Hoe denken jullie over het accepteren van het gedrag van je hond?

Hallo,
Ik ben benieuwd naar jullie mening over het accepteren van verschillende gedragingen van je hond. Ik hoor vaak mensen zeggen over hun hond als hij iets doet wat niet mag (bijvoorbeeld opspringen als mensen binnen komen, dus ook mijn oma van 82 ) "dat doet hij nu eenmaal, dat krijgen we er niet meer uit" 
Moeten we zulke dingen accepteren of moet je dan blijven corrigeren en afleren. Ik zelf denk toch dat laatste. Maar zelf met mijn Vince heb ik dat ook op het gebied van uitvallen naar andere honden aan de lijn. Ik ben nu een jaar ongeveer met hem het proberen dat hij niet uitvalt naar andere honden met wandelen als hij aan de lijn is maar dit lukt ook niet. Dan zeggen mensen, dat is nu eenmaal zo en accepteer het. Maar ik denk er moet toch een manier zijn dat ik hem dit afleer.

Loslopen is hij heel sociaal met anderen en honden die hij kent kunnen we samen mee gaan wandelen aan de lijn.

Ben benieuwd hoe jullie hier over denken!

Ik denk dat dat voor iedere hond en situatie verschillend is. Bv het uitvallen aan de lijn zou je wel kunnen ombuigen naar gedrag wat wenselijker is. Je zou het kunnen ombuigen naar negeren van andere honden op afstand.
Het zinnetje: "Dat doet hij nou eenmaal" kan wel erg gevaarlijk zijn, omdat je het dan eigenlijk ook niet echt een kans geeft voor verbetering.

Alles valt aan te leren en af te leren, het is maar net wat jou uitgangspunt is...

Sommige dingen accepteer ik. Niet omdat er geen andere manier is, of omdat ik het niet afgeleerd krijg, maar omdat mijn visie met de jaren verandert is over hoe mijn honden zich zouden moeten gedragen. En dan bedoel ik vooral in huis en naar visite. Eerder was ik altijd zo vreselijk druk in het goed opvoeden van mijn honden naar de visite, en dan met name op een manier waarop anderen vinden dat dat 'hoort'. Nu doe ik het zoals ik het prettig vind en niet meer zoals het zou horen. Dus ja, ik 'accepteer' van mijn honden dat ze opspringen. Ze doen het namelijk niet uit vervelendheid, maar omdat ze geleerd hebben dat mensen liever aaien als ze niet hoeven te bukken
En de meeste mensen die hier komen vinden het ook prima. En ikzelf ook. Ze doen het zelfs op commando bij me. Vind het heerlijk op die manier met ze te knuffelen. Als er oudere mensen langs zouden komen (wat niet voorkomt eigenlijk) dan doe ik ze wel even apart als die er moeite mee hebben. Maar verder... ons huis.. onze regels. En als het anderen niet bevalt, prima. Dan gaan we daar wel heen zodat ze niet meer hier hoeven te komen.
'Ons huis is voor de gezelligheid van onze hond, visite komt op de tweede plaats. Wie van honden houdt begrijpt dat' aldus het bordje in de gang

Wat fijn om deze reacties te lezen. Mijn hond is toch echt een gedeelte van de familie. Dus ja ik heb regels maar die zijn er alleen om het voor iedereen leefbaar te maken in huis, niet omdat we iets niet krijgen afgeleerd.

Wat goed om er op die manier over na te denken.

Ik ben ook voor het accepteren van sommige gedragingen. Zo is mijn oudste er absoluut niet van gediend als mensen haar aanraken(angst) en zal ook zeker happen als ze dit wel doen. De eerste paar jaar heb ik dit op verschillende manieren om proberen te buigen (de angst), maar het werkte alleen maar averechts. Ook is ze niet gediend van vreemde honden en alleen met strakke begeleiding gaat dit goed. Na enkele jaren (plusminus 4/5) heb ik geaccepteerd dat ze gewoon geen vreemde mensen en hondenhond is. Nu is aan mij de taak dit ten alle tijden in goede banen te lijden door middel van situaties voorkomen en indien nodig een muilkorf. Iedereen die Kiara kent, weet dat ze niet aan te raken is en accepteert dit (ondanks dat sommige haar echt een ***hond vinden, wat ze ook een beetje is, maar voor ons niet . Sinds ik het gedrag een plaats heb gegeven is onze band wel echt een stuk beter geworden, geen frustratie meer over wat mensen wel is zouden kunnen denken etc.

die hierboven was van mij

het accepteren , het gedrag van mijn hond ?

ze is vaak ondeugend, wil graag naar anderen toe, niet altijd kan ik dat accepteren, niet iedereen vind dat geweldig, mensen die ik echt goed ken, dan mag ze gedag zeggen, anders niet.

of de dierenwinkel zomaar binnenlopen, ergens moet ik wel lachen natuurlijk, maar accepteren ? nee

loslopen mag, maar beslist niet uitvallen naar anderen honden, ik heb haar daar nog nimmer op betrapt.

ik zou het dan ook niet accepteren dat ze lelijk zou doen tegen anderen mens kind of dier.

mmm al zeg ik het zelf, ik heb een geweldige goedige lobbes met geen irritaties naar mezelf toe.

Pauline, ik las net je berichtje, ook ik trek me niets aan wat anderen zeggen over mijn hond, moet natuurlijk wel in het midden blijven, maar mensen oordelen altijd zo snel, als jij niet wilt dat anderen je hond aaien, omdat dat niet ten goede komt voor je hond, gewoon zeggen hoor, helemaal niet raar.


zo heb ik dat er niemand wat aan mijn hond geeft, niemand, ook daar krijg ik wel eens commentaar over, trek ik me niets van aan, ze kopen zelf maar een hond die ze dan kunnen verwennen. en in het begin vond ook ik het naar om dat te zeggen en vertelde ik, nee ze mag niets, ze heeft allergie. een leugentje om bestwil,wat heel goed werkte, hahaha nu ben ik ouder en vele honden verder, en dat leugentje vertel ik niet meer, wil het gewoon niet hebben.

ik heb me bij verschillende dingen neergelegd ja, is niet trainbaar, zo is ze gewoon, en ik vind het prima

Mijn hondje is nog maar net twee jaar. Kan nog veel aanleren. '
Ik ben met de jaren tot een ander opvoedgedrag gekomen.
 Nu aanvaard ik , dat als er hem iets niet bevalt, dat hij dat mag laten merken ook, zolang het zijn terrein is. 
Bv . Als hij eet en ik kom te dicht dan gromt hij. Ok het is zijn eten, ik aanvaard dat.
Ik aanvaard niet als hij op MIJN plaats ligt en gromt omdat ik er wil komen liggen. Dan zet ik hem bewust kordaat in zijn nest. 
Hij mag ook niet grommen als de poes erbij komt liggen ...maar als op straat vreemde kinderen hem willen aaien of oppakken , dan mag hij grommen omdat hij dit absoluut niet wilt. 
Zo zijn er nog vele voorbeelden..... 
Opspringen, daar werken we nog aan.....hij is ook altijd zo enthousiast als er bezoek binnenkomt. Maar dan daarna gaat hij rustig liggen.

Onze oudste wil nog wel is uitvallen met eten , ( vroeger erg vaak nu wat minder ) maar als je hem gewoon met rust laat is er niks aan de hand.. ( vroeger 'gepest' door een jongentje ) en daardoor kàn hij ook uitvallen naar kinderen die rennen , te druk zijn , hem lastig vallen en wij accepteren hem hierin , we zeggen visite dat kleine kinderen niet bij hem mogen komen zondar dat 1 van ons erbij is en het moet vragen of hij hem mag aaien , en de kinderen mogen niet rennen , zo is hij nu eenmaal en ik denk dat ook met training dit niet weg gaat , we willen het hem ook niet aandoen al die stress dus hem gewoon met rust laten dan is er niks aan de hand

Ik denk dat het vooral een kwestie is van te accepteren dat je de methode nog niet hebt gevonden om bepaald gedrag om te buigen. En dat het op dit moment is wat het is. Daar kan je niet buiten.

Charlie kan enorm blaffen. Zijn er manieren om dat af te leren? wellicht wel, door iets te gooien of mij geweldig boos te maken of door met een plantenspuit er op te zitten, ja ik denk wel dat ik dan succes ga oogsten maar ten koste van wat? Wat gaat er dan in de plaats komen? Daar wil ik niet aan doen. Ik zit dan liever met eentje die enkele keren per dag uit zijn dak gaat. Ondertussen probeer ik nog wel andere manieren uit om het toch proberen om te buigen. Zo kan ik hem nu 's morgens wel een hele tijd kalm houden met snoepjes op zijn blafmoment, hij begint dan wel nadien haha.
Soms vind ik het beter het minder leuke gedrag te laten bestaan dan er met volle geweld tegen in te gaan want dan heb je weer wat anders in de plaats dat misschien nog veel erger is.

Als je een positieve methode gebruikt vind ik wel dat je kan blijven proberen iets om te buigen. 'Dan schaadt het ook niet. De aanhouder wint (misschien).

Hier iets wat ik er niet uit krijg bij mijn dalmaat. Hij steelt voedsel als hij de kans krijgt. Ik accepteer en anticipeer. Moet altijd alert zijn dat ik geen voedsel laat liggen. Leuk vind ik het niet, maar heb niet de illusie dat het eruit kan krijgen bij hem.

Mijn hondje is heel enthousiast naar mensen, ook mensen die we op straat tegen komen,
hij loopt er hevig kwispelend op af, en als mensen dan blijven staan, gaat hij tegen hun benen
opstaan (2 kilo en 20cm groot). Ik weet dat honden niet moeten opspringen, maar hij is  zo
spontaan, dat ik dat gewoon laat. Er heeft wel een keer een mevrouw met een grote hond
gezegd, nee je mag niet opspringen, je bent dan klein, maar dat mag niet, ja zo heeft iedereen
zn eigen idee erover.

Wat ik accepteer is dat ik hem niet overal in het bos kan loslaten i.v.m. achter de reeen aangaan.
Ik heb echt veel geoefend, maar het blijft een teer punt.
Ik kan geen seconde ontspannen lopen, en als hij er achteraan gaat heeft ie weer succes.
Dus, ik gebruik dan een speurlijn en we hebben genoeg gelegenheid om hem elders los te laten lopen.

Er is gewoon hondengedrag dat mensen niet leuk vinden, dat is iets dat ik vind dat je moet accepteren. Bv dat reuen veel kunnen snuffelen en aan urine likken. Of dat honden aan poep ruiken. 
Ander gedrag kan je idd accepteren en managen (hier ook een countersurfer).
En er is gedrag dat je mi moet proberen te veranderen. Zoals uitvallen. Al is het maar omdat het anders steeds erger wordt. Maar vooral omdat het uit stress komt, meestal angst. 
En voor wat het opspringen betreft: als je dat accepteert, accepteer je ook dat een ander dat wel eens niet zou kunnen accepteren?

Ik zou blijven proberen er op te trainen en niet opgeven! Soms is je hond nu eenmaal agressief bv naar andere honden maar dan moet je dat gedrag om buigen of vermeiden. 
Desnoods andere methodes proberen maar gewoon zeggen : " dat doet ie nu eenmaal" nee dat kan ik niet

Ik heb hun scherpe kantjes leren aanvaarden. Alles gaat veel makkelijker nu '
De eerste twee jaar had ik het gevoel dat alles beter kon, gedrag bijsturen, van alles opzoeken daarover enz...
Maar het blijven honden, geen mensen.

Ik zou eerder gaan voor opspringen accepteren, maar piskes oplikken. Beeh ...dát probeer ik te vermijden hoor. Mijne heeft lange snor  
Kan me echter best voorstellen dat opspringen van een zware hond helemaal niet mag geacceptéerd worden . 
 Dát is dus een klein voordeeltje van klein te zijn ?

Aan problemen kun je werken en als je dat wil dan wordt je ervoor beloond. Naar mijn ervaringen zijn het juist ALTIJD de honden die juist WEL veranderd kunnen worden maar helaas vaak de mensen (eigenaars) niet. Dus sommige problemen zoals opspringen blijf je dan houden.

De aanhouder wint denk ik dan. Obi springt ook elke keer tegen je aan als hij eten meent te krijgen. Gewoon niet aan toegeven en dat kost veel geduld en tijd. 

Ik heb veel geleerd van Lobbes mijn vorige hond. Waar een wil is, is een weg. Zelfs aan extremere problemen kun je vaak nog veel verbeteren bij honden, maar je moet het wel willen en er tijd in willen stoppen.

Als ik eerlijk ben, vind ik het ook wel vervelend. En bepaalde mensen ook, die tantes bv.......Begrijp het volkomen.
Ik ben er dan ook mee bezig van dit proberen af te leren, alleen binnen als alles rustig is luistert hij zonder problemen, gaat de bel dan is het hek vd dam.......
Het is niet zozeer buiten een probleem , alleen bij bezoek. Sommigen dierenvrienden stimuleren dan dit gedrag nog eens extra en ja dan sta je daar....negeren ! negeren ! .....hij negeert inderdaad MIJ. 

Overigens moet ik er wel duidelijk bij zeggen dat mijn honden absoluut respect hebben voor mij en mijn vriend, en niet zomaar lomp en onbehouwen opspringen bij elk wisse wasje. Zelfs als ik eten in mijn hand heb doen ze dat eigenlijk niet.
Ik zie het ook niet als een probleem. het leek een probleem omdat ik me in het begin vooral heel erg druk maakte om wat anderen vonden, dachten en deden. Toen ik dat los liet en me besefte dat het mijn honden en mijn huis zijn, en dus mijn regels was het geen probleem meer

er is wel gedrag wat ik accepteer, omdat het makkelijker is dan het om te trainen, of omdat ik geen zin heb om het om te trainen of er nog niet aan toegekomen ben.........

maar zoals Dominique zegt, mijn honden mijn regels