Ervaringen GEZOCHT

Lieve HP'ers, ik heb jullie ervaringen nodig! Ik wil al een tijdje een 2de hond erbij, maar twijfel soms een beetje over hoe Bruno dat zou vinden...
Bruno is in huis een lieve sociale hond, blaft wel wat veel, maar doet niemand kwaad. Als er een hond(je) bij ons in huis komt blaft Bruno veel en is hij af en toe wat jaloers als ik (vooral ik...) de andere hond aanhaal. Hij zal nooit bijten...het blijft bij blaffen.

Ik zou graag een 2de hond willen omdat het me heel leuk lijkt, maar ook wel goed voor Bruun, dan leert hij wat meer delen en geven, word hij misschien wel socialer van?

Kortom: WAT WAREN JULLIE ERVARINGEN TOEN JULLIE ER EEN 2DE HOND BIJ NAMEN? En waarom wouen jullie het zo graag?

Ik volg. Ik wil ook een tweede waar ik mij het meeste zorgen om maak is of Max het fijn zal vinden of ik de honden nog steeds genoeg mee zal kunnen nemen zoals op reis, en dergelijke.

Wij hebben twee jaar 2 honden tegelijk gehad.

Mijn ervaring is in ieder geval dat de pup ontzettend veel gedrag van jouw oudere hond overneemt. Heeft jouw hond veel trekjes die jou niet aanstaan, zal je moeten beseffen dat de pup dit gedrag kan overnemen. Kelly blaft erg veel en toen Banjer bij ons kwam, nam hij dat van haar over. Ook staken ze elkaar aan: als de één ging blaffen, begon de ander ook en gingen ze steeds harder. Dit vonden mijn ouders (en de buren) natuurlijk ontzettend vervelend.

Maar aan de andere kant heb je wel twee keer zoveel liefde Dus in plaats van één hond die vrolijk op je afstormt, zijn het er twee. Ook tijdens het uitlaten is het gezelliger, want de twee honden gaan samen op pad en jij sjokt er achter aan

Zelf hier een 2de hond erbij omdat ik het zelf wou.
Mijn oudere hond is wel gek op spelen maar heel veel heeft hij niet op met de jonge hond. Zij is heel druk dominant en fel tegenover hem. Ja zo kun je het ook treffen. Hij vind af en toe even spelen met haar leuk maar elke dag hoeft het niet voor hem. Ze is hier nu een goede 10 maand en vanaf echt pup hier gekomen. Ze word nu ietsje rustiger en nu daagt hij haar soms uit sinds een 2 weken ofzo. Conclusie voor hem had het niet gehoeven haha. Maar hij went nu wel wat en ziet soms de lol er nu ook wel van in.

Qua meenemen is soms wat lastig. Heb dan hier 2 honden zitten en heb een grote auto gekocht met een dubbele autokooi. Dus hun 2 is inladen en wegwezen. De lastige momenten zit hem erin dat me vriend ook nog 2 heeft waarvan 1 hier regelmatig is. En als we dan weg willen hebben we plaatsgebrek. Dat was toen ik alleen andor had even wat makkelijker.

Zelf vind ik 2 honden super. Maar met het formaat honden wat ik hier heb merk je het wel echt in de brokjes etc. Ipv een halve kilo gaat er nu een kilo voer daags door. Maar dat is een keuze die je maakt.

Zelf zeg ik wel altijd een hond komt erbij omdat ik het wil en niet omdat het misschien wel leuk zou zijn voor de andere hond. Want zoals hier.. hoe leuk andor spelen ook vind.. zon wijsneus 24/7 op zijn lip had om hem niet gehoeven.

Toen Odi kwam, vond Sascha dit helemaal niets! Ze was gewend alle aandacht te krijgen, al het eten voor zichzelf te hebben en ook speeltjes hoefde ze nooit te delen.
En toen was hij er ineens, die onzekere, bange sjappo. Sascha snapte er niets van.
We hebben haar geen kennis laten maken met Odi, omdat het de bedoeling was alleen bij de opvang te gaan kijken, niet om een tweede hond te halen

Ze heeft hem een week niet aangekeken, moest leren dat haar brokjes meteen opgegeten moesten worden en niet een hele dag konden blijven staan (want dan waren ze op) en ook haar huis en tuin waren niet meer alleen van haar.

Na deze week begon ze langzaam in te zien dat hij haar nodig had. Hij trok zich op aan haar, want hij was gewend bij honden te leven. Sascha merkte dit en nam hem op sleeptouw. Ze werd in één klap volwassen (en dat na 6 jaar!!)

Nu zijn we een jaar verder, en Odi en Sascha zijn dikke maatjes. Ze doen naar mijn idee niet veel samen (slapen en eten gaat bijvoorbeeld al apart), maar ik merk dat ze elkaar door dik en dun steunen. Sascha is bang voor harde geluiden en knallen, maar Odi heeft deze angst niet overgenomen.
Aan de andere kant, Odi blaft graag en dit heeft Sascha wel weer overgenomen

Het is dus wennen, hoe wandel je met twee honden tegelijk, wie neemt wat over en hoe kun je je aandacht het beste verdelen? Maar voor mij zou er niets anders meer komen dan twee (of meer) honden.

Voordat mijn tweede hond kwam... heb ik al ruim 2 jaar allerlei logeerhonden hier over de vloer gehad. Dit was nooit een probleem en Tara leefde er altijd enorm van op. Dus... ik wist zeker dat het voor haar enorm goed is om een maatje erbij te hebben. Verder heeft zij atrose en rugproblemen en wilde ik een fanatieker hondje om lekker mee te trainen! En die heb ik nu sinds 5 maanden

Maar ik zal dan gaan voor een herplaatser...die heeft natuurlijk al iets meegemaakt in zijn leven en al een (andere) opvoeding gehad. Zou dit dan problemen geven?

Voor Max is een loge zeker geen probleem! Hij kijkt soms wel jaloers naar mij als ik de andere veel aandacht geef maar voor de rest geen probleem

Oke ik heb er in principe ook wel vertrouwen in! Na een tijdje raakt hij eraan gewend en weet ie niet anders meer.
Maar vind het wel leerzaam en leuk om andere verhalen te lezen van mensen!

Dat van het gedrag overnemen is trouwens maar al te goed bekend hier: Bruno heeft het blaffen van Diesel geleerd als pup zijnde
Ga daar dan wel mn best voor doen om dat niet te laten gebeuren!!

Ik vind het moeilijk om goed te omschrijven waarom ik een tweede hond wil. Ik zag bij Gruul dat hij heel veel plezier had met het spelen met andere honden, hij zocht ze snel op en hij zag er helemaal happy uit zodra we andere honden tegen kwamen waar hij mee kon spelen. Ik vind honden zelf ook helemaal top, ik heb al een aantal verschillende huisdieren gehad maar honden zijn echt weer een diersoort apart. Ik zou niks anders meer willen. Ik had van mijn andere dieren vaak ook setjes, ergens vind ik dat wel zo eerlijk tegenover het dier. Wij mensen kunnen zo ons best doen, maar een hond zijn we nou eenmaal niet. Nu gaat dit natuurlijk niet op voor iedere hond.
Dus nadat de eerste hond er was begon het al heel snel te kriebelen voor een tweede hond. Vervolgens hebben we een ras gekozen dat bij ons en onze huidige hond past.
Sinds de eerste dag dat Thalia ons huisje is komen verwarmen zijn we al 4 handen op 1 buik om het zo maar te zeggen. Gruul vind haar leuk, ze slapen samen, spelen samen en eten samen uit dezelfde bak. Ze wisselen de bench met elkaar en soms liggen ze er samen ook in. (ik voel me dan maar een klein beetje achtergesteld haha, wie komt er nu bij mij liggen :()
In hoeverre ze het gedrag gaat kopieren van Gruul durf ik nog niet te zeggen. Daar is ze nog te jong voor. Wel lijkt het alsof ze wel dingen van Gruul overneemt. Ze heeft helemaal geen moeite met wandelen, ze loopt goed mee, ook als ze helemaal los is. Ze komt terug als je haar roept (af en toe ook niet, dan moet ze knuffelen met vreemde haha)

Ik heb geen spijt van deze beslissing, ik geniet op en top van mijn 2 beestjes (het slaap gebrek en de puppy frustratie daargelaten)
Ik vind het heerlijk om te zien hoe ze samen tegelijk gaan zitten voor hun eten. De hoofdjes die je samen aankijken. Het feit dat Gruul een bal van de bank gooit en Thalia gaat hem vangen, vervolgens pakt Gruul de bal weer om hem weer van de bank te gooien zodat Thalia erachteraan kan.
Ik kan niks verzinnen waarom 1 hond beter is dan 2, maar ieder zijn eigen mening natuurlijk. Ik ben heel blij met mijn schatten! 
Tot nu toe zijn mijn ervaringen heel erg goed, de 2 honden kunnen het prima vinden met elkaar en ik geniet er vollop van.
Kwa kosten kun je een ander besluit nemen, dat kan ik me goed voorstellen. Als je 40 kilo aan hond hebt is dat best duur in de maand. Wij hebben straks 17 kilo in de maand met 2 honden dus kwa financiën is dat prima te overzien.

Dwight heeft vanaf dat hij ongeveer een jaar was altijd samen met een andere hond geleefd. Toen ik op mijzelf ging merkte ik dat hij het wel een beetje miste een andere hond in huis, en omdat ik het zelf ook leuk vond heb ik toen Joep in huis gehaald. Wel heb ik van tevoren goed nagedacht wat voor hond heb beste bij Dwight zou passen, want met een drukke pup had ik hem echt geen plezier gedaan.
Af en toe heb ik toch wel mijn twijfels gehad of Dwight er nu echt wel blij mee was, maar als ik zie hoe ze als ze los zijn met elkaar optrekken en streken uithalen dan verdwijnen die weer. Ook hebben ze wel eens mot maar ze kunnen ook zo lief voor elkaar zijn, zoals dat de een de ander een lik over zijn neus geeft of laatst dat Joep een bal had gevonden en er even mee speelde en toen de bal naar Dwight toe rolde van: "hier, speel jij nu maar met de bal."
En wat ik ook een voordeel vind, Dwight heeft nu minder behoefte om naar vreemde honden toe te gaan. Voorheen was het wel eens dat ik hem met pijn en moeite meekreeg als hij een hond zag, en nu gaat dat eigenlijk prima als ik zeg: "ga je mee" loopt die gewoon met me mee.

Cosmic kwam erbij omdat ik me "verveelde". Niet dat ik in een opwelling een hond geadopteerd heb uit verveling, maar omdat ik een hond wilde om dingen mee te doen. Een uitdaging. Sporten, cursussen, lange wandelingen. Dat kon Punk, toen al 13 jaar oud, niet meer. Ook dacht ik Punk een plezier te doen met een tweede hond.

Punk maakte het allemaal niet zoveel uit. Ze accepteerde Cosmic meteen, en Cosmic trok zich enorm aan Punk op. Pas tegen het einde begonnen ze de mand te delen en zo. Ik vermoed dat Punk toen al ziek was en Cosmic dit aanvoelde. Ze leefden een beetje langs elkaar heen, maar dat kwam ook door het leeftijdsverschil. Cosmic had veel respect voor Punk en nodigde haar niet uit tot spel als Punk daar geen zin in had.

Toen Punk overleed zag je Cosmic's leventje een klein beetje instorten. Ze ging weer terug in de tijd, alsof ze weer net bij me was. Onzeker, weer een aantal keer binnen plassen, bang voor andere honden. Tja, ze had nu geen stoere Punk meer achter zich staan die wel tussen beide zou springen als een andere hond haar bang maakte. Héél hard met haar getraind, en haar hondenangst wordt weer steeds minder, maar ik merk wel aan haar dat ze een maatje als prettig ervaart. Dit is overigens een Podenco-trekje, Podenco's zijn het meest gelukkig tussen de andere Podenco's. En daarom.. komt er overmorgen hier een Podenco in de pleeg. Ik ben onwijs benieuwd hoe dat zal gaan, hoe en of het Cosmic's onzekerheid (verlatingsangst?) gaat beïnvloeden, en vooral ook hoe ik het ga vinden. Punk was zo makkelijk, liep altijd los, je had er geen omkijken naar. Maar twee Podenco's van ongeveer dezelfde leeftijd die allebei niet/nauwelijks los kunnen? Het is nog maar even afwachten hoe leuk ik dát ga vinden!