Hoe erg is staar?

Hoi,

Ik heb een maltezer van bijna elf jaar. Ze is nog erg fit, rent door het park en springt makkelijk de bank op en af. Een tijdje geleden een check-up laten doen omdat ze een baarmoederontsteking had en daarin zeiden ze dat ook haar hartje etc nog helemaal goed was.

Sinds kort zie ik dat ze beginnende staar heeft, ik vraag me af hoe ernstig dit is. Ik lees namelijk prijzen op internet van staaroperaties en dat kunnen wij echt niet betalen, maar ik wil ook niet dat ze pijn o.i.d. krijgt van dat staar.

Groetjes

meisje95

staar doet geen pijn, het zicht wordt langzamerhand minder en minder, een hond gaat zich daar op instellen, meer aan de lijn houden, als het bij twee ogen openbaart.

het heeft te maken met ouderdom... met een operatie is het zeker te verhelpen, maar is inderdaad kostbaar, je zou eens navraag kunnen doen wat het kost en of het nodig is, als het bij een oog is, en beginnende staar , misschien heeft ze er nog geen last van . we noemen het ook wel Cataract. Op leeftijd Cataract is een oorzaak van slechter zien, op oudere leeftijd heeft gemiddeld 25 % van de honden cataract. De oude benaming voor cataract is grijze staar. is niet pijnlijk, wazig kijken daar begint het mee.

Pijn zal ze niet krijgen.

Staar is vertroebeling van het hoornvlies.

Ik zou een operatie niet eens overwegen, joh.

Het zal je verbazen hoe goed je hond zich redt zonder goed zicht.

De plattegrond van je huis kent ze uit het hoofd en die van buiten ook.

Ergens tegenop lopen zal ze alleen doen als er wat verandert.

Een tafeltje op een andere plek, een verkeersbord dat erbij geplaatst is.Dat is het moment where you come in: even waarschuwen.

Mijn vorige hondis vanwege kanker het linkeroog verwijderd, en het rechter viel af en toe uit als gevolg van een tumor die rond zijn oogzenuw zat.

Hij is nooit ergens tegenop gelopen.

Zelfs in het bos niet!

De neus is het belangrijkste navigatiemiddel van de hond, en die doet het nog wel.

Maak je maar niet teveel zorgen.

Als ik jou was zou ik er wel even mee naar de dierenarts.Dit om te laten bepalen of het wel Cataract is en geen lenssclerose.

Als het wel cataract is moet wel bepaald worden of het daadrwerkelijk door de ouderdom komt (dit is een erfelijke aandoening) of dat de cataract is ontstaan door iets anders: trauma, toxische producten, suikerziekte en ontsteking, dit zijn dingen waar iets aan gedaan moet worden natuurlijk.

Laat dus altijd door een dierenarts (oogarts) bepalen of het daadwerkelijk cataract is en wat de oorzaak daarvan is.

Van de cataract zelf heeft de hond geen pijn, maar natuurlijk wel last, troebeler zijn tot uiteindelijk helemaal niets meer zien.

Dat bovenstaande er dus zo makkelijk over praten is niet terecht, bij een oogarts aangesloten bij de ECVO heb je voor 40 euro een uitslag van wat het is, daar kan je mee naar de dierenarts om iets mee te doen als dat nodig is.

Mijn hondje Boomer van 16 jaar heeft ook staar en daar kan hij prima mee omgaan. Hij loopt ook nog te rennen. Alleen met schemering merk je dat hij af en toe schikt en ook van snelle bewgingen. Maar alles wat ze kennen daar kunnen ze gewoon lopen, zonder moeite. Niet teveel in huis veranderen zodat ze de weg kunnen vinden. Pijn zullen ze niet krijgen, alleen zullen ze af en toe schrikken. Als de staar erger wordt dan kunnen ze ergens tegenaan lopen. Vooral stilstaande dingen zijn dan wat lastiger.
Mijn eerste hondje werd sneller blind omdat ze suikerziekte had, maar ook zij heeft tot het laatste toe, gewoon los gelopen. En trappen lopen ging ook nog steeds. Had het commando trap laag en trap hoog geleerd. Ook stoep op en stoep af commando's gingen prima. Je hondje redt zich prima hiermee hoor.
Succes

Wat mij betreft hoef je met een hond van 11 niet naar een specialist hoor. Zelf zou ik er ook niet apart voor naar de DA gaan (tenzij je voor algemene controle gaat toevallig ofzo). De kans dat dat ouderdoms staar is, is wel heel groot. Dat kun je opereren maar volgens mij heeft dat bij oudere honden geen tot weinig nut. Ons ouwetje had ook staar rond die leeftijd en is bijna 16 geworden, zelfs toen zag ze nog wat (minder maar genoeg om nergens tegen aan te lopen tenzij het donker was). 

Was de hond jonger geweest dan was ik ook naar een DA/specialist gegaan, maar 11... De komende jaren zal ze nog wel wat zien hoor, het zicht gaat heeeeel geleidelijk achteruit en je hond kan zich daar daarom ook prima op aanpassen. 

Staar is niet pijnlijk. Wel kan in een vergevorderd stadium door de staar de pupil wijd open blijven waardoor de lens van zijn plaats kan komen en in de voorste oogkamer terecht komt. En dan kan er glaucoom ontstaan, dat is wel pijnlijk. 

Als de lens erg wit is ziet je hond niet zoveel meer. Het is een geleidelijk proces waarbij de meeste honden zich goed aanpassen en er weinig problemen van ondervinden. 

Ik ben ben het eens met Veronique. Je weet natuurlijk niet zeker of het wel (ouderdoms)staar is. Misschien is het wel wat anders, met een heel andere reden.

Dan kan je dat niet zomaar op z'n beloop laten gaan.

Ik zou ook langs de DA gaan, vragen of hij/zij er naar kan kijken (inderdaad evt een oogarts) om te zien wat het precies is. Pas daarna kan je handelen, of niet.

Mijn vorige hond Lady is blind geworden maar was geen staar. Heb wel onderzoeken laten doen wat het was. Maar ze is blind geworden door geen oorzaak. Had mri laten doen om te weten of ze misschien een hersentumor had.

Ze heeft zich jaren prima gered omdat het geleidelijk ging. En juist doordat het geleidelijk ging kwam ik erg laat achter dat ze blind was.Ze gaan  alles op hun reuk en gehoor doen. Binnen in huis kon ze zich prima redden omdat ze dan de weg wist waar alles stond. Bij andere mensen stootte ze zich overal tegen.

Mocht er b.v een brokje op de grond liggen dan stampte ik met mijn voeten dan wist ze waar het lag. Helaas dat vond ik jammer kon ze niet meer met haar bal spelen iets wat ze vreselijk leuk vond. Aan zee was heel apart gingen wij altijd toen ze nog zag schuin naar de duinen om er even te zitten. Toen ze blind was deed ze dat ook. Jammer dat er voor de mens en hond er nog niets tegen blindheid te doen is.

Ik ken mensen die hun hond aan staar hadden laten opereren maar niet veel geholpen en veel geld kwijt. Maar ik zou bij de dierenarts onderzoeken door een speciale oogarts laten doen om zeker te weten wat er eventueel aan de hand is.

succes!

Ik had een bal met een belletje erin.

Onze eerste hond had ook aan beide ogen staar. Je merkte er eigenlijk weinig van, ze paste zich goed aan. Zolang de spullen in huis op zijn plaats bleven was er niets aan de hand. Hadden we een verjaardag, ja, dan liep ze wel is ergens tegen aan. En buiten had ze wel is klein ongelukjes als ze heel even los mocht. Maar het bleef een hele vrolijke hond. Een operatie hebben wij nooit overwogen.

Ik vind staar op deze leeftijd ook echt wel een heel natuurlijk verloop, is een teken dat de hond ouder wordt, het is niet anders.

Wel even langs de da inderdaad, even goed laten bezien of het echt "gewone" ouderdoms staar is en niet bv glaucoom.

Het gaat vaak heel traag en honden passen zich daar aan aan, bovendien worden ze ook ouder en dus vaak ook minder op zicht gericht, maar meer op hun neus en zijn ze "ervaren" honden.

Mijn 1e hond was op 15 jarige leeftijd vrijwel blind door de staar, hij kon toen niet meer loslopen, liep ook echt wel tegen dingen aan, of zag stoeprandjes niet meer, dat maakte hem verdrietig, hij vond het fijner toen om aan de lijn te lopen, dat gaf hem steun.

Maar dat proces duurde echt jaren.

Maar net als mijn voorgangers .... ik zou ook even langs de da gaan, dan kan deze even goed in de ogen kijken om te bepalen wat voor staar het is.

 Ik een bijna leeg doosje Pottertjes.

Tijdens het uitlaten hoorde hij precies waar ik liep.

En het stoeprandprobleem heb ik opgelost door hem het commando "Stoepje" te leren.

Dan tilde hij zijn pootjes extra hoog op.

Verder heeft het commando Halt ook veel ellende voorkomen.

Dan stopte hij en ging zitten.

Overigens is de vraag van TS "Hoe erg is staar?"

Natuurlijk zijn er andere oogziekten die je niet moet uitsluiten, maar het antwoord op de vraag is en blijft: Niet erg.

Erg bedankt voor alle reacties!

Ik heb een foto'tje, weet niet of iemand staar herkent of dat het juist iets anders is? Ga sowieso wel even naar de arts binnenkort :)

[IMG]http://i58.tinypic.com/24oud1c.png[/IMG]

[IMG]http://i59.tinypic.com/2qxarmd.png[/IMG]

hmm ik krijg die foto er niet goed in??

Er zit te veel refelectie in het oog, daarbij als ik probeer in te zoemen word het beeld te wazig.

Voor een medisch oordeel moet je toch echt naar de DA om te laten vaststellen wat het is.

Hoi! 

Ik heb ook twee maltezertjes, waarvan eentje 11 jaar. Zij heeft ook een blauwe waas over haar oogjes, en wanneer het donker is, of wanneer de zon te fel schijnt ziet ze haast niets meer denk ik. Maar ze trekt haar plannetje en heeft er niet zo'n last van. Naar de DA gaan kan natuurlijk nooit kwaad, om zeker te zijn dat het geen ontsteking ofzo is.

Ik heb ooit wel een hondje gekend dat volledig blind én doof was, en die was doodsbang geworden van alles en iedereen rondom zich, en werd daar agressief van. Dat was heel zielig om te zien... 

Maar zolang het maar een beetje verminderd zicht is, valt het wel mee hoor :) Zoals al gezegd is, de neus blijft het belangrijkste! 

Kelly heeft ook staar, dus een blauwe waas over haar ogen. 

De dierenarts heeft gezegd dat wij haar kunnen laten opereren om het te verminderen, maar dat durf ik niet aan. Een hond van 11 is al oud en dan wil ik geen risico lopen met operaties en dergelijke. 

Voor zover te zien op de foto is het een heel vroeg stadium van staar, áls het dat al is.

Voorlopig no worries, mate!

Zo te zien is het staar. Staar is goed te opereren, maar daarvoor moet deze wel rijp zijn.  Als de hond gezond is en een narcose aan kan, zou ik het overwegen. 11 Jaar is nog niet zo heel oud.