Hoe denken jullie over het accepteren van het gedrag van je hond? 
Daar ben ik het niet mee eens.
Sommige dingen zitten nou eenmaal in het karakter van de hond en kun je niet afleren. Dat soort dingen kun je dus beter accepteren, scheelt je een hoop frustratie. "
Afleren niet, maar wel ombuigen, naar wenselijk gedrag
Overigens is dit met mijn herdermix echt totaal anders. Waarbij hayzel zich heel makkelijk aanpast aan situaties liggen mijn verwachtingen ook totaal anders. Kiara vraagt gewoon meer aanpassing, wat ik zeer zeker voor haar over heb. wat dat betreft verschillen ze als dag en nacht in karakter
Mellow heeft nog best wat puntjes ter verbetering, maar er zijn ook dingen die ik er niet zomaar uit zal krijgen.
Bepaalde dingen vind ik (voor dit moment) goed zoals ze zijn. Misschien gaat het ooit (weer) beter, misschien niet. De tijd zal het leren.
Ze heeft zeg maar een beetje een hekel aan 9 van de 10 zwarte honden.
Maar... Skippy (zwarte Labrador) is haar vriendin en Joy (Groenendaeler) vindt ze ook leuk 
Ze valt nog wel eens uit naar fietsers, vooral wielrenners en mountainbikers moeten het ontgelden (oorzaak: een groep van 20 wielrenners, die uit het niets keihard langs haar stoven, hier heeft ze héél erg last van gehad en dat is wel reden dat ze een gruwelijke hekel heeft aan dit type tweewieler).
Maar... als ik de afstand wat groter maak (dus hoppa, het volgepoepte groenstrookje in 
), en haar laat weten dat er een fietser aan komt, dan gaat het vaak wel goed. Ze staat wel gelijk na passeren met haar neus in de lucht: even ruiken wie er langs fietste
Ze zal nooit een 100% relaxte hond worden. Rondjes hier in de wijk zijn niet mogelijk. Afgelopen zomer ging ik 3 keer per dag met de auto weg. Ik ben nu tevreden met 's morgens een plas en 's avonds een plas. 's Middags gaan we nog wel met de auto weg voor een lange wandeling.
Er is een periode geweest dat ik vond dat ze MOEST lopen. Een plasje op de hoek was niet genoeg, want 'ze moet toch wandelen'. Gevolg was dat zij nóg angstiger werd, omdat ik haar dwong tot een rondje. Ik raakte helemaal over de zeik, want een 15 kilo hond die PERTINENT NIET WIL, weegt gelijk 3 keer zo zwaar.
Sinds ik dat niet meer doe, maar gewoon doe wat zij aankan, gaat het weer beter. Soms lopen we wat verder, maar gaat dat niet, dan niet.
Dat is dus zo'n punt waar ik geen strijd meer van ga maken, iets wat ik heb geaccepteerd van haar. Geeft haar rust, geeft mij rust. Zij tevreden, ik tevreden.
Soms wil ze 's avonds of 's morgens niet plassen, de ene keer is ze bang, de andere keer loopt ze blij naar het gras, snuffelt eens en keert dan weer om. In het verleden ging ik dan (toch maar) met de auto weg (want "ze moet toch plassen"), dat doe ik nu niet meer. We zijn buiten geweest, ze kon plassen. Doet ze dat niet: eigen keus, over een paar uur ben je weer aan de beurt.
Ze springt nog steeds tegen mensen aan. Tegen ons niet meer (heel soms in een enthousiaste bui nog), maar een stukje zit ook in andere mensen (zonder nu gelijk iedereen de schuld te geven van het feit dat mijn hond springt ).
Als je met een heel hoog stemmetje hyper tegen haar gaat praten ("dag Mellow, is Mellowtje dan zo blij, ben je zóóó blij dan!"), dan heb je haar binnen no time helemaal gek en is ze in staat om je een ferme knuffel te geven zeg maar.
Mijn moeder kan haar op een bepaalde manier aankijken, waardoor ze met een enorme sprong op de bank springt (en met haar voorpoten bijna mijn moeder haar tanden eruit slaat...)
Bij mijn vader komt ze alleen maar kruimels stofzuigen, bij hem is ze veel rustiger, omdat mijn vader meer rust uitstraalt.
Ze kan bij vlagen nog behoorlijk in de lijn hangen. Het continue trekken is er nagenoeg uit, als ze het weer even wel doet hoef ik alleen maar te zeggen dat ze rustig moet doen en dan wacht ze even.
Het enige wat ik er niet uit krijg is het trekken omdat ze een spoor ruikt. Dan is ze ook niet meer bereikbaar, kan ik zeggen en doen wat ik wil, maar ze MOET en ZAL dat spoor volgen. Schiet naar rechts, naar links, snuift zowat de kiezels naar binnen, schiet de struiken in, neus omhoog en hoppa, weer terug, de andere kant op.
Dit is gewoon het stukje jachthond in haar en zolang ze het niet 5 kwartier lang doet, kan ik die 5 minuten wel handelen.
Het uitvallen naar fietsers blijf ik wel mee bezig, zou vast actiever kunnen met in scéne gezette dingen enzo, maar afstand vergroten vind ik prima. Ik hou er gewoon rekening mee dat ze uitvalt, doet ze het niet, dan prijs ik haar de hemel in.
Het opspringen probeer ik ook, maar dan moeten andere mensen ook meewerken
oeps 4 
Een beetje geduld.met je ipad/telefoon ;)
Een beetje geduld.met je ipad/telefoon 
Het is ook niet bij te houden wanneer je wel twee keer op het scherm moet rammen en wanneer je gewoon even koffie moet gaan zetten....
*ff wat lege regels verwijderd...
Acepteren doe ik tot een bepaalde hoogte, dat is voor mij heel afhankelijk van waar de uiterste grens ligt van mijn honden. Die grens moet voor hun kunnen wel realistisch zijn en alles wat daarna nog komt accepteer ik als zijnde dat mijn honden ook maar honden zijn en geen robots. Schoonheidsfoutjes mogen.
Zo weet ik bij Gaya dat ze heel lief en sociaal is naar andere maar sommige herder zijn gewoon foute boel en die zal ze ook zonder aarzelen aanvallen, Ik weet welke herders het zijn en daarvoor lijn ik haar aan wanneer we deze tegen komen. Even als haar jachtdrive, Ze luistert over het algemeen genomen heel goed voor het ras wat ze is, komt netjes terug en kan redelijk goed loslopen, maar zo af en toe neemt ze de benen, dan gaat ze even een paar uur haar eigen weg. Dus nu nemen we iets te drinken en iets te eten mee op de wandelingen, wildrijk gebied zit ze vast en als het schemert gaat ze ook niet meer van de riem. Die paar keer per jaar dat ik langer dan 2 uur moet wachten tot ze terug komt (wat op 1 hand te tellen is) nemen we dan maar voor lief.
Bij Dusty heb ik voornamelijk moeten accepteren dat een echte stabiele hond hij nooit zal worden, dat de balans tussen vertrouwen in de buitenwereld hebben schommelt. Dat zijn lijnfrustraties, angst voor mannen en hardlopers, angst voor lompe en drukke honden er nooit compleet uit zullen gaan. Ook al heb ik me er dan wel bij neergelegd dat hij met vlagen toch meer stress heeft dat hij terug valt in oude patronen trainen we wel stipt door op stress verlaging, omgaan met situaties, vertrouwen leren krijgen in mensen en honden, Zal hij altijd wel kleine verbeter puntjes houden en dat kan ik dan best accepteren.
Daar ben ik het niet mee eens.
Sommige dingen zitten nou eenmaal in het karakter van de hond en kun je niet afleren. Dat soort dingen kun je dus beter accepteren, scheelt je een hoop frustratie. "
Afleren niet, maar wel ombuigen, naar wenselijk gedrag
"
Dan nodig ik je uit om het jachtgedrag van Gaya te komen ombuigen .
Nee bepaalde karaktereigenschappen krijg je er niet uit, dat moet je ook niet willen want sommige dingen horen gewoon bij het ras wat je aangeschaft hebt, Ik heb meermaals te horen gekregen dat ik mijn hond maar eens beter moest opvoeden dan zou ze het niet meer in dr hoofd halen om te gaan sporen zoeken of jagen. Tja leuk allemaal maar jachtdrift zit nu eenmaal in haar ras, Ik wil haar los hebben lopen, dus moet ik voor lief nemen dat ze me soms even alleen laat. Dat is de afweging die ik maak op moment dat ik de riem er af klik. Wat ik kan doen is het voor mij makkelijker maken door bijvoorbeel een sleeplijn aanZe haar te hangen. Zodat ik haar makkelijker weer te pakken kan krijgen.
Gedrag ombuigen naar wenselijk gedrag het klinkt leuk, maar als ik hier alleen al puur naar Gaya kijk heeft ze duidelijk mij heropgevoed in leren dat ze is wie ze is en ik bepaald gedrag moet accepteren als zijnde dat het bij haar hoort. En eerlijk gezegd ik vind die dingen waar ik op mopperen op moment dat ze pleite is juist ook zo leuk aan dr 
Het was gewoon mijn laptop :-p
Charlie kan enorm blaffen. Zijn er manieren om dat af te leren? wellicht wel, door iets te gooien of mij geweldig boos te maken of door met een plantenspuit er op te zitten, ja ik denk wel dat ik dan succes ga oogsten maar ten koste van wat? Wat gaat er dan in de plaats komen? Daar wil ik niet aan doen. Ik zit dan liever met eentje die enkele keren per dag uit zijn dak gaat. Ondertussen probeer ik nog wel andere manieren uit om het toch proberen om te buigen. Zo kan ik hem nu 's morgens wel een hele tijd kalm houden met snoepjes op zijn blafmoment, hij begint dan wel nadien haha.
Soms vind ik het beter het minder leuke gedrag te laten bestaan dan er met volle geweld tegen in te gaan want dan heb je weer wat anders in de plaats dat misschien nog veel erger is.
Als je een positieve methode gebruikt vind ik wel dat je kan blijven proberen iets om te buigen. '
" />Dan schaadt het ook niet. De aanhouder wint (misschien)." /> "
Ik ben het absoluut oneens met je laatste stukje. Ondanks dat je positief traint denk ik zeker dat je wel schade aan kan richten als je blijft proberen iets om te buigen wat niet lukt. Zo is mijn hondje verschrikkelijk angstig, dom als ik was ben ik hier uiteraard hard mee aan de slag gegaan op positieve manier. Iedereen haar snoepjes laten geven, etc. De angst nam iets af, waardoor ze steeds meer lef kreeg, maar er nog steeds angst bleef. Nu heeft ze inmiddels angstagressie, ze durft al mopperend snoepjes aan te pakken van vreemden, om vervolgens al grommend weg te rennen. Ze vindt vreemde mensen echt verschrikkelijk en vreemden mogen haar echt niet aaien (dan durft ze dus inmiddels te bijten, terwijl ze eerst voor het trainen juist voor vluchten koos) en het liefst mogen ze haar ook niet aankijken want dan gaat ze mopperen. Ik denk dan ook door juist op dit moment door te gaan met trainen, ondanks positief, het dermate stress voor de hond oplevert dat het wel schadelijk is. Waar mijn hond eerst voor vluchten koos, kiest ze nu voor confrontatie, omdat ik hier (onervaren) indirect op gestuurd heb met alle goede bedoelingen.
"
Ja dat is inderdaad verkeerd uitgepakt dan. Goed bedoeld maar verkeerd uitgedraaid.
Dat nuanceert inderdaad mijn laatste stukje, wat je denkt dat positief is, is niet altijd positief vanuit de hond bekeken.
Pauline, maar iedereen maakt fouten hoor. We doen voor het beste maar soms draait het verkeerd uit hè.
Ik heb zo ook al dingen achteraf bekeken verkeerd aangepakt hoor. En ja er is zo "het plaatje" waar we soms proberen aan te voldoen of de hond proberen aan te laten voldoen. "Hondjes moet je kunnen aaien" is daar zo een onderdeeltje van vind ik. Mensen vinden het normaal dat ze elke hond kunnen aaien. Die van mij is ook 1 van liever niet dankuwel. Ik laat het zo. Ik zeg het ook laat hem gerust, hij wil het niet. 
'k Moet wel zeggen als ze eten vast hebben, ja dan is hij dus meestal wél zo oportunistisch dat hij toch wel voor het eten gaat. Kwestie van prioriteiten te stellen. Dan is vaak de grootste lomperik toch wel interessant.
Een jonge labrador ging eerst heel uitgebreid in een modderplas rollen, vervolgens recht op mij af en springt een paar keer tegen mij op! De modder helaas niet meer uit mijn broek gekregen. De eigenaresse zag dit alles geneuren, liep verder met mij mee, vertelde dat haar hond een jaar oud was, bood geen excusus aan voor het fijt dat ik nat en vies was door haar hond. Mijn handschoenen en mouwen, alles was nat en vies. Ik was niet echt blij
Dat vond ik dus ook. Als honden eigenaar snap ik dat het opspringen lastig is te voorkomen,maar ik zat echt helemaal onder, dat was te erg. Ze zag het gebeuren, liep met me mee, vertelde over haar hond, die echt totaal geen oog voor haar als baas had. Hij sprong later weer tegen iemand die geen hond had en heel boos werd, maar ze liet haar hond ook maar gewoon gaan, heel appart!
Hallo Iedereen,
Bedankt voor de vele en fijne reacties. Ik heb er heel veel van geleerd. Zelf ga ik wel aan de slag die mij echt storen omdat ik denk dat ik het nog kan ombuigen. Zoals het opspringen en uitvallen naar andere honden aan de lijn. De wandel paden bij ons zijn soms zo smal dat ik echt tussen het mais moet gaan staan als er een andere hond komt haha.
Maar omdat ik het wel belangrijk vind dat mijn hond karakter blijft houden en niet zo'n robot getrainde hond wordt houd ik wel het spelen en het samen speuren erin. Ik geloof inderdaad in wat jullie zeggen als de band sterker wordt dat hij ook beter gaat voelen als ik ontspannen ben met wandelen.
You're the best!
Wat goed schijnt te werken met uitvallen naar anderen aan de lijn: als een hond komt jou hond voertjes geven en eigenlijk op een afstand beginnen (als het lukt) waar jou hond de andere hond ziet, maar nog niet uitvalt. Kilo's voertjes geven in het begin. Dit eindeloos herhalen en blijven doen, dat je denkt: werkt het wel. Ja het werkt echt, duurt alleen lang. Waarom werkt dit? Je hond heeft nu een negatieve associatie met honden, meestal uit angst, maar dat hoeft niet. Je moet zorgen dat hij een positief gevoel krijgt bij het zien van honden en door eten gaan honden zich fijn voelen. Als jij een appeltaart krijgt op een verjaardag is het leuk om naar een verjaardag te gaan
Je kan ook nog je hond het woord:kijk leren. Je houd een voetje voor je gezicht en als hij kijkt, geef je voertje. Net zo lang oefenen tot hij op het woordje: kijk naar je gezicht kijkt. Als er een hond aankomt, kan je later dit woord gebruiken om zn aandacht te krijgen. Ook als je ziet dat je hond tegen iemand aan wilt springen, zeg je: kijk en dat komt hij bij jou een voertje halen. Moet lukken!
Dan moet je wel een hond hebben die behóórlijk voergericht is
De mijne valt uit naar fietsers en bepaalde honden, maar al zwaai ik een hele kip voor d'r neus heen en weer, dat wil ze op zo'n moment écht niet hebben (oké, die hele kip heb ik niet uitgetest, maar bij wijze van spreken).
Ik zou eerst proberen te achterhalen waarom ze uitvalt naar andere honden, is ze bang, is het frustratie door de lijn, wil ze er juist graag heen om ze te ontmoeten of ze echt verscheuren? is het territoriaal gedrag of probeert ze jou te beschermen? Of een combinatie van?
Hayzel valt aan de lijn ook uit naar andere honden maar los is er niets aan de hand. Bij haar heeft het voornamelijk te maken met het feit dat de lijn haar communicatie belemmerd. Ze is dan ook niet bang maar gewoon gruwelijk gefrustreerd ^^. Ik ben haar nu het commando doorlopen en let op aan het leren. Tot op heden maken we nog niet veel vooruitgang omdat ik er meer tijd in zou moeten steken. Dus nu loop ik gewoon met een mega boog om mensen heen of draai om (al helpt dat helaas niet altijd). Maar we komen eigenlijk voornamelijk alleen honden los tegen en dan is er niets aan de hand.
Overgins wil Hayzel ook nog wel eens uitvallen tegen mensen aan de lijn, maar dit is alleen als ze overprikkeld is. Dan weet ik dus dat ik 2 super saaie dagen in moet lassen. De manier van uitvallen is dan heel anders. Tegenwoordig kan ik redelijk inschatten hoeveel hayzel kan hebben voor ze overprikkeld is, dus dit komt gelukkig bijna niet meer voor, maar toen we haar net hadden was dat echt eventjes zoeken.
Ik denk dan ook dat het minstens zo belangrijk is eerst te achterhalen waarom je hond uitvalt :)
PS als het een hij is, alles vervangen door hem/hij ;)
Dubbel ps: Hayzel is mijn herdermix, kiara het "moeilijke" hondje ;) voordat er verwarring ontstaat
gast (Gast)
Ik denk dat je gewooon zelf je wensen moet volgen voor de opvoeding van je hond, de een accepteert meer als de ander. Ik zelf accepteer geen gedrag zoals het uitvallen aan de lijn, niet hier komen en tegen iedereen opspringen, maar dat verschilt per persoon, ik heb mijn honden vanaf pups af aan en ik zorg er dan ook voor dat ze dat niet doen, als er ruim 30 kilo telkens uitvalt aan de lijn, en tegen iedereen opspringt daar wordt dan niemand blij van. Tot op zekere hoogte, laatst bijvoorbeeld toen dezelfde hond al een aantal keren mijn oudste teef op afstand afsnauwde als ze allebei los waren, mijn teef bleef dan op gepaste afstand staan en keek alleen. Tot de keer dat mijn teef aan de lijn zat en de hond weer langs kwam rennen en los was en al grommend langs haar heen rende, toen viel mijn teef uit, de hond kwam niet terug. Maar de keer er na dat ze deze hond weer tegen kwam en allebei los waren ging al blaffend rondjes om en sindsdien vertoont die hond dat gedrag niet meer.naar mijn teef. Dat soort momenten ga ik mijn teef niet corrigeren, als een andere hond dat soort gedrag vertoont.
De mijne valt uit naar fietsers en bepaalde honden, maar al zwaai ik een hele kip voor d'r neus heen en weer, dat wil ze op zo'n moment écht niet hebben (oké, die hele kip heb ik niet uitgetest, maar bij wijze van spreken). "
Het gaat ook niet om voer, maar om een beloning. Je moet een motivatie vinden die groter is dan de hond die je tegen komt. De meeste honden gaan voor voer, maar anderen voor een bal, een aai, een trekspelletje. Wat beloning is, dat weet je als baas het beste.
De mijne valt uit naar fietsers en bepaalde honden, maar al zwaai ik een hele kip voor d'r neus heen en weer, dat wil ze op zo'n moment écht niet hebben (oké, die hele kip heb ik niet uitgetest, maar bij wijze van spreken). "
Jij moet met een zak vol bladeren lopen en een ventilator ;-)
Ik denk dat het allebei wel samen kan.. zowel accepteren, maar er toch nog mee aan de slag gaan.
Lady is een niet bepaald hondsociale hond. Training heeft daar zeker wel vooruitgang in gebracht, maar ik accepteer dat het nooit een hond zal zijn die allemansvriendje is of gezellig mee kan met een losloopwandeling. Maar dat betekent niet dat ik niet meer met haar train. Wij blijven sociale wandelingen doen en voorzichting, op een rustig opgebouwde manier, haar in contact te brengen met andere honden op een manier die voor iedereen prettig is en we blijven er ook aan werken dat ze niet uitvalt aan de lijn.
Ik accepteer dat Lady zo is..en dat ze misschien wel altijd zo zal blijven, maar hee.. als er een methode of manier is waarvan ik denk dat we die kunnen proberen / waarvan ik denk dat die bij ons past, waarom dan niet proberen of we er een stapje mee de goede richting in gaan.. Meer van baat het niet, dan schaad het niet.
Het 'lastige' is vaak dat gedrag veel verschillende oorzaken heeft, en niet elke oorzaak even makkelijk aan te pakken is. Als een hond van nature een minder hondsociaal ras is, dan zal dat lastiger zijn om die hond socialer te krijgen dan wanneer het bijv. een hondvriendelijker ras is. Maar ook ervaringen en andere omstandigheden spelen mee.
Bij Lady is het bijvoorbeeld naar mijn idee een stukje ras, een stukje persoonlijkheid (onzeker, snel nerveus) en een stukje ervaringen, waardoor ze zo is zoals dat ze is.
En ik kan er geen ander ras van maken.. maar ik kan haar wel meer zelfvertrouwen proberen te geven en zorgen voor zo weinig mogelijk stress en zorgen dat ze veel positieve ervaringen opdoet / op gaat doen met andere honden..
En dan is het niet gegarandeerd dat dat gaat werken, maar ik kan het in ieder geval proberen..
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?