Wat doe je als je hond op vakantie overlijdt?

De vraag lijkt me duidelijk. Ik ben nieuwsgierig hoe jullie dat aan zouden pakken.

Terug naar huis..

Mijn grootste nachtmerrie. Maar goed, dat was je vraag niet. Wij gaan altijd met de honden op vakantie, met de auto. Dus, mijn overleden hondje in de auto en als een speer naar huis om verdere dingen te regelen om haar/hem een waardig afscheid te geven. Maar........Ik moet er echt niet aan denken.

Dus de hond is mee of bedoel je dat jij op vakantie bent en de hond bij oppas is?

da bellen en naar lokaal crematorium informeren (in nederland)

zou ik me in de woeste natuur bevinden zonder logistiek  ....misschien wel begraven 

Ik kan moeilijk met een dode hond in het ov gaan zitten

Idealiter probeer ik overlijden en vakantie gescheiden te houden

Tot nu toe lukt dat aardig 

Zon 1100km terug racen met een dode hond op de achterbank gaat volgens mij wel een riekend tochtje worden

(We gaan op wintersport maar ik maak me best wel zorgen. Vito is nu 11 jaar, het kan toch zo maar gebeurd zijn)

Bah, wat een nare praat. Maar helaas, het is het leven. Wij hebben een keer, een kleine 24 uur met een overleden hond in huis gezeten. Ze laten wel alles lopen, maar opzich viel de geur mee. Ik word er weer beroerd van als ik hier over praat. Mocht het jullie gebeuren, wat ik echt niet hoop, een boxer kan ook 13 worden hoor , de kachel in de auto zo laag mogelijk, niet fijn, maar daar kan je je een beetje op kleden en zo snel mogelijk naar huis. Achter elkaar door, om en om rijden. Maar nogmaals een nachtmerrie. Maar alsjeblieft, ga je daar nu geen zorgen om maken en geniet van jullie vakantie samen in het vooruitzicht.

Ze moet hier begraven worden in de tuin.

Als je een verzekering hebt kan je alvast informeren wat zij dekken?

en je kan nu al googelen wat de regels in het land zijn

dat geeft je misschien een beter idee wat te doen als het gebeurd

daarnaast misschien zo'n skibox op het dak aanschaffen 2e hands een idee ..voor je weet maar nooit...

Ik rij het sowieso in één keer.

Je moet natuurlijk wel enigszins rekening houden met dingen die kunnen gebeuren. Ik heb de afgelopen weken flink zitten twijfelen of ik wel zou gaan. Ze is 11 jaar heeft spondylose en als er teveel exitement is kan ze in elkaar zakken. Vorig jaar kwamen we bij het huis aan en de rest van de familie was we al. de honden kregen een nieuw speeltje en Sjakie probeerde dat natuurlijk gelijk af te pakken. Wij bemoeiden ons ermee om de oude Vito een beetje in bescherming te nemen. Dit gedoe was haar te veel en ze zakte in elkaar.

Ook kan het zo zijn dat als ze een beetje te wild speelt of rent, ze daar even later de rekening van gepresenteerd krijgt. Ze kan dan niet meer op of om en haar in de auto tillen met een deken onder haar, zoals ik altijd doe, lukt dan ook niet. Dat doet dan gewoon teveel pijn. Thuis houdt ze dan een paar dagen rust en dan gaat het wel weer. Als dat op de piste gebeurt heb ik een groot probleem.

Ik heb vandaag wel een pot rimadyl meegekregen van de d.a. (nou ja gekregen) maar dat helpt mi.. niet in zo'n situatie.

Vraag een uitdraai van dossier da en vertaal deze

vraag evt da een brief mee te geven over medicijn en ongemakken

dat scheelt zorgen als er iets gebeurd

Taal en lokale regels  is vaak grootste barriere

Ik kan alleen maar voor je hopen dat je die nachtmerrie nooit hoeft te doorstaan. Wij hebben het helaas 3 jaar geleden wel meegemaakt met onze lieve Sasha, toen een 'gezonde' 12,5-jarige reu. We woonden destijds nog in Griekenland (Kreta) en gingen elk jaar met de auto en boot naar Nederland tijdens onze 'winterstop'. Mijn man trof hem 's ochtends dood in de kennel aan.

Om een lang verhaal kort te maken hebben we hem daar achter moeten laten en heeft de dierenbescherming het afgehandeld. We zijn daar beide goed beroerd van geweest. Ik heb al op jonge leeftijd en vaak afscheid van geliefden moeten nemen ook onverwacht maar dit sloeg toch wel alles. 

Je bedoelt; als de hond mee is op vakantie?

Op wintersport.....gaat nog met de temperaturen.(en met het vervoer)

Stilletjes inpakken en mee de grens over smokkelen, al is dat waarschijnlijk niet helemaal de juiste procedure.(en de auto niet warm maken-airco koud-, maar doorkarren)(misschien ergens een isobox aanschaffen waar de hond inpast)

Je moet maar zo denken; in het ergste geval ben je 12 uur onderweg. (mits geen oponthoud of pech)

Ik ga uit van een autoverplaatsing, via officiële weg-vliegvakantie oid- is de papierberg bij de douane 'waarschijnlijk' groter.

hoop dat het je niet overkomt, maar idd geen overbodige vraag.

Ze gebruikt geen medicijnen Ze heeft een paar jaar terug ongeveer een jaar injecties gehad die een soort laagje om de kraakbeensplinters moesten vormen. Ze gebruikte toen trocoxil omdat ze ook haar kruisband gescheurd had. Ze heeft nu net 10 dagen Ceferal geslikt omdat ze kale plekken kreeg en de d.a. een huidallergie vermoedt

Ik denk dat ze de 11 gehaald heeft omdat  ze nooit veel medicijnen gebruikt heeft. Had ik een paar jaar terug een andere keuze gemaakt voor de spondylose dan was ze er denk ik veel slechter aan toegeweest. Ik heb vanavond ééns opgezocht wat de bijwerkingen van Rimadyl zijn en dat was nou niet echt positief dus als het niet nodig is ga ik dat niet geven. De d.a. heeft het ook alleen aangeraden om voor noodgeval bij me te hebben

Manuela; bedoel je dat de hond in Griekenland lag, of hier?

Ik heb, toen ze nog heel klein was, met haar afgesproken dat we voor de 14 jaar zouden gaan

Zoals ze nu haar leventje leidt moet dat mogelijk zijn. Alles lekker rustig doen en haar beschermen

Voor mij is de pret afgelopen en de rauw begonnen. Met piependen banden naar huis.

Ja.. ik was ook niet van plan om haar bij de vuilnisbak te leggen en weer met het liftje naar boven te gaan

Als het slecht met haar gaat ga ik terug naar huis

Mocht het gebeuren zou dat idd een moeilijk ritje worden en dat is heel zacht uitgedrukt. Ik zou als ik jouw was daar niet teveel aan denken maar aan lekker vakantie vieren.  Het komt vast goed!  

Ja, al moet ik m'n snowboard uitrusting achterlaten, omdat ik de skibox nodig heb....

Maar ze zouden hier absoluut mee naar huis gaan, al moet ik hem/haar via een sluiproute de grens overdragen.

" Manuela; bedoel je dat de hond in Griekenland lag, of hier? "

Kiki, Wodan

Was dat maar waar dat hij in Nederland lag dan was het een heel ander verhaal geweest. Ik heb er nog hartkloppingen en buikpijn van.

" Ja, al moet ik m'n snowboard uitrusting achterlaten, omdat ik de skibox nodig heb....
Maar ze zouden hier absoluut mee naar huis gaan, al moet ik hem/haar via een sluiproute de grens overdragen.
 
  "

Landseer ect

Hoezo via een sluiproute, is het verboden een dode hond de grens over te brengen?

Hopelijk zal het niet gebeuren, maar anders... Gewoon lekker mee terug nemen (illegaal of niet) en in de tuin een plekje geven!

Wij gaan altijd voor de natuur en rust met de hond dus ik zou haar denk ik daar begraven, wij komen al jaren oo dezelfde plek dus het is haar ook vertrouwd. 

- heel veel huilen

- nog niemand vertellen, ff rust

- m'n werk bellen dat ik voorlopig niet terug kom

- terug naar huis denk ik, tenzij de terugreis heel lang zou duren. Dan zou ik de hond eerst laten cremeren en zo meenemen 

Maar als ik op vakantie zou zijn in bijv. een mooi natuurgebied dan zou ik mss niet eens gelijk naar huis gaan. Wat voor goeds gaat thuis zitten mij doen als ik ook in alle rust en stilte van de natuur afscheid van hem kan nemen. Waar Twinko is is m'n thuis dus als hij d'r niet meer zou zijn heb ik denk ik niet zo de behoefte om m'n huis op te zoeken... Ja ik kom terug op eerder geschreven: ik zou terug naar huis gaan als ik op een drukke vakantie was. Als het rustig en ontspannen was zou ik daar blijven. 

Maar goed, ik ben dan ook een geboren einzelgänger :) 

Wij komen ook al jaren op de zelfde plek in het zelfde huis maar ik wil haar toch hier thuis in de tuin hebben. Komt bij dat er daar momenteel 130cm sneeuw ligt dus dat zou wel erg diep graven moeten worden

Mijn maag draaide om bij het zien van de titel. Ons is dit tweeëneenhalf jaar geleden overkomen. Onze jonge, gezonde hond, nog geen twee jaar oud, is onderweg in de rijdende auto onwel geworden. Hij zat te piepen in de achterbak van de auto en wilde over het rekje klimmen. Omdat hij een mega stuiterbal was, verontrustte ons dat niet echt (hij was vaak onrustig en kon enorm flippen). Wel zijn we gelijk gestopt, hebben hem laten plassen, drinken en helemaal nat gemaakt (het was warm) en zijn weer verder gegaan. We moesten nog een uurtje tijden, op die parkeerplaats blijven was geen optie want er was geen greintje schaduw. Ik heb nog overwogen om hem voorin bij me te nemen, maar de zon stond op de voorkant, dus geen goed idee. Airco op volle toeren, ramen open om even door te laten waaien en verder. Weer begon Diesel te piepen en wilde hij over het rekje heen. Weer bij de volgende parkeerplaats waar wel schaduw was, gestopt. Te laat, Diesel was bewusteloos en is op de parkeerplaats overleden. Ik heb lopen gillen en krijsen, niemand die ons hielp of enige aandacht aan ons besteedde. Wat doe je dan? Diesel weer in de auto leggen en naar de dichtstbijzijnde plaats gereden. Daar in een hotel het adres van een dierenkliniek gevraagd en Diesel daar voor crematie achter gelaten. Ik was volkomen van de wereld, kon absoluut niet meer denken. We waren vlakbij het huisje en zijn daar nog naar toe gereden. Ik heb die nacht helemaal niet geslapen, mijn man wel enigszins. De volgende dag zijn we in één ruk naar huis gereden, 1300 kilometer. Nog geen 3 dagen nadat we met zijn drieën waren weg gegaan, kwamen we met zijn tweeën weer thuis. Daar lagen alle spullen van Diesel nog. Het is een immens trauma geweest wat ik niemand toewens. Ik heb eigenlijk geen afscheid kunnen nemen van Diesel en dat is iets wat me nog heel lang achtervolgd heeft, naast het immense schuldgevoel.

Wow!

Dat moet echt vreselijk voor jullie geweest zijn. Je bent de eerste van wie ik zo'n ervaring lees. Bedankt dat je het hebt willen delen.

Ik ben echt flink aan het zoeken op internet geweest maar nergens iets te vinden. Niet zo'n ervaring en ook niet wat je dan het beste kan doen maar jouw verhaal laat zien dat het iets is wat iedereen kan overkomen en waar je dus in je achterhoofd toch rekening mee moet houden, ongeacht hoe oud je hond is.

Wat een verschrikkelijke gebeurtenis! Net zoals jij kreeg ik ook pijn in mijn buik en hartkloppingen van de titel maar het is wel een goed punt wat er wordt aangehaald omdat weinig mensen erbij stilstaan dat het ook tijdens een reis zonder voorbodes zomaar afgelopen kan zijn.

Voor ons is het nu dik 3 jaar geleden en het achtervolgt ons nog steeds. Wij hadden de pech dat we aan de bootvaarten vast zaten en we niet 's avonds met een dode hond terug mochten reizen ook werd hij uiteraard niet op de volgende boot toegelaten. Voor ons zaten er helaas geen 'sluiproutes' in over water en privé crematie.....wat is dat???? Het was een hele zwarte periode en het heeft lang geduurd eer we weer beelden van een mooi leven samen voor de geest konden halen en op momenten zoals deze is het ook weer moeilijk. 

Jeetje wat een nare verhalen van sommigen hier... Ik moet er niet aan denken om zoiets mee te maken!

Wij zitten nu ook in twijfel: Kelly is nu 12 jaar en gaat altijd als wij op vakantie gaan naar mijn tante en haar twee honden. Hier heeft ze het altijd prima naar haar zin, op het eerste half uur piepen na (wanneer wij net vertrokken zijn). Maar juist omdat ze zo oud is, lijkt het mijn ouders fijn om haar in ieder geval nog één keer mee te nemen op vakantie. Hoe meer ik hier over nadenk, hoe meer ik denk dat het niet verstandig is... Dat Kelly overlijdt als wij op vakantie staan lijkt mij zo verschrikkelijk! En vooral met de hitte en het auto-rijden lijkt het mij niet verstandig. 

Maar stel, ze gaat mee en ze overlijdt tijdens onze vakantie, dan gaan wij direct naar huis. We hebben wel besloten dat we niet te ver op vakantie gaan áls ze meegaat, zodat we binnen één dag thuis kunnen zijn (maximaal 7-8 uur rijden).