De sint-bernard en de berner-sennen

Hallo iedereen,

mijn vraagje was gewoon wie heeft er
sint-bernards en/of berner-sennens?
mijn zus heeft een sint-bernardshond en zou graag eens jullie ervaringen en zo zijn daarmee.
liefst wil ik het ook weten van de berner-sennen.

Met vriendelijke groetjes Sielke

St. Bernards heb ik eigenlijk nog nooit gezien, maar berner sennens wel tijdens wandelingen. De berner sennens die ik ben tegengekomen waren rustige lobbesen, lief voor mensen.

de sint berner, heb je in twee types, de kortharige en de langharige, beiden zijn als ze volwassen zijn lobbesen en lekker rustig, bij de aanschaf altijd kijken of vader en moeder aaneen gesloten lippen hebben, anders heb je altijd een kwijlebak.

sint bernards kwijlen altijd, hebben ze het warm ? of zijn ze flink in beweging, en zeker als ze eten ruiken, daar moet je wel tegen kunnen. kijk maar eens rond op tentoonstellingen, of een slabber om of een doek in de baas zijn/haar handen.

ook heb je ze in kleur variteiten. als je er een wilt aanschaffen, zou ik aanraden bij een rasvereniging te gaan kijken, ze hebben veel gebreken bij particulieren. ze worden zwaar en grof. dus goed uitkijken naar goede ouders.

jammer kan het niet verbeteren of even anders zetten, helaas, lees dat ze er een heeft.

nou vertel dan maar hoe oud de sint bernard is , en of het een reu of teef is, en waar ze hem vandaag heeft, vind ik ook wel leuk om te lezen.

en heeft ze een kortharige of een langharige ? en wat voor kleur ?

mijn zus heeft een teefje (Gobbel),
echt een leuke hond!
bruin-wit zoals velen en ze heeft lang haar.
Ze is wel al oud voor zo'n grote hond, 6 jaar!
Ik hoop dat ze zeker heel oud wordt..
Voor bekenden is ze een schatje maar o wee als er een vreemde bij haar komt, dan is ze de beste waakhond ooit..

Met vriendelijke groetjes Sielke

hoi sielke

wij hebben een langharige sint bernard teef.
maar het is geen gemakkelijke hond.
de lieve lobbes zoals ze vaak beschreven worden zijn ze echt niet altijd. poeca is niet altijd makkelijk terwijl onze andere 3 honden dat wel zijn.
kwijlen doet ze eigenlijk nooit alleen bij het eten en bij inspanning schuimt ze een beetje .eten doet ze trouwens niet zo graag.
het is een lieve schat voor haar eigen mensen, maar vreemden komen er niet in hier. haar waak instict is soms wel vervelend.
als we wandelen en er komen vreemden aan dan houd ze ook afstand en blaft dan erg hard, de mensen die ze kent worden vriendelijk begroet.
ook kleine kinderen vind ze erg leuk, maar als ze groter dan mijn oudste zoon zijn (hij is 12 jaar) dan vind ze het maar niks.
honden die ze niet kent worden ook niet altijd vriendelijk begroet tenzij het kleine hondjes zijn.
onze poeca is niet echt van het grove formaat ze weegt ong. 62 kilo. er zijn natuurlijk sinten die wel lief zijn voor iedereen, maar die van ons is een beetje een rare qua karakter.

een lieve knuffelbeer is ze wel, ze wil ook graag op schoot zitten EN we zijn heeeeel gek met haar.

welke ervaringen heeft jou zus met haar sint ben wel erg benieuwd.

groetjes

Hallo Sanne,

eigenlijk is de hond van m'n zus tamelijk hetzelfde!
ik schrok er van dat de jouwe dit ook allemaal doet,
het is een echte goeie waakhond maar soms wel erg lastig.
katten kan hij ook helemaal niet verdragen en voor oudere kinderen is het ook geen probleem zoals bij jou wel een beetje..

Vreemde honden kan ze wel niet verdragen weten we,
als we gaan wandelen en er zitten andere honden dan zou ze er hard naartoe springen!
We zijn 1 keer wel geweest gaan wandelen en aan de overkant in ons gebuurte zat een andere Sint-Bernard, daar doet hij namelijk niets naar en ook niet naar de Berner-Sennen die hier dikwijls langskomt.

Ik weet wel dat zo'n hond erg koppige tijden kan hebben ook,
zoals ze vroeger als puppy was toch.
Mijn zus ging er ooit mee gaan wandelen en Gobbel wou niet meer verder en echt waar je mocht doen wat je wou, ze bleef maar liggen! Dan heeft m'n zus tot slot haar toch moeten dragen, best dat Gobbel toen nog puppy was want nu zou er haar niemand meer kunnen dragen hoor!
Wij hebben er wel geen probleem mee om als wandelend mensen tegen te komen, daar doet ze niets naar maar wel als ze te dicht komen en als ze vriendelijk proberen te doen tegen de hond.

Groetjes sielke

nou sielke
poeca houd helemaal niet van berner sennen honden daar is ze echt bang voor.

bij ons in het park loopt een kuvasz en daar is ze helemaal verliefd op, maar hij vind poeca maar een vervelende drukke tante tenzij poeca loops is dan vind hij haar wel leuk hahaha

ja ze kunnen erg eigenwijs zijn en ook oost-indisch doof.

heeft de hond van jou zus ook wel eens van de nukken om weg te lopen tijdens de wandeling, en dat je dan kan roepen wat je wil, maar geen hond die terug komt.
is poeca erg goed in, het maakt haar ook niets uit of je weg loopt, ze heeft zoiets van 'ach ik kom er zo wel aan baasje' argggg erg frustrerend soms.


groetjes

ik vind berner sennen een heel mooi ras! Al past die nu wel niet echt hier in huis. Wij moeten een middelmatige hond. Want bij ons kan het wel eens gebeuren dat (als het een kleine hond is) er op gestapt word, en (als het een grote hond is) er mensen bang van zijn. Want sommigen van mijn familie zijn echt heel erg bang van grotehonden!

mijn ouders hebben vroeger een sint bernard gehad. Die is 14 jaar geworden (maar dit is wel 25 jaar geleden)
Ze hebben hem in Zwitserland bij een kampioenenfokker gehaald.

als ik op de verhalen van mijn ouders afga was deze hond ook zoals hierboven beschreven.
Lief voor bekenden, maar heel erg waaks en beschermend.

Hallo Sanne,

de hond van m'n zus heeft zo nu en dan eens zulke streken,
dat vind ik nu zo speciaal en leuk aan dat ras.
Ze zijn lui, soms erg koppig en soms echt oost-indisch doof

Ik vind het wel leuk om ook eens van een ander te horen hoe zij er ervaringen mee gehad hebben of mee hebben.

Groetjes Sielke

hej sielke

weet jij toevallig bij welke fokker de sint van jou zus vandaan komt?

die van ons heeft geen stamboom, maar komt uit duitsland van een boerderij.

misschien zijn ze wel famillie?

groetjes

hey sanne,

ik weet dat de fokker van m'n zus haar Sint ook in een boerderijtje is maar ik denk dat het in Frankrijk is,
ik weet het wel niet heel zeker.

We hebben haar wel aan de rand van Frankrijk gaan halen.

Groetjes

Geachte,

Nou dat is de oorzaak,Duisland en Frankrijk,daar hebben zulke bernards om zo maar te zeggen Klote karakter.
En zonder stamboom,op de boederij,mag niets kosten.
Ik heb hier 5 reuen bij elkaar zitten en als er mensen komen kijken dan lopen er altijd kinderen tussen de reuen.
Ik heb zelf gelukkig geen honden of lijnen,uit Duitsland of Franrijk,zijn allemaal fel van karakter.
Als je graag een bernard wil of een andere ras,dan moet geld geen bezwaar zijn,maar veel mensen willen zo'n hond van kijk dit heb ik,want ze willen groter dan de poedel van de buren.
En tentweede een bernard valt wel onder bewaking en verdedigings hond.
Je moet zelf ook een strenge en harde hand aan die hond als opvoeding.
Ik heb al ruim 27 jaar bernards en ik weet hoe ze zijn.
Dus geen praatjes maken over de karakters,de mens maakt de hond,er wordt geen 1 hond vals geboren en elke ras heeft een andere karakter.

hallo,


ik heb zelf een sint-bernard, de liefste beest die je maar kan indenken. Is altijd een heel speelse hond geweest en nu nog. Ik heb haar gehaald op een boerderij waar haar ouders ook aanwezig waren en een stamboom hadden, maar voor mij was nooit de bedoeling om te kweken met Sacha of shows te lopen, zelf is ze wel een heel fier. Ze heeft een heel lief karakter, waakt bijna niet en heeft een vriend voor het leven onze andere hond Tyson(een engelse stafford) in begin hadden we bang om hun samen te hebben, maar die hebben met elkaar gespeeld en nu zijn ze de dikste maatjes. Met mannetjes komt ze heel goed overeen teefjes heeft ze het niet zo op. Je maakt zelf het karakter van de hond. Die van mij durft al eens koppig te zijn, gaat bij iedereen eens snuffelen als hier bezoek komt en dan laat ze hen lopen, bij wandelingen heeft ze altijd zonder leiband gelopen zonder problemen langs mij.

Ondertussen is mijn madam al bijna 12 jaar oud en gaat het minder goed met haar, ze begint nu last van haar heupen te krijgen, ze is blind(vind wel hare weg in de tuin, ze weet altijd de deur te vinden) en hoort zeer slecht. Maar ik kan wel zeggen da ik heel veel plezier heb beleeft van mijn hond, vele leuke herinneringen. Ze is wel een paar keer erg ziek geweest, maar de mooie herinneringen zullen mij altijd bij blijven.

Maar voor zo een groot dier moet je zijn, en hier goed over nadenken of je het ervoor over hebt, de lange wandelingen de uren verzorging die ze nodig hebben en de liefde, is niet een dier om gewoon in de ren te zetten om maar te zeggen ik heb ook zo ne grote hond. Je moet hier tijd insteken, en ja ze kwijlen maar dat hoort erbij!!!

groetjes