Taat 01-05-2002 / 04-02-2014 
Sorry voor mijn laten berichtje hier. Ik weet dat er een topic over was maar die had ik laten verwijderen. Omdat ik het erg moeilijk vond om er over te typen of te praten. Het gaat nu wat beter met mijn. Dus zal even schrijven wat er precies gebeurd is krijg hier veel vragen over.
Op zondag 2 februari hadden wij nog heerlijk gelopen met Taat op de hei met Anita, Ronald, en hun honden er was niks aan de hand met haar. De volgende dag ook nog een grote ronde en snachts liep ze te spoken.
Wij dachten een griepje en krampen in haar buik.
Smorgens haar uit gelaten en ik twijfelde wel da of niet. Ik zag haar zieker worden en da gebeld kon om half twaalf komen.
Ze onder zochten haar je zag haar daar ook steeds zieker worden. Haar ogen begonnen te tranen als of ze huilde. Haar lichaam zag je breder worden. De da wou bloed prikken om te testen wat er was. Ze had verhoging bloed prikken ging niet meer kwam geen bloed meer uit haar aders.
Er was een tumor gesprongen in haar lichaam. Dit hadden wij nooit voor kunnen wezen. Ik mijn man gebeld dat hij gelijk naar de da moest komen.
We hadden de keus om dat het zo aprut was kregen we de optie om haar nog even mee naar huis te nemen met zware pijn stillers. Wel savonds terug komen was het advies ze zou snachts komen te overlijden of de volgende dag.
Wij hebben haar niet mee naar huis genomen vonden dat niet eerlijk tegen over Taat.
Ik mis haar vreselijk Taat was mijn alles. Ik was echt stapel gek op haar. Hoe een boef het ook was.
Lise met Ruby, Naïn & Qalvin 
3 doggies
Wat jammer zeg, ik las het enkele maanden geleden al op FaceBook 
Echt jammer, Taat was zo'n schat om te zien 
Sterkte!
Dank je wel Lise. Ja het is al bijna drie maanden geleden inderdaad. Het voelt voor mijn nog als gister.
MPC 3 doggies
Heel veel sterkte!
Ik heb het mee gekregen Joke, zo verdrietig, en nu Bamse jarig was, ja de verjaardag van Taat , komt het allemaal weer even heftig terug...
Joke, zo verdrietig , Taat was alles voor je, verhalen waren ook altijd vreselijk leuk van Taat, ja missen zal je Taat zeker, maar ondanks alles Joke, de herinneringen van Taat zijn wonderbaar, en onthoud deze volop en het laatste stukje van het leven van Taat, probeer dat achter je te laten.
Moeilijk, zal het altijd blijven, nimmer willen we afscheid nemen van ons dierbaren, maar soms moet het en ontkom je er niet aan.
Joke, juist deze dagen zijn altijd verdrietig, Taat haar verjaardag.......
Ja Willemijn mooie herinneringen heb ik zeker van mijn meisje. Heb haar zeven en een half jaar gehad.
Gister moest ik inderdaad aan haar denken en aan Bams die ook jarig was.
Eef en Tjibbe 3 doggies
Jeetje Joke. Ik schrik hiervan. Ik had het nog niet meegekregen. Mooie, lieve Taat. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van Taat.
Eef vandaar dat ik het even hier op het forum zetten.
Dank jullie wel voor de lieve berichten.
Gister moest ik inderdaad aan haar denken en aan Bams die ook jarig was. "
een grote ster staat iedere nacht te flonkeren, Taat !die op je neer kijkt Joke, dankbaar dat tie bij jou heeft mogen zijn.
..Nadine&Denzel.. 3 doggies
Joke wat verschrikkelijk voor je, en ik wens je dan ook heel veel sterkte toe in deze moeilijke periode. Maar net wat Willemijn zegt de mooie herinneringen blijven en elke keer als je aan haar terug denkt dan verschijnt er een glimlach op je gezicht omdat ze juist zo speciaal voor je is geweest. Het gemis blijft altijd moeilijk. Nogmaals sterkte.
jolanda, puk en jack . 3 doggies
Ik heb het niet mee gekregen maar wil je toch veel sterkte wensen met dit vreselijke verlies.
***Fientje***Wienske†*** en Djangie†***
3 doggies
Ook ik had het niet meegekregen...
Heel veel sterkte met het verlies van Taat.
Karin 3 doggies
Jakkes wat naar. Een hond is een echt familielid. Loslaten wat je zo lief hebt, doet vreselijk pijn, weet ik uit ervaring. Ik wens je heel veel sterkte.
*M*A*C*† en K*Y*L*I*E*† 3 doggies
Lieve Taat... wat zul je gemist worden. Wat is dat snel gegaan voor jullie Joke. Moeilijk te vatten.
Heel veel sterkte nog.
Ina, Misty en Aysa 3 doggies
Nog altijd als ik een foto van Taat voorbij zie komen krijg ik een glimlach op mijn gezicht.
Wat een heerlijk hoofd, met die prachtig sprekende wenkbrauwen..., daar kon alleen maar een gouden karakter achter schuil gaan.
Het blijft waarschijnlijk moeilijk, als je zo verweven bent met je huisdier en ze vallen onverwachts weg, zal het echt een tijd duren voordat verdriet, ongeloof en gevoel van oneerlijkheid een plaatsje kunnen vinden.
Maar dat komt goed, de mooie, grappige, ondeugende herinneringen aan de prachtige dame zullen voort blijven leven..., en hopelijk steeds vaker de glimlach op je gezicht terug kunnen toveren.
Nog heel veel sterkte voor jullie beiden.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?