groot dilemma

Dit gaat een lang verhaal worden, ik hoop dat er mensen zijn die het willen lezen. We hebben 2 honden. De oudste, bijna 11, een X Amerikaanse stafford en een bijna 3 jarige Engelse stafford. Inmiddels hebben we ook een zoontje, van bijna 7 weken oud. Tijdens mijn zwangerschap kon ik niet meer met beide honden tegelijk lopen omdat dit te zwaar werd voor mijn rug en bekken. Mijn schoonmoeder heeft mij toen wekenlang geholpen door iedere dag met ze naar het bos te gaan. Nu is ons kindje geboren en reageren beide honden naar ons zoontje erg goed, gelukkig! Maar ik heb het idee dat de oudste hond zich niet meer gelukkig voelt. Doordat ik nu ook de kinderwagen mee neem met wandelen, kan ik nog steeds maar 1 hond mee nemen. Ik wissel af tussen de honden en probeer zoveel mogelijk te lopen, maar toch is het zo dat ik dus beide honden niet kan bieden wat ze nodig hebben en ik voel me daar echt vreselijk rot over! Beide honden aan 1 hand is voor mij niet te doen, dit omdat de jongste hond soms erg angstig en agressief kan reageren buiten. De oudste hond luisterde in mijn zwangerschap al steeds minder goed naar mij, nu lijkt hij helemaal niet meer naar me te willen luisteren. Hij is in huis erg onrustig, weet niet waar hij wil liggen en blaft erg veel. Hij heeft (weer) een kale plek op zijn kop en volgens mij is dit echt een stress reactie. De DA kan er ook niets anders van maken. Mijn man stelde voor om aan zijn ouders te vragen of zij de oudste hond niet willen verzorgen. Hun zijn erg gek met hem en hij ook met hun! Ze wonen vlak bij ons. Ik twijfel ontzettend. Heb hem al vanaf 10 weken oud en kan hem helemaal niet missen! Maar is dit eerlijk tegen over hem? Hij verdiend het toch ook om zich goed te voelen? Heeft hij meer tijd nodig om aan de hele situatie te wennen? Alleen al aan het idee denken, kan ik wel janken. Ik wil ze graag allebei geven wat ze verdienen en nodig hebben, maar dat lukt dus niet en het voelt als Falen. Wat zouden jullie doen? Als er iets niet duidelijk is aan mijn verhaal vraag het gerust! Heb het zo kort mogelijk omschreven.

is het misschien geen optie om een heup band te kopen? dan maak je daar je honden aan vast. ik wens je in ieder geval veel sterkte

Lees nu net pas dat dit topic niet in de koffie hoek thuis hoort. Excuus daarvoor!

Soms is het voor de hond, beter als hij in goed overleg verkast word, heb zelf een hondje gehad dat helaas niet kon wennen aan de overlast tijdens de verplichte renovatie ,zij is na overleg eerst gaan logeren bij de oppas en zij had het daar zo naar haar zin dat zij daar gebleven is. ze woont nu samen met haaar nestzusje en is van een zielig hondje opgebloeit tot een levenslustig hondje ik zie haar om de andere dag en als ik zeg Whoopy ga je mee kruipt ze onder de stoel, zou als je ouders het willlen je geen zorgen maken ,succes Hein.

Ik zou het gewoon proberen, als hij daar opbloeit dan weet je dat het goed zit :D

Er dient zich een goede oplossing aan blijkbaar, ouders van je man zijn dol op de hond en de hond op hen.

Ze wonen nog eens kortbij ook. Probeer het een keertje zou ik zeggen.

Ik denk, als je ziet dat hij daar gelukkig is, dat je er wel vrede mee zal hebben.

Dank jullie voor jullie reacties.

Ik weet zeker dat hij daar gelukkig zal zijn, hij heeft er met regelmaat gelogeerd. Al eens meerdere weken.
Maar het voelt zo rot....

Snap dat het heel rot voelt maar ze wonen dichtbij zeg je dus ziet hem nog vaak toch? En kan hem misschien ook eens ophalen om te gaan wandelen? Misschien ook eens met je andere hond? Succes....

Dus jouw oudste hond van 11 moet nu weg omdat het niet gaat met de baby erbij ....heb je al raad gevraagd aan deskundige ? Misschien is het te verhelpen met een paar goede tips ? Ik hoop het en duim voor het beestje, 11 jaar is niet niks he. 

Een baby in huis, is een hele vrandering voor een oude hond. Misschien komt alles nog goed 

ik begrijp dat dit heel moeilijk voor je is ,

en een tip ik heb mijn kleintje in de draagzak , en heb dan mijn twee handen vrij ! en loop iedere dag met mijn bende van 4 .

maar mss brengt het u meer rust als hij blijer is je schoonouders ...

Ik zou dit helemaal geen dilemma vinden, eerlijk gezegd. Jij kunt deze situatie niet aan, je honden voelen zich duidelijk niet in hun element. Zie daar de oplossing van een vertrouwde familie. Zo'n oplossing bieden wij hier ook regelmatig. Dat is beter dan dat de hond in een asiel beland om niks.

Inderdaad heel lastig!

Probeer het eens voor een tijdje... Als de hond zo kan relaxen en jij enigszins ook, is het toch de ideale oplossing? Want je zult hem nog heel vaak zien (helemaal mooi dat ze dichtbij wonen!)

Het is natuurlijk niet zo kort door de bocht: Baby erbij, hond eruit... En zeker niet dat hij anders maar naar het asiel moet!

Dit is voor mij een groot 'probleem'. Mijn honden zijn echt mijn alles, daarom denk ik hierover na, juist omdat ik hem gelukkig wil zien!

De wandelingen op zich zijn niet alleen het probleem, wat als je ziet dat je hond echt niet gelukkig is met deze verandering? En dat juist op zijn leeftijd?

Een draagzak zou een heel goed idee zijn, maar ik vraag me af of het alsnog veilig is als ik moet ingrijpen als de jongste weer eens flipt..De oudste reageert daarop door haar te corrigeren, en daardoor reageert zij haar frustratie weer af op hem. Voor dit probleem heb ik al contact met een GT gehad en ook meerdere cursussen gevolgd.

We gaan eens in gesprek met mijn schoonouders. Ik wil graag zien hoe het met hem gaat als hij daar eens wat langer blijft. Kijken hoe hij zich erbij voelt.
En inderdaad kan ik hem elke dag zien, dat is zeker een heel fijn idee!

Ik denk dat oudste hond naar schoonouders wel bijna ideaal te noemen is. Natuurlijk is het nóg fijner als hij bij jullie kan blijven, maar dat lijkt (nu) geen haalbaar iets.

Hond is ongelukkig en jij ook -> niet fijn.

Schoonouder dol op hond, hond dol op hun én ze wonen dichtbij -> stuk fijner.

Tuurlijk wil je dit niet, maar ik denk niet dat dit met een week opgelost is.

Probeer het gewoon, een maand, twee maanden. Wie weet bloeit hij weer helemaal op. Heb jij ook even wat rust om alles een beetje op een rijtje te krijgen.

Desnoods breng je je kindje een keer naar opa en oma, zodat je ook eens lekker alleen met de oude hond kunt lopen (en misschien tzt ook weer met beide honden).

Zo te lezen heb je een goede band met je schoonouders. Het lijkt mij de ideale optie juist in het belang van de honden EN jezelf.

Dank voor jullie reacties!

Misschien moet ik het wat minder dramatisch zien en juist inzien dat ik het geluk heb dat ik deze optie heb.

Ik heb inderdaad erg goed contact met mijn schoonouders, zij weten ook dat hij veel voor mij betekend.

Omdat hij al een beste leeftijd heeft wil ik ook niet veel langer de situatie aanzien en hopen dat hij er wel aan went.
Mijn man is nu naar zijn ouders, om te overleggen en vragen wat zij van het idee vinden.

Hier spreekt een moeder. Je eigen kindje, zelf gemaakt, 9 maanden in je buik gedragen, met veel pijn en moeite op de wereld gezet, 99% van jou afhankelijk (en 1%van je man ) het mooiste wat er is.  Daar gaat alles op dit moment om, je kindje heeft jou nodig. Ik snap dat het niet handig en veilig is met 2 honden gaan wandelen en een voor een vind ik ook niet handig. Je lichaam moet herstellen van je zwangerschap en ik weet niet hoe je nachten zijn? Je zult ook wel moe zijn en je zult je rust momenten moeten nemen. Je oudste hond voelt zich niet lekker, kan heel goed. Het is een nieuwe situatie en misschien heeft je oudste meer moeite om te wennen.  Persoonlijk zou ik het een super oplossing vinden als je hond naar je schoonouders zou gaan. Je kent hun goed, hij blijft gewoon van jou, weet niet of ze ver wonen?  Jij kan je dan concentreren op je kleintje en je jongste hond. Omdat hij jonger is zal hij zich beter kunnen aanpassen. Vergeet niet dat een zwangerschap veel van je lijf vergde en herstel heeft de tijd nodig, ook emotioneel. Het kan dat alles bij elkaar gewoon te veel is voor je oudste hond. Ik vind het eigenlijk wel een mooie oplossing als je hond naar zulke vertrouwde mensen kan gaan. Wie is het maar tijdelijk nodig. 

" Dank jullie voor jullie reacties.

Ik weet zeker dat hij daar gelukkig zal zijn, hij heeft er met regelmaat gelogeerd. Al eens meerdere weken.
Maar het voelt zo rot....

"

Mojo Jojo

    Als je een kleintje hebt ben je helaas erg emotioneel, hoort erbij. Weet niet of je alles moet huilen? Ikke wel destijds. Mijn kids zijn nu 15 en 12 inmiddels, maar de baby tijd zal ik nooit vergeten, wat ruiken ze heerlijk en die kleine vingertjes en teentjes, heerlijk!  Een ideetje, ik had een stempel kussen en heb van de voetjes een stempel afdruk gemaakt. Als ik die nu zie denk ik, zo klein 

Ik merk inderdaad dat ik wel wat emotioneler ben als voorheen.
Het is ook zo bijzonder, een kindje krijgen!
De nachten zijn nog gebroken en daardoor extra vermoeid. Zoals je zegt, Suzanne, mijn lichaam moet ook nog herstellen. Maar gelukkig voel ik me aardig goed!

Mijn man is gister avond naar zijn ouders geweest, ze willen ons wel helpen door hem uit te laten en af en toe te logeren. Dus daar gaan we goed gebruik van maken!
Het idee dat ze hem zouden 'houden' sprak ze niet gelijk aan.
Maar ik ben al blij met alle hulp en wie weet is mijn hond hier al erg mee geholpen.

Laat je hond nu eerst tot rust komen bij je schoonouders. Jij hebt dan de tijd om te herstellen en om je geestelijke balans terug te vinden. Dit is namelijk er belangrijk voor een hond. Jij vind het verschrikkelijk dat je ze te kort doet jou hond merkt dit en word hier zelf ook onrustig van een baby is geweldig maar brengt je ook uit balans. Laat dus los dat je ze te kort doet de situatie is nu tijdelijk zo. Ga opzoek naar geestelijke spelletjes zodat je ze op een andere manier iets aanbied. Haal je hond eens op bij je schoonouders kunnen zij heerlijk op hun kleinkind passen en jij loopt lekker ontspannen met je maatje. Hoe beter de wandelingen gaan ook met je andere hond hoe beter jij in je vel zit. Ik denk dat het grootste „probleem” het feit is dat jij op het ogenblik niet geestelijk in balans bent. Wat is te begrijpen zoals je zelf al zei een baby gebroken nachten enz. Ga daar mee aan het werk en je zult zien dat je maatje ook bij jou weer zijn rust zal gaan vinden. Want jij onrustig je hele huis onrustig zelfs je baby zal rustiger worden als jij dat word. Als hulp middel zou je muziek voor honden kunnen gebruiken. Dit is klassieke piano muziek die je heel zacht afspeelt. Ik hou niet zo van die muziek maar omdat het zacht staat valt het mij niet zo op en mijn honden en wijzelf, mam ,3kids en ikzelf worden er ook rustiger van.Op google is het te vinden. Kalmerende muziek voor honden.

Suc6