zenuwachtig

Hoi hoi Ik vraag jullie om advies.ik heb en pup een labrador van nu bijna 10 weken. Ik vind hem super lief en kan niet meer zonder hem. Ik heb alleen zelf een probleem. Elke keer als de hond piept bv in de bench of als we snachts gaan slapen als hij op de bank wil en dat mag hij niet. Dan zie ik die zielige oogjes en wordt ik enorm zenuwachtig zo erg dat ik er misselijk van wordt en zelfs al heb overgegeven snachts ervan. Wat kan ik hier aan doen?

Dat klinkt heftig!
Alleen begrijp ik het denk ik niet helemaal. Ben je heel erg gestrest dat je iets fout doet?
Waar wordt je precies zenuwachtig door?

En heb je al eerder honden gehad?
Het is namelijk natuurlijk best een grote verandering in je dagelijkse leven, vooral zo'n kleine pup.

Ik hoop dat iemand het gevoel herkent en goede tips voor je heeft.

Het is erg moeilijk om niet aan die lieve oogjes en dat schuine koppie toe te geven.

(Edit: feitelijk ontstaat er een strijd tussen je verstand en je gevoel, je weet dat het beter is het niet te doen, er niet aan toe te geven, maar je gevoel die wordt zo geraakt door die oogjes, die je zo zielig aanstaren, smekend, alsjeblieft, toe nou, laat me nou me nou erbij. Kennelijk raakt ze jou er zo mee dat je conflict tussen verstand en gevoel zo groot wordt, terwijl je je verstand kost wat kost wil volgend dat je er letterlijk misselijk van wordt).

Je zult hierin voor jezelf moeten kijken welke grenzen wil je stellen, sta je daar 100% achter. 

De Bench is iets waar veel honden aan moeten wennen en sommigen wennen nooit aan de bench. In jou geval zou ik blij zijn dat het in de bench bij wat piepen blijft.  Onze Berner raakte als pup compleet in paniek zo gauw het deurtje dicht ging en ging dan met vol gewicht tegen de tralies van de bench beuken. Wij hebben om die reden de bench ingeklapt en weggezet ik was te bang dat ze zichzelf zou verwonden, want dat door de tralies willen beuken ging niet zacht handig. En ze werd niks rustiger als we bij de bench gingen zitten of wat ook.

Wat je s'avonds als ze voor de nacht de bench in gaat kan doen is bijvoorbeeld nog wat meegeven een speeltje waar ze gek op is of een voor haar grote geschikte kong gevuld met wat lekkers, dan ze heeft ze wat afleiding en valt erna in slaap.

Ook kan het soms helpen de bench in eerste instantie dichterbij te hebben zodat ze je snachts vanuit de bench kan zien en horen vaak scheelt dat voor een pup al heel veel. Als ze dan echt aan de bench gewend zijn als eigen zijn en er rustig in gaan liggen slapen kun je systematisch de afstand vergroten (als je dat wilt).

Op het moment dat ze piept kun je kiezen te negeren maar ik begrijp een beetje uit je verhaal dat je daar zelf nogal last van ondervind.

Als ze niet op de bank mag zou je je als ze dat probeert voor elkaar te krijgen de pup heel rustig naar haar plaats kunnen begeleiden en een speeltje geven, om vervolgens zelf op de bank te gaan zitten. 

Dit herhalen wanneer nodig en blijven volhouden, het kwartje valt vanzelf.

Mocht je uiteindelijk kiezen dat ze alleen af en toe op de bank mag kun je met een speciale deken die je daarvoor uitkiest onderscheid creëren dat ze alleen op de bank mag als jij het dekentje hebt neergelegd en haar erbij vraagt. Het is wel erg handig om aan te leren dat ze er ook op commando af kan, maar gezien de leeftijd, de snelle groei en de bottenbouw zou ik als je ervoor kiest dat het wel af en toe mag zorgen dat ze in de groei fase geholpen word met erop en eraf gaan en dit niet zelfstandig doet i.v.m. dat je het bot gestel hiermee erg kunt belasten en daardoor elleboog of heupproblemen kunnen ontstaan.

Verder zul je een manier moeten vinden om die hele lieve zielig kijkende oogjes te doorgronden, honden hebben heel goed door wanneer ze iemand daarmee kunnen overhalen. (zelfs al is het tot nu toe niet gelukt, ze voelen het gewoon als er een opening vindbaar is zo weten ze ook precies aan te voelen bij we ze moeten zijn als er iets te halen valt / wie er die verleiding van die oogjes niet kan weerstaan.. ze weten het gewoon)

Ach meisje jij bent zo bang van iets verkeerd te doen, en als je zo blijft zenuwachtig reageren op ieder gejank of trieste blik....dan gaat jouw schattige pup van nu, opgroeien tot een verkeerd opgevoede hond. Zo simpel is het. Dan is er geen huis meer mee te houden, dat wil je toch ook niet ? 

Jij moet hem nu leiding geven, strikt zijn in alles wat hij mag of niet mag. En niet de ene keer ja de andere keer wel hetzelfde toelaten. Ze kennen heel vlug hoe ze je moeten bespelen.

Maar ik vind het zo ontzettend lief van je dat je er zo mee inzit dat je er zelfs misselijk van wordt. ......

Niet aarzelen na een gegeven bevel, niet blijven kijken naar hem. Neen is neen. 

En even janken , gaat hij niet dood van.

Alleen janken opgesloten in bench ben ik ook niet voor. Dat weten ze hier al wel. 

Je kan hem troosten s nachts door hem je hand te laten ruiken.

gaat het met de zindelijkheidstraining ?

ik denk dat jij een superbaasje wordt 

Bedankt voor de reactie wat lief aak die tips. Ik heb nog nooit een hond gehad en ben er zo gek op. Ik vind het zielig en krijg medelijden en wordt daar dus nerveus van. Zindelijkheid gaat goed af en tot nog een foutje

Zindelijkheid gaat bij de ene pup sneller als de ander, ongelukjes gebeuren wel eens en als ze hun zin niet krijgen kun je de eerste periode ook een frustratieplasje krijgen als reactie daarop.

Als jij heel duidelijk voor jezelf hebt wat de pup wel of niet mag, moet je proberen met gevoel en verstand daar achter te gaan staan.

De pup kijkt zielig, vragend smekend, maar geef jij toe dan zit en ligt ze straks op de bank, en straks gaat ze net zo lang door tot ze ook bij je op bed ligt en zoekt zo telkens andere dingen op waarmee ze met die schattige zielige vragende oogjes grenzen kan verleggen. 

Probeer daar op zo'n moment eens aan te denken, de pup probeert alleen uit hoe ver die kan gaan, hoe volhardend je bent, als ik blijf doorgaan met zielig kijken gaat baasje dan over stag. Ze voelt je conflict dus voelt een kwetsbaarheid waardoor ze misschien toch kan bereiken dat ze erbij mag.

Zet een muziekje op desnoods even een koptelefoon met muziek, pak een boek.  

Wacht tot ze ergens gaat liggen of haar plaats opzoekt of zichzelf gaat vermaken, "goedzo meis" wil je even spelen speel even met r beloon het wanneer ze niet meer vraagt, dus gewenst gedrag vertoont.

Sadi kan zo vreselijk zielig bedelend kijken als we eten, (ze krijgt overigens nooit wat terwijl wij eten) wat we wel doen.. die ene keer dat ze niet probeert te vragen, niet erbij komt staan om weggestuurd te worden krijgt ze als wij uitgegeten zijn wat lekkers. 

Is ze wel komen vragen zielig kijken etc. hebben we haar moeten weg sturen, krijgt ze als we het eten op hebben niks. Uiteindelijk valt het kwartje dat het gedrag dat we graag zien beloont word. En zal ze beter haar best doen om die beloning binnen te slepen.

De eerste weken met een pup in huis is gewoon heel spannend!

Zelfs dat wij al een hond hadden en Black (nu 5 maand) erbij kwam, was spannend.

Je wilt inderdaad alles goed doen, van te voren nog die romantische beelden in je hoofd met zo'n lief puppy.

Maar de eerste weken zijn best slopend, zindelijk maken, alles leren etc.

En je moet wennen dat je leven ineens heel anders is met een pup, alles staat opeens in het teken van dat hondje.

Toen Black er zo'n 3 weken was, was ik ook aardig gesloopt.

Maar het gaat vanzelf weer over, de pup wordt groter en past zich aan.

Ze worden zindelijk en je hoeft er niet meer elk half uur uit voor een plas.

En nu is het net alsof hij er altijd al is geweest en hoort hij er helemaal bij.

Dus ik snap best dat je nog zo zenuwachtig wordt, maar probeer te bedenken dat dit vanzelf allemaal makkelijker wordt straks.

En wat Anny en Lance hierboven zegt, klopt ook helemaal.

Probeer je aan de regels te houden, die je aan de hond geeft.

Dan is het straks allemaal heel normaal voor hem.

Dus als ik het goed begrijp.hoef ik me niet schuldig te voelen als zeg dat nee nee is.en dat hij dus niet op de bank mag al wil hij dat wel. Soda ik hem laat piepen is dat niet erg?

met het piepen geeft ie aan dat ie t niet met je eens is en probeert je over te halen het toch toe te laten.

Dat kun je gewoon negeren.

Als je nee hebt gezegd, moet nee, nee blijven en besluit je dat het op dat moment wel mag (geen nee zeggen) pak je een deken leg je over de bank en zegt duidelijk je mag erbij en zet haar bij je op de bank. Is het genoeg zeg je "klaar, eraf"en zet haar op de grond. steeds diezelfde woorden bij dezelfde acties, zo kun je later de hond erbij vragen als de deken erop ligt en erbij mag en eraf sturen als het klaar is, of als er visite komt die ook graag wil zitten etc.

Edit: Als een pup pijn heeft is het een ander verhaal, maar als een pup piept omdat ie het niet eens is of iets voor elkaar wil krijgen hoef je er absoluut niet op te reageren of je daar schuldig te voelen. Wat niet mag, mag niet.

En mag iets soms wel maar meestal niet moet je zorgen dat je een duidelijk onderscheid aanbied (zoals met die deken op de bank) en jij bepaalt dan dat het mag, niet de hond zelf ;) anders ben je straks continu je eigen plekje op de bank kwijt.

hoi Gea.....

ik snap helemaal wat je bedoeld hoor....ik kan ook zo smelten van die lieve en zielige ogen....  maar nee....je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen als je hem iets verbied.....

je pup moet nog van alles leren, en jij hebt die taak op je genomen....

met veel liefde, een vleugje geduld,

maar vooral duidelijk en consequent zijn,  ben je de allerbeste baas voor je hondje....