een hondje in huis nemen

Hallo, 

ik ben 14 jaar en ik wil heel graag een hondje (puppy) in huis nemen. Ik weet eigenlijk niet zo goed of mijn ouders wel een hond willen. Mijn oudere broer (17) is er echt negatief over. Dat beïnvloed volgens mij ook de keuze van mij ouders. Soms lijken ze wel geïnteresseerd maar soms zeggen ze dat ze het niet zien zitten. Mijn moeder zegt dat we het al moeilijk genoeg hebben met twee katten  (dat gaat er dan over als we op vakantie gaan dat mijn moeder de ouders van mijn vriendinnen niet willen lastigvallen met dat voorstel, ook al zeggen ze dat het geen probleem is, mijn mama voelt zich er slecht bij en een kattenopvang wilt ze niet betalen.) 

Mijn moeder is fan van de Engelse springerspaniel en van de dwergkees. Ze houd wel van grote honden maar dat past nou eenmaal niet in onze gezin- en woonsituatie. Dat vind ik heel jammer. De Golden Retriever is mijn favoriet. Wij gaan ook vaak op reis en misschien is een grote hond dan ook niet echt ideaal hé. En onze auto's zijn daar ook niet op voorzien. 

Een kleine hond is ook oké voor mij als ze maar graag speelt met mij, goed alleen kunnen zijn, dier- en kindvriendelijk zijn, gemakkelijk te verzorgen zijn en verder aangename en leuke eigenschappen zijn ook welkom! 

Weet iemand van jullie welke hond er bij ons gezin past? Er zijn aan elke hond wel negatieve karaktertrekken maar elk voorstel of elke tip, raad en ervaring met je hond is uiteraard zeer welkom!   

(extra info: open huis in landelijk gebied, niet afgesloten (grote) tuin)

Alvast bedankt!

Anke 

hoi Anke 

ik zou persoonlijk wachten om een hondje te nemen je geeft zelf al aan dat de woon/gezindsituatie niet op zijn best is ,en een hand heeft toch verzorging en opvoeding nodig 

@Een kleine hond is ook oké voor mij als ze maar graag speelt met mij, goed alleen kunnen zijn, dier- en kindvriendelijk zijn, gemakkelijk te verzorgen zijn en verder aangename en leuke eigenschappen zijn ook welkom! 

hoe lang zou jullie handje dan alleen moeten zijn?

groetjes angelique en lana

zou toch eerst met het gezin om tafel gaan en als ieder ja zegt dan opschrijven wat ieder in de hond wil en dan het ras zoeken dat het meest bij ieder past.

Het hele gezin moet er achter staan als er een hond komt.

Iedereen zal mee moeten doen met de opvoeding en daarmee op één lijn zitten. Is een hoop werk hoor, haha.

Als je ouders het niet zien zitten om wat voor reden dan ook is het gewoon niet handig. Je bent 14, nog bezig met school en je vrienden. Je moeder zal dan het meeste werk moeten verrichten. Ze moet het er dus echt mee eens zijn vind ik.

Dus ik denk dat je ouders er achter moeten staan, of je moet nog even wachten ben ik bang.

Een paar tips, veel info opzoeken over honden, rassen, gedrag en opvoeding. Deel dit met je ouders, wees er eerlijk over en maak het niet mooier dan het is. Neem contact op met bijvoorbeeld een goede hondenschool en vraag ze de oren van het lijf. Zorg dat jij en je ouders weten wat het betekend om een pup, die nog alles moet leren, in huis te halen.

Laten zien dat je wat verantwoordelijkheid aan kan. Bijvoorbeeld stofzuigen etc.

In elk geval, veel succes. Misschien staan je ouders wel open voor een gesprek over dit onderwerp. :)

Kleine hondjes zijn trouwens niet anders dan grote honden hoor, behalve qua afmeting.

Hier een Dwergkeesje, zij is net zo speels als onze Golden Retriever en Oud Duitse Herder hoor. :) (en denk dat ze net zo groot is)

Wij hebben  een Bolognezer (het kleine witte hondje).

Past precies bij jouw omschrijving: lief, speels, energiek, rustig in huis, zit altijd bij je.

Hij gaat mee naar stal, loopt om de paarden, geiten, schapen, kippen, leeft met katten en nog een hond.

Hij past zich aan elke situatie aan.

Echt voor 100% een ideaal gezelschapshondje, maar ook sportief en altijd in voor actie

Hij is nu al bijna 13 jaar maar loopt nog steeds lange wandelingen mee!

Echter, onze honden zijn maar zelden alleen, er is vrijwel altijd iemand thuis.

Maar alleen zijn, dat moet elke hond aanleren, ongeacht welk ras.

En ons kleine hondje heeft evenveel tijd en aandacht nodig als de grote zwarte!

Wij moeten ook zorgen voor oppas met vakanties.

Ook is iedereen hier begaan met alle dieren, en zorgen ervoor.

Dus het beste zou zijn als jullie een hondje nemen  als iedereen in jullie gezin het ook echt wil!

Anders is het eigenlijk niet eerlijk naar het hondje toe.

Ik zou als ik jou was wachten met een hondje..
Duidelijk is nog niet iedereen van het gezin even enthousiast over het nemen van een hond en daarbij ben je ook nog maar 14 jaar.

Je zit nog volop op school en gaat over een aantal jaar ook al naar het MBO/HBO toe... Je studie gaat enorm druk en zwaar worden, vooral de eerste periode.
Heb je dan nog genoeg tijd voor je hondje? Kan je je hondje dan nog geven wat het nodig heeft?
Of moet dan je moeder/vader alles doen? Omdat jij op school zit..
Ik neem aan dat je ook wel opstap gaat met je vriendinnen enzo. En dan? Het hondje kan dan niet mee..

Ik spreek uit ervaring, ik weet hoe moeilijk wachten is. Maar echt je hondje heeft veel nodig en je moet veel opgeven voor een hond. Hij heeft meer nodig dan een paar rondjes uitlaten en wat knuffels.....

Als je in een gezin bent en op jou leeftijd en de anderen staan er niet 100% achter zou ik het persoonlijk afraden.

Dan zou je misschien beter kunnen wachten  tot je zelfstandig woont en je in de situatie bevind om een hond te geven wat nodig is.

Een hond voelt het als ie niet betreft iedereen 100% welkom is. En als je niet allemaal op 1 lijn zit kun je ook nooit allemaal dezelfde regels voor de hond handhaven ik vrees dat dat een hond niet ten goede zou komen hoe gek je zelf ook met honden bent en hoeveel je er zelf ook voorover hebt.

Ik zou nog even wachten en kijken of je op een andere manier zolang iets met honden kunt doen, oppassen bijvoorbeeld op een hond in de buurt of wandelen voor iemand in de buurt met een hond die zelf eigenlijk te lang van huis is en vind dat de hond die extra wandeling wel nodig heeft 

Houd je er ook rekening mee qua studeren want als jij nog verder gaat studeren e.d. zal er meer bij komen kijken en minder tijd voor de hond overblijven en behalve de terug kerende wandelingen en verzorging vraagt een hond wel meer als dat. Soms het beter dubbelgoed voor te bereiden en langer te wachten zodat je zeker weet dat je later de juiste keus maakt.

Mijn ervaring is dat als er een hond komt en niet iedereen er 100% achter staat of niet voldoende beseft wat er bij komt kijken het risico bestaat dat het dier uiteindelijk weer weg zou moeten dat zie je liever voor jezelf en de hond niet. Zo is het vroeger bij ons thuis gegaan ik heb mijn moeder nooit vergeven dat de hond weg moest, maar heb ook heel lang niet kunnen begrijpen dat ze nooit heeft beseft wat een hond houden inhield. Ze kon het niet meer de honden lucht het in de weg liggen het vast zitten (minder makkelijk een weekendje of weekje weg kunnen etc.) Toen werd de keus de hond eruit of zij... ik was nog te afhankelijk van mijn ouders om op mezelf te gaan anders was ik per direct met hond vertrokken maar ik kon toen nog niet zelfstandig voor de hond zorgen of huur van een woning betalen... 

Ik zeg wat ik zeg niet om je dwars te zitten of te steken maar zo kan het gaan als niet iedereen binnen het gezin echt beseft wat erbij komt kijken en daar voor de volle 100% achter staat. Soms is het dan beter te wachten  Ik moest dat via de harde weg leren...

Misschien eerst zien of je iets met honden van anderen mag (in de trant van oppassen of uitlaten) , of vrijwillig bij het asiel helpen. Ik heb ook jarenlang tussen de middag honden van anderen uitgelaten om toch met honden bezig te kunnen zijn. 

Gezien jou leeftijd en de situatie dat biet iedereen 100% er achter staat zou ook ik het afraden. Je bent nog zo jong, gaat nog naar school en verder leren, uit met je vriendinnen enz. En dan is een hondje niet zo handig want alles komt dan op je ouders terwijl het jouw hondje is. Hondje is echt wel wat werk (helemaal een puppy eerst) en heeft echt wel aandacht nodig van ze baasje(s).

Ik wilde ook zo graag een hond vroeger. Maar het kon niet. Ik school, ouders werken. De hond zou te veel alleen zijn te weinig aandacht en ik zou er geen tijd voor hebben. Dat wilde ik toen niet zien, maar nu ben ik zo blij dat we toen nooit een hond hebben genomen. Ben inmiddels 21 en woon nog steeds bij me ouders en heb heeel wat jaren moeten wachten maar omdat we nu wel met ze alle (en ik helemaal) tijd voor hebben nemen we een hond. En weetje? Het wachten was het zooo waard!!

Ik heb me tijden zonder hond de honden van buren uitgelaten en in honden hotel gewerkt enz. Zo was ik toch met honden bezig en had er een vriendinnetje door gekregen voor het leven. Quickly een zwarte labrador.

Ik zou als ik jou was toch lekker wachten met een hondje tot je op jezelf woont of ouder bent en er mee tijd voor hebt. Met een hondje zit je toch ergens aan vast en dat is op jouw leeftijd en je woonsituatie gezien niet echt handig. Lekker wachten, jouw hondje komt echt wel als je er echt klaar voor bent. En ik kan het weten haha.

hallo, 

Dank u iedereen voor de tips en meningen. Ik begrijp waarom ik beter nog geen hondje in huis neem. Mijn ouders moeten er natuurlijk achter staan hé. Maar ik had het vorig jaar einde schooljaar ook al eens gevraagd aan men ouders. Maar telkens als het zomer is en goed weer is dan mis ik iemand om buiten mee te spelen en zeker iemand als ik het moeilijk heb. Mijn moeder begrijpt me dan niet!  Ik heb vorig jaar ook al moeten aanvaarden dat ik geen puppy mocht hebben, dat viel me heel lastig. Vorig jaar werd ik gepest op school en toen had ik niemand om er over te praten. Het lijkt of dieren een echt deel van men leven uitmaken. Ik ben zo graag in gezelschap met honden en katten. 

Maar zoals jullie al aangeven, op dit moment gaat het hondje ongelukkig zijn bij ons. Mijn gezin staat er niet achter en hoe ouder ik word hoe vaker ik uit zal gaan. Dus een hondje is misschien nog niet voor nu.

Toch bedankt!  

Anke 

Jammer dat je nog geen hondje mag, maar het is wel goed dat je ouders alleen een hond nemen als ze er zelf ook echt achter staan. Het is ook heel belangrijk om te beseffen dat een hond niet alleen in de zomer uitgelaten moet worden, maar dat je dan ook in de winter, wanneer het soms heel koud en nat is je met de hond weg moet.

Het is volgens mij al wel eerder hier genoemd, maar kan je niet op zoek gaan naar een hond uit de buurt waar je af en toe mee mag wandelen? Of mee mag spelen? Misschien is er wel een asiel in de buurt waar je zou kunnen helpen?

Behalve dat jij dan toch lekker met een hond bezig kan zijn, kan het ook je ouders over de streep trekken als ze zien hoe veel plezier je daar aan hebt en als ze zien dat je echt energie erin wilt steken.

Ik begryp jouw gemis...heb ook nog steeds geen hondje, ben inmiddels 29.maar heb ook nog niet de tyd en de plaats.voorlopig ga ik elke week wabdelen met asielhondjes .misschien ook iets voor jou?

Een kat is misschien een betere optie?deze zijn een pak zelfstandiger, maar hebben wel aandacht en knuffels nodig .ze zijn ook erg aanhankelijk en hebben natuurlijk wel verzorging nodig.

Nies, 

Ik heb twee katten. Ik hou zielsveel van hen en zij geven mij ook veel liefde. Maar inderdaad, ze zijn voor mij iets TE afstandelijk als je weet wat ik bedoel. Volgens mij zou toch een hond beter bij mij passen. De hond zou me veel aandacht kunnen geven, iets wat ik nodig heb. 

Hoi Anke! Wat jammer zeg dat de situatie nog niet helemaal goed is voor een hond. Maar goed dat je dat zo accepteert!

Er zijn hier veel meisjes die rond jouw leeftijd (en jonger) een hond wilde, terwijl dat niet kon. Zij hebben zich hier aangemeld en zijn gaan lezen, zo veel mogelijk te weten komen en kennis op doen in de tijd die ze hadden! Super vind ik dat. Ondertussen hadden ze oppashondjes en uitlaathondjes, is dat wat voor jou? Dat kun je vrijwillig doen, zodat het voor andere aantrekkelijk is, en dan kan jij een band opbouwen met zo'n hond. Niet echt van jou, maar om dan toch het gemis een plekje te geven. Wat vind je daar van? En dan als de situatie wel goed genoeg is, dan heb je zo veel ervaring en zo veel kennis, dat je een superbaasje zal zijn!

Hee Anke,

Niet e moed opgeven hoor. Inderdaad is een hondje niet ideaal in de situatie die je nu beschrijft. Ik mocht ook nooit een hond en het ging ook nooit in onze situatie. Zelfs toen mijn familie puppy's had, mocht ik er geen. Dat was niet leuk, maar ik wist zelf ook dat het niet zo handig was en dat het voor de pups ook beter was om naar een plek te gaan waar ze beter zouden passen. Toen ik 16 werd, was de situatie een beetje veranderd en....ik kreeg eindelijk mijn hondje. Ook een klein, lief en speels hondje.
Er zijn meer mensen op dit forum voor wie een hond lang een onbereikbare droom leek, die toch werkelijkheid is geworden. Wacht gewoon een paar jaar, tot je wat meer weet over wat je na je middelbare school wil gaan doen en hoeveel tijd je dan hebt. Misschien kun je dan eens met je ouders om de tafel gaan zitten om een goed plan te maken, waardoor zij het ook zien zitten.

In de tussentijd proberen te genieten van de andere honden omm je heen. Kun je niet ergens met honden uit de buurt lopen? Het is natuurlijk anders dan je eigen hond, maar toch ook erg leuk en je krijgt vast wat ervaring

Denise & Nova, 

inderdaad. Misschien moet ik daar eens over informeren. Dank je voor de tip :) 

Ik weet heel goed hoe je je voelt, ben zelf veel gepest vroeger, was zwaar depressief en gek op dieren. Maar mijn ouders helaas niet, ik mocht uiteindelijk op mijn 14e een paar goudvissen, maar meer niet... Ik ken dus dat gevoel dat je echt iets nodig hebt als je in de put zit, maarja als je ouders het er niet mee eens zijn houdt het op. Ik kan alleen maar zeggen, hou vol, prijs jezelf gelukkig met de katten want het is beter dan niets, en op een dag kan jij je hond nemen ik heb mijn grote liefde op mijn 15e ontmoet, ben op mijn 17e gaan samenwonen en toen ook mijn eerste hond genomen en ben nu op mijn 22e nog steeds supergelukkig met m'n mannetje en mijn inmiddels 2 honden na regen komt zonneschijn!

Ik wilde al vanaf mijn 6e heel erg graag een hond, maar dat mocht nog niet van mijn ouders. Het zou er namelijk op neer komen dat de verzorging op hun neer kwam. Ze hadden helemaal gelijk. Ik heb nu sinds mijn 18e mijn eigen Golden Retriever en ik ben ongeveer 4 uur per dag aan haar kwijt. 2,5 - 3 uur per dag lopen en nog een uur aan oefeningen doen, spelen, aandacht geven, eten geven, enz. Dat dus iedere dag weer. Ik denk dat jij nu 8 uur op school zit? Tel daar vier uur op voor de hond en je bent al 12 uur per dag kwijt! Je bent dan van 07.00 - 19.00 ongeveer kwijt en dan moet je ook nog huiswerk maken. Misschien zit je wel op een ontzettend leuke sportclub.

Als het je heel erg leuk lijkt om iets met honden te doen, misschien mag je honden van familie, vrienden of buren uitlaten? :) Wie weet mag je wel meehelpen op de hondenschool in de buurt? Verder mag je vanaf dat je 16 jaar bent mee helpen op het dierenasiel. Verder zou ik lekker gaan lezen over rassen die je leuk vindt. Ik heb zelf een Golden, dus je mag mij altijd een bericht sturen met vragen en als je een keer langs wil om met Evy en mij te wandelen dan mag dat ook! :) Ik woon in Zuid-Holland.

Super dit dit zo goed opneemt, mijn complimenten voor jouw.

Misschien kun je eens kijken of er misschien hondenbezitters van hier in de buurt zitten. Als jouw ouders dat goed vinden misschien af en toe eens mee wandelen of er worden ook af en toe grotere wandelingen georganiseerd waar een hoop mensen van HP met hun honden met mee gaan, misschien kun je af en toe samen met je ouders met zo'n wandeling mee dat je op die manier toch eens kunt genieten van honden om je heen, misschien wel tips kan vragen voor later verschillende rassen kan leren kennen etc.

Ik denk wel dat er manieren zijn toch met enige regelmaat dieren om je heen te hebben.

Ik ben zelf ook iemand die echt niet zonder dieren kan, dieren zijn eerlijk, vertellen niks door en lijken je te begrijpen zonder dat je iets hoeft te vertellen, ze accepteren je zoals je bent. 

(ook ik ben gepest en dat doet ook erg veel met je veiligheidsgevoel en gevoel en er erg alleen in te staan en doe hond die vroeger voor mijn moeder weer weg moest na 2 jaar was mijn reddende engel, ook dubbel pijnlijk dan als een hond weer weg moet nog niet gesproken over wat dat met een hond doet)

Stond dit allemaal niet openbaar zou ik zeggen praat er hier gerust over, maar dit zijn toch dingen die soms beter prive kunnen. 

Maar gezien je leeftijd en dat er ook via internet mensen zijn die niet correct om gaan met waar internet voor bedoeld is, is het toch ook belangrijk om wat voorzichtig te zijn.

Heb je je ouders verteld over het pesten. Helpen/steunen ze je?

Ik zou best via prive bericht naar je willen luisteren en waar mogelijk misschien advies geven, maar ik vind het dan wel heel belangrijk dat je ouders daar bij betrokken zijn. En mogen lezen dan wat je verteld en hoe ik daarop reageer 

Iedereen dank u voor het medeleven en tips en wat ik beter wel of niet doe. 

Jullie helpen me er echt doorheen dat het beter is dat ik wacht tot ik en mijn ouders iets overeen zijn gekomen dat wij alle goed vinden en dat de situatie binnen het gezin beter is voor een hondje te nemen. Het is natuurlijk wel degelijk wachten, wachten en nog eens wachten. Misschien kan ik er wel eens af en toe over beginnen aan tafel. Dan weet ik wat zij er van tijd tot tijd over denken. 

En die tip om met een hondje in de buurt te gaan wandelen moet ik eens bekijken. Lijkt me wel leuk, maar is inderdaad niet hetzelfde als met je eigen hond gaan wandelen. 

Maryse, lizzy en dan ,

Ik heb inderdaad mijn katten nog. Het zijn schatjes! Er zijn inderdaad kinderen die het met minder moeten doen zoals jij die op je 14e uiteindelijk goudvissen kreeg. Of kinderen die zelfs geen huisdier mogen hebben. Jij hebt me doen inzien dat ik moet blij zijn met wat ik heb. Bedankt daarvoor! Maar de wens voor een hond blijft wel natuurlijk!  

Anke 

Dag Anke,

een hond... Iedereen heeft er hier een of wil er een, we kennen er alles van.

ik wou vanaf mijn zesde een hond, zeventien jaar heb ik gewacht, maar het was mijn hond! Het wachten waard...

en na Luca kwam wifi, eerst pupje , nu groot...

Ben blij dat ik hem moeten wachten op deze kanjers. Mijn ouders hadden gelijk, ik was er vroeger nog niet klaar voor...

Vind je het misschien leuk om eens met een wandeling van hondenpage mee te gaan?

Zie je heel veel verschillende honden en kan je in de tussen tijd een beetje genieten en aftasten wat er nou bij je past.

Ik heb Nadat de hond bij ons thuis weg moest voor mij moeder nog bijna 12 jaar moeten wachten, maar het was het wachten dubbel en dwars waard 

Hey Anke, wat lijk jij me een fijn meisje .

Kan je niet ergens in een asiel honden gaan wandelen of gewoon er regelmatig op bezoek gaan? Die kunnen ook altijd nog een handje gebruiken. Ook daar kan je op de grond gaan zitten en met een hond praten..of spelen ..ik begrijp je zo goed meisje.

Jij bent wel rijp voor een hond maar als niet iedereen erachter staat, is het niet zo fijn voor de hond . Dat heeft dan weer zijn invloed op jouw gemoedstoestand. 

Waar je woont is er daar geen asiel ? Zoek het eens in die richting ? Sterkte meid en ooit wordt jij een heel goed baaske, ben ik zeker van 

Anke, ik snap je vraag heel goed.

en persoonlijk denk ik wel dat je op 14 al heel wat verantwoordelijkheid kunt nemen.

Jullie wonen groot en landelijk, een rustige asielhond zou natuurlijk wel graag bij jullie willen wonen.....maar daarvoor moeten ook je ouders erachter staan natuurlijk.(stilletjes toch via je moeder een beetje proberen....het feit dat ze lievelingsrassen heeft, wil toch wel zeggen dat ze er een bepaald gevoel bijheeft ) en de katten moeten tijdens de vakanties toch ook al opgepast worden....dus een hond....-pension kan ook nog altijd- veel mogelijk; opa, oma....)

Begin met uitlaten van iemand anders zijn hond (veel mensen zijn daar heel blij mee!)

en op papier is het misschien niet jouw hond, maar als jij de aandacht geeft......dat geeft toch wel een speciale band!

Ik ben zo ook begonnen op m'n 14e met  het uitlaten van de grote Deense dog van de  buren. Dat was keicool!

Ik helemaal alleen, en die hond luisterde naar mij! (ik was wel sterk op die leeftijd )

Voelde me heel groot en trots (op dat moment was het naar de situatie mijn! hond)

Op die manier kun je ook bij jezelf al eens nagaan of het iets is.

Als je iedere avond na school een hond moet uitlaten, of het nu regent of sneeuwt....dan weet je snel of het bij je past een hond!

Hier gaan we je natuurlijk niet gek maken met een hond, je ouders moeten er ook mee akkoord gaan; het is een totaalpakket.

Hoop dat je voor jezelf een manier vindt om alles te doen rijmen.

Lieve Anke,

waar je het langst op moet wachten...smaakt het lekkerst!

In mijn jeugd hadden we oa een hond en een kat (de hond door mijn toedoen want ik liet de moeder van het hondje uit de buurt al uit...en de pup  dus ook)

later toen het hondje een jaar was hebben we de "pup" overgenomen..

Huisdieren zijn  soms super veel werk, en kosten soms veel geld ..als er iets mis is met gezondheid bv

Jullie gaan veel op vakantie

jou leven gaat ook nog veel veranderen

school studeren werken ect

een hond wordt wel 10 of misschien 20 jaar ...

Pas op mijn 42 ste kon ik mij qua werk en oppas veroorloven om 2 hondjes te nemen

denk goed na  voor je iets beslist

er is niks erger dan je hond moeten herplaatsen ivm je niet anders kan

Ik gun je een hond maar denk goed na en zorg dat iedereen het met jou wil doen en wil helpen ;-)

Hallo iedereen! 

Ik heb goed nieuws, 

Ik heb gisterenavond met mijn mama gepraat. Ik dacht dat ze me aan het lijntje hield want soms wat ze geïnteresseerd maar soms ook niet. Maar door dat gesprek wisten we beide wat we voelde en echt dachten over een hond. Daarom heeft mijn mama een voorstel gedaan  ! Ze zei dat ik op mijn 16e een GROTE hond mag hebben. Ik mag zelfs kiezen welk ras! Dat zal dan toch een Golden Retriever zijn  . Ik ben mega blij dat ik binnen 2 jaartjes een hond mag.  Enerzijds begrijp ik wel waarom ik pas op mijn 16 een hond krijg want ze zei dat ik de verantwoordelijkheid nu nog niet aankan. Maar anderzijds begrijp ik het niet want als ik 16 ben, ga ik toch meer weg en ze zegt echt dat het dan mijn hond is, maar ze zei ook dat wanneer de hond er is dat zij er ook wel voor gaat zorgen want dan houdt zij ook van de hond. En tegen dan is mijn broer misschien al uit huis en mijn papa volgt altijd mijn mama. 

Bedankt iedereen! 

Zo dan, dat is nog eens een leuk bericht zeg, troost je, die 2 jaartjes vliegen voorbij hoor.

Je hebt dan nog tijd genoeg om het internet af te zoeken naar verantwoordelijke fokkers en t.z.t je in te laten schrijven op hun wachtlijst.

Plus dat je je hier op het forum alvast goed kunt voorbereiden en meegenieten van alle verhalen.

Ik wens je alvast véél voorpret en straks genieten van een gezonde lieve pup.

Wat enorm leuk dat je nu toch over twee jaar een hond mag en dat je zelf ook het ras mag uitkiezen!

Nu je dit weet kun je jezelf voorbereiden en inderdaad gaan zoeken naar geschikte fokkers en daar misschien alvast langs gaan... Er zijn mensen die soms een jaar of langer op de lijst staan voor een pupje uit een combinatie die hun aanspreekt. Je kunt vast kennismaking met de ouder dieren en kijken bij welke je de echte klik hebt. En je zou de komende twee jaar zelfs als vrijwilliger kunnen helpen bij een dierenasiel bij je in de buurt, zo help je de dieren daar en je haalt er waarschijnlijk ook weer veel steun uit.

Wat een goed berichtje zeg :-)

2 jaar is zo voorbij hoor! Lekker naar shows gaan,fokkers bezoeken, misschien bij mensen langs gaan die ook al een (of meer) Golden(s) hebben!

Veel plezier met de voor pret! Dat is bijna het leukste ervan :-)