Labrador

3 jaar geleden stierf mijn labrador (8jaar)

Hij was overgewicht en hij is gestorven aan een maagtorsie.

Ik zit namelijk met de volgende vragen...

We kregen de hond aan 6 maanden, we speelden er vaak mee tot hij 4 jaar was, dan bouwden wij een ren en zat hij daar al een beetje meer in, hij mocht nog binnen enzovoort, maar dan verloor hij veel haar en mocht hij niet meer binnen bij ons, dus hij zat vaak buiten, in ren, en in de tuin, maar we kregen toen een babytje bij en we verloren de hond uit het oog, hij zat dus heel veel alleen in de tuin en in z'n ren, hij kreeg niet veel aandacht meer van ons of van de kinderen, ik vraaag me af hoe hij zich voelde, voelde hij zich ongelukkig? z'n staart zwiepte wel heen en weer, dacht hij dat we niet van hem hielden? ik zit echt met zoveel vragen en ik voel me zo schuldig dat hij niet veel aandacht meer kreeg, een week voor hij stierf kreeg hij wel terug aandacht maar dan.. :(

Ik zit echt op de rand van een depressie door schuldgevoelens.

Waarom vraag je je dat na 3 jaar af?

Ik wil je niet kwetsen, maar ik vind wel dat jullie hond tekort is gedaan.
Ik zie op marktplaats regelmatig advertenties van honden die weg moeten omdat er kinderen zijn gekomen.
Waarom kunnen andere gezinnen met kinderen dit wel combineren met een hond?

Als dit zo zwaar bij jou drukt moet je er misschien wel wat mee doen, maar ik denk dat je hond de 2e helft van zijn leven minder plezierig heeft doorgebracht.
Sterkte ermee.

Probeer de schuld gevoelens een plekje te geven .
Want je kunt er nu niets meer aan veranderen . Je weet voor jezelf dat de laatste paar jaar niet zo prettig zijn geweest voor de hond.

Wat je wel kunt doen is dit in de toekomst nooit meer te doen .

Leer van de periode en zorg voor een liefdevol huis met veel aandacht voor de hond .

Kinderen en honden gaan prima samen . Hier alleen maar honden en kinderen gehad . Maar er zit bij allebei een stuk opvoeding in .

Mocht je in de toekomst een hond nemen of mischien heb je er weer 1 weet je nu wat je niet moet doen .

Zet je schuld gevoel om in iets positief en dan komt alles voor nu en later wel goed .

Voor nu sterkte .......

Nja, het was omdat we bezig waren met de baby, niet van dat de hond niet kan omgaan met de baby, maar dat we bezig waren met de baby, nja, ik weet er niet alles van, het was niet mijn beslissing hem niet in huis te laten, ik vind dat de grootste fout was om hem niet meer binnen te laten

En dit allemaal komt weer naar boven aangezien we een nieuwe hond hebben die nu wel veel aandacht en liefde krijgt.

Hoi Sibsker2,

Allereerst vind ik het goed dat je je schuldgevoelens uit en ervoor uitkomt.

Ik vind het niet goed hoe jullie hebben gehandeld, de hond weinig aandacht geven en buiten laten leven. Dit heeft natuurlijk veel impact gehad op de hond, hij was dit natuurlijk niet gewend en alle honden hebben veel aandacht en liefde nodig. Ook als je leven verandert en er bijv. kinderen komen o.i.d. de hond zal altijd aandacht nodig hebben.
Ook een hond van + 4 jaar.

Ik denk dat jullie je veel beter hadden moeten voorbereiden op het hebben van een hond.

Een hond neem je niet zomaar en heeft heel veel tijd een aandacht nodig.
Daarnaast snap ik sowieso niet waarom de hond ineens buiten moest leven, omdat hij verhaarde. Dit heeft elke hond en kinderen geven ook rommel in huis, die breng je dan ook niet zomaar naar buiten lijkt me.

Maar het is inmiddels lang geleden en de hond is helaas overleden.
Je herkent zelf je schuldgevoelens en dit geeft aan dat je er spijt van hebt. Ik denk dat dat goed is en begrijpelijk maar je wint er niks mee.
Probeer te denken aan wat je je hond wel gegeven hebt en de goede herinneringen en probeer hiervan te leren.
Mocht je ooit weer een hond willen dan zal je anders moeten handelen dan met jullie Labrador.

Sterkte.

Je schrijft dat het niet jouw keuze was, ik hoop dat je man (ga ervanuit dat het dus zijn keuze was) dit niet weer zomaar wil doen als de hond straks gaat verharen o.i.d.

Ik bedoel dit niet boos maar meer om daar wel goed op te letten!

Van fouten kun je leren en door je nieuwe hond veel aandacht en liefde te geven (zoals het hoort) kun je misschien ook je schuldgevoel een betere plek geven.

@Fleur & faye Neen, niet mijn man, ik ben meer de zoon. Mijn ouders hebben dit beslist, nu hebben we weer een hond, wel een ander ras en die gaan we nu wel veel beter verzorgen, de hond kreeg geen aandacht meer doordat er een zusje bijkwam en mijn ouders ook wel relatieproblemen hadden. Nu is dat allemaal opgelost enzo maar het is gewoon het gevoel van dat je de hond in de steek hebt gelaten terwijl we dat niet moesten doen. De hond verhaarde maar hij at ook alles op, kabels van computers, opladers, kussens, truien, sokken, dus daarom moest hij buiten blijven, we hadden er goed over nagedacht om een hond te nemen, maar het was niet gepland om er een zusje bij te krijgen.

De hond kan er weinig aan doen dat hij verhaart, en dat hij dingen kapot maakt komt omdat hij dus niet goed was opgevoed.
Ik hoop dat je ouders het nu beter aan pakken.
Jij bent niet verantwoordelijk voor je ouders beslissing destijds.
Maar jij bent nu ouder dus kun je misschien ook veel met de hond gaan doen?

heel eerlijk, denk ik ook dat die hond tekort is gedaan...

het is zo makkelijk, ohw hij eet alles op, is druk en vervelend, verhaart, we laten hem wel buiten...

maar met aandacht, opvoeden en leren hoe je hond zich gedragen moet is dit allemaal op te lossen, en door genoeg beweging te bieden. dan heb je een rusitge fijne hond in huis, maar inderdaad, het kost wat tijd en energie. maar als je een hond aanschaft, neem ik aan dat je dat weet, en dat dat niet maar voor een paar maanden of jaar geldt...

niet om je schuldig te laten voelen hoor, het is nu eenmaal gebeurd.

maar als ik je verhaal lees, denk ik heel eerlijk gezegd, pff wat een slappe smoesjes, die hond had wat beter verdiend

je kunt gewoon niet zo'n beest ineens wegstoppen omdat het niet meer uitkomt

maar voel je er nu niet schuldig meer om, en beloof jezelf het anders te doen als er misschien nog een hond komt in de toekomst

het is gebeurd, probeer het los te laten...maar die hond zal vast altijd van jullie gehouden hebben, gek op jullie zijn geweest en het je niet kwalijk nemen.  

edit; dit is uiteraard meer bedoeld naar jouw ouders, die hadden dat niet zo aan moeten pakken in mijn ogen. JIj, als kind, hebt er misschien niet zo bij stil gestaan en je neergelegd bij de keus van je ouders. kan ik helemaal begrijpen.

Ahhh okee dat is al een heel ander verhaal vind ik!

Ik kan natuurlijk niet oordelen over jullie gezinssituatie maar de kinderen zijn (in dit geval helaas) niet de baas thuis en de ouders beslissen wat er in huis gebeurd.

Je ouders hebben toen de keuze gemaakt om de hond niet meer binnen te laten en jij als zoon kon/kan daar weinig aan veranderen. Je was het er niet mee eens en misschien heb je dit ook laten merken maar dat is dus niet jouw schuld geweest!!

Honden opvoeden kost veel tijd dat geldt voor elk ras, ik hoop dat je ouders daar goed over nagedacht hebben en ze kunnen ook veel slopen/verharen dus ook dit kan terugkomen. Hou daar rekening mee en zorg voor heel veel speeltjes/kauwdingen waar de hond wel mee kan spelen.

Probeer je niet al te schuldig te voelen, het was niet jouw keuze en zoals ik net ook schreef denk ook aan de leuke herrineringen die je aan de lab hebt.

Geef je nieuwe hond lekker veel aandacht en onthou dat jij het niet voor het zeggen had dus dat jij niet de schuldige bent.

Veel plezier met de nieuwe hond en let erop (nu je ook ouder bent) dat het verleden zich niet herhaalt.

Succes !

Bedankt:-)@fleur,

Deze hond zal zeker niets tekortkomen, mijn ouders konden niet goed overweg met de oude hond, ze zeiden soms dat het lag omdat we hem pas gehad hebben toen hij 6 maanden oud was en er dus al een hele andere opvoeding plaatsvond, maar dat maakt niets uit, nu is het een maltezer die binnen mag dus het zal veel beter gaan, hoop ik:)

Hoop dat je je wat beter voelt want zo erg ermee zitten heeft geen zin.

Ben het niet eens met wat je ouders gedaan hebben en de redenen blijven raar vind ik van hen maar dat terzijde.

Geniet van de nieuwe hond!

Laat het los... wat gebeurd is, is gebeurd. Daar is niets meer aan te doen, je kunt er alleen wat "mee" doen. Evan leren en beseffen dat je je nieuwe hond een beter leven gunt.

Geef je nieuwe hond alle liefde en aandacht die hij verdiend. Daarmee maak je vrede met jezelf, en ook met je vorige hond. Want dan is de aandacht die hij miste niet voor niets geweest, maar heeft het jou tot een beter mens gemaakt, waarmee je nieuwe hond heel gelukkig wordt.

Sterkte

Ik snap dat het moeilijk is! Maar, je bent kind, en hebt weinig invloed.

Ik begrijp, dat jullie een nieuwe hond hebben, maak het goed . Veel plezier, lekker veel aandacht en er veel mee lopen!

Maar ik kon er wel vaker mee buitengaan

Je kan het echt beter loslaten, dit is niet nodig en maakt je alleen verdrietig.

Je was toen een stuk jonger en nu heb je spijt en meer verantwoordingsgevoel.

Geef alle aandacht aan de nieuwe hond, dat zal je vast helpen en is leuk!

 Ja je hebt gelijk. Heb vlug even een nieuw account aangemaakt wegens de rare naam op de andere:-)

Ik vind het heeeeeel jammer dat jullie de hond aan de kant hebben geschoven omdat er een baby was. En denk dat jullie hond qua liefde en aandacht meer had gekregen bij iemand anders dan alleen in jullie tuin. 

Maar daar kun je nu niets meer aan doen en als ik eerlijk bent vind ik het alleen maar fijn dat je je er schuldig over voelt. Maar geef het een plekje, en zorg dat het niet meer gebeurd. Je kunt voor de vorige hond nu niets meer doen, voor de volgende wel :)

Op verzoek van TS gaat dit topic op slot.