Pup erbij of niet?

Hoi allemaal, even een topic omdat ik benieuwd ben naar wat jullie zouden doen.

Familie van ons krijgt binnenkort een nestje aussiepups (alles verantwoord etc). Dit staat al jaren in de planning, en is een eenmalige gebeurtenis. Sinds ik van hun plannen wist, heb ik al gehoopt dat een van die pups voor ons zou kunnen worden. Toen was het nog de vraag of onze situatie wel hondklaar zou zijn voor die tijd. Nu is dat zo... maar we hebben onze herplaatser al! Jullie voelen mijn twijfel al aankomen natuurlijk ;) Ik zal eens even mijn voors en tegens posten.

Tegen:

-eigenlijk wil ik maar één hond in ons gezin

-voor onze hond hoeven we het ook echt niet te doen. Onbekende honden vindt ze sowieso niet leuk, bekende honden vindt ze buiten mwah, of gewoon wel okee. Bijv. onze buurhond ( jonge reu, heel sociaal en vriendelijk) zorgt er wel voor dat ze veel energieker en enthousiaster is op wandelingen, daarin zie ik haar juist opleven. Ook de aussieteef in kwestie is een hond met wie ze goed overweg kan; de aussie is heel zelfverzekerd en stabiel, lokt geen negatief gedrag uit maar pikt ook niets. Binnen is onze ouwe doos een claimerd, ze wil het liefst alle mensen claimen en probeert andere honden weg te houden. Met de buurhond gaat dit de ene keer beter dan de andere, hij laat zich niet uitlokken tot negatief gedrag maar laat zich soms wel wegjagen; met de aussieteef gaat het eigenlijk meestal heel goed, die trekt zich er niks van aan en vraagt zelf niet zo om aandacht.

Voor:

-unieke situatie! Deze pups groeien op in een gezin dat ik ken, weet precies waar de hond vandaan komt en dat ze het beste begin ooit krijgen.

-kosten: een 'vriendenprijsje' voor een rashond uit supercombi is ook niet verkeerd

-ras+combi ouders=heel fijn, met deze hond zou ik agility of andere hondensport kunnen doen, dat gaat met onze hond niet. Mamahond is gewéldig, lief, sportief, rustig, stabiel, tolerant, sociaal.

-onze huidige hond is super, maar al een dagje ouder. Zij zou én een bijdrage kunnen leveren aan de opvoeding van de pup (bijv. hoe goed ze is in openbare gelegenheden), én de overgang zou misschien minder groot zijn als ze uiteindelijk overlijdt. Aan de andere kant zou ze ook negatieve karaktereigenschappen kunnen doorgeven ;)

-een pup zou waarschijnlijk op dat moment qua tijd goed uitkomen in onze situatie

Als wij onze huidige hond niet hadden, zou ik geen moment twijfelen. Als onze huidige hond heel sociaal was, dan zou ik waarschijnlijk denken: och, zat niet in de planning, maar het komt nu zo uit, laten we het toch maar doen. Nu denk ik: waarschijnlijk gaat dit niet gebeuren.

Maar ik vind het zoooo lastig dat ik een pup waar ik al jaren 'op zit te azen', dan aan me voorbij moet laten gaan, met de wetenschap dat deze kans niet nog een keer voorbij gaat komen.

Wat zouden jullie doen?

Lastig he?! Goed dat je de voors en tegens heb neergezet. Is er een speciale reden waarom je maar 1 hond in huis wilt? Bv met oppas of ruimte? Als je er de tijd en ruimte voor hebt, streep ik die reden weg ;)

Dan je hond, voor hem hoef je het niet te doen schrijf je. Bedenkt goed of je hond er echt dood ongelukig van gaat worden of dat ie er wel aan kan wennen. Zal haar gedrag zodanig veranderen als je er een pup bijneemt.

Ik hoor vaker dat de stap van 1 hond naar 2 honden groot is, maar ik dacht altijd als ik ga lopen maakt het dan uit 1 of 2? Moet er toch uit. En als je hond verder geen last is in bv openbare ruimtes hobbelt je pup gewoon lekker mee.

Voor een pup is het ook leuker op te groeien met een andere hond, dan wanneer je zou wachten tot je hond is overleden en dan een pup nemen. Je pup kan zoveel  leren van je oudere hond. Het is toch een kans waar je al jaren op zit te wachten. Ik denk dat je zelf spijt krijgt als je het niet doet.

Maar bedenk goed of je oudere hond er blij van word. En of het goed zal gaan in huis. De fokker kan natuurlijk het beste puppy aanwijzen voor jou, wat het beste bij jouw hond en jullie situatie past.

Ik zeg doen, mist je hond er niet aan  'onder doorgaat'.

ps Wij hebben een jack russel reu van toen 8 jaar. Altijd beetje knorrig en erg op zn rust gesteld. De wens van een hond erbij was groter dan het belang van de jack (kort gezegd he?!). Vanaf dag 1 liggen ze samen in de mand en gaat het beter als ooit verwacht.

Ik vind dat je de voordelen veel enthousiaster geschreven hebt hoor, dus ik denk dat je zelf erg graag een pup wilt

Gewoon doen denk ik dan, heb ik ook gedaan. Noa is nu 7 maar 3 jaar geleden Desi de maltezer erbij genomen en nooit 1 dag spijt gehad

Ze spelen samen, slapen in 1 mand vaak en zijn echte vriendinnen, leuk hoor

Eigenlijk best wel leuk, vooral omdat je zo bekend bent met de fokkers, dat is wel heel dichtbij.

Ik denk dat Lisette al een aantal goede dingen heeft gezegd. Ik weet niet hoe lang jullie je herplaatser al hebben maar een hond in de eigen roedel is altijd anders dan een vreemde of vaag bekende hond die ie wel eens tegen komt. Sommige honden vinden het inderdaad helemaal niks en zijn liever alleen maar het kan best zijn dat jou hond een pup uiteindelijk helemaal niet erg vind. Ik denk dat je dat het beste zelf kunt inschatten.

Waarom wil je maar 1 hond? Dat is ook mijn vraag, als je het qua kosten en tijd niet kunt opbrengen dan zou ik het niet doen. Maar zoals Lisette al zegt, of je nu 1 of 2 honden hebt naar buiten moet je toch wel. En ik lees dat je graag agility wilt gaan doen. Ik vond zelf van 1 naar 2 honden eigenlijk helemaal niet zo'n grote stap.

Als je herplaatser geen hele grote problemen heeft (qua instabiel zijn) en je denkt dat ie niet doodongelukkig wordt van een andere hond er bij dan zou ik zeggen ga er voor.

Waarom maar één hond: Vind het heel praktisch! We nemen haar nu supermakkelijk mee; als we twee honden zouden hebben, is het toch al veel lastiger. Nu kan ze mee naar restaurants, winkels, activiteiten, vrienden - ze is daar zelf ook heel rustig bij, maar het kan ook eigenlijk altijd. Met twee honden zie ik dat gewoon veel minder gebeuren? Denk niet dat we ze dan thuis laten, maar wél dat wij dan veel minder dingen kunnen doen. (Ga niet een kledingwinkel in met twee honden aan de lijn; eentje is goed te doen maar twee, dan kan ik echt geen kleren meer kijken ) Terwijl een van de leukste dingen aan het hebben van een hond is, vind ik, dát ze overal met ons mee naar toe gaat.

Qua kosten en ruimte kan het sowieso, qua tijd - als het niet twee keer zo veel tijd ís om twee honden te hebben, dan kan het ;) Ik zou bijv. geen twee honden kunnen hebben die ik alle twee altijd apart moet uitlaten, dat is onmogelijk. (Is niet de norm natuurlijk maar soms hoor je van mensen bij wie dit het geval is.) Tijd voor puppycursussen etc is er wel.

Daarbij komt dat ik denk dat onze hond het allergelukkigst is als ze onze aandacht niet hoeft te delen met een andere hond. Ik kan niet inschatten of we haar echt doodongelukkig maken met een andere pup erbij; een van de redenen waarom ze uit haar vorige huisje is vertrokken, is dus wel dat daar een nieuwe pup kwam waardoor zij niet lekker in de roedel lag. Maar dat is ook echt een karakterding, met de andere twee honden ging het altijd wél okee. En als ik dan heel eerlijk ben, dan wil ik het eigenlijk haar niet aandoen dat zij haar zuurverdiende ultieme geluk met twee mensen voor haar alléén weer moet delen.

Maar oooooh die pup..! Grrrm

Upje?

Wat leuk dat er misschien een Aussie bijkomt! Heeft jullie kennis ook een website? Ik ben erg benieuwd naar de ouders :)

Bij ons heeft de overstap van één hond naar twee honden wel twee keer zoveel tijd gekost. Zeker de eerste tijd liepen wij vaak alleen met Scott, zo'n puppy moet vaak uit. Na een paar maanden lieten wij ze veel samen uit. Scott is nu bijna een jaar en sinds een maand of twee-drie laten wij ze alle twee weer apart uit. 

Brody kreeg ook altijd alle aandacht toen hij nog alleen was en nu moet hij dat delen met Scott - en Scott eist een hoop aandacht op ! Dit gaat tot nu toe erg goed! Wij proberen het eerlijk te verdelen en als Brody een tijdje wat minder aandacht heeft gekregen wordt hij weer verwent. Brody was in principe ook meteen enthousiast over Scott en nu zijn het echt twee broertjes: ze kunnen hartstikke lelijk tegen elkaar doen, maar liggen uiteindelijk wel samen te slapen in Scotts bench ! 

Heel goed je voors en tegens. Met twee honden, kan je nog veel samen doen vind ik. Ja shoppen wordt even lastig, maar restaurant, vrienden enz. kan makkelijk en zie het vaker gebeuren. Om beide niet apart te moeten uitlaten is meestal als de andere hond geen goede voorbeeld is voor een pup. Ik haal uit jou voors dat je hond nu dat juist wel is. Dus uitlaten die twee samen dan! Haha.

Nu mijn ervaring. Geen hond, wel een kat haha.

Mijn droom was altijd een hond hebben. Kon nooit maar katten vonden we ook leuk. We hebben er twee een sulletje van bijna 7 en een bitch van bijna 15. Die bitch is voor ons echt een schat, maar voor andere dieren. Hoo maar! Toen het sulletje bij ons kwam van nog geen paar maanden (gevonden) accepteerde ze die niet hoor en leven nu met gewapende vrede haha. Maar goed nu komt het.. ik werk met honden en heb dus zeeën van tijd voor een eigen hond. Moeilijke keuze want de bitchie kat zou dit nooit leuk vinden, niet accepteren en waarschijnlijk niet heel gelukkig worden eerste weken. Wij hebben echt lopen dubben omdat we haar dit op leeftijd van bijna 15 niet willen aandoen, maar toch een pup een eigen hond.. terwijl het nu wel de tijd is al we het nog zoude willen. Beide katten gezond, tijd genoeg, goede situatie en niet nadat Teigetje(de oudste) overleden is. Dat Teigetje het eerste weken moeilijk krijgt, weten we. Zal veel boven zijn en chagrijnig zijn. Maar ze kan ook goed van zich af meppen en blazen, dat wel. We hebben toch de beslissing genomen om een pup te nemen. Wij denken dat een dier niet kan beslissen wat wij doen. Al staan de poezen op nummer 1. We kunnen als het echt nood is en kat en pup niet gelukkig worden de pup terug geven aan de Fokker (maar hier ga ik niet vanuit) ik denk dat het wel goed komt met de juiste begeleiding en ik denk dat dit ook voor jou geldt. Inmiddels bereiden we Teigetje voor op de komst van de pup. Met knuffels, spulletjes, bench en beetje tegen haar praten er over hahaha. In de puppen ren mogen we een kleedje leggen en laatste bezoekdag mee nemen. Zo kunnen ze wennen aan de geur. (Een idee?) Ook krijgt Teigetje kalmeringsmiddelen homeopathisch. Via stopcontact die troep en telizen. Baat het niet schaad het niet.

Ook me vragen bij DA's neergelegd, dit forum en andere honden "specialisten" eigenaren. En ze kwamen allemaal met het zelfde. Gewoon doen. Ze wennen wel, het is even een proces wat je door moet. Als het goed begeleid wordt komt het zeker goed. En nou is een kat wat anders dan een hond, maar toch denk ik nu het zelfde bij jou.

We denken als mensen zo zwart wit over deze zaken maar staan soms nog verbaasd over onze dieren wat ze wel niet aan kunnen, veranderen en leren. Jij kent je hond als geen ander, maar zonder echt geprobeerd te hebben weet je het nooit. Zo dacht ik ook. Ik had me voor me kop geslagen als we het niet zoude doen en het wel zou gaan. Snap je?

Als je het zo graag wilt, tijd hebt, aandacht hebt enz. Waarom dan niet? Met juiste begeleiding komt het zeker goed. En denk echt wel dat je die kan geven.

Altijd je hond die je nu hebt eerste aandacht geven, geef je pup aandacht geef je oudere hond ook aandacht. Krijgt pup wat lekkers, je oudere hond ook. En meteen altijd samen een kluifje of wat anders. En je oudere hond mag echt wel aan pup laten weten als die pup zat is. Maar gaat pup door geef pup dan een time out of afleiding/alternatief om mee te spelen. Speeltje of iets of met jullie spelen. Maar vergeet dan je oudere hond niet iets leuks of lekkers te geven.


Ik zeg: Doen!

Ik vind eigenlijk enkel de laatste 2 "voors" belangrijk genoeg om rekening mee te houden. Dat het handig kan zijn voor de opvoeding van de pup, en dat het nu goed uitkomt.

Dat de pup van mensen komt die je goed kent, en dat je hem voor een vriendenprijsje kan krijgen, vind ik dat weinig invloed heeft op de komende 14 jaar dat hij bij jullie blijft. En een hondensport kan op zich met elke nieuwe hond die je neemt (en niet te oud/fysiek slecht is).

Ik vind je "tegens" het belangrijkste om over na te denken.
1 hond is makkelijker mee te nemen en oppas voor te vinden dan 2 natuurlijk. Op zich denk ik dat uitstapjes met 2 ook nog goed moet lukken, valt te zien waar jullie altijd naartoe gaan natuurlijk. En gaat dat lukken om met de pup naar de hondenschool te gaan en je andere hond nog voldoende aandacht te geven?

Op zich vind ik het een beetje jammer van je eerste hond als hij echt niet op andere honden gesteld is, om er een pup bij te gaan zetten. Ik heb ook al verhalen gelezen dat het uiteindelijk heel goed gaat en dat ze vriendjes worden. Maar ik ken jouw hond natuurlijk niet, het is een risico en blijft afwachten. Maarja als je hond de pup nooit echt accepteert ga je de pup ook niet zomaar weer wegdoen natuurlijk.

Ik vind het wel heel knap dat je zoveel rekening houdt met je eerste hond.

Tja ik moet zeggen dat ik het gewoon zou doen.

Wat je zegt een behoorlijk ideale pup...

Met een beetje goodwill en aandacht wordt het echt wel een roedel hoor

Ik heb mijn honden samen uit spanje laten komen  ze hoorden niet bij elkaar.

En die weer lukraak tussen mijn katten van 5 en 17 toen geplaatst ;-)

Niet alle honden moeten met elkaar te spelen om een goede roedel te zijn

Ik zou wel opletten of het "energie level"matched met je hond nu.

We hebben nu afgesproken dat we in principe niet voor een pup gaan, maar mocht om welke reden dan ook er een reutje overblijven, dat we dan gaan kijken of er iets mogelijk is. Dan kunnen we ook gaan kijken hoe onze hond reageert op de pup als die bij ons in huis komt gewoon op bezoek enzo. Dat gaat misschien sowieso wel gebeuren gewoon ter socialisatie van de pups ;) 

roos, wat je zegt over energielevel: bedoel je daarmee hoe veel energie en werklust ze hebben? Want op zich zegt mijn gevoel nu dat we bij haar het beste een rustigere, meer zelfverzekerde hond kunnen hebben, niet nog een nerveus beestje ;) maar borders + aussies zijn wel allebei even werklustig, denk ik, alleen is onze hond dan natuurlijk tien jaar ouder.

Los van of er een pup voor ons is, kijk ik sowieso wel heel erg uit naar het nestje!!

Oh ja sorry ;) pbtje!

" We hebben nu afgesproken dat we in principe niet voor een pup gaan, maar mocht om welke reden dan ook er een reutje overblijven, dat we dan gaan kijken of er iets mogelijk is. Dan kunnen we ook gaan kijken hoe onze hond reageert op de pup als die bij ons in huis komt gewoon op bezoek enzo. Dat gaat misschien sowieso wel gebeuren gewoon ter socialisatie van de pups  
 
roos, wat je zegt over energielevel: bedoel je daarmee hoe veel energie en werklust ze hebben? Want op zich zegt mijn gevoel nu dat we bij haar het beste een rustigere, meer zelfverzekerde hond kunnen hebben, niet nog een nerveus beestje maar borders + aussies zijn wel allebei even werklustig, denk ik, alleen is onze hond dan natuurlijk tien jaar ouder.
 
Los van of er een pup voor ons is, kijk ik sowieso wel heel erg uit naar het nestje!! "

Aurelia

 dat is precies wat ik bedoel

Zorg dat je er geen onrustige hond bij krijgt.

Een hond die met 4 pootjes op de grond staat, en geen nerveus/druk type

Ik denk dat zo'n hond prima werklust kan hebben, maar verder meer geaard is.

Een hond die ook rust kan nemen en zich niet zoveel aantrekt van evt onhandig gedrag van je andere hond.

 Ja precies :) Zo'n hond is de mama ook, goeie kans dat er ook zo'n pup bij zit. Die wij dan vervolgens niet nemen... maar okee :P

"  Ja precies Zo'n hond is de mama ook, goeie kans dat er ook zo'n pup bij zit. Die wij dan vervolgens niet nemen... maar okee :P "

Aurelia

 Ach misschien is het niet voor niks...

dingen komen zoals ze komen.

Ik heb ook echt prachtige diertjes laten schieten, om er vervolgens een paar jaar later iets heel bijzonders voor terug te krijgen.

Hmm het nestje is 80% reu

Wat leuk! Ik zou zeggen bekijk het rustig allemaal even en denk er nog eens over na. Het duurt nog wel even voordat de pupjes allemaal een baasje hebben dus je hebt nog even de tijd.

Toeval bestaat niet...  Ik denk ook dat het zo heeft moeten zijn als er een reutje overblijft!

Wat is er geboren? :D En hoeveel pup gegadigden zijn er inmiddels?

Ik weet niet precies hoeveel gegadigden er zijn, wel zijn er meer pups dan er op de echo te zien waren en wilden de meesten het liefst of alleen maar een teefje. Er was wel heel veel interesse voor het nest, dus ik kan me voorstellen dat mensen ook wel willen "ruilen" voor een reutje. We zullen zien! Van mijn man mag ik niet puppies kijken

Weet je al wat je gaat doen ?

Er is echt superveel interesse voor het nest, dus ik denk niet dat er een pup 'overblijft'. Dat lost ons 'probleem' mooi op.... (helaas :P). Het lijkt er ook op dat het werktechnisch toch nog een tijdje niet handig gaat zijn om een pup te nemen, dus ook los van onze hond lijkt het nu toch niet zo'n ideale situatie voor een pup. Dat maakt het 'leed' wat minder erg te dragen ;)

Vandaag wel voor het eerst met ze geknuffeld, oei wat een schatjes. Over een paar weken zijn ze nog veel leuker ben ik bang :D De kans bestaat trouwens wel dat er over een aantal jaar toch nóg een nestje komt...! Daar ben ik wel heel blij mee, toch nog een kans op een pup van deze mama <3