Mijn JR gilde zo tijdens inslapen

Zowel mens als dier kunnen stuip/reflex geluiden en bewegingen maken tijdens het overlijden. Dit gebeurt onbewust.
Ik vind dit een vreselijke ervaring, maar om nu detective te moeten gaan spelen.

Wat erg! Sterkte!

Mee eens. Ik wil discreet blijven maar weet uit ervaring d.m.v mijn werk,, dat er soms allerlei geluiden gemaakt kunnen worden tijdens het sterven. Op zich niet heel luguber of ongewoon, en je mag er vanuit gaan dat het niet meer bewust wort meegemaakt. Ga alleen al eens na hoeveel mensen praten, lachen, schreeuwen er in hun slaap? ze weten er de andere dag niets van!

Wat ik wel begrijp is dat zo een gil door merg en been gaat. Zo iets blijft hangen en moet je verwerken. Zo iets is en blijft naar!

Zulk een rot gevoel kan en mag je bespreken met je dierenarts, noem het nazorg. Het zou fijn zijn als jouw dierenarts daarvoor openstaat.

want voor mijn DA was het de eerste keer.

Ik denk dat je dan toch een arts met ervaring moet zoeken..om uitleg? Ik beschuldig niemand. Als de dierenarts het weet. praat hij daar toch over, legt hij/zij toch uit?

Ik begreep uit de post van ts dat het de eerste keer was dat de D.A meemaakte dat een hond en gil gaf. Niet dat het inslapen de eerste keer was.

Wat vresenlijk he . Ik leef met je mee heb dit 2 x meegemaakt. heel veel sterkte met dit te vererken. gr sterre.      

Okay, duidelijk!
Ik ben het dan ook helemaal met je eens!

Petra gaf het ook al aan, een gesprek met je dierenarts kan uitleg en antwoorden geven.

Allereerst sterkte met het overlijden van jullie hondje.

En ja heb het mee gemaakt met ons vorige hondje.die had 1 prik gehad ,janke en vechten.voelde me zo rot.en nu weer omdat ik eraan terug denk.heb me heel lang schuldig gevoeld.ons hondje was 16.5 jaar oud.maar in onze ogen wilde hij ook niet.het heeft 4 jaar geduurd voordat ik weer een hondje wilde.
Im mis hem nog steeds erg.en idd ook die dierenarts kende het niet.maar ik hoop het nooit meer mee te maken.dat geluid heeft erg lang in me hoofd gezeten.
En me man heeft al gezegd dat hij dat nooit meer doet.die gaat
Dan niet mee naar binnen.
Veel sterkte.

Ongelofelijk dat ik dit nu zit te schrijven..
Maar gisteravond moesten wij onverwacht afscheid nemen van onze kater 'Beer'.
En wat denk je? een gil!!!
De D.A stelde me gerust dat het zijn lichaam was dat terugvocht, maar dat zijn koppie er al niet meer bij was.
Pffff.. als ik een groot nadeel moet noemen van huisdieren, is dit het wel, ze moeten laten gaan. En wennen zal het ook nooit!

Jeetje Suzan ...  Sterkte

Wat erg om dit te moeten meemaken. Maar ik denk dat je dit moet zien als een onbewuste reactie, niet omdat je hondje nog iets zou gevoeld hebben. Zelf heb ik het niet meegemaakt, maar ik heb het al wel gehoord van anderen bij wie de hond nog "gilde". Heel akelig, maar nogmaals, jouw hondje zal niets gevoeld hebben. 

Veel sterkte met het verwerking van je verdriet, het is niet niks en sommige mensen snappen er niks van. 

Lieve Anoniem.   Allereerst gecondoleerd en wat jammer dat het zo ging. Maar maak je geen zorgen. Je hondje heeft er niets van meegekregen.   Ik heb het namelijk ook meegemaakt, al was het bij de euthanasie van mijn vader. De arts legde uit dat het 2e spuitje de (ondermeer) het gedeelte van de hersenen dat de onwillekeurige zenuwen aanstuurt lamlegt. (Dat heet geloof ik het autonome zenuwstelsel.) Dat zijn dus de zenuwen die de essentiele dingen van het lichaam aansturen en waar je zelf geen invloed op hebt: ademhaling, hartslag, spijsvertering, blozen etc. (Zo kan je bijvoorbeeld geen zelfmoord plegen door je adem in te houden, je gaat vanzelf weer ademen.)   Om er zeker van te zijn dat het betrokken dier snel sterft overdoseert men vaak. Hierdoor kan het soms gebeuren dat de zenuwen juist even overprikkeld raken. Worden dan op zo'n moment de longen  aangestuurd dan kan je dus gaan gillen.   Mijn vader ademde juist heel snel en diep ín, waardoor hij een keiharde snurk gaf en tevens sperde hij zijn ogen wijd open en ging er een schok door zijn lijf.   Heel erg naar om te zien, maar het waren gewoon zenuwprikkelingen. (een reflex, inderdaad) Jouw lieverd, en mijn vader hebben er dus niets van meegekregen, want dát gedeelte van de hersenen sliep lekker.   Ik hoop dat ik je met dit beetje plastische verhaal een beetje gemoedsrust heb kunnen bieden. Sterkte met de verwerking, want het is inderdaad verschrikkelijk om mee te maken en blijft nog heel lang op je netvlies gebrand. Maar dat gaat over. Echt.  

Sorry voor de lap tekst.

Ik had wel mooie leesbare blokjes geplaatst, maar zo kwam het op het forum.

Misschien omdat ik niet ingelogd was.