Wat een verschil!

Omlangs is op het eiland hier de enige huskymusher die we hadden overleden. Op het moment dat hij overleed had hij nog 7 honden, de 8e was een paar dagen daarvoor ingeslapen. En dan? Die honden waren zijn leven, maar zijn vrouw had er niet zoveel mee. Het zijn echte kennelhonden, hebben nooit iets geleerd, alleen maar trekken en kunnen eigenlijk nu niet meer in huis leven. Gelukkig werden er vier al snel herplaatst bij andere mushers. 3 Bleven er over, van rond de 10 jaar oud en euthanasie dreigde...Voor het teefje, wat er het ergst aan toe was, die begon haar eigen poten kapot te bijten, kwam de oplossing net op tijd, zij is vandaag naar België verhuisd. Gelukkig heb ik na wat rondmailen ook de redding gevonden voor de twee overgebleven reuen. Ze kunnen tijdelijk naar het asiel en een lieve vrouw die zelf huskies fokt en voor een herplaatsstichting werkt, gaat proberen goede adressen te vinden. Dit weekend hebben we de honden gefotografeerd, promotiefoto's zeg maar. Mijn man heeft ze één voor één uit de kennels gehaald en een vriendin heeft geprobeerd ze op de foto te zetten, maar dat lukte amper. Ze schieten alle kanten op, staan niet stil en zijn amper te houden. Rennen willen ze! Trekken! Werken!
En onderwijl prberen ze je af te likken, want hoewel ze nooit iets geleerd hebben,lief zijn ze zeker.

En dan kom je thuis, wordt je afgenuffeld door onze eigen poolhonden, die vervolgens weer op de bank kruipen om lekker een dutje te doen. Die bij ons in bed slapen en overal mee naar toe gaan.

Maar wat het mooie is, beide roedels zijn volkomen tevreden met hun leven, omdat ze niet anders gewend zijn. Ik hoop maar dat de twee huskies snel een nieuw onderkomen krijgen, bij een musher, iemand die ermee om weet te gaan en dat ze ook die laatste jaren nog het werkleven krijgen wat ze zo fijn vinden.

Dit is trouwens beslist geen oproep voor herplaatsing, ik wou alleen even het verschil aan geven hoe verschillend het leven van (pool)honden kan zijn.

nienke, ik vind het verdrietig, tuurlijk hebben beiden roedels hun eigen leven en gehad.
het verschil zit er hier in, als jij en je man wat overkomt, zijn jouw honden goed te herplaatsen, goed opgevoed, enz. zijn honden zitten nu uit te kijken naar de goedwil van anderen die hun nog willen hebben.
honden nemen en houden betekent toch je verantwoording uit dragen naar je honden toe, en ook naar elkaar, jammer dat de vrouw niets van de honden moest hebben. en nee dat werkt dus niet.

ik ben met mijn hond weg gegaan omdat mijn hond geen hond wilde hebben, heb de verantwoording op mij genomen, om bamse goed en sociaal op te voeden, zodat als mij wat overkomt dat bamse gewoon naar een gezin kan gaan, goed gesocialiseers, geen probleem.

en ook ik zeg niet dat de honden geen goed honden leven hebben gehad , nee dat zeg ik niet, maar kies toch voor jouw roedel hoe zij in een gezin leven.

Inderdaad wel een heel erg groot verschil Nienke, en dat in beide gevallen de honden tevreden zijn dat geeft wel aan; het is maar net waar ze aan gewend zijn.

Wat goed van jullie dat jullie je ingezet hebben voor de overgebleven honden zeg. Zulke honden zijn wel erg gespecialiseerd zeg maar, en passen niet zomaar bij iedereen.

Petje af!

Dat is zeker een verschil zeg! Haha
Grappig dat ze beide in hun eigen doen tevreden zijn.

Willemijn heeft wel een punt, het is lastiger voor hun om een baasje te vinden natuurlijk.
Maar datje overlijd, ja dat zie je nooit van te voren komen, en plan je zeker niet in.

Wel heel knap dat je die verantwoording op je hebt genomen om nieuwe baasjes te zoeken voor die honden!
Echt, onwijs goed.

Ik ben het helemaal met je eens Willemijn. Nou heeft de eigenaar waarschijnlijk ook gedacht dat vast een andere musher ze wel over wou nemen als er iets gebeurde, tenslotte is dat al twee keer eerder gebeurd bij ziekte, maar als die honden dan al 10 zijn, wil een musher ze ook niet meer en dan?

Ik had het er net nog over met de vrouw die nu voor hun een goed tehuis aan het zoeken is, dat het alleen al een drama was ze op de foto te krijgen. Wij zeggen dan "zit en blijf" tegen de honden en kunnen zoveel foto's maken als we willen. Maar deze schoten alle kanten op.

Ik ben in ieder geval heel blij dat dat teefje (was mijn favoriet, helemaal wit...) een goed tehuis heeft gekregen. Ik heb vanmorgen eerst onze dierenarts maar gebeld met het goede nieuws dat ze niet ingeslapen hoeven te worden, ze was vorige week helemaal down omdat ze wist dat ze het verzoek zou krijgen om ze in te laten slapen, maar dat wou ze natuurlijk niet.

Fijn dat bijna alle honden een thuis hebben gevonden. Hopelijk lukt het met de laatste 2 ook. Altijd vervelend als zo'n hele roedel uit elkaar wordt getrokken als ze hun baasje verliezen .

Mooi verhaal om te lezen Nienke! Niet natuurlijk dat er nog 2 honden geen nieuw huis hebben gevonden, maar het idee dat een hondenleven zo verschillend kan zijn! Hopelijk vinden de laatste 2 ook een fijne nieuwe baas

Ik hoop dat die 2ook een goede plek vinden en de andere
honden snel wennen en een goed thuis zullen hebben!
Wat fijn dat je je zo hebt ingezet en dat met resultaat!
En ja, je ziet zo idd goed het verschil in levens van de honden.

Groetjes, ANita.