Reageren op mensen met een beperking..

Hallo allemaal,

Onze hond van 15 mnd is vrij gevoelig, ze wantrouwt vanuit haar karakter vreemde mensen. en kon altijd heel erg reageren op lichaamshouding (over haar heen buigen, direct oogcontact met vreemde mensen, of naar voren buigen)  Nu gaat dat heel goed, ze reageert niet (meer) op onbekenden. Dit ook omdat ze vanaf pup af aan goed gesocialiseerd is.. Maar bij ons in de omgeving zijn er veel verzorgingsinstellingen en dus regelmatig groepjes mensen met een beperking die onder begeleiding langslopen. Met alle respect. het is niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen of raar te praten over deze mensen maar jayda merkt ze vanuit de verte op. ze gedragen zich natuurlijk anders als andere mensen en hebben daarbij wat meer lawaai. praten heel luidruchtig en maken onverwachte bewegingen. Jayda snapt dit niet en gaat dus echt tekeer.
Hoe kan ik dit eruit trainen.. ze ziet ze al van ver dus op gepast afstand passeren is er niet bij.

Ben benieuwd naar jullie mening!

Probeer vanaf de afstand dat ze ze net opmerkt en je aan het merkt dat ze wil gaan blaffen, aan af te leiden met een balletje, koekjes en ga gewoon lekker op die afstand met ze mee lopen. Als ze niet meer blaft en stil is, beloon je haar uitbundig en ga je de andere kant op :)

Zorg dat ze positieve ervaringen krijgt :)

Wellicht kun je eens op bezoek gaan bij de groepen?

Maak het positief en bouw het op zodat de mensen met haar spelen, lekkertjes geven enz.

bedankt voor jullie reactie, inderdaad ik ga het eerst wel heel langzaam opbouwen, vanuit afstand mee lopen en haar aandacht vast proberen te houden.. ik denk dat als ik bij de groepen op bezoek ga dat ik dan veel te snel ga, daar wordt ze echt niet happy van denk ik. misschien is dat een goede stap voor als het passeren goed gaat. aan de andere kant gooi ik haar dan 1x even in het diepe en komt ze er direct achter dat ze koekjes van ze krijgt en dat die mensen ook leuk zijn.. geen idee of ik daar zo naar toe mag met hond, maar dat zal ik eens uitzoeken!

Ahja, heel herkenbaar hoor. Hier ook een hond die een rolberoerte kreeg van mensen die zich motorische wat afwijkend voortbewegen en mensen die een wat uitzonderlijke harde en motorisch afwijkende spraak hebben en/of vreemde klanken uitstoten. Laat ik nu net tegenover een instelling wonen en om andere redenen ook vaker in contact zijn met mensen met een beperking.

Jip heeft sowieso moeite met mensen en ik heb daarom veel energie gestoken in Jip laten ervaren (en kiezen)  dat hij helemaal niets hoeft met dingen (ook mensen dus) en dat hij ook andere keuzes kan maken dan er een rolberoerte door krijgen. Natuurlijk hielp ik hem daarbij door nooit recht op een groepje af te lopen, maar een (grote) boog er omheen te maken of anderszins de afstand wat te vergroten. Ik heb hem laten steeds opnieuw weer laten ondervinden dat het echt fijn kan zijn als ik er als buffer tussen inloop en dat dit ook een gewenste keuze is om te maken.

Hier heeft vooral geholpen dat Jip kon ervaren dat hij niets met hun hoeft en zij niets van hem willen (en daar sprong ik dan in de bres om dat ook niet te laten gebeuren). Hij heeft dus op zijn manier en in zijn tempo kunnen gewennen en vooral daarin (dat ze niets van hem willen en hij er niets mee moet) vertrouwen kunnen krijgen.

 Ik denk dat daar naar binnen gaan op bezoek inderdaad te veel voor haar is nu! Dan overlaad je haar echt een beetje.. eerst inderdaad werken aan er goed langs kunnen passeren en dan misschien eens voorzichtig binnen kijken ;)

Lijkt mij ook lastig.

Onze Landseer is ook een aantal keer mee geweest naar de dagbesteding.

En ja, zolang er gekroeld, gekriebelt, wordt is het geweldig natuurlijk,

Maar sommige signalen zijn voor de hond compleet onduidelijk.

Zie het als het verstarren bij een andere hond met een diepe grom..tanden bloot..

Begrijp ik als mens, met mijn beetje honden ervaring , dat dit een geestelijk gehandicapte hond zou zijn.??

Nee, ik reageer door ervaringen op dit gedrag.

("maar hij doet niets hoor").

Zou ik onze Asielzoekrt binnen zo'n groep mensen brengen..En er zit er eentje bij die opeens wild met z'n armen begint te zwaaien..

Kan hij dan snappen dat dit persoon hem niet zou willen slaan.??.(meneer schijnt vroeger nogal hardhandig opgevoed te zijn, en wilde armbewegingen trickeren hem )

Dat het zeer hard gillen helemaal niets te betekenen heeft bij deze mensen.??

Dus gewoon goed kijken waar je je hond mee in aanraking laat komen.

En inderdaad eens op een afstandje beginnen..en dan steeds dichter bij de situatie brengen.

En zorg dat jij het rustpunt bent, waar de hond op terug kan vallen in die soms zeer verwarrende situatie..

En dan nog, moet je er vanuit gaan dat mensen met een zware geestelijke handicap soms onvoorspelbaar uit de hoek kunnen komen.

(soms ook juist niet natuurlijk)

" Ahja, heel herkenbaar hoor. Hier ook een hond die een rolberoerte van angst kreeg van mensen die zich motorische wat afwijkend voortbewegen en mensen die een wat uitzonderlijke harde en motorisch afwijkende spraak hebben. Laat ik nu net tegenover een instelling wonen en om andere redenen ook vaker in contact zijn met mensen met een beperking.
 
Jip heeft sowieso moeite met mensen en ik heb daarom veel energie gestoken in Jip laten ervaren (en kiezen)  dat hij helemaal niets hoeft met dingen (ook mensen dus) en dat hij ook andere keuzes kan maken dan er een angstrolberoerte door krijgen. Natuurlijk hielp ik hem daarbij door nooit recht op een groepje af te lopen, maar een (grote) boog er omheen te maken of anderszins de afstand wat te vergroten. Ik heb hem laten steeds opnieuw weer laten ondervinden dat het echt fijn kan zijn als ik er als buffer tussen inloop en dat dit ook een gewenste keuze is om te maken.
 
Hier heeft vooral geholpen dat Jip kon ervaren dat hij niets met hun hoeft en zij niets van hem willen (en daar sprong ik dan in de bres om dat ook niet te laten gebeuren). Hij heeft dus op zijn manier en in zijn tempo kunnen gewennen en vooral daarin (dat ze niets van hem willen en hij er niets mee moet) vertrouwen heeft kunnen krijgen. "

Petra, *Lily Jane* & Jip

Dankjewel, ja ik ga het zo ook doen, echt opbouwen met eraan laten wennen, en het leuk maken als we deze mensen tegen komen. fijn om te horen dat het herkenbaar is en nog fijner dat het nu goed gaat bij Jip :)

Misschien kun je eens een bepaalde groep of werkplek bezoeken? Je zou kunnen bellen en de vraag kunnen voorleggen aan begeleiders.
Jayla merkt het ook altijd van verre op, maar zij vind het juist reuze gezellig. Laatst zijn we bij mijn oom zijn werk op bezoek geweest die het syndroom van down heeft. Wij gingen hem ophalen en hadden dat gelijk met een wandeling gecombineerd.. Toen we daar aankwamen waren ze allemaal nog druk bezig met koffie drinken, en wij werden ook gelijk uitgenodigd.. De meesten waren erg gek op honden en kwamen dan ook gelijk de honden aaien. Jayla vond dat helemaal geweldig. ging er lekker voor liggen.. maar Masha vind dat ook heel spannend. Ze is sowieso banger voor vreemde mensen en dan met name mannen, maar wij zijn gewoon rustig gaan zitten en hebben haar gecorrigeerd als ze ging blaffen, terwijl alle werknemers haar negeerde.. Uiteindelijk ging dat al een stuk beter. Ze hoeft van mij echt niet geaaid te willen worden, maar ik verwacht wel van haar dat ze zich rustig houdt, terwijl de rest haar negeerd.

Dat zou voor jou ook een eerste stap kunnen zijn.

Geen idee wat de mogelijkheden bij jouw in de buurt zijn, maar de meeste dagbestedingen zijn daar best gewillig in.

Ik vond het trouwens super gezellig, maar dat is natuurlijk wel anders als je hond het niet naar zijn zin heeft.

Jayla heb ik van puppy af aan al laten ewnnen aan starende blikken en zij schrikt dus niet wanneer mensen haar aanstaren of over haar heen buigen.