Ziek

Ja, ik heb dit. Maar ik praat ook nooit tegen haar, ik weet niet hoe beginnen.. En ik zal dan beginnen huilen en dan zal iedereen vragen wat er is. Ook niet iedereen moet alles weten toch? 

 Zo dacht ik vroeger ook op jouw leeftijd...Maar nu ben ik 22 jaar verder en wijzer geworden en denk ik hier heel anders over... Ik vind het een enorm goed idee van Roosje om naar een vertrouwenspersoon te gaan! Je hebt veel mensen verloren in jouw omgeving en soms moet je echt bij mensen je hart luchten om gezond te blijven. Soms kun je niet alles alleen doen en verwerken. Huilen wanneer je met iemand praat geeft helemaal niets, als mens mag jij er gewoon zijn en daar horen emoties bij. Huilen kan ook heel goed zijn omdat dan de druk even van de ketel gaat. jezelf zijn betekend dat mensen jou gewoon mogen zien zoals jij bent, boos verdrietig, blij, teleurgesteld verbaast enz. Het geeft niet dat een vertrouwenspersoon veel van jou weet, samen sta je sterker dan alleen. Het kan zo fijn zijn dat er iemand naar je luisterd. Wanneer mensen iets meer van jou weten, krijgen ze vaak ook meer begrip voor jou. Een vertrouwens persoon zou jou echt niet veroordelen omdat jij veel over jezelf verteld, maar juist sterk en knap van jou vinden dat je dit durft en kunt. Mogelijk  heb je heel lang de deuren naar de buitenwereld dicht gehouden en misschien is het nu de tijd om ze open te gooien...Zo hier ben ik en ik mag er zijn en ik ga uit liefde voor mezelf met haar praten, om mezelf te helpen! Laat al die anderen maar los, wat ze denken en doen...heeft niets met jou te maken maar vaak met hunzelf en daar hoef jij je leven niet ingewikkeld door te maken. Ik wil je heel veel succes wensen met deze voor jou grote stap en dat je hier heel sterk uit mag komen!

ik ken je gevoel, toen ik 16 was ben ik gepest geweest en ik durfde ook niet meer alleen naar de bakker of de slager gewoon het gevoel dat mensen naar me keken maakte me al bang

maar na een tijdje had ik hier echt genoeg van en ben ik zelf naar een psychologe gegaan en dat is het beste ooit voor mij geweest!!! ik kon mijn hart luchten en uithuilen en dat deed echt deugd.

ik ben terug gaan studeren en ik ben vorig jaar in juni zelfs een maand alleen naar Amerika getrokken.

ik weet dat mijn situatie mss wat verschilt van de jouwe maar ga echt opzoek naar iemand bij wie je je hart kan luchten (leraar, vriendinnen, psychologe,...) het helpt echt!!  

Lieve meid, wat een vervelende situatie . Ik begrijp je gevoel dat je er helemaal alleen voor staat. Ik heb zeer lang gedacht dat ik moest veranderen om door anderen geaccepteerd te worden, maar dat is absoluut niet nodig. Je zult daar vast nog in groeien. Hier op het forum leven we allemaal met je mee, maar een echte knuffel doet zoveel meer. Het is hartstikke eng om je gevoelens met iemand te delen, je stelt jezelf immers kwetsbaar op. Maar iemand die echt om je geeft heeft juist graag dat je je zorgen deelt, wanneer ze niets weten kunnen ze immers niet helpen. Als ik iets voor je kan doen, al weet ik niet hoe, zeg het maar. Heel veel sterkte in deze verdrietige tijd, ik hoop dat je eruitkomt met je vader. Veel liefs.

Misschien kan je zeggen vanwaar je bent? Niet je adres he maar bv: van Breda. Mocht er iemand in de buurt wonen van ons dan kan misschien iemand van ons mee met je hondje?
En die vertrouwenspersoon gaat je inderdaad niet laten vertrekken met een nat gezicht. Die wacht tot je weer rustig bent en dan weet niemand het. Tegen de rest hoef je geen verantwoording af te leggen.
Maar je zou er toch best even mee buiten komen bij iemand want nu zit je echt maar in een donker hoekje he..
ik leef met je mee x

Ik zie dat je trouwens meer dan 700 doggies hebt. Dan kan je in de koffiehoek. Misschien kan je daar beginnen met je gevoelens te uiten?
wij kunnen je dan een opkikkertje geven. Moet niet he!
Maar de koffiehoek is meer afgesloten en veiliger.

Hoe is het nu met jouw hondje? Hoe gaat het nu?

Eigenlijk gaat het al best een beetje beter. Ik heb haar vanochtend eens gewassen, zodat ze eens wat frisser is. En eens meer beweging heeft. En dat haar haar wat mooier werd. 

Ze is plots niet meer mank?  Echt raar hoor.. het is eentje met ups en downs blijkbaar. 

En daarstraks was ze aan het rondwandelen  Eindelijk..maar nu is ze wel een dutje aan het doen. Ik denk dat haar eens lekker goed wassen deugd kan doen voor haar..momenteel is ze dus best wel goed 

Maar ik zeg nu ook niet dat ze is zoals Zita hé

Dankjewel! En wat een lief tekstje van jou. Alles wat je zegt is de waarheid, ik kan er niet meer aan toevoegen. Ik zal er zeker en vast nog eens over nadenken over hoe en wat!

@Sammy : Dankjewel! En ik weet niet zeker of ik iets zal plaatsen in de koffiehoek, maar het kan wel. Ik zal er nog eens over nadenken.. Maar toch bedankt om het te zeggen!

 ja mank lopen kan echt vanalles zijn.

Wat fijn dat ze weer rondwandelt, wat eenopluchting moet dit voor jou zijn!

Nee je bedoeld voor haar doen goed als ik het goed begrijp.

Super!

Dankjewel, ik meen het ook echt =). In elk geval heel fijn om te horen dat het inmiddels wat beter gaat met Axelle!

Als je hondje nog steeds slecht eet en afvalt laat haar dan aub zo snel mogelijk door een DA nakijken.

Mijn hondje(12,5j) at ook slecht en viel ook af. Ze bleek een levertumor te hebben waar niks meer aan gedaan kon worden. Tussen de diagnose en in laten slapen zaten maar 10 dagen.. Ze was tot op de laatste dag erg actief en speels(JRT he ) Maar toch was er iets erg mis in haar lijfje.

Ik wil je niet bang maken maar als een hond slecht eet en afvalt is er duidelijk iets aan de hand. Dat kan van alles zijn..

(Dat mank lopen kan met het afvallen te maken hebben. Mijn hondje had dat ook af en toe..)

Dierenarts en hoe moeilijk ook eerlijk en met liefde voor je hond kijken wat voor haar de beste keuzes blijken te zijn.

Afscheid nemen willen we nooit maar stel dat het beter is op dit soort moeilijke momenten moeten we als mens proberen niet egoïstisch te zijn. en als blijkt dat ze nog ondersteund kan worden en goed kan opknappen dan ga je daarvoor uiteraard. Maar ik zou niet gaan rekken met risico op verlengen van een lijdensweg. Het moeilijkste dat je soms moet doen is het liefdevol loslaten met liefde voor die viervoeter waar we zoveel van houden op zo'm moment telt je eigen ik even niet, hoe moeilijk ook. 

Ik bedoel niet te zeggen dat dit nu aan de orde is want ik ben geen dierenarts maar ik reageer puur op je duidelijke zin dat je niet wilt dat je nu al afscheid moet nemen. 

Als ze nog goed verder kan met ondersteuning super, maar als ze pijn heeft en pijn medicatie niet helpt en t niet vooruit gaat met haar denk dan met je volle hart aan haar.