Hoe denken jullie over het accepteren van het gedrag van je hond?

Het hangt er wel vanaf om welk gedrag het gaat. Toen Lola net hier was viel ze uit naar echt alles, ook tegen ons. Dan ga je natuurlijk niet denken ach nouja zo is ze nou eenmaal, dat zou zowel voor de omgeving als haarzelf niet prettig leven zijn en gevaarlijk. 'Daarom ben ik er aan gaan werken dat ze zulk gedrag niet meer nodig vond om te doen door rust in haar te brengen en dat is goed gelukt.

'Bij een pup ben ik ervoor om gedrag wat je niet wilt te voorkomen dus op laten springen tegen mensen zou ik persoonlijk als pup al niet toelaten en voorkomen dat het kan gebeuren.

Hmm.
Sommige dingen die ik hier lees vind ik wel erg kort door de bocht, hoor.
"Mijn honden, mijn regels".
"Honden op de eerste plaats, anders kom je maar niet"

Zo werkt het toch niet in het echte leven?
We leven in een maatschappij waarin je rekening met elkaar houdt.
Ja, zelfs als iemand op bezoek komt in jóuw huis.


Maar ja, ik ben misschien een ouderwetse L*L, dat zou kunnen.
Het zijn wellicht andere tijden.

Wat betreft het opspringen maak ik absoluut geen onderscheid tussen grote en kleine honden, ik wil het niet.
Trouwens, ik vind het eigenlijk typisch dat kleinere honden meer zouden mogen, dat accepteer ik dan weer niet, haha!

Ik denk dat je het wel kan afleren. Jones sprong ook tegen me aan als ik thuis kwam. Op een gegeven moment wilde ik toch dat ze ging stoppen. Een hond van 50 kg die tegen je op springt is niet echt heel prettig haha. Als ik nu thuis kom negeer ik haar en als ze rustig is, geef ik haar pas aandacht. Dit werkt heel goed bij haar.

En met het uitvallen naar andere honden, tsja sommige honden gedragen zich gewoon beter als ze los lopen. Misschien komt het dat je je druk maakt, en dat voelt je hond dan. Maar jij voelt natuurlijk beter hoe je je voelt als je een hond passeert.

Succes

Van mijn mag iedereen alles van zijn of haar hond accepteren ,als ze dan ook maar zorgen dat deze daarmee geen overlast veroorzaakt.
Dus neem je maatregelen..
Komt er iemand langs die geen zin heeft in springende hond?..zet de hond apart
of ga bij die persoon langs en laat de hond thuis

Ik accepteer ook dingen van mijn honden
Waldo heeft immers kennel syndroom en dat krijg je er niet zo 1,2,3 uit
hij gaat ook blaffen als ik weg ben(alleen de ochtend gaat goed en half uur boodschappen)
Ik accepteer dat maar zorg ook dat hij oppas heeft zodat niemand daar overlast van heeft


Dat heet anticiperen en is een vorm van sociaal gedrag

Heb je mooi gezegd Roosje, ben ik het helemaal mee eens.

Het enige waar ik me tot nu toe bij mijn huidige heren heb neergelegd is dat de ene een schrokkop is en nooit normaal zal eten en de ander waaks is. De schrokkop krijgt zijn voer daarom uit voerspeeltjes en van de ander is geaccepteerd dat hij alarmeert maar wel aangeleerd dat hij na reactie van ons het alarm uit mag zetten.

Voor de rest is er op verschillende vlakken nog ruimte voor verbetering binnen hun en mijn eigen kunnen dus daar werk ik nog altijd met volle overgave aan. Ik ga nergens heen en mijn kerels ook niet dus we hebben een hondenleven lang gelukkig.

Problemen zijn pas een probleem als jij hetzelf als een probleem ervaart...

Ik heb niet alles gelezen, maar ik zal mijn wijsheid even delen..

Accepteer wat je niet kunt veranderen, en verander wat je niet kunt accepteren.


Ik heb zelf leren accepteren en ben minder gaan veranderen. Ik heb vreselijk geworsteld met het niet los kunnen lopen van Cosmic. Het weglopen. Een hond moet toch bij z'n baasje willen blijven? Maar na een jaar hard trainen.. gaat het nog steeds met vlagen goed, en met vlagen minder goed. Dat is het "risico" als je een jachthond adopteert, en Podenco's zijn meesters in de jacht, omdat ze drie zintuigen gebruiken tijdens de jacht (zicht, geur, geluid). KAN ik dat veranderen? Ik ben van mening van niet. MOET ik dat WILLEN veranderen? Ik denk het niet. Je kiest voor een bepaald ras en weet dat daar mogelijk haken en ogen aanhangen. Ik zal nooit relaxt even lekker een paar uur los door het bos kunnen scharrelen. Als ze al ergens los kan is het opletten, afleiden, spelletjes, oefeningetjes, concentratie, en zelfs dan kan ze ineens bepalen dat ze er klaar mee is en even een uurtje haar eigen plan gaat trekken.

Sommige dingen kun, MOET je leren accepteren. En andere dingen moet je hard aan door oefenen!

Max mag tegen me aanspringen als ik thuis kom.. Bij "vreemde" doet hij dat niet enkel bij mij en mijn vriend  ik heb het hem niet geleerd dat hij het niet "mag" bij vreemden maar zo is Max nu eenmaal

Mijn hondje springt altijd bij bezoek op schoot.. en gaat dan gelijk heerlijk liggen.. Ons bezoek heeft er nog nooit problemen mee gehad, de hond niet en ik ook niet dus ik laat het lekker zo. 

Als we weg zijn eet ze gerust al het eten van tafel en dat laat ik ook zo. Dan had ik het maar niet op tafel moeten laten liggen toch ? 

Alle 'niet natuurlijk' gedrag probeer ik zoveel mogelijk af te leren.

Blijven afleren. Wat betreft uitvallen wanneer hij aan de lijn zit. Ik heb twee herdershonden. De een geef ik een bal, die hij als stressbal gebruikt, ideaal. De ander leid ik af met mijn stem. Misschien helpt dat.

" Ik denk dat het vooral een kwestie is van te accepteren dat je de methode nog niet hebt gevonden om bepaald gedrag om te buigen. En dat het op dit moment is wat het is. Daar kan je niet buiten.

Charlie kan enorm blaffen. Zijn er manieren om dat af te leren? wellicht wel, door iets te gooien of mij geweldig boos te maken of door met een plantenspuit er op te zitten, ja ik denk wel dat ik dan succes ga oogsten maar ten koste van wat? Wat gaat er dan in de plaats komen? Daar wil ik niet aan doen. Ik zit dan liever met eentje die enkele keren per dag uit zijn dak gaat. Ondertussen probeer ik nog wel andere manieren uit om het toch proberen om te buigen. Zo kan ik hem nu 's morgens wel een hele tijd kalm houden met snoepjes op zijn blafmoment, hij begint dan wel nadien haha.
Soms vind ik het beter het minder leuke gedrag te laten bestaan dan er met volle geweld tegen in te gaan want dan heb je weer wat anders in de plaats dat misschien nog veel erger is.

Als je een positieve methode gebruikt vind ik wel dat je kan blijven proberen iets om te buigen. 'Dan schaadt het ook niet. De aanhouder wint (misschien). "

Kath & Charlie

Ik ben het absoluut oneens met je laatste stukje. Ondanks dat je positief traint denk ik zeker dat je wel schade aan kan richten als je blijft proberen iets om te buigen wat niet lukt. Zo is mijn hondje verschrikkelijk angstig, dom als ik was ben ik hier uiteraard hard mee aan de slag gegaan op positieve manier. Iedereen haar snoepjes laten geven, etc. De angst nam iets af, waardoor ze steeds meer lef kreeg, maar er nog steeds angst bleef. Nu heeft ze inmiddels angstagressie, ze durft al mopperend snoepjes aan te pakken van vreemden, om vervolgens al grommend weg te rennen. Ze vindt vreemde mensen echt verschrikkelijk en vreemden mogen haar echt niet aaien (dan durft ze dus inmiddels te bijten, terwijl ze eerst voor het trainen juist voor vluchten koos) en het liefst mogen ze haar ook niet aankijken want dan gaat ze mopperen. Ik denk dan ook door juist op dit moment door te gaan met trainen, ondanks positief, het dermate stress voor de hond oplevert dat het wel schadelijk is. Waar mijn hond eerst voor vluchten koos, kiest ze nu voor confrontatie, omdat ik hier (onervaren) indirect op gestuurd heb met alle goede bedoelingen.

Ja aanleren is vaak gemakkelijk maar afleren vergt veel geduld en discipline. Ik zie het nu thuis, ik woon bij mijn ouders in. Zij hebben 2 hondjes (teefjes) een westie en een york. Deze dames zijn helemaal de kluts kwijt, uit balans en dit omdat mijn ouders ze van dag 1 teveel gezien hebben als kinderen babys etc. Dat zijn het niet het zijn honden, ze zouden heel wat beter in hun vel zitten als ze de juiste leiding zouden krijgen. Bijv. met uitlaten beginnen ze bij het zien van een mens,fietser,hond,mier ofwel alles wat beweegd al te blaffen/keffen. Nu is dan de eerste reactie lekker schreeuwen en trekken aan de riem om ze maar stil te krijgen. Ik vond dit echt zielig want hier ligt de schuld/oorzaak niet bij de honden maar bij de baas. Ik heb zelf een mechelse herder pup (teefje) Jada, ik ga met haar naar puppy training en ben van plan echt verder te gaan ook in de sport. Nu heb ik bij de club waar ik bij aangesloten met een gedragstherapeut gesproken, hij bood aan eens langs te komen tegen een kleine vergoeding. Hij kwam, zag en overwon kan ik haast wel zeggen. Mijn ouders hebben nu eindelijk door hoe ze om moeten gaan met de honden. Nee ze hoeven niet op de bank en als je dat al wil dan mogen ze dat wanneer jij ze uitnodigd niet op eigen houtje. En wat betreft het blaffen opstraat is er veel rust gekomen. Ze willen nog weleens een poging wagen maar als jij zelf kalm blijft breng je dat ook over op de hond. Ze worden nu gerust gesteld inplaats van afgestraft.

Wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen is, het draait grotendeels om wat jij van je hond wil en verwacht. Alles is af te leren maar je moet daar wel de juiste weg in zien te vinden. Het vergt veel energie voor zowel baas als hond, maar als je doorzet en je consequent blijft zal je resultaat boeken al is het maar met kleine stapjes. Veel draait om belonen voor het juiste gedrag als duurt het soms maar 5 sec. even klopje op de borst geeft ook de hond weer zelfvertrouwen en het gevoel dat je naast hem staat en jullie samen de confrontatie aangaan.

Dit is best diep of misschien wat zwaar geschreven maar ik leer momenteel veel en ja wellicht heeft iemand er iets aan.

En wat betreft het stukje over bepaalde gedragingen toestaan, daar ben ik het niet echt mee eens. Mijn hond moet in alles situaties zich gedragen of dat nou thuis is , op de club of tijdens een wandeling. Laat ik bepaalde dingen in huis toe zal hij dat bij een ander ook doen, waar ik hem dan weer op zn plek zal moeten wijzen. Ik ben daar dus geen voorstander van, maar goed ieder zijn manier van "opvoeden". Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde :p

Sorry ging iets mis... MAAR ben het HELEMAAL  met je eens...

Ik vind het ook onverstandig om lekkers door degene te laten geven waar de hond bang voor is. Hij gaat ernaar toe, gaat ongemerkt want gefocust op het lekkers, over de grens van wat hij aankan heen. En als het lekkers binnen is vindt ie zich ineens in een situatie die hij helemaal niet aankan. 

Dit is natuurlijk opgebouwd, eerst laten mensen gewoon snoepjes vallen zonder aandacht aan haar te besteden. Ze is nooit verder gekomen dan aanpakken zonder grommen, dus wat je zegt aanpakken en de situatie eigenlijk niet aankunnen. Dus waarom proberen gedrag nog verder om te buigen (waar dit topic over gaat) en situaties forceren ipv gedrag / gedragingen accepteren en de hond bijv apart doen als er bezoek is. Het is overigens niet 1 persoon waar ze niets van moet hebben, ze is door niemand te benaderen buiten haar roedel om en oma(en dat heeft 3 jaar lang wekelijks oefenen gekost....en voornamelijk heel veel snoep).

Ik geef geen enkele hond snoepjes ook niet mijn eigen bij de training. Dit omdat ik wil dat Jada mijn hand gaat volgen inplaats van het snoepje wat erin zit. Nee met belonen bedoel ik meer geef de hond een klopje op de borst bemoedigend praten etc. Snoepjes koekjes en de hele rattenplan vind ik maar niks. Je moet positief zijn op de juiste manier en iedereen maar snoepjes laten geven dat gaat zowiezo niet werken. Als je je hond goed onder controle heb is met bezoek wegstoppen niet nodig. En of we praten over ombuigen weet ik niet, ik ben van mening dat alles op te lossen is met de juiste instelling van de baas en ja het zal een lange weg zijn....maar nu is je hond niet gelukkig althans als je hond in zo'n situatie is of komt.

Klopt en daarom zorg ik dat ze nooit of zelden in zo'n situatie komt(door mensen te zeggen haar te negeren en te zorgen dat ze gewoon van haar afblijven),het is prima te ontwijken dan ga ik niet als bezetene trainen waar ze heel veel stress van ondervind met wat als einddoel? Dat mensen haar maar aan moeten kunnen raken? Kiara luisterd perfect en is heel slim, ze doet dingen omdat ik dat vraag en niet omdat ik haar snoep geef. Maar haar angst overwint in zulke situaties,  dat heeft niet met controle over je hond te maken vind ik. Ik zou haar ook kunnen bevelen naast het bezoek te gaan zitten, dat zal ze doen, maar wat levert me dat op da n behalve een overstresste hond?

Op het moment dat ze dan al overstresst raakt is dat niet goed nee dat snap ik. Alleen dat wil dus zeggen dat hoe je het nu ook went of keert de hond niet gelukkig is. Want door te ontwijken schiet je ook niks je moet het samen doen toch, samen over de angst heen stappen. Je gaat bij haar zitten je haalt haar aan en dan hoeven mensen nog niet aan haar te zitten gewoon voorbij lopen bijv. Maar goed ieder heeft zo zn eigen manier en eigen mening gelukkig! Ik ben nou eenmaal zo dat ik niet zo zeer een hond met angst train..maar laat overwinnen en dat niet alleen maar samen met mij. Ik begrijp ergens ook wel dat je zoiets heb waarom zou ik het haar aandoen maarja...nogmaals ieder zn eigen aanpak........

Geloof me, dat stadium hebben we ook gehad hoor en over een hoop angst is ze ook heengekomen. Juist door heeeeel veel geduld, vergeet niet we hebben hier 6/7jaar aan gewerkt ook met hulp. Maar ik ben van mening dat je soms ook moet kunnen zeggen, dit is alles wat ik van haar kan vragen en nu is het genoeg en ben ik tevreden en accepteer de eventuele overige minpuntjes nog. Ze is inmiddels 10, dus ik vind dat dat punt bereikt is. En ja het klopt mijn hond haat het als er bezoek is en is dan absoluut niet het toppunt van gelukkig,  maar krijgt dan een lekkere kluif in de keuken en dat maakt een hoop goed. Haha als ik mijzelf dit 8 jaar geleden zou zien typen zou ik mezelf echt voor gek hebben verklaard hoor, toen keek ik er heel anders tegenaan, meer zoals jij. Maar nu ik ervaring heb met een gebruiksaanwijzinghondje is mijn mening toch iets bijgesteld. Maar evenveel respect voor jou mening hoor