Er doorheen...

Klinkt heel raar ik heb dat in het verleden ooit gehad met een hondje en wij

hebben toen een hondje uit het asiel erbij gehaald en eerlijk gezegd het was 

gelijk over maar ja ik snap ook dat je man je de deur uitloopt als je dit idee 

naar voren brengt dus kan je echt alleen maar succes wensen in deze moeilijke

situatie

Ik weet niet of je dit al geprobeerd hebt....de radio aanzetten.

Met rustige muziek wanneer je weggaat.

Eventueel eens testen welke muziek de hond goed op reageert. Ook honden kunnen voorkeuren hebben qua muziek ;)

Je zou kunnen kijken inderdaad hoe het gaat als ie niet in de bench hoeft.

Welke omgeving kom je vandaan? 

En blijf vooral communiceren ;) goed dat je dit topic hebt geopent. 

o ja met Sadi hebben we de eerste week al de conclusie getrokken dat de bench voor haar niet ging werken.

Sadi wordt er compleet hysterisch is en bleef tegen de tralies beuken pogend eruit te komen. Een bench is niet voor elke hond een succes.

laat m eens een nachtje uit de bench en kijk hoe dat gaat, als dat goed gaat kun je misschien zonder bench ook vanaf begin opbouwen met alleen zijn misschien gaat het dan wel goed.

Bij mij thuis gaat ook altijd de radio aan.

heeel veel succes!

Zooo...het is al weer even geleden, het waren een paar drukken dagen ivm verjaardag...ook zit ik niet zo vaak op de computer...

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de reacties, iedereen denkt goed mee en geeft tips, ik waardeer dit! :-)

Even om iedereen zn vragen / opmerkingen te beantwoorden  ;

Bo heeft een zwarte plaid over de bench, mijn shirt ligt erin en knuffeltjes....hij heeft geen hekel aan de bench, gaat er vaak genoeg uit zichzelf in liggen. Als wij eten en slapen, zit hij altijd in de bench. Met eten laten we het deurtje open, hij gaat er niet uit. Met slapen deurtje dicht, meneer geeft geen kik.

Het probleem is echt, als ik de deur uit ga.

Radio aan, grote kong, botje, ik heb het allemaal geprobeerd...

ook ben ik al een paar keer opnieuw begonnen, even de deur uit en weer terug....vergeet niet dat dit al 6 maanden speelt, ik kan mijzelf bijna een gedragsexpert noemen ( grapje hoor ) zoveel heb ik erover gelezen/gegoogeld / bekeken / besproken.

Mn moeder vind dit een goede oefening, voor als ik ooit aan kinderen begin....hahaha...

En nu..

Ik heb met de GT er lang over gesproken....het probleem ligt ook voor een groot deel bij mij...bo is erg op mij gericht, zoals sommige van jullie al noemen, dat hij mij claimt. Dit is helemaal waar.

Hij houd me gigantisch in de gaten, staart me af en toe aan totdat ik er ongemakkelijk van wordt.

Het nadeel is dat ik een redelijk gevoels mens ben, Dit voelt hij natuurlijk vlekkeloos aan...

Omdat het nu al een tijd zo moeizaam gaat, heb ik waarschijnlijk toch onbewust het "daar gaan we!"gevoel, als ik met hem ga oefenen...hoe erg ik het ook probeer uit te zetten..Dit voelt meneer aan, "er is iets met vrouwtje!! "en begint te huilen.

Ik doe nu iets kouder tegen hem....hij krijgt aandacht op bepaalde momenten ( in het park, even knuffelen ) verder ga ik mn eigen gang en wil ik dat hij dat ook doet..Ga ik koken? Blijft hij in de woonkamer...Komt hij toch in de keuken, stuur ik hem weer terug.

Ik vind dit lastig, ik ben een gigantische knuffelkont, het liefst knuffel ik hem helemaal plat...Maar dan schiet het niet op natuurlijk.

Bootje gaat over 1 a 2 weekjes even naar vrienden van me. Zij hebben 2 honden, een mechelse herder en een herplaatsertje uit Spanje.

Hun zijn de 4e eigenaar van de Herder...In het begin was dit geen leuk beestje, door middel van aanpakken en oefenen, is dit een geweldig dier geworden, echt super! 1 van de weinige herders, die ik vertrouw! ze zijn goed met honden dus.

Ze hebben aangeboden om Bo een weekje in huis te hebben, om te kijken of hij daar ook blaft. De 1 gaat dan met de honden wandelen, de andere traint Bo.

Ook zodat wij weer even wat adem kunnen halen, de afgelopen 6 maanden gaat alleen maar over Bo, wat echt de nodige spanningen op onze  relatie heeft gezet.

Even tijd voor ons tweeen, naar de film etc ( hebben we ook al 6 maanden niet gedaan! ) Misschien doen we gek en gaan we ook uit eten! ;-)

Maar goed, even zonder grappen...Ik zal mn kleine man zeker missen, maar ik ben er ook wel aan toe om even adem te halen...Ik denk dat het iedereen goed doet, dat als Bo terug komt, we weer met frisse moed kunnen beginnen.

Het voordeel is ook dat vrienden in een 1 gezinswoning wonen, als Bo blaft, zijn ze met 1 stap naast hem en kunnen ze hem corrigeren...Zoals ik al eerder aangaf, als ik de centrale deur door kom, is Bo stil, als ik eenmaal de trappen op ben, doet meneer alsof zn neus bloed, dan rent ie braaf zn bench in en wacht hij me kwispelend op.

Mocht hij daar helemaal niet blaffen, komen ze me hier helpen met trainen. Ik bof maar met zulke vrienden!

Trouwens...Ik was vandaag 20 minuten boodschappen doen, bo bleef in de auto samen met mijn telefoon, die hem opnam.

Ondanks dat ie de hele auto door gaat en met zn neus tegen het raam staat, heeft hij geen blaf gegeven.

Het lijkt mij, dat een hond met verlatingsangst, dan ook helemaal uit zn dak gaat? of zie ik dat verkeerd? Wordt hij dan afgeleid door langs lopende mensen? Enfin, het geeft me wat geruststelling, dat hij geen verlatingsangst heeft...want dan ben je verder van huis.

Ik hou jullie op de hoogte! :-)

in elk geval super dat je niet alleen staat en vrineden hebt met een dosis hondenkennis die mee gaan kijken en je even een weekje lucht geven.

ALs een hond je overal volgt in huis jouw veilige vertrouwde plek zijn veilige vertrouwde plek is een vorm van verlatingsangst niet uit te sluiten, maar het is er in zoveel verschillende vormen. Door gebruik van de auto heb je het soort situatie even doorbroken al zou ikzelf persoonlijk Sadi nooit alleen in de auto laten maar dat is persoon.

Ik snap dat het heel moeilijk is dat je nu een bepaalde afstand moet nemen, en je knuffelmomenten meer een soort van in moet lassen. Maar kan wel voor beiden erg goed goed zijn ookal is het ook voor beiden moeilijk.

De kans is dat je in een verdere fase ook weer wat vrijer kunt zijn erin maar Onze Beauty had ook verlatings angst inclusief een rugtas.  Zij kleefde aan ons leefde bijna puur voor ons gaf niet om speeltjes eigen dingen eigen ruimte andere honden.

Ik ben even bang geweest dat ik daarzelf een rol in speelde. Maar nu met Sadi merk ik duidelijk dat ze echt haar eigen plekjes zoekt turrlijk houd ze ons wel in de gaten maar het komt ook voor dat we gaan slapen en dat ze eigenlijk liever op haar plek in de woonkamer blijft liggen. (Zo gauw de kattenkamer er is en de katten snachts op de kattenkamer zullen blijven), zal Sadi savonds als ze in de woonkamer wil blijven daar kunnen blijven, al zal ik dat zelf moeilijk vinden. Beauty lag ook altijd op de slaapkamer. Maar tegelijkertijd is het zo positief dat ze haar eigen plek kiest en aangeeft. 

Beauty blafte niet de bel bij elkaar als ze alleen was maar trok haren uit en ging hyperventileren. Ze was dan ook alleen, alleen als het echt niet anders kon (bijvoorbeeld als ik met Tjaard naar de spoedpost moest) en niet per direct oppas kon regelen maar regelde dan wel dat er zo snel mogelijk iemand kwam voor Beauty. Het is een extra zorgenkindje als je weet dat je hond zich niet lekker voelt als ie alleen is, hoe die dat ook uit, zelf heb ik het een periode nodig gehad om zelf valdispert te nemen zodat ik naar Beauty meer rust uit straalde en niet mijn ongeruste gevoel aan Beauty doorgaf als ik toch echt weg moest. Zij had het moeilijk met alleen zijn maar mijn zorgen, meeleven met haar maakten het voor haar natuurlijk lastiger haar lading werd er groter door. Nu moet ik zeggen dat ze maar zelden toch even alleen moest zijn. Zonder oppas was maximaal 30 a 45 minuten  (boodschap tandarts of huisarts) Gingen we ergens heen ging ze mee, maar moet er wel bijzeggen dat ik zelf ook een hechtingsprobleempje heb. En Beauty was me alles mijn nummer 1 en ruim boven mijn vriend. Sadi hebben we samen uitgekozen en staat iets minder ver boven tjaard omdat ze echt van ons samen is maar niemand zou me moeten laten kiezen tussen mens of dier. Ik kies voor dier, voor het aanvoelen zonder uit te hoeven leggen, gerespecteerd worden zoals je bent (doet me vriend ook wel hoor ;) maar mijn eigen rugzakje heeft me geleerd geen mens voor volle 100% te vertrouwen en bi dieren kan ik dat wel ;) en Beauty was daar gevoeliig voor en ik denk wel dat ikzelf mede reden ben geweest voor de vorm van haar verlatingsangst. Het was er al wel maar door mij was het sterker daar ben ik van overtuigt. Bij Sadi waak ik ervoor niet daarin terug te vallen zij heeft geen verlatingsangst en hoeft dat ook niet te krijgen. 

Mede reden dat we echt beiden ook wel apart met haar lopen en trainen beiden haar eten geven zonder vast patroon daarin qua wie wanneer geeft. (dan doen we gewoon in overleg. Maar hierdoor hecht ze zich ook minder denk ik aan 1 vast persoon dan wanneer ik alleen met haar was gaan uitlaten, werken, eten geven e.d. kammen en bijvoorbeeld oren en oogjes e.d. is wel iets dat echt mijn taak is, oogdruppels zoals afgelopen week voor onstoken oogjes zijn dingen die tjaard niet zo goed durft. Maar als het nodig is om nageltjes te knippen is dat weer iets wat Tjaard doet dus we hebben wel echt beide onze verzorgings taakjes zeg maar. 

Geen idee wat je opschiet met dit hele vermaal tis vooral vanuit mijn gevoel dat ik je dit laat weten. Misschein kun je er iets mee misschien niet. Tis wel wat we hier met Sadi doen als ik welg met naar een afspraak zeg ik Sadi ik ben even naar een afspraak ben zo terug en dan ga ik als tjaard gaat werken is het Sadi tjaard gaat werken hij is straks weer terug. Zonder verder nog te knuffelen e.d. Komt een van ons terug en ze begroet springend word ze geneerd begroet ze op vier pootjes of herstelt ze op vier pootjes wordt ze terug begroet, ben er weer, goed gedaan meis.  (dit doen we ook als er gewoon nog een van ons thuis is, maar puur om het normaliseren dat er iemand weg gaat en weer terug komt).

Ik zal duimen dat het helpt met deze vrienden! Hulp vragen is nooit verkeerd! Vind het knap hoe je alles aanpakt :)

Inge, komt goed. En dat je misschien wat stress-vibes uitzend, dat is logisch!

Je bent goed bezig! 

Dank je wel :) Ik hoop het maar...

Vind het nog wel spannend om ze naar die vrienden te brengen hoor....hun zijn wat makkelijker "aaah, we zien wel hoe het gaat" terwijl ik dingen vaak overdenk en analyseer...volgens vriendinnetje wordt het voor mij ook gelijk een goeie training, leren loslaten! :P

Het zal misschien even lastig zijn maar misschien kun je wel als ze terug komt veel makkelijker de juiste lijn oppakken 

Hoe een hondje je leven kan domineren 

Ik vind dat je er best een nuchtere kijk op hebt en het goed aanpakt. Jullie komen er wel