Ervaring gezocht sterilisatie onzekere/felle/lastigere teven..

Tijdens de loopsheid heeft Lady erg last van haar hormonen. De afgelopen loopsheid begin januari was heel onrustig. Ze was hangerig, onrustig, liep veel te ijsberen en ergst van al, ze kon bijna niet alleen/alleen thuis zijn. Op het hoogtepunt van haar loopsheid kon ik niet eens boven zijn of ze begon al te janken. Na de loopsheid is dit weer bijgetrokken en ging het alleen zijn weer prima. Maar nu is ze sinds zondag (voor de 2e keer na een loopsheid) schijnzwanger. Op zich leek dit niet zo'n probleem dusver, ze was niet feller, deed het op training nog steeds goed met Misia en andere honden. Maar zojuist ben ik weg geweest voor ongeveer 1 uur en 3 kwartier en had ik de camera van mijn laptop aangezet om het alleen thuisblijven op te nemen. Ik speel net het filmpje af en vanaf 5 minuten nadat we weg zijn jankt ze weer regelmatig. Ze gaat dan op een stoel staan en huilt echt als een wolf. Dit herhaalt zich dan meerdere keren tijdens de opname. Ik heb altijd gezegd Lady nooit te laten steriliseren, omdat ik bang was voor een nog fellere teef. Vooral nu, de laatste tijd boekt ze echt enorm vooruitgang in haar gedrag naar andere honden, met name ook echt naar Misia. Ze leert beter communiceren, is veel minder nerveus, kan contact maken met honden zonder te fixeren en heeft een relaxtere houding. Ook, als er wel iets gebeurd, kan ze zich hier sneller overheen zetten. Echt helemaal top dus. Wij hebben dusver 4 GT's over de vloer gehad..en allen hebben ons (voorheen) afgeraden om Lady te laten steriliseren. Maar nu steekt die onrustige loopsheid en schijnzwangerschap steeds de kop op.. en begin ik te twijfelen. Ook onze huidige GT heeft gezegd dat met de huidige klachten en het minimale resultaat van alternatieve behandeling (HormOne druppels) het misschien toch verstandig is om over sterilisatie na te denken. Maar nu mijn grote vraag; Wie heeft er ervaring met verandering in gedrag bij onzekere/'agressieve' teven? Werden ze minder fel/ bleven ze hetzelfde/ werden ze feller? Volgens de DA en een andere GT (niet die van Lady en Misia) zou het niet uit moeten maken, terwijl andere GT's weer zeggen van wel..dus wij twijfelen enorm.

De hormonale uithalen (huilen, extreme aanhankelijkheid, e.d.) tijdens de loopsheid/schijnzwangerschap herken ik helemaal. 

Wat ik een goed uitgangspunt vind is: hoe is je hond in de periode tussen schijnzwangerschap en volgende loopsheid, m.a.w. hoe is je hond in de hormonale rustperiode tussen twee loopsheden. Dan kan je er in grote mate vanuit gaan dat na een sterilisatie je hond in deze 'gemoedstoestand' komt en blijft.

 

In haar gedrag naar andere honden merk ik geen veranderingen, of minimaal maar, tijdens loopsheid en tijdens schijnzwangerschap lijkt ze eigenlijk nog wat gemoedelijker.
Op dit moment is ze tussendoor vrij relaxed en doet ze het gewoon supergoed op de trainingen. Maar ze is voorheen wel echt een hele moeilijke hond geweest. Ze viel veel uit naar andere honden en dat is de laatste tijd veel minder. Mijn grootste angst is dus dat we dadelijk weer terug bij af zijn.. en dat het slechter tussen haar Misia zal gaan, als Lady gesteriliseerd word.

Overigens, als Lady geholpen word, dan Misia ook. Ik laat niet 1 van de 2 helpen, dat zou ook spanning/jaloezie kunnen geven als ze qua hormonen op een andere golflengte zitten.

Mijn vorige hond was nogal pittig. En die is niet veranderd na de castratie, toen was ze 7 of 8 jaar. 

Van haar weet ik dat ze uit een nest met 4 teven, 1 reu komt. Een theorie zegt dat het feller worden bij nestjes met veel reuen plaatsvindt. Gevoeliger voor testosteron schijnt. 

Misschien eens een implantaat uitproberen voor je een beslissing neemt? Is tijdelijk, dus gaat het niet goed, dan komt alles weer goed.

 

Is dat er ook voor teven dan, een tijdelijke oplossing? Ik dacht alleen voor reuen?

 

Aah okay, van Lady haar broertjes of zusjes weet ik niks, ze is rond 1 jaar namelijk het asiel binnen gekomen nadat ze ergens achter gelaten was.

Ik heb maar 2 teven voor en na een castratie meegemaakt. Beiden na een bmo na schijnzwangerschap. De eerste rond 10 jaar en Drib rond 1 jaar. Beiden hadden geen gedrag verandering naar andere honden, maar beiden waren ook niet gespannen naar andere honden.

Nooit gedragsveranderingen meegemaakt na sterilisatie van teven (intussen toch al zo'n 10 tal, van allerlei rassen.) Moet er wel bij zeggen dat ze allemaal voor hun eerste levensjaar altijd geholpen waren.

Okay, zaten daar ook minder stabiele/onzekere of felle teven tussen?

Ik heb gisteren op FB al wat over Mellow gezegd, maar bedacht me nu net hoe het Fleur is vergaan.

 

Fleur was behoorlijk schijnzwanger haar eerste loopsheid (of dit echt haar eerste was of eerste bij mijn ouders weet ik niet). Was totaal van slag, gaf zelfs melk.

Na deze loopsheid/schijnzwangerschap is ze gesteriliseerd. En nog steeds is ze een beetje apart. Krijgt ze een kluifje, dan weer ze niet wat ze ermee aan moet, ze loopt wat verloren rond met het kluifje en begraaft het uiteindelijk ergens. Gisteren in het hoekje van de stoel, zo half achter mij, later werd het herbegraven in haar mand.

Als ze de kans krijgt doet ze dat ook in de tuin.

 

Voorheen had ze dit nooit, begon ze altijd gelijk lekker te kluiven.

 

Ze zeggen (mijn ervaring is anders) dat een gecastreerde hond minder voeding nodig heeft. Botten begraven doen ze als ze voldaan zijn om het op te graven wanneer ze weer honger hebben. In onze wereld hebben de meeste honden geen echte honger.

Upje!

PS; ik heb 2 Dierenartsen gebeld voor meer info (een andere DA dan ik voorheen had) gewoon om wat meer verschillende meningen te krijgen en eventueel andere opties.

implantaat voor teven is er niet, wel een loopsprik, maar die is af te raden, baarmoeder onstekingen .

wanneer een hond gesetteld is , dat wil zeggen volwassen, dan zal er niet echt gedragsveranderingen zijn, wel zijn er nadelen van castratie, maar dat staat te lezen in de encyclopedie.

je vraag, gedragsveranderingen ? nee, niet bij een volwassen hond die reeds gesetteld is. nadelen van castratie ? encyclopedie.

Hou er wel rekening mee dat de eerste weken/maanden na een sterilisatie de hond uit haar normale doen kan zijn. Dat is echter tijdelijk, tot de hormoonhuishouding zich weer gestabiliseerd heeft.

Nanu had dit heel fel. Ze gedroeg zich de eerste weken als een echte puppy: opspringen, in handen en voeten bijten, snel geprikkeld zijn, plots weer naar joggers en fietsers springen, enz.

Maar na een tijd ebde dat weg en werd ze weer rustig. 

Dus schrik niet als je de eerste weken ander gedrag ziet, het komt vanzelf weer goed. 

 

Maar zij weet juist met een nieuw kluifje niet waar ze moet beginnen. Ze is ook heel onrustig, loopt heen en weer, legt 'm hier neer, dan weer daar, propt 'm achter een kussen of onder haar dekentje.

Als ze eenmaal aan begonnen is (kan wel een paar dagen duren), dan is het over. Misschien moet ik volgende keer een voorgekauwde van Mellow geven 

 

En Mellow heeft ook niet minder voer nodig volgens mij. Tenzij ze nóg meer zou hebben gegeten als ze niet gesteriliseerd zou zijn.

De eerste dierenarts heeft teruggebeld rond half 6. Volgens hem konden fellere teven inderdaad feller worden na sterilisatie, meer 'machogedrag' vertonen noemde hij het, maar dat hoeft niet perse. Bij stabiele teven zei hij dat hij wel een voorstander is van sterilisatie, maar hij begreep mijn positie en waarom ik twijfel over sterilisatie.

Hij begon inderdaad wel over de prikpil. Ik vroeg natuurlijk gelijk over de risico's hiervan (had al wat gegoogled), maar volgens hem is de prikpil van nu erg anders dan dat hij vroeger was en waren er geen noemenswaardige risico's, alleen heb je natuurlijk niet de voordelen van een sterilisatie, maar dus ook niet de mogelijke nadelen.

De prikpil zou in zijn ogen een optie zijn omdat haar hormomen dan 'constanter/stabieler' zullen zijn en ze dan geen last meer zal hebben van de loopsheden en schijnzwangerschappen.

Morgen ga ik nog even 2 DA-en uithoren over de opties. Maar ik denk dusver dat ik sterilisatie echt niet aandurf.
Ik heb het laatste jaar me zo enorm ingezet om Lady's gedrag te verbeteren en met de laatste trainingen doet ze het zo geweldig goed..dat zelfs als er maar een minimale kans is op feller gedrag ik het niet durf. Dadelijk is al het werk voor niks geweest, word ze feller naar andere honden en Misia.
Lady is enorm moeilijk geweest voorheen met andere honden, nog een jaar geleden hing ze constant in de riem bij het zien van andere honden of dieren, was ze zo gestressed. En nu zo veel vriendelijker, beter op sociaal vlak, kalmer, herstelt ze sneller van schrik/spanning..

Ik weet dan niet wat erger zou zijn, die hormoonkwestie rond de loopsheid..of haar het aandoen dat ze weer in hetzelfde patroon beland als voorheen

Maar goed..er is nog niks besloten, maar als ik kijk naar hoe geweldig ze het nu doet..dan ben ik zo bang dat op negatieve wijze te veranderen..

De menselijke pil is niet zonder risico's, die van de hond dus zeker ook niet. Ik zou voor de toekomstige gezondheid van je hond, niet voor de prikpil kiezen, maar snap je overweging.

Ik zit te denken, bij een reu valt de testosteron weg, het macho hormoon, waardoor een onzekere reu die dit mist, angst agressie kan ontwikkelen.

Bij een teef, hormonen hebben invloed op je stemming, maar ik vraag me af of bvb vrouwen na de overgang ineens onzekerder worden, of dat je gedrags verandering ziet??

 

Mijn teefje is vrij vel, o.a. naar vreemde en ik heb niet het gevoel dat dit is toegenomen. 

Ik zou zeker eerst de prik proberen. Miljoenen vrouwen slikken de pil, ik al jaren de prikpil, is als zo veel verbeterd, weinig risico. 

 

 

Het vervelende aan het verhaal is dat er niet echt een 'goede' oplossing is, of ik laat haar worstelen met haar hormonen, haar steriliseren waardoor ze wellicht feller word of kies voor de prikpil, wat ook weer met mogelijke nadelen komt..

 

Ja, ik snap je probleem.  Ik denk dat je moet doen wat voor jou goed voelt. Ik vind dat dit echt iets is waar je zelf 100% achter moet staan..

 

 

 

(Suzanne: De menselijke pil is zeker niet zonder gevaren hoor ;) Er komen juist steeds meer gevaren naar voren.)

Upje!