Rocky bijt naar de dierenarts! Dierenarts boos! Update

OMGANG OP HET FORUM

HP stimuleert het respectvol reageren naar elkaar. Neem daarom ook gezamenlijk de verantwoording om de site leuk, leerzaam en gezellig te houden.

In je emotie kun je soms iets te fel overkomen, een verkeerde aanname doen of te scherp oordelen. Dit kun je voorkomen door de tijd te nemen om je mening goed te forumleren en eerst je bericht nog eens goed door te lezen voordat je op de reageerknop drukt. Stel eerst eens een vraag voordat je meteen je oordeel geeft.

Wij zetten waar nodig een moderatormelding in om mensen hieraan te herinneren, maar stimuleren ook dat leden elkaar hier netjes op wijzen.

Samen maken we de sfeer en de kwaliteit van het forum!

Moderators, wat is er dan aan de hand?

Ik heb met vito ook zo iets meegemaakt,hun is ontzettend bang dat de da hem iets gaat doen en gromde vrij snel,niet goed ik weet het,de arts ging er verkeerd mee om waardoor na de 3e keer afspraak maken om weer te proberen vito niet eens meer baar binnen durfde...ook ik kreeg echt vervelende dingen naar mn hoofd,heb toen besloten niet te betalen en gelijk een andere te bellen. Nu zitten we ergens anders en gaat het heel goed,hij is niet Meer bang en heeft nooit meer lelijk gedaan.

Ik vind dat de dierenarts het recht niet heeft zo boos te doen tegen je. Oké, jullie zijn allebei geschrokken, adrenaline stroomt door je lijf maar dan nog. Rocky gaf duidelijke signalen, grommen, en de da had hem moeten muilkorven. Als een hond naar je gromt ga je hem niet tegenhouden (aangezien hij van tafel wou springen) en hem dan nog eens vastgrijpen aan de buik. 

Ik vind dat ze haar zeer onprofessioneel gedragen heeft, en ik denk ook dat jij niet meer met een goed gevoel bij deze dierenarts kan gaan. Ze ziet jouw hond als een "gevaarlijk, onopgevoed monster", en denk niet dat jij je op je gemak voelt bij iemand die jouw hond op deze manier ziet. Ik zou persoonlijk dus van dierenarts veranderen, maar dat is en blijft je eigen keuze natuurlijk. Als jij je eroverheen kan zetten, en je ondanks dit ene voorval nog een goed gevoel hebt bij deze da kan je daar blijven natuurlijk. Ik weet niet hoeveel goede daden zij in het verleden gedaan heeft natuurlijk. Het is jouw hond, jij beslist wie er aan jouw hond mag zitten 

Ik heb stage gelopen bij een dierenartsenpraktijk en ja, soms valt een hond wel eens uit, maar zo reageren is echt idioot!
Het is anders als de DA een hond onderzoekt en de eigenaar zegt achteraf: Goh, normaal hapt hij altijd!
Verder wordt de eigenaar geacht de hond onder controle te hebben en de kop vast te houden, maar dan nog. Er zijn heel veel eigenaren die de hond op de tafel zetten en zich er verder niet mee bemoeien!
Het is niet altijd makkelijk voor de DA/assistent en ik spreek uit ervaring. Maar deze reactie vind ik echt absurd, vind ik echt niet kunnen!

Rocky voelde zich blijkbaar niet prettig bij deze da, heeft het ook laten merken. Misschien dat de da bang/angstig was voor rocky? Pakte ze zijn bekkie van de bovenkant op zn neus vast? Dit kan namelijk gezien worden als een erg dominate handeling door haar en was hij er niet van gedient. Maar zo kunnen er nog veel meer redenen zijn.

Goed dat je net zelf even hebt gechekt bij zn bekkie etc, weet je ook zeker dat ie er geen pijn heeft, van pijn kan een hond ook gekke dingen doen.

Ik zou zeker een andere dierenarts zoeken en daar rustig gaan beginnen. Bij ons kan dr hond gewoon op de grond blijven staan. En gaat de dierenarts ernaast zitten op de knieeen. Misschien is dit voor rocky ook prettiger? En ik snap goed dat je niks wist te zeggen, je wordt overdonderd op zo'n moment! Hopelijk heeft rocky er niks aan overgehouden

Nou ja zeg!! Hork die dierenarts,ook nog vrouw,je zou dan denken dat er meer empathie doorheen zou zitten.

Hoe ik zou reageren,nou niet,het is nu eenmaal niet een hele fijne situatie voor een dier bij de dierenarts. Hij gromt en zij pakt hem bij zijn buik...en dan geeft hij een hele nette -niet doorbijtende- hap  Als ze meer verstand zou hebben van hondentaal,had ze het anders aangepakt en was ze dankbaar geweest voor de lichte hap(voor haar fout)

En dan nog hoe ze jou als een kleuter behandelt..ze zal haar problemen thuis hebben,of ze is gewoon van zichzelf een enorme B*tch!

de da ging met haar reactie erg over de schreef en was heel onproffesioneel en dan nog haar mening over de rassen... neen... die ziet mij niet meer terug!

aan de andere kant was het een gewone check up... heeft de da hem pijn gedaan ofzo waardoor hij gromde?

waar was jij toen Rocky gromde naar de da en van de tafel af wilde springen? bij de da sta ik altijd vlak bij mijn hond en ben ik de eerste die ingrijpt als dat moet. naar mijn mening had je zelf vroeger moeten ingrijpen en Rocky zelf moeten tegen houden, afleiden en kalmeren.

ik vind dat je da wel in een rare volgorde werkt... bij onze da moeten ze eerst op de weegschaal, krijgen daarna hun check-up en als dat allemaal goed zit dan krijgen ze pas een prik. zo hadden we een keer dat we 1 van de honden medicatie moesten geven waarvan ze ziek kon worden in combinatie met de enting dus kreeg ze de spuit niet en moesten we later terug komen.

Wij hebben ook zo een da gehad.

Over de hond heen buigen , stem verheffen ( soms zelfs schreeuwen ) snel en recht op de hond aflopen.
Ondanks waarschuwingen van een hond gewoon negeren en doorgaan.
En vaak wild zwaaien met armen.

Als dieren al geen angst hebben krijgen ze dat bij hem wel.

Ik zag het al helemaal fout gaan dus ik ben zelf al weggegaan toen mijn hond begon te grommen.

Ik kan heel goed begrijpen dat je schrikt als een hond uithaald maar deze reactie gaat wel héél erg ver.
Ik had idd ook direct weggegaan.

Trek het je absoluut niet aan hoor!!

Ten eerste zou ik inderdaad weg gaan bij die dierenarts. Is ze helemaal! Ze mag wel eens op communicatieve cursus! 

Dit kan gebeuren en heeft naar mijn mening niks met opvoeding te maken. Jullie hebben binnen jullie familie net nare periode achter de rug, wat voor de hond ook niet niks is. Daarnaast kan er genoeg spanning heersen bij een dierenarts, waardoor zoiets gewoon spannend is. Dat dit gebeurt kan gewoon gebeuren, daar kan jij niks aan doen. Als het aan iemand ligt, ligt het volgens mij aan de dierenarts. Als zij gewoon stevig in haar schoenen staat en de hond het juiste gevoel het vertrouwen kan geven, zal een hond zich aan haar overgeven. Dat was blijkbaar niet het geval.

Ze had ook kunnen zeggen: "Oh blijkbaar gaat dit niet goed, zullen we even voor de zekerheid een muilkorf om doen, dan kunnen we op ons gemak verder".

Misschien was het van haar kant ook meer de schrik waardoor ze zo bot reageerde. Maar dan nog vind ik het niet gepast. Dan had ze een ander beroep moeten kiezen!

Tibbe heeft na onderzoeken en een infuus ook een keer naar de dierenarts gehapt. Ik was er toen geen eens bij, omdat ik erg allergisch ben kan ik de dierenartspraktijk niet in. Ik zag het gebeuren en baalde ook van de situatie. Maar de dierenarts bleef heel rustig, stopte even en zei: "Zo Tibbe, ga je me helpen?". Hij heeft gewacht tot Tibbe rustig was (hij was verbaast dat de dierenarts niet onder de indruk was) en ging daarna weer door met z'n poot verbinden. Zo hoort het ook. Hij had ook niet negatief moeten doen over onze hond, want het is wel ONZE hond! Het is al vervelend genoeg bij de dierenarts, geen gekkigheid ernaast.

Als m'n man met onze honden bij de dierenarts is, zijn ze bij voorbaat al super vriendelijk tegen hem. Hij is normaal heel rustig en zelfs wat verlegen, maar niemand moet vervelend praten over onze honden. Dan wordt hij me toch boos! Hij is ook heel kort door de bocht bij de dierenartspraktijk: Ik breng hier mijn hond en betaal jullie er heel veel geld voor, dus je doet het zo goed als je kunt en zo niet dan hoor je het van me. (en ja, dat hebben ze wel eens van hem gehoord, er wordt geen extra prikje gegeven als dat niet nodig is. Dat vind manlief zielig haha)
Ik ben eerder wat verlegen en laat sneller over me heenlopen, maar ik moet wel eerlijk toegeven dat de honden tot in de puntjes worden verzorgt als m'n man erbij is! haha

Dus om een lang verhaal kort te maken  Ik zou een andere dierenarts zoeken. Je moet je op je gemak voelen bij de dierenarts. De hond voelt het ook als jij niet op je gemak bent. 

En trek het je alsjeblieft niet aan! Dierenartsen weten vaak een heel hoop van het gestel van een hond, maar niet van het gedrag. 

Nou sorry maar ik snap niet dat die vrouw zich werkelijk een professionele da mag noemen. Ik zou meteen opzoek zijn gegaan naar een andere da gegaan. Je behandeld een betalende klant niet zo en dan ook nog een conclusie trekken dat een pitbull mix een super gevaarlijke combinatie is. 

Onze vorige da heeft was iemand die het echt voor het geld deed. Ziko was absoluut niet dol op de da en die moest met volle bewustzijn een x-foto ondergaan. Mevrouw was alleen met een assistente die ziko niet alleen op de tafel kon houden dus ik moest mee helpen. Nou een strijd en opeens zegt de da....tjongen wat een rotbeest dat hij niet blijft liggen. PARDON????!!! ROTBEEST? dat beest is hardstikke bang. 

Nou nadat er nog meer is voorgevallen en we ziko moesten inslapen heb ik ook resoluut gezegd nooit neer bij deze da praktijk.

Met Maylo zit ik nu ben een top da. Heel begaan met de dieren en gaat eerst uitgebreid met de hond zitten te kroelen voordat hij iets doet. Tijd terug had Maylo een sok opgegeten dus die moest een spuit krijgen voor over te geven. Nou Maylo gaf over en de da zat er naast zijn rug te strelen en te zeggen 'o gossie manneke toch wat vervelend he'. Nou ik lag in een deuk, ik zeg tegen hem doet u dat ook bij uw vrouw? Hahha nee want als ze moet overgeven dan is het meestal der eigen schuld en de hond kan er niks aan doen. Prachtig die man

Sowieso naar een andere da! Wat een oelewapper zeg! 

Dobby heeft ook wel eens een poging tot happen gedaan. Er werd een snuitje om gedaan en verder onderzocht. Hij liep mank en had last van zijn voetje. Met het snuitje om kon hij rustig onderzocht worden.

Om bij een hap meteen te zeggen dat de hond opgevoed moet worden, gevaarlijk is, "en er nog kinderen in huis zijn ook" dat vind ik te ver gaan. Juist een dierenarts moet weten dat honden door spanning, pijn of wat dan ook nét iets anders uit de hoek kunnen komen als normaal. En dat júist in die omstandigheden honden iets kunnen doen waarvan de baas niet wist dat het er in zat.

En als dat soort kruisingen zo onbetrouwbaar zijn, dan had ze meteen al een snuitje om moeten doen. Jou even de schuld geven. Tsk.

Ik zou een andere dierenarts zoeken en ook bij de betreffende praktijk aangeven waarom.

Ik had op het verkeerde topic gereageerd, die staat inmiddels op slot.

In ieder geval, terug gaan naar de kliniek en even een gesprek aangaan ben ik zeker van plan.

Ik was gisteren erg ontdaan en bij een volgend bezoek zal ik ook ongetwijfeld deze spanning met me meedragen. Daarom ga ik zonder hond.

Het gaat me niet eens zo zeer om een welles/nietes verhaal. Maar ik wil graag mijn teleurstelling kenbaar baken.

Deze dierenarts kent mij en Rocky in het geheel niet en heeft mij 'in mijn beleving' direct veroordeeld en ook gekwetst.

Dat ik bij het verlaten van de behandelkamer ook geen hand van haar kreeg, ik haast verloren aan de balie stond te wachten om met 'iemand' te kunnen afrekenen, en Rocky ook niet meer gewogen werd. Vind ik onbehoorlijk. En dat wil ik graag aan ze kenbaar maken!

Goed dat je het er niet bij laat zitten en gaat proberen duidelijk te maken hoe je je voelde.

Ik vraag me af wat ze van Lola zou denken haha, de laatste keer bij de dierenarts leek ze wel een grauwende wolf, ook met muilkorf zou Lola niet benaderd kunnen worden tenzij (en dat was het voorstel van de da, maar dat wilde ik niet) ze tussen de deur geklemd zou worden, daar is een waarschuwend grommetje of hapje niets bij, al snap ik dat de da schrok. Maar dat is geen reden om jou zo te behandelen.

De kliniek was vandaag toch niet gesloten (ik dacht van wel) toch maar meteen opgebeld.
Ik kreeg een collega aan de lijn, de D.A in kwestie is een paar dagen vrij.
Ik heb mijn verhaal gedaan. Ik heb aangegeven hoe naar alles op me is overgekomen en met welk een akelig gevoel ik de kliniek heb verlaten. Niemand heb ik afgebrand, ik heb puur vanuit mijn eigen interpretatie gesproken.
Ook heb ik nog extra benadrukt hoe ontzettend rot ik me voelde doordat mij geen gedag werd gezegd, ik geen hand kreeg, Rocky niet meer werd gewogen, en ik minuten lang verloren aan de balie stond.
Mijn verhaal is aangehoord, notities zijn gemaakt, in het eerstvolgende team overleg gaat het besproken worden en zal ik uitgenodigd worden voor een gesprek.

Mijn complimenten voor hoe je er mee aan de slag bent. Je bent heel netjes voor jezelf opgekomen. En wie weet leert de ander er ook nog iets van.

Super Suzan, van jou, maar ook van hen, dat ze het niet wegwimpelen.

Heel goed van je  

Open en eerlijke communicatie is naar mijn mening altijd de beste weg.

Duidelijk ook dat je hond zich daar niet op zijn gemak voelt.

Moest mij dit gebeurd zijn dan ging ik dat gesprek ook nog wel aan, maar maakte ik toch voor mijn hond bij een andere DA of praktijk een nieuwe afspraak.

Moet erbij zeggen dat wij al meer als 10 jaar een super fijne DA hebben, ik dacht eerst ook een echt ouderwetse veearts, en dat is ie ook wel (is ook niet van de koekjes geven in de praktijk, wel een aai over de bol) maar wel eentje met echt hart voor dieren, hij zal altijd zijn uiterste best doen voor je dier!

Toen wij net verhuisd waren naar BE heb ik bij de buren rondgevraagd, zijn nummer gekregen, die opgebeld en op de man af gevraagd of hij bang was van een uitvallend paard...ik heb een merrie erbij die op zijn zachtst gezegd niet "vriendelijk" is voor vreemde mensen. Onberekenbaar ook, die durft gerust iemand die ze niet kent op haar achterbenen aan te vallen. Maar als je haar rustig benaderd en met respect behandeld is alles goed te doen. Eigenlijk ook tegelijkertijd het best gemanierde paard wat ik heb.

Dat was DE test, en aangezien hij ook met haar goed overeen komt is ie al jaren onze vaste DA, naar voller tevredenheid.

Maar ik had iemand nodig die en vakkundig is EN niet bang uitgevallen was.

Enig nadeel, hij heeft het altijd idioot druk, dus gewone standaard dingen als entingen moet ik echt 3 weken op voorhand inplannen, maar dat vind ik geen punt.

Heb ik daarentegen een keer een spoedgeval probeert ie ook zo snel mogelijk hier te zijn.

En ja, moeten wij een keer naar de praktijk voor iets...tja...ik rij er bijna 50 minuten op, maar dat hebben we er graag voor over. 

Is er echt een uit duizenden geloof ik, maar dat is zoals ik een DA nodig heb, eentje waar ik voor 200 procent op durf te vertrouwen bij wijze van spreken.

Ik vertrouw hem tenslotte wel mijn oogappeltjes toe hé

Nou já zeg, wat een idioot! Je weet toch dat je als dierenarts gebeten kan worden.. Wat geeft jou dan in hemelsnaam het recht om zo te reageren... Ik zou per direct een andere dierenarts gaan zoeken!
Ongelooflijk dat ze jou en Rocky zo behandelde. Dat ze schrikt oke, maar dan zo doen kan echt niet vind ik.
Mijn hond heeft de dierenarts ook eens gegrepen en niet zo'n nette waarschuwing als Rocky gaf hoor! Die van mij greep meteen raak.... Wel na een aantal signalen hoor, maar hij had een oorontsteking en dat oor moest behandeld worden, tja, wat moet je dan... Dus in de houdgreep en behandelen maar, we hadden hem net dus hij vertrouwde ons ook nog niet toen.. Maar no way dat de dierenarts zo deed hoor, tuurlijk schrok hij ook, net als wij, maar hij ontsmette het wondje en ging daarna weer verder met de hond... Ik heb hem toen de middelen voor zijn arm op de rekening erbij laten zetten... Niks meer aan de hand daarna, hij is wel enigszins bang voor ceas nu, maar ja ergens ook wel logisch, maar hij heeft ons en de hond ook nooit mrt de nek aangekeken erover...


Ik zou dus echt een andere zoeken als ik jou was. Ik vind het echt schandalig hoe ze heeft gehandeld erna, terwijl ze niks had.
Sowieso is zij al niet in de positie om jou te vertellen dat je je hond niet hebt opgevoed, gezien ze je dus niet kent, zou ze je kennen zou ze weten wat een moeite je hebt gedaan de afgelopen twee jaar....

Goed van je Suzan, en fijn dat ze het in de bespreking gaan opnemen.

Ik ben benieuwd of je er nog iets over hoort.

Ik hoop dat ze open staat voor een gesprek met mij. Ik ben benieuwd. Ze is de eigenaresse van de kliniek en al langer dierenarts dan dat ik besta!
Misschien wil ze zich niet verantwoorden tegenover een snotneus!,, maar volgens haar collega worden dit soort klachten altijd serieus genomen, in het team besproken en wordt er altijd naar verbeter punten gekeken. Dat klinkt dus alvast erg positief.
Na het telefoontje viel er al een last van mijn schouders. Mijn nare gevoel is al voor minstens de helft gehalveerd omdat ik het kon uiten middels de telefoon, ik de ruimte kreeg mijn verhaal te doen, en er serieus op gereageerd werd.
Ik ga terug gebeld worden.. afwachten dus!

Mooi, nu is het afwachten en de beurt aan hen. Knap gedaan hoor!

Ben benieuwd! Succes!    

Heel goed van je!

Goed van je dat je het op deze manier toch zal afhandelen. Jij bent van die last af, van dat slechte gevoel en zij kunnen (als ze je klacht serieus nemen) eraan werken zodat zulke dingen in de toekomst vermeden worden. Hopelijk gaat deze da eens naar zichzelf kijken wat zij verkeerd gedaan heeft in deze situatie, en hieraan werken voor in de toekomst. 

Alle respect voor dierenartsen hoor!

Ik bedoel ze houden onze honden gezond en het is fijn dat er zulke mensen zijn.

Kwa lichaamstaal van de hond weten ze echter nirt veel.

Volgens mij krijgen ze dat zelfs niet bij hun opleiding, ik heb ook helaas pech gehad met chico

Hij was 9 weken dacht ik en de dierenarts wilden hem kammen chico ge iriteerd dus de vrouw gooide hem op zijn rug chico gelijk gillen en stond ze maar te schreeuwen boven hem foei foei

Nee op dit gebied mogen ze zich wel bij gaan scholen!

Is er echt een dieren arts in de praktijk of kun je ook om een andere vragen?

Anders gewoon lekker een andere zoeken

goed dat je je verhaal bij de kliniek hebt kunnen doen en dat er ook naar geluisterd wordt.

beetje jammer dat je mijn vragen ontwijkt 

Oh' heb ik je vragen ontweken? niet bewust hoor, ik had nog heel te doen vandaag.
Heb je bericht van gisteravond nog even terug gelezen, waar was ik?
Naast Rocky aan de behandeltafel. De d.a stond links van Rocky, ik rechts.
Ik stond hem te kriebelen over zijn borst (vind ie erg lekker) en tegen hem te praten, complimentjes en kalmeren.
Een paar keer zei ik ook, 'blijf' en 'nee', omdat hij van de tafel af wilde. Hij gehoorzaamde maar was 'not amused'
Toen hij gromde bij het openen van zijn bek (met 1 hand van bovenaf over de snuit heen) had ik in moeten grijpen. De tijd heeft geleerd dat Rocky eigenlijk altijd maar 1x waarschuwt.

Ik had adequater moeten zijn op dat moment, ik had op dat moment de beslissing moeten nemen dat het tijd was voor een pauze.
Maar ja, ik ben dan zo iemand die op zo'n moment volkomen in de dokter geloofd en er klakkeloos van uit gaat dat zij, met al 35 jaar honden op de tafel, weet wat ze doet!
Ik ben in de behandelkamer haast onderdaniger dan mijn hond