Help mijn hond is... Rustig

Niet echt natuurlijk maar de laatste tijd moet ik wennen...

Steeds wanneer mijn schouder bijna ontwricht werd, wanneer ze zo vreselijk tekeer ging overal tegen dan dacht ik nog even... Nog even en ze is drie... Als ze drie is wordt ze rustiger, dat gebeurt bij alle honden dan heb je een opening... Ademhalen, stug doortrainen ondanks dat het geen effect lijkt te hebben, lachen...

En het kwam uit. Ze is alweer even drie. Ze valt niet meer uit naar andere honden, ze trekt niet meer aan de lijn in normale situaties, ze probeert niet meer alles en iedereen te bijten, ze kan tussen een groep kinderen lopen zonder op of om te kijken, ze kan overal mee naar toe zonder dat ik bang hoef te zijn voor andermans ledematen, ze kan prima loslopen want ze luistert bij de eerste keer roepen... Ik heb een normale hond. 

Alles wat ik wilde voor haar en voor mezelf maar nu ik het eenmaal heb... Weet ik soms even niet meer wat ik er mee aanmoet haha. Twee jaar lang constant trainen en het heeft z'n vruchten afgeworpen. Het is klaar. Tijd om alleen maar te genieten.

Dus sta ik vanmorgen weer eens op het veld, alles wat ik kan vinden te gooien. Voorheen was het oppassen, ze kon haar frustratie er in kwijt maar sprong letterlijk naar mijn hoofd om die stok eerder te hebben dan dat ik hem gooide. Nu niet.. Ze doet een paar passen achteruit, gaat zitten, wacht tot ik gooi, apporteert hem en gaat in het gras liggen rollen.. Geen zin, liever even ontspannen. Ik weet niet wat ik doen moet... Oke... Nou ga je gang maar dan... 's Middags ga ik vastbesloten terug met werpstok en twee tennisballen. Ze haalt de ene op, legt hem voor mijn voeten en gaat de volgende weer halen. Ik hoef geen los te brullen, geen nee, geen doe normaal idioot... Gewoon, even lekker spelen. Geen doelen, geen bijbedoelingen... Lol maken... Eenmaal kapot roep ik haar bij me en lopen we terug naar huis. Zij schuinachter.. Kijkt op bij andere honden maar kijkt vervolgens gewoon weer vooruit...

Dat was de hond die volgens een hele hoop mensen niks anders dan een spuit moest krijgen. Waarvan GT's zeiden 'niks mee te beginnen'. Ik zal wat voor gek verklaard zijn. 

Zij heeft het losgelaten. Nu ik nog. Dat zal vast ook nog wel even nodig hebben.

Wat super Sammy..., hopelijk dringt het snel tot je door dat je een top-job geleverd hebt en kan je samen met Faya gaan genieten !!

Jeetje wat een prachtige hond is het! En fijn dat het zo goed gaat!

En dat terwijl mijn tuttebel net begint hahaha!
Wees trots op jezelf en Faya, jullie zijn van ver gekomen!

Mooie hond !!

Zo zie je.. al dat trainen heeft toch nog zijn vruchten afgeworpen!

Fijn toch, dat je nu rustig met haar kan wandelen zonder steeds dat trekken en die drukte

De aanhouder wint! Goed dat je haar niet hebt opgegeven.

Gewoon samen een andere uitlaatklep zoeken om gek te doen  en genieten van het resultaat.

Turbo is bijna 8 jaar en sinds enkele jaartjes ook wel wat rustiger (na zijn 5de - 6de ongeveer) maar er zit nog genoeg pit in.

Sammy het wordt nu gewoon saai om met Faya naar buiten te gaan.Toppie wat je hebt gepresteerd met haar.

Haha Helene bijna wel! Ze heeft nog wel haar streken hoor maar die zijn zo schattig... Niets ergs meer aan.

Ik ben super trots op haar en hoeveel ze geleerd heeft. Maar dat is het mooie aan honden, die doen dat "gewoon". Nu ik nog. Het is niet dat ik blijf hangen in 'kan niet' maar er zijn zoveel opties haha. Moet het allemaal opnieuw bedenken! Die strakke kale rondjes waren voorheen teveel, nu vervelen ze natuurlijk enorm.

Wat moet dat een fijn gevoel geven (als je eenmaal gewend bent haha)! Al jouw harde werk is niet voor niets geweest als ik dat zo hoor.

Ik kan niet wachten tot Yara 3 is terwijl ik niet eens een lastige hond heb 

Hopelijk kan je er snel optimaal van gaan genieten.

Geweldig verhaal!

Odi en ik lopen tegen dezelfde ''problemen'' aan... Maar om te weten dat het met 3 jaar toch echt voor een groot deel of helemaal over is... Dat is wel iets om je aan vast te houden!

Je mag trots zijn hoor!

 Wat mooi Sam  

Wat je er in stopt ,komt er ook weer uit.

Sam....'loslaten'....klinkt heel ouderwets.

de rust is er, nu mams nog.

idd 'topjob'!

Wow, mooi verhaal!

Oh' wauw!

Wat vind ik dit fantastisch om te lezen!

En jouw verhaal,, zo herkenbaar!

Het gevoel dat je zo moet vechten om enigszins 'normaal' met je hond door de samenleving heen te kunnen.

Ik had dagen waarbij een gewoon rondje uitlaten, als een ware survival voelde.

Weer een G.T erbij… ''tja, ik ben bang je dit er nooit uit zal krijgen'' hoor je dan, maar blijf vooral consequent. Is wel waar natuurlijk, maar oh' zo frustrerend dat niemand die 'magische' formule voor me wist!

En nu? opeens lijkt het 3 stappen vooruit en weer 2 terug systeem verleden tijd. Babysteps worden olifantensprongen!

Rock lijkt er verder in te zijn dan ik. Sta ik in positie alert en paraat bij school te wachten, alles en iedereen observerend want Rock is oh' zo hypergevoelig! Bemerk ik dat meneer plat op zijn gat naar een of ander vogeltje in een boom zit te turen.
Oortjes ontspannen en oogjes geknepen tegen het zonnetje.

Huh?! Rocky zittend naast me? dat zou nog geen half jaar geleden veelste ontspannen geweest zijn, onmogelijk!
Vond hij niet kunnen!

Zelfs passeerde we vanmiddag aartsvijand nummer 1, de hond van 4 huizen verderop! Hoe vaak wij als baasjes haast over de grond gesleurd werden, drama was het!

Vanmiddag kwamen we beide de hoek om , bijna een frontale botsing.

Wat er gebeurde? vrijwel niets. Rock blijft nog altijd Rock dus zijn blik van ''had je wat?'' die werd wel eventjes gegeven.

Een zachte, donkere brom gaf de hond van de buren en klaar was het!
Rock vond het voor het eerst eens 'niet nodig' om meteen weer vol uit te halen!

Welk een positiviteit!

En nu lees ik ook dit geweldige verhaal en denk ik: ''ja, het kan wel!'' volharding loont dus toch!

We hoeven dus niet te wachten tot ze bejaard en kreupel zijn voor ze eens rustiger worden!

Ik ben heel blij voor jullie Sammy en Faya!
Jullie hebben het toch maar mooi geflikt samen.

MET DRIE JAAR?????........bij teven toch?.......voor reuen was het toch 4 pas???? (zeg aub dat het waar is want dan heb ik nog een paar maandjes.)

Heel knap van jullie, even wennen en dan vooral nog veel meer genieten dan jullie al doen.

Lieve reacties

@ Tamara: Ik moet er wel bij zeggen dat het geen garantie is haha. Ik had alleen met Faya afgezien van haar rugzak ook nog met de puberteit te maken. Dus het was niet alleen maar gedragsproblemen maar ook de standaard dingen (die soms al erg genoeg zijn). Daarbij was ze ook zo ontzettend druk nog.. De hele dag rondjes aan het rennen en niet slapen. Ik dacht dat dat met 3 over zou gaan maar niet dat ook direct alles klaar zou zijn. Toen echter eenmaal de rust in dat koppie kwam en ook weer bij mij ging het allemaal achter elkaar door.

@ Suzan: Haha ja die GT's... Lang niet altijd slecht maar op voorhand al afschrijven vond ik zelf ook zo naar. Ja mijn hond had een mega complex en nee dat was nooit gevaarlijk voor wie luisterde. Geen enkele buitenstaander of ander levend wezen is beschadigd geraakt bij dit proces dus tot zover die onzin. Ik ben ook niet opgegeten in mn slaap terwijl ze zal wat nachten stijf tegen me aan gelegen hebben... 

Maar ik moet zeggen ik heb al heel snel alles in de prullenbak gegooit wat "de beste methodes" betreft. Help mijn hond trekt, de tien geboden voor een betere aura en hoe snuif ik het best calendula zijn niet aan mij besteed. Een strak ritme en nog strakkere regels. Levert je dan bijnamen als Stalin op en heel veel 'ahh wat zielig' maar uiteindelijk heeft het heel veel zin gehad. Eerlijk communiceren binnen bepaalde lijnen werkt naar mijn idee veel beter dan doen wat het boekje zegt. Iedere hond is anders, ieder mens is anders. Alles en iedereen maakt fouten maar zolang ze oprecht zijn kan het weinig kwaad in mijn ogen. Je leert ervan en laat het achter je.

Nu verder gaan ontdekken en zien waar het ons brengt!

Hahaha ja bij de jouwe is het 4! Nog steeds niet een beetje rustiger dan?

Als je zo keihard eraan gewerkt hebt en dag in dag uit je raakt er aan gewend en als ze door het wat ouder worden nu een stuk rustiger beheerster is, ja is het net of je ineens compleet andere hond hebt dus is het weer wennen haar opnieuw leren kennen bijna. 

Natuurlijk is het super positief maar je bent zo anders van haar gewend... dat heeft tijd nodig. Geef het tijd.. dat komt ook wel weer samen op 1 lijn. 

"  
Hahaha ja bij de jouwe is het 4! Nog steeds niet een beetje rustiger dan? "

Sammy & Faya

Zie je ik wist wel dat ik op de goede weg zat. 

Jawel stukken rustiger maar nog altijd ruimte voor verbetering, ik wordt de laatste tijd regelmatig aangenaam verrast door mijn 'grote' kerel. Ben echter voorzichtig met daar uitspraken over doen want wil het lot niet tarten.

Dik een jaar geleden kletste ik hier in een of ander topic ook heel trots en vrolijk mee over mijn andere, 'kleine' kerel die toen maar net 2 was..........Nou ik heb het geweten hoor, een paar weken later met een nb. wat oudere gecastreerde Dobermann teef uitgebreid gespeeld te hebben was hij overtuigd van zijn 'man zijn' en alles wat daar bij hoort buitenshuis.......Dat was zoeken en hard werken om weer als vanouds samen op pad te gaan maar wel gelukt voor zijn 3de verjaardag.

Ach ja......Goede wijn, een lekker stuk kaas zijn de tijd van het rijpen meer dan waard fluister ik mezelf dan maar weer toe.

Je humor ben je door de 'magische 3-jaars grens' iig niet kwijt geraakt........Moest even hardop lachen om je omschrijvingen van 'de beste methodes' en kreeg een flashback naar wij-van-goed-bezig.nl hahaha

Hier bijna 6 en nog steeds niet dat je zegt van "hè hè...". Hoogstens he-he-helaas.

Fijn dat het bij jullie wel gelukt is!

En ik maar denken 'joepie, nog 4 maanden te gaan' blijkt het 4 maanden en een jaar te zijn. Dankjewel Manuela

Maar er is in ieder geval hoop!

Moest ook erg lachen om de calendula snuivers , daar kom ik er ook niet mee. Maar ik moet zeggen, we hadden een hele acceptabele wandeling vanmorgen en godzijdank zagen ze de haas niet!

Complimenten hoor Sammy!

" Lieve reacties
 
@ Tamara: Ik moet er wel bij zeggen dat het geen garantie is haha. Ik had alleen met Faya afgezien van haar rugzak ook nog met de puberteit te maken. Dus het was niet alleen maar gedragsproblemen maar ook de standaard dingen (die soms al erg genoeg zijn). Daarbij was ze ook zo ontzettend druk nog.. De hele dag rondjes aan het rennen en niet slapen. Ik dacht dat dat met 3 over zou gaan maar niet dat ook direct alles klaar zou zijn. Toen echter eenmaal de rust in dat koppie kwam en ook weer bij mij ging het allemaal achter elkaar door.
 

Sammy & Faya

Geweldig! Jullie zijn echt een superteam

Ik zie het ook niet als garantie hoor, die drie-jaarsgrens. Ik ben ook al heel druk met accepteren dat Odi nooit een ''normale'' en stabiele hond gaat worden. Als hij dat wel wordt, dan valt het alleen maar mee. Wordt hij het niet, heb ik het in ieder geval al geaccepteerd ;)

Het hele dag rondjes rennen komt me niet bekend voor, de rest is oh zo herkenbaar. Ik merk wel dat hij de hele dag druk is in zijn hoofd. Blaffen, uitvallen, constant alert. Stel je toch eens voor dat je iets mist...

Nog maals, echt super van jullie! En sorry voor het off-topic geblaat over Odi haha!

"

En ik maar denken 'joepie, nog 4 maanden te gaan' blijkt het 4 maanden en een jaar te zijn. Dankjewel Manuela

Maar er is in ieder geval hoop!

Moest ook erg lachen om de calendula snuivers , daar kom ik er ook niet mee. Maar ik moet zeggen, we hadden een hele acceptabele wandeling vanmorgen en godzijdank zagen ze de haas niet!

Complimenten hoor Sammy! "

Wakkere husky

Ze houden ons jong, creatief en alert. Dat moet toch ook iets waard zijn? 

Bovendien wat moeten ze nu met een 'Slapende Husky' als baas, die 'Wakkere' hebben ze veel meer aan..........die spot tenminste nog eens een haasje!

Sorry een beetje laat maar beter laat dan nooit...

Ik had denk ik ook niet moeten juichen  Heb een dag mijn rechterarm niet kunnen gebruiken en nu blijf ik hem voelen. Was eigenlijk weinig... 1 ferme ruk en dat was het maar het schoot blijkbaar helemaal verkeerd haha. Toch weer een paar heerlijke wandelingen gehad... Je komt overal zo!

Creatief en alert houden ze je in ieder geval zeker. Jong....Betwijfel ik haha!

En Tamara offtopic is helemaal geen probleem. Daarvoor had ik het ook een beetje geopend. Ik ben niet de enige hier met een apart geval en soms is het gewoon even fijn het te kunnen delen met mensen die het echt begrijpen. Het kunnen inbeelden is en blijft natuurlijk iets anders!

Mooi verhaal,je bent dus beloond voor je geduld en liefde.Het is ook een schatje.Nu lekker genieten.

Dit heb ik even met een lach zitten lezen Sammy, wat hebben jullie een hoop bereikt samen!

ik heb er bewondering voor, wat jij allemaal voor je meisje hebt gedaan, en toch maar mooi geflikt zo saampjes  

ja, dan even die rust ineens waarvan je niet weet wat je ermee aan moet haha, maar zal vast wennen  

Jullie zijn allebei toppertjes Sammy   , petje af

Wat supermooi!

En herkenbaar ook hoor, zij het dan niet met 3 jaar maar met een herplaatser. Zo weinig gesocialiseerd buiten haar eigen roedel om dat ze helemaal flipte bij het zien van andere honden, helemaal aan de lijn. En katten zijn alleen om achteraan te jagen, verstand op nul en helemaal lijp.

En gisteren komen we eerst twee katten tegen, ze blaast zich wel op en grauwelt wat, maar ze moest naast mij blijven en dat deed ze.

En vervolgens meteen daarna twee honden, waarvan er één ook nog naar haar ging blaffen. Ik moest haar wel vragen om naast te blijven, maar er kwam geen blaf over haar lippen! Zó trots op haar <3 Een jaar geleden liep ik met een blaffende en tekeergaande hond aan de lijn op zo'n moment.

Aaaahhhh ! Heerlijk !!! Geniet ervan !