Nieuwe Suprelorin chip of castratie

Hoi Een paar weken terug heb ik hier al eens gepost over de plotselinge uitvallen van mijn oudste hond (3 jaar). Hij is sinds een paar weken kribbig, en in de bossen benadert hij honden en vooral jonge, onderdanige honden valt hij regelmatig aan. Ik heb een gedragstherapeut ingeschakeld, en we hebben samen allerlei oefeningen gedaan en situaties uitgelokt om te bepalen wat er aan de hand is. Het lijkt alsof hij dominant wil zijn, maar daar eigenlijk te onzeker voor is (waardoor hij juist alleen de jonge en onderdanige honden pakt). In combinatie met de plotselinge toename van ontstekingen aan zijn dinges ( ;-) ), lijkt het haar toch voornamelijk een hormonaal probleem. We zijn enthousiast gaan oefenen met de lange lijn, beloningen en correcties (we wisselen het wandelen onderling af, om te voorkomen dat hij het gaat manipuleren...voor degenen die het idee hebben dat honden niet denken....pffff....). Toch lijkt zijn gedrag alles behalve te veranderen. Hij heeft toen hij 1,5 jaar was een Suprelorin chip gekregen, omdat hij zoooo ontzettend verliefd werd op teefjes en ook fysiek ziek na ontmoetingen. Het nadeel van de chip vonden we dat hij wat meer gericht werd op de bal... het spelen met andere honden en zelfs met de jongste hond verdween op de achtergrond. Hij heeft al een flinke dosis focus, maar dat werd nog erger (wel handig bij trainingen, die we allemaal hebben doorlopen) Maar....nu hij zelf ongelukkig lijkt (hij lijkt met de jongste hond te willen spelen zoals hij dat voorheen deed, maar weet zich geen houding), uitvalt naar andere honden én veel ontstekingen heeft (ik vind groene druppels opruimen geen probleem, het is tenslotte een reu....maar het loopt de spuigaten uit, het is een naakthond en nu zie je telkens een groen onderlijf ;-) en hij maakt ons 's nachts wakker met heerlijk gesmek door het poetsen -maar goed ook dat geen castratiereden natuurlijk-), en op aanraden van de therapeute (die mijn hond al van pup af aan kent) twijfel ik enigszins aan castratie. Of is een suprelorin chip een beter idee? dat is tenslotte omkeerbaar! De therapeute is overigens geen voorstander van chemische castratie of een chip, zij is van mening dat het wel degelijk blijvende problemen op kan leveren aan de hormoonhuishouding... Ik weet dat er veel voor- en tegenstanders zijn voor castratie. Ik was zelf eigenlijk altijd anti- castratie, maar mocht castratie de oplossing kunnen zijn voor zijn uitvallen is dat ideaal. OP de training gaven ze ook aan, dat hij bij het treffen van de verkeerde hond hij zelf ook teruggepakt kan worden (en hij heeft allesbehalve een dikke nek)...

Of een nieuwe therapeut inschakelen, lees hier meerdere tips over Nelis Verhoeven...?

(waarom is het zo moeilijk in te schatten wat een goede oplossing zal zijn voor mijn hond)

Hoi Linda, het lijkt wel of je het over mijn Scott hebt, precies hetzelfde. Ik heb zelfs 3 x een implantaat laten zetten, want elke keer als het uitgewerkt was, verviel hij in het gedrag dat jij benoemt. En hij was er zelf niet gelukkig onder, heel erg gestrest, bij elk geluid dat hij hoorde schoot hij overeind. Niet leuk, niet voor hem en niet voor ons. Ik hoopte dat hij met het volwassen worden hierover heen zou raken, maar toen het derde implantaat uitgewerkt raakte en ik weer precies hetzelfde zag gebeuren, heb ik geen moment geaarzeld en hem definitief laten castreren. Dit brengt hem zoveel rust in zijn kop en lijf! Hij is gemoedelijker naar andere honden. Hij zal altijd een hond blijven die moeite heeft met ongecastreerde reuen, maar de scherpe kantjes zijn er wel van af. Ik heb het dus niet alleen laten doen vanwege zijn gedrag naar andere honden, maar vooral ook om hem rust in zijn kop te geven. Hij is een hond die snel overprikkeld is en zijn hormonen maakten dat nog veel erger.

Zo'n chip is handig om het uit te proberen maar ik zou herhaling zoveel mogelijk voorkomen, want heel gezond is zo'n chip niet. Als je er tevreden mee was zou ik je hond laten casteren, en anders niet.. Een herhaling van zo'n chip.. Daar zou ik zelf nooit voor gaan.

Medisch gezien is er geen enkel gevaar of risico om een hond meerdere malen te laten implanteren. Studies tonen dit ook aan. Het kan zonder bezwaren, uiteraard heb ik dit goed uitgezocht.

Het kan inderdaad geen kwaad om suprelorin vaker te laten zetten. Sommige honden zitten al op hun 8ste implantaat. Ik laat Willem niet definitief castreren. Hij krijgt ook de suprelorin en zit aan zijn 3e. Als na deze blijkt dat hij nog veel last heeft van de loopse teefjes krijgt hij gewoon weer een nieuwe.

Ik heb geen zin in weer een hond die op oudere leeftijd last krijgt van zijn botten/gewrichten.

Zelf zou ik daarom alleen een hond laten castreren wanneer het medisch gezien noodzakelijk is.

Je zou inderdaad weer een implantaat kunnen laten zetten om te kijken of zijn gedrag hormoon gestuurd is.

Ik heb er ook goede ervaringen mee en toen na uitwerking mijn hond weer terug viel in zijn oude gedrag heb ik hem laten castreren en nooit geen spijt van gehad.

Ik ben geen voorstander van steeds weer opnieuw die chemische chip te herplaatsen het is een mooie tussen oplossing om te kijken of de reu echt teveel last heeft van zijn hormonen en dat het trainen simpelweg niet meer lukt.

Blijkt de combi trainen en implantaat goed te werken en na uitwerking toch weer terug oud gedrag zou voor mij de keuze makkelijk zijn.

De chip is helemaal nog niet zolang op de markt en wordt ook nog niet op grote schaal gebruikt dus naar mijn mening kun je dan nog niet praten over volledig veilig na zoveel x plaatsen.

Er wordt toch steeds chemische troep in de hond geplaatst en dat lijkt mij toch ook niet gezond.

Maar dat is mijn gevoel.

Wij hadden ook een chip laten plaatsen bij eli, die viel uit naar elke hond, rende er hard keffend achteraan. Ook een gedragtherapeut ingeschakeld maar helaas zonder resultaat. We weten wel dat eli erg bang is, en de honden bij hem wegjaagt, maar voor ons bijzonder vervelend. Maar de chip heeft niets betekend voor zijn gedrag.

Hij begint nu uit te werken en zijn daar blij om, weer speels en niet meer zo op eten gericht.

Jammer dat hij nog steeds honden opjaagt, en keft. We lijnen hem nu maar steeds aan.

Je schrijft dat je hond onzeker is. Als je een onzekere reu castreert, zal dit onzekere gedrag toenemen en zelfs verergeren. De agressie zal ook toenemen. Door castreren heeft hij geen testosteron meer en dat hormoon zorgt ervoor dat een onzekere hond zich staande kan houden, verdwijnen deze hormonen, is het logisch dat het onzekere gedrag ergen wordt. Niet verstandig lijkt mij. 

Je schrijft dat je GT zegt dat hij dominant is, maar daar te onzeker voor is. Dominantie is geen eigenschap. Het kan dat een hond dominant wilt zijn over een bal of over de plaatst die hij naast de baas wilt. 

Een hond is niet altijd dominant. Ik ken je hond niet, maar het lijkt mij eerder dat dit gedrag uit angst/ onzekerheid voortkomt.

Weet niet hoe je je hond corrigeert, maar een onzekere hond die gecorrigeerd wordt, is geen goede combinatie.

Je hond zal zich veilig moeten gaan voelen bij het zien van andere honden.

Afstand naar andere honden vergroten en voertjes geven. Waarom, als je voertjes geeft, krijgt je hond bij het zien van anderen een positieve prikkel. Als je dit lang genoeg doet, zal hij andere honden met die positieve prikkel gaan associeren. Gaat dit goed, langzaam afstand verkleinen en dit alles herhalen. 

Voorlopig niet naar andere honden toelaten gaan.

Het gedrag zou heel goed versterkt kunnen worden omdat hij zich niet lekker voelt door de ontsteking. Ben je naar de DA geweest? In een badje met biotex en de boel goed wassen.

Misschien wordt het implantaat nog niet zo lang in Nederland gebruikt maar het bestaat toch echt al vrij lang.

Er zijn dus ook voldoende resultaten en onderzoeken naar gedaan.

In Duitsland bv gebruiken ze dit heel veel. Castreren is gewoon niet zo goed voor een hond op langere termijn. Ze krijgen wanneer ze ouder worden vaker botontkalking en last van hun gewrichten....artrose etc. Een castratie is dan niet terug te draaien. Een implantaat is na een maand of 8-10 uitgewerkt. 

Nee, ik ben geen voorstander van castratie en ook niet van een implantaat. Liever zou ik een hond intact laten. Maar ja, soms moet je wat. Het is erg zielig om te zien hoe Willem van slag kan zijn als er loopse teven zijn. Hij eet dan ook gewoon 2/3 weken niet. Weet niet wat hij met zichzelf aan moet dan.

Castreren zou ik zeker laten doen als het medisch noodzakelijk is. Zowel bij een teef als bij een reu.

Vreemd is dat gezegd wordt bij een teef om zo jong mogelijk te castreren terwijl bekend is dat wanneer je dit net voor of net na de eersteloopsheid doet ze veel feller zal worden. Dit is na de 2e loopsheid ook nog het geval. Na de 3e loopsheid zal haar gedrag niet anders zijn als voor een castratie. Ja, bekend is dat de kans op mamatumoren kleiner wordt, maar er wordt nooit bij vermeld dat het de kans op botkanker verhoogt. Sommige dierenartsen staan gelijk klaar met het mes. 

Mijn dierenarts is gelukkig niet zo'n voorstander van castreren. En om een jonge hond/pup te castreren vind ik al helemaal niet kunnen. De botten zullen nooit zo groeien als ze wel zouden doen wanneer je je hond intact laat. Ook zie je toch vaak dat zeker de teefjes heel kattig kunnen zijn wanneer ze heel jong gecastreerd worden. Kijk naar de labradoodles bij wie het als pup gedaan is.

Als je je hond wil laten castreren omdat deze een bepaald gedrag heeft wat heel vervelend is zou ik zeker eerst een implantaat proberen. Wanneer je hond hier goed op reageert en het gedrag beter wordt kun je alsnog tot castratie overgaan. Als het gedrag juist erger wordt..... Als het implantaat uitgewerkt is zal hij weer de oude zijn. Castratie is voor altijd...

Het is een lastige situatie.
Ik vond mijn reu meer gefocust tijdens de chip (bal bal bal bal....), maar goed gedragsproblemen voortkomend uit hormonale problemen zijn voor ons beide vervelend.

Tja we hebben een therapeut ingeschakeld die hem wel als onzeker zag, maar als we de bossen in gaan (waar de problemen voornamelijk optreden) loopt Kay er juist bij als "Koning van het bos", wel heel alert en reageert op alle "vreemde" geluiden en geurtjes.
Ziet hij een (voor ons) onbekende hond, rent hij er op af en met staart recht omhoog...en opeens is het over....

Het is vooral voor mijn hond vervelend...Hij lijkt echt met zichzelf in de knoop te zitten!

Dat is ook wat ik zo rot vind. Dat de hond zo met zichzelf in de knoop zit.

Dag. Ik heb dit even mee zitten lezen omdat ik meer info wilde hebben over chemisch castreren. Het topic is al een aantal maanden oud, maar toch zou een antwoord fijn zijn.

Er wordt gezegd: Ik wil niet laten castreren want ik wil niet opnieuw een hond hebben met bot / gewrichtsproblemen.

Het is bekend dat dit bij castratie van de reu op jonge leeftijd voorkomt, dat weet ik. Volgens mij komt ook vaker prostaatkanker voor.

Maar als je chemisch castreert met een chip..... dan is dat alsof hij gecastreerd is. Maar heeft dat dan niet de negatieve gevolgen op botten en prostaat. Of is dat nog niet bekend?

Zoals ik het begrijp is er voor het prostaatprobleem tegenwoordig geen castratie meer nodig. Een week tabletten zou voldoende zijn. 

Wat betreft bot/gewrichtsproblemen, wanneer je hond jong gesteriliseerd wordt heeft ze erg veel kans op botontkalking. Natuurlijk zou je hier hormonen tegen kunnen gaan geven net als bij mensen (vrouwen in de geval), maar dan kun je in mijn ogen je teef veel beter intact laten.

Wat een reu betreft, hetzelfde. Door castreren verhoogde kans op botontkalking, dus bot en gewrichtsproblemen. Wanneer ik de onderzoeken die gedaan zijn voor de suprelorin lees kan ik niks vinden over gewrichtsproblemen of botontkalking. Niet bij de oudere hond, niet op de langere termijn. 

Of je wel of niet laat castreren is aan jezelf. Ik zou zeer zeker eerst een suprelorin implantaat laten zetten om te kijken of castreren wel gaat helpen voor hetgeen het zou moeten helpen. Of je hond niet een heel ander gedrag krijgt etc etc.

Ik heb net nog een onderzoek geplaatst. Wederom staat ook hier uitgelegd dat zowel steriliseren als castreren altijd zo aangeprezen wordt. Alsof dat het bestens wat je kan doen. Alleen de eventuele "positieve" dingen worden vermeld terwijl toch al heel lang bekend is dat op langere termijn er veel meer negatieve gevolgen zijn.

Je hond kan zelfs een huidprobleem ontwikkelen. Met alle honden die tegenwoordig huidproblemen hebben..... Het wordt dan al snel gelinkt aan voedingallergieen. 

Ik denk echt dat zo lang het medisch gezien niet nodig is je beter je honden intact kan houden. Zowel de reu als de teef.

Hallo iedereen. Ik heb bovenstaand verhaal goed gelezen omdat ik onderzoek aan het doen ben over Suprelorin. Ik heb een Duitse Herder reu van 8 maanden en hij is ontzettend lief naar onze andere hond (teefje) en kind. Onze Duitse Herder heeft een druiper (zoals de dierenarts zegt). Het is zo erg dat ik iedere dag heel mijn plavuizen vloer moet schoonmaken met een pannen sponsje met Biotex en koud water. Overal vind ik geel/groene druppels, op de vloer, op de muren, deuren en ga zo maar door. Ik ben met hem naar de dierenarts geweest en hij heeft geen ontsteking maar hij is aan het puberen. Ik heb toen Prepusol gekocht zodat we het goed schoon konden spoelen maar dat heeft niet veel effect. Ik heb weer contact met de dierenarts gehad en aangegeven dat ik castreren niet echt een optie vind. Ik kreeg als advies om onze hond chemisch te laten castreren. Ik ben nu aan het rond neuzen en lees dat het gedrag van de hond hierdoor ook erg kan veranderen en dat zou ik heel jammer vinden want het is nu zo'n leuke ondernemende , spelende jonge hond. Ik zit met hem op de hondentraining en dat gaat vrij goed. Hij kan wel eens een keer stoer doen naar een andere reu maar dat straf ik gelijk af en dan is hij weer gelijk de  lieve jongen.

Mijn dierenarts gaf aan dat chemisch castreren een positief effect heeft op het druppelen maar ik kan daar verder niet veel over vinden. Heeft iemand van jullie hier ervaring mee? Ik wil zeker weten of dit dan eventueel de juiste keuze is. We willen hem niet definitief laten castreren omdat we hopen dat we in de toekomst nog een zoon van hem kunnen krijgen. 

Diesel had wel wat last van een "druiper" maar niet in de mate waar jij het over hebt.

Door de chemische castratie was het wel gelijk over.

Kennissen hebben hun hond ook chemisch laten castreren ook vanwege de vele groene spetters die overal zaten en ook die hond heeft daar geen last meer van.

Dus 2 gevallen die ik ken positief.

@de mannen

Dank je wel voor je snelle reactie. Onze hond heet toevallig ook Diesel dus mochten we over gaan tot chemische castratie hoop ik dat het bij hem ook zo goed help. Is het gedrag van jullie hond hierdoor erg veranderd?

Bvd. 

Puspiemel binneen twee weke helemaal over na de chip, die mijn hond kreeg begin september. Hij snuffelt veel minder, is weer bereikbaar buiten en op de training.. soms is hij incontinent en drupt urine. Hij drinkt meer en moet vaker naar buiten voor hele grote plassen.

Ja zeker is zijn gedrag veranderd dat was ook de grootste rede waarom wij de chip hebben laten zetten.

Hij was totaal niet bereikbaar, de hormonen namen de overhand en niet zo'n klein beetje ook.

Diesel zat niet meer lekker in zijn vel door die hormonen wist het soms gewoon niet meer.

Na die chip merkte je weer dat hij veranderde in een vrolijke hond die weer bereikbaar was zodat ook het trainen weer veel beter ging.

Hij kreeg rust in zijn koppie.

Na een kleine 5 maanden raakte de chip uitgewerkt en merkte ik weer een terug val in zijn gedrag en weer meer drukte in zijn koppie, toen besloten te castreren en nooit geen spijt van gehad.

Wat voor geestelijke uitdaging krijgt je hond?
De dominantie theorie is echter achterhaald.
Ik denk dat het erge onzekerheid is in combinatie met last van de hormonen.
Castratie helpt alleen om geen last meer te hebben van de hormonen, maar de onzekerheid kan juist erger worden.