Extreme ballenobsessie

Hi wijze mensen van de hondenpage ;) Graag wil ik jullie nog iets voorleggen en tips vragen aangezien ik gruwelijk vastloop.

Mijn 3 Jacks zijn allemaal dol op ballen. Maar de jongste, Lizzy (2,5 jaar) spant de kroon, ze is helemaal geobsedeerd en gefixeerd op ballen. Heel lang ben ik bezig geweest met hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik heb nu een tijdje een 'manier' gevonden om hiermee om te gaan, maar het lijkt nu niet meer te werken. Mijn manier was, belonen (met een heel lekker snoepje) als ze ballen van andere honden met rust laat. Dit gaat meestal goed (tenzij een baasje van andere hond vrolijk de bal recht op haar afgooit...). Als ze een bal vindt, even apporteren (ze brengt hem dus wel terug als ze weet dat ik hem weer weggooi), mee laten sjouwen (met 2e bal erbij voor de andere 2 honden), dan aan de riem en thuis 'ruilen' voor eten. Afpakken werkt niet dan gaat ze helemaal door het lint. Plus, ze laat zich dan gewoon niet meer aanlijnen en komt niet meer als ik roep (die fout heb ik dus al gemaakt).

Laat ik voorop stellen, ik geef haar zelf bijna nooit een bal (tenzij ik weet dat het anders gewoon vechten wordt (bijvoorbeeld door vroegere ervaringen met bepaalde andere honden, maar dit is dus hoge uitzondering). Simpel omdat ze gewoon zo gefixeerd is, alles aanvliegt wat ze ziet en alleen maar bezig is met het slopen van die bal. Nu is het zo dat bij ons in duin letterlijk overal ballen liggen, ze vindt dus heel vaak wel een bal tijdens de wandeling. Dus heb ik altijd een reserve bal mee (alleen dan komt ze de bal die ze gevonden heeft terugbrengen). Ze wil namelijk ALLE ballen tegelijk hebben. Twee weken terug hadden ze dus twee ballen om terug te brengen, mijn oudste Jack, Laika (12 jaar) had er 1 in haar bek en wilde die voor mij neerleggen. Liz wilde deze bal ook hebben (terwijl ze er dus zelf 1 had). Tja het was Laika haar bal, die laat die niet zomaar afpakken. Resultaat, ik kon naar de dierenarts met Laika, die moest 2 hechtingen vlak onder haar oog...

Als ik geen andere bal bij me heb kan ik het vergeten, dan komt ze gewoon niet terug. Kan uren duren. Ik ben wel eens gewoon naar huis gelopen (we wonen pal naast het duin), maar dan gaat ze gewoon in de gemeenschappelijke tuin van de flat liggen (en de bal slopen) en krijgen we haar nog niet te pakken.

Haar niet los laten lopen lijkt me zo sneu, er zijn namelijk veel wandelingen waarbij het wel goed gaat, en ze heeft het echt nodig naar mijn idee om los te lopen. Verder luistert ze ook goed, alleen als er een bal bij komt kijken is ze zichzelf niet meer. 

Ik ben nu hoogzwanger en we zijn bezig met een verhuizing. Dit zou heel goed het gedrag kunnen verergeren natuurlijk. Maar ik ga nog steeds dagelijks met ze op een grote wandeling (van 1,5 uur, al worden de rondjes wel korter qua afstand ;)). En ze krijgen uitdaging in de vorm van hondenspelletjes, eten verstoppen ed. Straks als de kleine er is zal het 'oude' ritme ook niet meer terug komen, ik wil dus echt gaan bedenken hoe hiermee om te gaan, en niet afwachten tot de rust weer terugkeert oid.

Ik weet eigenlijk niet zo goed meer wat nu. Het enige wat ik me nog kan bedenken is haar straks in de achtertuin te laten met 100 tennisballen en wachten totdat ze er genoeg van heeft. Maar ik ben bang dat we dan laaang kunnen wachten, en misschien verergert dit het gedrag dan alleen maar. Plus ik ben dan bang dat ze de andere honden aanvliegt als die ook maar kijken naar een bal.

Wie o wie kan mij helpen? Ik heb al andere topics gelezen hierover, maar dit is geloof ik wel weer een gevalletje apart denk ik...

Ik ben me er trouwens terdege bewust van dat dit gedrag door mijn eigen fouten tot stand gekomen is. Hoe kan ik mijn fouten rechtzetten?

Ik heb hier totaal geen ervaring mee. Lijkt me wel een heel lastig probleem.

Ik kan er compleet naast zitten, maar haar volledig ballen ontzeggen lijkt me geen optie.

Je zou wel een afwijkende bal (bijvoorbeeld een chunck-it ball is ook vrijwel niet te slopen) als haar bal kunnen introduceren en middels nee oefeningen te gaan doen kijken of haar aan te leren is dat alle andere soorten ballen niet van haar zijn, niet mag pakken alleen haar eigen oranje chunk-it bal.

Ik hoor het overigens graag als mijn gedachte hierover als niet werkend of niet oke wordt beschouwd. Maar heb zelf geen ervaring met extreem op bal gefocuste honden. Ik weet wel dat als ik een hond met een bal zie ik Sadi aangelijnd houd omdat er nogal wat honden met een bal lopen die hun eigen bal extreem verdedigen (terwijl sadi niet naar de bal omkijkt maar veel liever uitnodigd tot spel.

Je hebt ook chuck-it ballen met een handvat eraan die kun je bij wijze van spreke aan de riem hangen en kan ze dus alleen vasthouden als ze bij de riem blijft. Wil ze dan even vrij rennen moet ze de bal bij jou laten waardoor ze om haar bal niet in conflict raakt met andere honden.  Maar dan zou je dus moeten leren dat ze geen tennisballen meer mag aanraken dat lijkt me een enorme klus, maar als het lukt een ander soort bal te kiezen die alleen van haar is en de enige bal is die ze mag pakken mee mag spelen e.d. (slopen lukt niet zo maar) en dus daarmee haar focus naar die chunck-it bal kan verplaatsen is misschien het probleem wat kleiner te krijgen.

Is inderdaad lastig. Gelukkig kan ze goed communiceren dmv lichaamstaal dat haar bal haar bal is naar andere honden toe, dus gevechten worden het maar heel heel zelden (bij bepaalde honden dus, die ik inmiddels ken, en waarbij ik haar dus gewoon inderdaad aanlijn als ik ze tegenkom, vaak hebben die ook een ballenobsessie). Ook laat ze ballen van zelfverzekerde honden met rust, en honden die niet naar ballen kijken dat is allemaal ok.

Ze heeft verder wel speeltjes. In huis heb ik knuffels en touwen waar ze mee speelt. Die doen we vaak verstoppen ed. Buiten gooi ik af en toe met stokken ed. Alleen raakt ze heel gauw overprikkeld van apporteren dus dat doe ik niet vaak met haar.

Zo'n chuck-it bal aan de riem binden vind ik wel een goed idee! Alleen zou ik dan niet weten hoe de andere honden hiermee om zouden gaan en of ze daar dan niet strijd om gaan leveren (onderling is het dus af en toe wel raak vooral met Laika, die is ook dol op ballen). Dan zou ik haar apart uit moeten laten de eerste tijd.

Zoals je middels een nee oefening en heel lang geduld en herhaling daar in jou hond zou kunnen leren dat ze alleen de chunk-it bal mag zou je de andere honden op die manier kunnen leren dat zij niet aan de chunckit bal mogen komen maar alleen aan tennis ballen?

Dat zou in theorie moeten kunnen inderdaad, in de praktijk werkt dat niet zo ben ik bang. Lizzy is een hond die heel veel eigen dingen nodig heeft (tov de andere honden), een eigen plek/mand, een eigen speeltje/kluifje. Terwijl Laika en Caelin heel makkelijk zijn en alles van elkaar tolereren. Ze lijken niet te snappen dat Lizzy zo niet is en gaan gerust in 'haar' mandje liggen, of pakken 'haar' kluifje af, wat dus in het verleden best wel eens tot confrontaties geleidt heeft. Of het gedrag van Liz normaal is is natuurlijk de vraag, maar goed, zo is ze en dat proberen we de andere twee aan te leren maar dit gaat (ws) tegen de natuur in ofzo, dus het kwartje lijkt maar niet te vallen...

Liz leren te delen werpt wel zijn vruchten af, al vind ze het moeilijk en kijkt me vaak verward aan als een van de andere honden in haar mand ligt ofzo maar dat accepteert ze wel. Maar goed, ze zal niet heel tolerant zijn als het om balletjes gaat ben ik bang...

Mag ik vragen welke bal je precies bedoelt? Ik kan wel de jolly bal met handvat vinden, maar die heb ik ook voor mijn paard, ik ben bang dat ze dat zo kapot heeft...

Die met lus die ik voor Sadi heb is deze alleen dan hebben wij de large

http://www.woefenhinnik.nl/13284/hondenbal-ultra-tug-small-chuckit.html

In aanschaf duurder dan een tennis bal maar niet een twee drie te slopen. Hij is zodanig dat ie niet extreem stuitert en Sadi heeft al haar kracht er al op losgelaten maar nog steeds heel.

deze zonder lus maar small zal ongetwijfeld groot genoeg zijn voor een jacky

http://www.woefenhinnik.nl/745/voordeelset-hondenspeelgoed-ultra-ball-small-chuckit.html

Zelf willen we deze nog voor Sadi hebben

http://www.woefenhinnik.nl/5790/hondenbal-kick-fetch-large-chuckit.html

Er was op dit forum een herder die heel wat tennisballen versleet en de chunk-it nog steeds heel is.

> Specificaties op de site bij het product onder de link specificaties:

Zeer goed zichtbare natuurlijk rubberen hondenbal welke perfect stuitert en super duurzaam is. De Chuckit ultra ballen hebben ten op zichte van andere ballen voor honden een zeer hoog stuitervermogen. De Chuckit ultraballen is speciaal ontwikkeld voor honden en blijven zeer goed drijven op water! Daarnaast is de bal zeer makkelijk schoon te maken. Geschikt voor de Classic Ball werpstok, Ultra Ball werpstok, Junior Ball werpstok en Pocket Ball werpstok.

Over Chukit hondenspeelgoed

Ik denk dat het gedrag moeilijk af te leren is.

Vooral op de momenten dat ze los loopt.

Haar gedrag is zelf belonend: ze vindt immers in het duin tennisballen.

En zelf belonend gedrag is het moeilijkst om te buigen, want wat stel je er tegenover dat ze de balletjes met rust laat?

Dat moet dan iets zijn, wat ze nog liever wil hebben dan de balletjes.

Om te oefenen zou het dan denk ik, aan de riem moeten.

Ik denk dat ik eerst zou proberen haar te leren ontspannen en zichzelf te kunnen zijn tijdens de wandelingen, voordat ik zou accepteren (!) dat zij ballen obsessief is.. Enigszins lijkt het me voor de hond ook stressvol, constant alleen maar 1 ding voor ogen te zien. Misschien is het slopen van de bal dan ook uit frustratie, ze wordt er zelf een beetje gek van altijd maar een bal bij zich te moeten hebben, altijd maar te moeten verdedigen. Als het mijn hondje was, zou ik haar een muilkorfje omdoen. Geen snuitje, een muilkorfje. Dat ze nog wel kan hijgen, snoepjes kan aannemen, enzovoort. Alleen geen ballen meer kan jatten. Nu zul je in het begin zien dat ze bij de ballen blijft, omdat ze zal blijven proberen die ballen mee te krijgen waar ze niet in slaagt. Dan zou ik haar toch aan de lange lijn doen, zodat jij meer controle hebt en haar beter kan begeleiden in het weglopen van de bal. Zodra je haar meeneemt, weg van de bal, geef je haar een traktatie in de vorm van iets lekkers.
Als je een lijn hebt van 10 meter heeft ze toch 20 meter beweegruimte. Ze zou bij mij net zo lang aan de lijn blijven tot ze het-proberen-mee-te-nemen-van-de-bal los gaat laten. Thuis zou ik haar ook even geen bal meer geven zolang de wandelingen niet goed gaan, ze mag van mij even afkicken en zichzelf worden. Je kunt haar ook begeleiden met homeopathie, zodat ze wat meer rust in haar koppie krijgt. Zie je na een aantal weken geen verschil, dan zou ik kijken voor onverwoestbare ballen. Maar geef haar wel de tijd, je zegt zelf dat je bewust bent dat het jouw schuld is. Waarschijnlijk heeft ze altijd geleerd dat balletjes nodig zijn om haar energie kwijt te raken, in combinatie met het jachtinstinct zal het moeilijk af te leren zijn. Maar ik geloof niet dat dit is wie ze werkelijk is, en het lijkt me ook dat je dit een kans moet geven voordat je baby straks met z'n handjes aan haar bal komt. Succes

@Sylvia, dat is inderdaad het lastige. Aan de riem een optie. Wil je dan geloven dat ze zelfs aan de riem (lange lijn) nog ballen vind? Het is echt verschrikkelijk, er liggen hier zoveel ballen. Als mensen nou eens de moeite namen ze op te ruimen Maar goed dat is een hele andere issue.

@Susanne: Ze heeft dus niet de hele dag een bal! Zeker niet! Want anders zou ze alleen maar door het lint gaan en inderdaad nooit ontspannen. Alleen als ze dus een bal vindt tijdens de wandeling dan mag ze hem mee naar huis nemen. Eenmaal thuis pak ik hem dan af, ze krijgt altijd eten na de wandeling, dus dat is een goed moment gebleken. Soms apporteer ik een paar keer en stop ik hem daarna weg, maar dat moet ik niet te vaak doen want dan brengt ze de bal dus niet meer terug. Plus, dan gaat ze over de rooie en springt tegen me op om alsnog die bal te pakken te krijgen. Als de bal uit zicht is is het wel meteen klaar gelukkig. Maar een woordje zoals 'genoeg' zeg ik altijd, alleen dat maakt het alleen maar erger.

De fout die ik gemaakt heb is dat ik altijd gedacht heb, bal is van mij en los is los. Ik heb haar dus in het verleden best eens hardhandig die bal afgepakt. Heel stom i know. Dit werkte dus alleen maar averechts bij haar. Maar in geen geval heb ik haar altijd met een bal laten sjouwen. Niet om in de verdediging te schieten ofzo hoor, maar even om een duidelijke situatieschets te maken ;)

Dat muilkorfje is een goed idee op zich, alleen even lastig in te schatten of dat zou helpen of dat het haar misschien juist alleen maar meer gefrustreerd maakt?

@Renate, die ultra tug klinkt inderdaad wel interessant! En lijkt wel stevig. Ik ga daar eens voor kijken.

Kim, ik had niet het idee gekregen van je tekst dat ze de hele dag ballen tot haar beschikking heeft hoor . Ik heb wel het idee gekregen dat ze er in haar koppie alleen maar mee bezig is (zodra jullie buiten zijn). Ze is momenteel even niet anders gewend, dus ja: er zal wel enigszins protest merkbaar zijn indien ze niet bij de bal kan. Maar het is maar hoe je frustratie ziet. Eigenlijk is ze al best gefrustreerd. Toch?

Het is jouw hondje, wij kunnen eventueel meedenken, maar uiteindelijk ken jij en zie jij haar. Vanuit je verhaal lees ik wat punten, "de bal moet kapot, het interesseert haar niet als we dan weglopen" of "ze raakt overprikkeld van apporteren, dus dat doe ik niet teveel" en ergens blijft haar gedrag verergeren (gezien je oplossing niet meer werkt, of interpreteer ik dat verkeerd?), waaruit ik kan opmaken dat ze niet zonder, maar ook niet met kan. Klinkt eigenlijk als een verslaving.. En geen enkele verslaving is goed om door te zetten.

Het zou ook best mogelijk zijn dat bij haar de frustratie veel hoger op zal lopen met een onverwoestbare bal, juist omdat ze hem niet kapot krijgt. Het is een lastige situatie, ik zou dat zelf ook moeilijk vinden: waar trek je de grens tot iets wat bij een hond hoort, en waar wil je hem/haar in opvoeden? Mijn tip zal niet de makkelijkste zijn, vraagt heel veel training en geduld. De training zal ook niet gelegen komen omdat je kindje op komst is. Maar het lijkt me het proberen waard, geef het wel een kans, dus tijd, als je het probeert. Ik wens je veel wijsheid toe

" Ik denk dat ik eerst zou proberen haar te leren ontspannen en zichzelf te kunnen zijn tijdens de wandelingen, voordat ik zou accepteren (!) dat zij ballen obsessief is.. Enigszins lijkt het me voor de hond ook stressvol, constant alleen maar 1 ding voor ogen te zien. Misschien is het slopen van de bal dan ook uit frustratie, ze wordt er zelf een beetje gek van altijd maar een bal bij zich te moeten hebben, altijd maar te moeten verdedigen. Als het mijn hondje was, zou ik haar een muilkorfje omdoen. Geen snuitje, een muilkorfje. Dat ze nog wel kan hijgen, snoepjes kan aannemen, enzovoort. Alleen geen ballen meer kan jatten. Nu zul je in het begin zien dat ze bij de ballen blijft, omdat ze zal blijven proberen die ballen mee te krijgen waar ze niet in slaagt. Dan zou ik haar toch aan de lange lijn doen, zodat jij meer controle hebt en haar beter kan begeleiden in het weglopen van de bal. Zodra je haar meeneemt, weg van de bal, geef je haar een traktatie in de vorm van iets lekkers.
Als je een lijn hebt van 10 meter heeft ze toch 20 meter beweegruimte. Ze zou bij mij net zo lang aan de lijn blijven tot ze het-proberen-mee-te-nemen-van-de-bal los gaat laten. Thuis zou ik haar ook even geen bal meer geven zolang de wandelingen niet goed gaan, ze mag van mij even afkicken en zichzelf worden. Je kunt haar ook begeleiden met homeopathie, zodat ze wat meer rust in haar koppie krijgt. Zie je na een aantal weken geen verschil, dan zou ik kijken voor onverwoestbare ballen. Maar geef haar wel de tijd, je zegt zelf dat je bewust bent dat het jouw schuld is. Waarschijnlijk heeft ze altijd geleerd dat balletjes nodig zijn om haar energie kwijt te raken, in combinatie met het jachtinstinct zal het moeilijk af te leren zijn. Maar ik geloof niet dat dit is wie ze werkelijk is, en het lijkt me ook dat je dit een kans moet geven voordat je baby straks met z'n handjes aan haar bal komt. Succes "

Susanne

 Ik sluit me aan bij het voorstel van Susanne. Ze zal eerst gefrustreerd raken en het zal veel tijd kosten maar ik denk dat dit wel de manier is om haar hier vanaf te helpen. 

Met een lange lijn heb jij de touwtjes in handen en dat is in deze situatie belangrijk. Binnen gaat het immers wel goed, jij bepaalt dan dat er geen bal is.

Ook denk ik dat wanneer ze tijdens het wandelen een bal vindt en deze naar huis mag brengen het voor haar niet positief eindigd. Eenmaal thuis moet ze de bal afstaan.. Ik denk dat je dit tijdens het wandelen al moet gaan trainen. 

Als ze een bal vindt is het misschien een idee om de lijn kort te maken en net zo lang te wachten tot ze deze los laat. Ze is waarschijnlijk prikkelbaar dus ik zou dit doormiddel van haar aan te kijken en alleen te knippen met je vingers. Zonder stem gebruik. Als je wel je stem gebruikt hoort ze veel meer emotie en dat kan ze niet goed verwerken op zo'n moment. Als ze uiteindelijk de bal loslaat en jij wilt deze pakken zal ze misschien weer naar voren schieten om hem zelf weer te willen pakken, ook dan zou ik haar weer aankijken en in de vingers knippen en wachten tot ze afstand neemt. Ze moet leren respect te hebben voor de ruimte van de bal en voor jouw ruimte. Als dit goed gaat zou ik belonen door niets te zeggen en gewoon verder te gaan wandelen met een niet al te lange lijn. Verder lopen is echt al een beloning op zo'n moment en het gebruik van de stem kan het succes te niet doen omdat ze daardoor weer meer prikkels ontvangt. Dat zou zonde zijn. 

Hoop dat je er iets mee kunt.. Veel succes!!

Bij obsessief gedrag is het naar mijn ervaring óf helemaal niet meer toestaan, óf het gedrag accepteren en desnoods andere maatregelen treffen.

Bij Dobby en zijn zwemmend jagen probleem is er ook geen middenweg. Of hij mag nooit het water in, of hij gaat altijd het water in. Soms wel en soms niet, daar ben ik 2 jaar mee bezig geweest het te trainen en dat had gewoon nul komma nul effect.

Je kan natuurlijk eerst proberen het te controleren, maar bij echt obsessief gedrag is er geen tussenweg, zo lijkt wel.

Je zou thuis, 1 op 1 kunen oefenen met 'laat het'. Dat moet je wrs helemaal opbouwen. Bijv. Eerst leren te zitten als jij een bal in je hand hebt, dan als de bal op je hand ligt, dan als de bal op de grond ligt etc. Als dat thuis goed gaat kan je buiten verder trainen. Dat bouw je dan hetzelfde op. Dat is wel te doen hoor. Mijn hond is het ook gelukt (niet met ballen maar vergelijkbaar). Het gaat er om dat je je hond leert wat hij/zij dan wel moet doen, alternatief gedrag dus. Als je ongewenst gedrag alleen maar probeert te beheersen/af te leren/te voorkomen, blijft het probleem bestaan. Ik gebruik altijd een clicker, werkt als een zonnetje.

Op youtube zijn veel filmpjes over hoe je dit leert en opbouwt. Je kunt zoeken op 'leave it' en met name bij Kikopup en Nando Brown / in the doghouse dtc vind je veel nuttige filmpjes over het aanleren van gedrag.

Ik had vanmorgen een uitgebreid antwoord getypt, deze is ineens nergens te bekennen... Dus poging 2.

@Susanne: Zo had ik er eigenlijk nog niet over nagedacht! Ik dacht als ze maar geen bal vind dan is het goed. Maar ze zit wel altijd haar neus achterna, in de struiken etc., ik dacht achter de konijnen aan, maar dit kan natuurlijk heel goed ballenjacht zijn... En dat zou inderdaad betekenen dat ze er constant mee bezig is... Stom van mij

Dus dan wordt het inderdaad maar aan de lijn proberen en inderdaad een muilkorfje om. Gaat tegen mijn gevoel in, maar ze zal zeker 'af moeten kicken'. Dat het veel tijd gaat kosten is niet erg, het gaat er om dat ze als evenwichtige hond door het leven kan gaan. Het is geen makkelijk hondje en we hebben al veel issues moeten aanpakken, maar ik leer ontzettend veel van haar en onze band wordt alleen maar sterker hierdoor.

@Manja: Niet mee naar huis laten nemen is (nu) geen optie. Ze komt dan namelijk gewoon niet meer terug naar mij als ze een bal gevonden heeft... Als ze hem mee mag nemen naar huis kan ik haar meestal wel gewoon aanlijnen. En dan ruil ik de bal voor eten.

Het wachten wat jij voorstelt totdat ze de bal loslaat heb ik al geprobeerd, dan kan ik wachten totdat ik een ons weeg. Of ik moet hem stiekem pakken en opbergen als ze denkt dat ik hem nog een keer weggooi (waarna ze door het lint gaat). Of ik moet thuis heeel rustig naast haar gaan zitten en de bal vastpakken terwijl zij hem nog vast heeft en dan rustig afwachten/kalmerende signalen gebruiken. Dit doe ik inderdaad zonder stem. Maar naast haar gaan zitten om hem los te laten heb ik echt geprobeerd maar ze kan het uren volhouden.

@Wilma, dus jij zegt helemaal niet meer toelaten? Hoe zou je het in mijn geval dan oplossen? Aangezien ze de ballen in duin vind? Of andere honden met ballen ziet spelen (als ze aangelijnd is)? Hoe heb je dat gedaan met Dobby en zwemmen?

@Marjolein, is op zich een goeie, alleen als ze een bal ziet is ze niet meer voor rede vatbaar. Ze doet dan ook alles om die bal te pakken (incl tegen je op springen en bijten, zelfs in je vingers als die toevallig in de weg zitten). Dan zou ik het moeten combineren met een muilkorf denk ik?

Tja, als dat je helpt, tuurlijk. Als je maar wel verder traint op alternatief gedrag. Dat kan ècht, ook al lijkt dat nu niet zo te zijn, dat snap ik. Het gaat veel tijd en moeite kosten, dat wel...

Ja ok precies. En wat voor gedrag zou dit dan kunnen zijn volgens jou? Ipv balletje pakken gaan liggen bijvoorbeeld of zo iets?

En ik bedenk me net, een obsessie die zelfbelonend is, dan moet je echt denken in de trant van een verslaving. Dobby was gewoon verslaafd aan de adrenaline, of wat er ook vrijkomt bij het jagen. Net zoals sommige obsessieve likkers of bijters misschien verslaafd zijn aan endorfine.

Dat is gewoon heel lastig te doorbreken. Je hoort bij mensen niet voor niets dat het redelijk gaat zolang ze geen sigaret of glas alcohol mee aanraken. Maar ze zijn weer reddeloos verloren als ze het een keer doen.

In die trant moet je denken bij obsessies. Het is niet alleen het gedrag, maar ook de gewenning en verslaving aan het fijne wat dat gedrag voortbrengt. Heel lastig te bestrijden.

Het alternatieve gedrag wat ik mijn hond heb geleerd m.b.t. zijn obsessie is dat hij naar mij toe komt en voor me gaat zitten. Maar je kunt natuurlijk zelf kiezen wat je hem wilt aanleren. En natuurlijk is het lastig, de vergelijking met een verslaving bij mensen is interessant. Er zijn mensen die gestopt zijn met roken en geen enkel probleem hebben en er zijn mensen die niet meer naar een feestje willen omdat ze vrezen weer verleid te worden tot roken. Voor veel mensen geldt dat het stoppen met roken lukte door alternatief gedrag te zoeken; extra sporten, meer eten, bij behoefte om te roken iemand bellen voor hulp...
Voor sommigen is dat voldoende, anderen moeten pleisters plakken of medicijnen gebruiken. Kortom, voor iedere verslaafde kan een oplossing gezocht worden. Soms is dat inderdaad een heftige, ingrijpende oplossing zoals Wilma beschrijft.