Degeneratieve Myelopathie

Vorig jaar is deze rotziekte geconstateerd bij mijn lieve Border Collie. Ze kreeg behandelingen van een Drs. Steffie van der Laarse. Accupuncuturist/Chiropractor. Het is een paar maanden redelijk stabiel geweest, tot een paar dagen terug. Flippie valt om, haar achterlijf valt gewoon onder haar weg totdat ik haar weer rechtzet. Ze slaapt heel erg veel, hoort de bel niet, en hoort de auto op het pad niet meer. `s Nachts is ze compleet in paniek...maakt me wakker en duwt haar snoet strak tegen mijn gezicht aan. Doet de deuren open en dicht en zit te hijgen. Als ik haar bij me roep en aai over haar buik wordt ze rustig en valt in slaap... Gister zat ze vast tussen mijn dennebomen en redde zichzelf wel, maar met veel moeite. De artsen zeggen dat deze ziekte geen zeer doet, maar wat doet het met haar koppie? Wanneer is het moment om haar te laten gaan? Flippie en Yvon

Yvon,

Ach die Flippie....flinke hond.

Kan dat de dm geen pijn geeft, maar hij is er toch erg van ontdaan....

Lijkt soms op 'dementieklachten' als ik het zo lees, misschien dat dat het effect (maar niet de dementie als ziekte) geeft in z'n hoofd.

Myelopathie wil zeggen dat de doorgifte van impulsen gestoord raakt. (myeline defect)

wat en hoe.....moeilijk.

Honden geven niet snel op, jij ook niet....maar wat het beste is in jullie specifieke geval, ik weet het niet.

Jij kunt dat nog altijd het beste beoordelen.

Feit dat hij nu volgens jou toch weer achteruit gaat.....is misschien een veeg teken....

wens je sterkte,

Hoi

Kijk eens op deze link.
.
https://www.facebook.com/#!/groups/403114616492080/

Heb mezelf sinds kort hier aangemeld.

Zitten veel fokkers op ivm DM

Dankjewel Kiki,

Vannacht al om 2.30 het bed uit en niet meer kunnen slapen. Flippie was compleet in paniek en duwde haar snuit stevig tegen me aan om me het bed uit te werken.
Niets hielp om haar tot rust te brengen.
Hijgen, achterom kijken, versnelde ademhaling en noem maar op.
Het enige dat ze wilde is dicht tegen me aan zitten, toen ik onder de douche stond zat ze strak tegen de deur aan, bij de wastafel tussen mn benen en dan haar blik.

Vanochtend moest ik haar om 9.00 even alleen laten i.v.m. tandartsbezoek en om te overleggen met de DA, deze is afwezig tot vrijdag, om 16.30 heb ik aan het eind van het srpeekuur een afspraak.
Wel heb ik van de plaatsvervanger Metacam meegekregen.
Toen ik terugkwam met een blikje patè voor de med, was de vloerbedekking boven verder gesloopt, en de gordijnen voor de achterdeur...arme Flippie
Af en toe zit ze nu met haar ogen dicht rechtop te slapen.
Dit kan echt niet, ik vind haar zo ontzettend zielig.
En ze verdiend dit niet.

En Elianne, helaas maar ik zit niet meer op facebook, dus kan ik deze link niet bekijken, maar bedankt voor de tip.

Liefs en pootjes

Flippie en Yvon

DM is natuurlijk een vreselijke ziekte waarbij gelukkig de honden geen pijn hebben maar hun lichaam laat hun wel in de steek.

Het koppie wil nog zo graag want alles is verder gezond aan de hond behalve die verlamming aan de achterhand.

Het is zoals je zelf weet niet te genezen en de meeste honden leven na de eerste symptomen nog ongeveer een jaar en dan gaat het niet meer.

Voor ons als baas moeten wij de beslissing nemen om een "gezonde" hond in te laten slapen en dat is heel moeilijk.

Mijn vorige collie heeft het naar allerwaarschijnlijkheid gehad, alle symptomen die zij had kwamen exact overeen met DM en zij heeft het nog 8 maanden kunnen volhouden toen het gewoon niet meer ging.

Dit zijn beslissingen daar kan niemand je mee helpen dus wil je enorm veel sterkte wensen de komende tijd.

Ben je gestopt met de acupunctuur?

Ach Yvonne ben je daar terug met slecht nieuws over Flippie.... 

Neen dat kan zo niet verder. Die paniek die ze voelt dat doet ook pijn hoor, pijn van niet weten wat er gaande is, van hulpeloosheid. 

Tja de beslissing is bij jou , dat weet je hé. Meer dan wat steun van ver kan ik je niet geven. Ik vind het heel heel erg dat dit met jouw lieve Flippie gebeurt. En dat ze dan nog zo naar je toekomt om hulp......rot gevoel als je niet kan helpen. 

Sterkte want er liggen nog andere zware dagen in t verschiet vrees ik. 

Dankjewel mannen voor de juiste woorden en het gevoel erbij.

Ondanks de Metacam is ze nog zwaar gestrest, ik kon het niet aanzien, ze bibberde zo erg en ik kon geen stap zetten of ze was in paniek tussen mijn benen.
Dus toch nog met haar naar de andere waarnemend arts geweest, wat te doen tot vrijdag, dan is mijn eigen DA weer terug die me zo geweldig gesteund heeft en juiste adviezen voor het traject met Simba een half jaar geleden, op 25 juli heb ik mijn lieve Golden Retriever laten inslapen na heel veel ellende voor hem.

Nu Flippie, ik heb haar al vanaf 8 weken, is altijd mijn moppie geweest, en ik vind het verrekte moeilijk, maar ik ga voor de meest hondsvriendelijke manier voor haar ook.
Ik hou zoveel van haar dat ik het niet kan maken om haar zo verder te laten gaan, tegenover haar niet.

Het gaat niet over het vernielen van alles in huis op moment, want daar zit ik niet mee want dat kan ik allemaal repareren, alleen Flippie kan ik helaas niet repareren, zo is ze nooit geweest en dit doet ze helemaal in paniek, het is intens zielig wat er in dat koppie om moet gaan.

Bij de DA van net heb ik valium gekregen in ieder geval tot vrijdag tot ik de afspraak heb aan het eind van het spreekuur, want eigenlijk weet ik wat ik moet doen, maar bij de gedachte jank ik al, moet er niet aan denken. Mijn lieve kleine maatje, zo lief en zo`n gezellig levensgezellin, wenselijk waaks, en ooh zo vertrouwd.

Maar vroeg ik me af, kies ik voor mijn egoisme of voor haar welzien met Simba en weer rennend in de hondenhemel? Zonder die rotziekte...
Mn kleine stoere lieverd ga ik laten gaan, hoe vreselijk zeer het mij ook doet, maar zij mag geen pijn en alle narigheid,stress hebben, want daar is ze veel te lief voor.

Dit antwoord is lang, Flippie heb ik op schoot getild, want ze kan niet meer op schoot springen, en ondanks dat ik om plm 17.30 de valium heb gegeven lijkt deze nog niet te werken.

Ze zwalkt alle kanten uit, altijd mij in de gaten houdend...

Daarom, min of meer door ons samen geschreven,

Liefs en pootjes

Flippie en Yvon

Dankjewel lieve Anny,

Ook in mijn andere vorige forum gaf je veel lieve, waardevolle adviezen, dankjewel.

Als ik haar achterpootjes echt zacht aanraak gromt ze, en het doet dus geen pijn?

In ieder geval Metacam gehaald vanochtend en vanavond nog valium erbij gekregen, want die schat slaapt niet, maar ik ook al 4 nachten niet en ik moet er wel voor haar zijn, net als Simba toen was ik er ook.

Maar eerlijk gezegd valt het me heel erg zwaar.

Simba heb ik afgelopen jaar laten inslapen op 25 juli, en Flippie, mijn andere liefje is de volgende in zo`n korte tijd, eerlijk gezegd trek ik dat niet goed.


Liefs en pootjes

Flippie en Yvon

Wat moet dit moeilijk zijn nu...
Maar houden van is ook los laten, hoe moeilijk het ook is..
Flippie heeft een mooi leventje gehad en ik denk dat Simba op haar staat te wachten.
Echt heel veel sterkte de komende tijd!

Heel veel sterkte gewenst. Ik hoop dat je lieffie ondertussen wat rustiger is.

Van Valium kunnen honden ook onrustig en hyper worden. 

Yvon; je doet het flink, snap je verdriet om je lieve Flippie. En dan nog het gemis van Simba....

We zouden willen dat onze honden de eeuwige jeugd hadden...

vrijdag wordt een zware dag; de diagnose en het oordeel van de da....

Hoop dat hij je wat kan steunen en een goede richtlijn geeft.

DM doet dan misschien geen pijn; het slopen en het zwalken (ook met valium) zijn wel tekens dat ze echt niet lekker zit.

(ik weet dat jij al die zorg er met de allergrootste liefde bijneemt, dat is je zorg ook niet he .....maar het toekomstige missen....)

Vind het zo triest voor je, ken de aanblik van een hulpeloze hond.....

weet wel dat Simba over jullie waakt.

Wat is dit allemaal triest

Rot aandoening...bha!

Weet er alles van, heb hier op t forum ook over geschreven.

Betrof mijn 14 maanden jonge Leonberger Kaya met de aandoening LEMP (leuco encepha-myelopatie).



" Houden van....is óók Los laten ".....

Hoe erg het ook is....Leef met je mee

Precies dit........

De acupunctuur kan zorgen voor stabiliteit en balans in het lichaam, juist bij oudere dieren.

Bedankt voor jullie ontzettend lieve reacties.

Kan nu pas reageren omdat Flippie gister verstrikt was geraakt in de draden van de PC en ik wist niet meer waar de stekkers hoorden, heeft mn zoon net geregeld gelukkig.

Vanmorgen hebben we geslapen tot plm 5.30 ze heeft een goeie nacht gehad.
Eenmaal beneden zwalkt ze niet maar sleept haar achterlijfje min of meer mee, haar toestand is dus nog verder verergert.

Het doet me vreselijk pijn haar zo te zien...

Ze krabt aan de WC deur, is panisch om alleen naar buiten te gaan.

Vandaag moest ik eigenlijk tot plm 13.30 werken, maar ben om 10.30 naar huis gegaan met het oog op mn liefje...

Afgesproken dat ik morgen alleen kom om de boel op te starten en dan naar huis ga.

De deur staat open maar ze heeft net haar ontlasting laten lopen in de kamer.

Morgen dus om 16.30 bij de DA zijn, mijn dochter gaat mee.
2 weken geleden heeft zij haar lief laten inslapen, mijn vaste logeerhond.

Ik zie er als een berg tegenop maar ik weet wat ik moet doen omdat ik zielsveel van haar hou...

Zal proberen weer wat foto`s te plaatsen, want mijn vorige forum heb ik laten verwijderen dus alles is weg.

Liefs en pootjes van
Flippie en Yvon

Jij gaat wél weten wat te doen Yvonne, gij gaat de enige juiste en een ontzettend moeilijke beslissing nemen. Je gevoel durft het niet te erkennen , je verstand zal het zeggen morgen. Veel moed en een verre arm om je heen. Je moet er toch door.  

Dankjewel lieve Anny, je hebt gelijk...

Ik weet wat ik moet doen, en heb het er vreselijk moeilijk mee maar ik weet zeker dat het het beste is voor haar.
Heb altijd veel van haar gehouden en doe dat nog steeds met heel mijn hart, het is mijn kleine meisje en ze verwacht van mij, dat weet ik zeker, dat ik goed voor haar zorg ook nu, hoe vreslijk ik het ook vind.


Liefs en pootjes

Flippie en Yvon

Wens je heel veel moed en sterkte Yvon.

Heel veel sterkte, ik weet als geen ander welke moeilijke strijd jullie moeten doormaken...
Veel liefs en kracht en een knuffel voor lieve dappere Flippie!

Dank jullie voor de lieve reacties...

Net wat ik nodig heb voor morgen.

Zo geef ik Flippie nog 2 valiumtabletjes en hoop dat we samen slapen tot plm 6.00, en hoop uit de grond van mijn hart dat ze weer iets rustiger word.

Aan de andere kant breekt mijn hart, de hele dag al en ik jank als een....bij het gevoel dat ik haar moet laten gaan, maar ik doe het wel, gewoon omdat ik zo gek op haar ben en ik wil niet dat ze zo pijn/onvermogen/en veel meer ervaart want ze is een gouden meisje voor mij, zo lief en byzonder, en dat weet ze heb haar dat al zo vaak verteld, de laatste paar dagen wat vaker...

Ze is vanavond rustig, maar ik heb haar vanavond buiten gezien.

Flippie gaat zo mee naar boven, en als ze net als gister niet naar boven kan komen terwijl ze zo graag wil, til ik haar weer.

Brrr en dan morgen, ik zie er met gemengde gevoelens naar toe, ik moet deze stap doen, maar ik vind het zo vreselijk erg op zijn zachtst gezegd. Het is voor haar gevoel goed denk ik, ze wordt opgewacht door de hond van mn dochter, slechts 2 weken weg, maar haar mama, en dan Simba...ze halen haar zeker weten liefdevol in....maar ja, eerst nog die nare stap door mij, maar ook haar verlossing, mijn liefje

Wat vreselijk moeikijk om iemand die je liefhebt los te laten, ik kan het bijna niet...maar ik doe het toch, omdat ik zoveel van haar hou

Liefs en pootjes

Flippie en Yvon

Yvon; ik weet het.

Je gaat het doen omdat je....moet. (en je kunt het; dat is graag zien.....hoe dubbel dat dan ook is in dat moment)

Flippie verdient geen pijn en onrust, medicatie tot in den treure die eigenlijk niks verbetert.....

och, voel zo met je mee, en zou je zo een 'big hug' willen sturen.

Neem Flippie lekker dicht bij je...

Sterkte vandaag!

Ik heb net je verhaal gelezen en wil je heel erg veel kracht en sterkte wensen.

Wat moeilijk om je lieveling zo te moeten zien.

Ik denk aan je vandaag!

Heel veel sterkte gewenst.

Dank jullie wel allemaal voor de meelevende woorden...

Om plm 11.00 was weer thuis van het werk en eerst met Flippie zitten knuffelen, mn moppie op schoot getild en gezegd dat we straks naar de dokter gaan en veel meer tegen haar gezegd...

Vanmorgen de kamerkleden weer ondergepoept, zo zielig...

Gistermiddag nog een kleed neergelegd in de keuken en nog 2 in de gang, alles vastgetaped zodat ze niet uitglijdt.

Het is de juiste beslissing die ik vanmiddag laat doen maar oooooooooooh....het doet zo`n zeer, zoveel verdriet.

Vanmiddag haal ik mijn dochter op en dan samen de laatste rit naar de DA om 16.30.

Haar snoetje wil ze vast weer helemaal uit het raam hangen, doet ze altijd.

De gedachte maakt me misselijk, maar de rest van de middag totdat we weggaan ben ik voor Flippie, dus de PC gaat nu uit,

Liefs en Pootjes

Flippie en Yvon

Flippie heeft rust...

Vandaag is het goed gegaan, eigenlijk had ik haar even willen laten rennen op de vaste uitlaatplek, maar omdat ze constant onderuitging wilde ik haar dat niet aandoen...

Haar raampje helemaal opengedaan op weg naar de DA, en idd ze hing half uit het raam, wat ze altijd zo leuk vond.
Mijn dochter opgehaald die met ons meeging, en die had zoiets...zal ik maar achterin gaan zitten ma?
De laatste rit naar de DA zei kim, ma haar ene pootje gaat door alles heen en ze staat echt op mn voet, hoe krijgt ze het voor elkaar?

Kim heeft haar buiten de auto wat beter gezien dan mijn oudste zoon gister, ma ze kan niet meer...

Bij de DA aangekomen, liet Flippie zich volledig over, heb haar daar nog eens ongelovelig geknuffeld en gezegd hoeveel ik van haar hou, haar gezegd dat ze het mooiste is wat me overkomen is, gezegd hoe lief ik haar altijd vond en dat ik haar daarom naar de hondenhemel laat gaan.

Haar gezegd voordat ze de narcose kreeg dat ik dacht dat Simba en Daisy op haar wachten, en dat ze weer zou rennen zonder pijn, en bovenal heb ik haar gezegd dat ik zoveel van haar hou, vandaar deze stap, lieve schat,



Ik moet je laten gaan juist omdat ik zoveel van je hou, rust zacht, lieve schat....

Mijn dochter heeft me naar huis gereden, nog iets te drinken gedaan, ja en dan is ze weg.
Mijn huis leeg, zonder mn moppie...

Ik heb intens verdriet, maar ik weet zeker dat ik de juiste beslissing nam, maar daarom niet makkelijk,
want ik hou zo intens van je, daarom deed ik deze nare stap schat.
Ik hoop van uit het diepst van mijn ziel dat je gaat rennen en spelen met Simba en Daisy, want je bent nog zo`n pupje in mijn beleving... Dag lieve kanjer, God, wat hield ik intens van jou.

Dankjewel voor 10 jaar samenzijn, je was altijd mijn moppie, en dat blijf je, voor altijd in mijn hart schat.

Liefs Yvon

Het is goed zo, beter kon je niet voor je lieverd doen...

Paw prints left by you,

You no longer greet me,
As I walk trough the door.

You're not there to make me smile,
To make me laugh anymore.

You were far more then a pet,
You were a family member, a friend.

...A loving soul I'll never forget. ...
It will take time to heal.

For the silence to go away,
I still listen for you,

And miss you every day,
You were such a great companion,

Constant loyal and true.

My heart will always wear,
The pawprints left by you...

Heel veel sterkte en liefs

Zit met tranen in m'n ogen en kan je pijn en je verdriet voelen.........vreselijk!

Heel erg veel sterkte de komende tijd..........

Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.

Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.

Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.

En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...

Yvonne, 

Je was er altijd voor Simba en voor Flippie.  Je hebt zo'n mooie tijden met hen gehad en ook zo ongelooflijk gestreden om hen ook aan het eind van hun leventje zo lang mogelijk je liefde en zorg te geven.

Je hebt er goed aan gedaan om Flippie z'n rust te geven.  Je zag dat het moest, dat de dag gekomen was... En je hebt al je moed bijeen geschraapt om te doen wat moest.

Dikke knuffel, voor jou en in gedachten voor de hondjes. 

Lieve Flippie, ik wens dat je bij Simba en Daisy bent. 

Yvonne,

Sterkte in deze moeilijke dagen van verdriet en gemis.

We voelen met je mee.