foto's kunnen laten maken. Dat is de enige manier om te bepalen of het een botgerelateerde aandoening kan zijn. Jouw DA bedoelt osteocarcoma (botkanker)? Een golden uit goede lijnen krijgt dat zomaar niet. Mocht het groeipijn zijn, dan is het verstandig om over te stappen naar een geschiktere voeding met lager calciumpercentage  en een hoog aandeel vlees en omega vetzuren (vers vlees is het best opneembaar voor een hond).

De loomheid kan ook veroorzaakt worden door de Onsior........daar zou ik zelf mee kappen en een minder belastend middel voor geven, zoals bijv. Duivelsklauw kruid. 

Ik lees terug en het gedrag laat ze zien bij je buren. Dat vind ik typisch golden eigen, eerlijk gezegd. Mijn jongens zijn ook minder enthousiast als iemand anders ze uitlaat of als ik zelf met ze weg ga. Het is een slimme pup.

Hey Bedankt voor de reacties, mijn DA bedoelde niet botkanker, maar eerder iets met het kraakbeen. Osteoartritis? Kan dat?   Groetjes

Ik zou zelf, als de pilletjes op zijn en er is toch weer (lichte) mankheid direct terug naar de da en de hond goed laten onderzoeken dmv röntgenfoto's die beoordeeld worden door een expert.

Misschien dat hij duidde op een vorm van ED (lpc, lpa of ocd) en was de erg enthousiaste ontmoeting een beetje toeval dat het vanaf dat moment "fout" ging.

Hopelijk was het gewoon een blessure van de botsing.

De hond heeft nu pijnstilling, dus even heel alert zijn na het stoppen hiervan, komt er maar iets terug, is een goed onderzoek belangrijk. Zodat je kan ingrijpen op wat de oorzaak is (groeipijn of iets anders)

Je dierenarts had het misschien over OCD? (Osteochondritis Dissecans). Osteoartritis komt eigenlijk niet bij jonge honden voor; dit komt meestal voor bij oudere honden. OCD wordt vaak gelinkt aan de elleboog, maar kan ook in de schouder voorkomen

Ik heb even wat stukjes gekopieerd van deze website:

"De eerste vier aandoeningen (waaronder OCD) ontstaan meestal op een leeftijd van vier tot negen maanden, de leeftijd waarop de hond een zeer snelle groei door maakt. De aandoeningen kunnen eenzijdig of beiderzijds voorkomen. Vooral bij een beiderzijds probleem is het vaak moeilijk om de kreupelheid te ontdekken, wat opvalt is dat de hond niet graag loopt en als het ware "op eieren" loopt. De hond gaat snel zitten en na een tijd gerust te hebben staat de hond moeilijk op, hij loopt erg stijf. Wat vaak wordt gezien is dat de hond minder zin heeft in lange wandelingen. 

Er zijn hondenrassen waarbij de aanleg tot het krijgen van een vorm van ED groter is dan gemiddeld. Rassen met een meer dan gemiddeld voorkomen zijn: de Berner Sennenhond, de Rottweiler, de Labrador Retriever, de Newfoundlander, de Duitse Dog, de Bordeaux Dog, de Mastino Napolitano en de Golden Retriever.

Osteochondritis Dissecans (OCD)

 

OCD komt o.a. in het ellebooggewricht voor. Het is een losliggend stukje kraakbeen op de binnenste rolkam van de opperarm (zie pijl), met daaronder bot dat ontstoken is. De aandoening kan eenzijdig of beiderzijds voorkomen en operatief ingrijpen is noodzakelijk om verdere schade aan het gewricht te beperken. Bij de operatieve ingreep wordt het losliggend stukje kraakbeen verwijderd en het ontstoken bot wordt gecuretteerd. De prognose is bij tijdig operatief ingrijpen goed. Indien te lang wordt gewacht met operatief ingrijpen is meestal forse arthrose het gevolg, wat een progressieve kreupelheid veroorzaakt.

Oorzaak

Over de oorzaken van OCD, LPC, LPA en incongruentie wordt veel gediscussieerd en veel geschreven. Het is duidelijk dat erfelijke aanleg een van de oorzaken is. Daarnaast is overbelasting t.g.v. overmatige en foutieve beweging een belangrijke oorzaak evenals overgewicht en foutieve voeding. Bij foutieve voeding wordt bedoeld voeding met een te hoog of te laag calcium percentage, 0,8 tot 1,0% is correct."

En ook dit is misschien interssant om te lezen:

"Meestal beginnen deze afwijkingen zichtbaar te worden vanaf 3 a 4 maanden. De meest gehoorde klacht van de eigenaar is die van een kreupelheid die wisselend in ernst is. Vaak zijn bij de eerste passen na opstaan de klachten het duidelijkst en worden ze minder na even gelopen te hebben. Langdurige belasting kan de klachten verergeren."

"Andere invloeden (naast erfelijke factoren) op het ontstaan van OCD die worden genoemd, zijn: het voer (teveel energie, teveel eiwit, teveel Calcium, verkeerde Calcium-fosfor verhouding), de snelle groei, trauma en verkeerde bewegingen, zoals een val of wild spelen met andere honden of langdurige belasting al op jonge leeftijd. Persoonlijk, denk ik dat het belang van de laatste factor sterk overdreven wordt: het kan een aanleiding zijn doch meestal geen oorzaak. "  (http://www.dierenkliniekeersel.nl/ocd-en-elleboogdysplasie-literatuur-25/).

Ik hoop natuurlijk niet voor je dat er sprake is van een vorm van ED, maar mocht het wel zo zijn, dan is het wel: hoe sneller je erachter komt, hoe beter je er nog iets aan kunt doen.

Wat Goja ook zegt: kijk hoe het gaat wanneer je geen pijnstilling meer gebruikt, misschien was het inderdaad even een spier flink verrekt, want ja, dan mankt je hond natuurlijk. Maar zie je zonder pijnstilling toch ook wat gemank, schroom dan niet om naar de DA te gaan voor verder onderzoek! 

Max heeft dit ook een gehad.... Dat hij een botsing maakte en daarna  goed mank liep.... 

Hij was dan wel al 1,5 maar hij heeft wel 8 weken mank gelopen.. Niks duidde op een aandoening oid, dus ook met foto's niks te zien..... 

Omdat het zijn schouder was, dachten we ook meteen aan OCD maar hoe meer onderzoek, hoe minder we er van overtuigd waren.... 

Toen heeft hij na die 8 weken nog een rare sprong gemaakt omdat hij ergens van schrok. Toen werd het manken uiteraard erger. Maar na 1 week pijnstilling was het ineens over.....

De DA kon het niet met duidelijkheid zeggen, maar de kans was groot dat er een spier beklemt zat en na die rare sprong weer 'los' kwam....

Doe heel rustig aan nu ze op pijnstilling staat, zodat het niet overbelast raakt. (Ze voelt immers niks) En als ze na de pijnstilling weer gaat manken dan meteen weer naar de DA. Je kunt er het best zo vroeg mogelijk bij zijn.....

Hey,

Bedankt voor de reacties! Ik ga het afwachten, kijken of het beter is, ook na het stoppen met de pillekes. Het lastige is dat ik nu niet normaal kan wandelen met Sammie, ik zit de hele tijd naar haar poten of heupen te staren! Hopelijk gaat dat nog over. Ze is alleszins wel te vinden voor een wandeling en het manken is er volgens mij niet meer... maar zoals ik al al zei, ik zie vanalles nu...

Er is hier alleszins wel een goede dierenkliniek in de buurt (beter dan onze DA, want die vind ik niet voor de 100% ok...) voor moesten er foto's genomen worden, dan schakel ik over naar daar, het is een groepspraktijk met veel specialisten onder één dak!

Hebben jullie een voorbeeld van calciumarme voeding (brokken)? Want door het énorme aanbod zie ik niet altijd het juiste..

Groetjes, Ingrid

Het gaat niet zozeer om calciumarm als wel dat de calcium vorm in samenhang met andere mineraal- en vitaminebronnen, hoogwaardige eiwitten en omega 3 zuren volledig opneembaar zijn voor je hond. In vrijwel alle fabrieksmatige verhitte voedingen kan al snel onbalans gecreëerd worden en het is soortongeschikte voeding. Daarom ben ik geen voorstander van het voeren van o.a. brok aan pups en volwassen honden. Ik zou zelf samengestelde voeding geven. Maar er zijn prima KVV's met natuurlijke calciumbron in een goede verhouding, waarbij het overtollige calcium veelal wordt uitgescheiden en niet gaat zepen in het lichaam.

Misschien heb je hier iets aan:

http://www.voerwijzer.com/calcium-puppybrokken-voor-grote-rassen