Wanneer zeg je..ben te oud voor een nieuwe hond

Loop ieder dag in een bos in Bloemendaal, rondom hekwerk en een betaalde jaarkaart.
Nu er loopt al 20 jaar een oudere man met zijn eigen hondje en 3 uitlaathonden, hij is helaas 2 weken overleden, hart stilstand op de leeftijd van 83 jaar.
Was een kwieke man, weer of geen weer, hij was er altijd, maar nu is zijn eigen 3e hondje alleen en moet nu naar het asiel, de mensen die ik spreek vinden dat hij op een leeftijd van78 jaar NOOIT een nieuwe hond had moeten nemen, maar ik vind dat als je het aan kan en nog erg kwiek bent.. het moet kunnen toch???

Ja, dat vind ik ook, al is het dan fijn als er wat geregeld is voor het hondje, in geval er wat gebeurd, zoals nu dus het geval is.

Dat is één vd ergste redenen dat ik vind waarom een hondje naar asiel moet opeens. Als die man nog familie heeft dan vind ik het lelijk dat ze iets wat hij graag zag, zomaar afdanken. Ik heb de poes van mijn moeder nu en telkens ik hem knuffel , denk ik ook aan mijn moeder. Dat ze heel blij is omdat hij zo dik is 
Dit is niet helemaal antwoord op je vraag , weet ik. 
Ik vind dat je altijd een backup moet hebben , zelfs als je jong maar alleen op de wereld bent. Een vriendin , of een overeenkomst met anderen om je beestje op te vangen , 
Iemand van in de zeventig zou zeker geen pup meer mogen nemen, maar een ouder hondje ? Zeker en vast. Ik weet nu al dat mijn Lance moest er iets met ons beiden gebeuren, hij bij minstend drie adressen welkom zou  zijn. En daaronder is geen familie 

Ja,, dat had hij beter moeten regelen..hij heeft het wel aan mij gevraagd, maar heb een intacte teef en zijn hondje is een reutje een heel gemakkelijk hondje want liep al vanaf pup met de uitlaathonden mee..
Maar ben blij dat je er ook zo over denkt, want wij genieten van onze hond, maar dat doe dus ook als je wat ouder of oud bent!! Haha

Hmm moeilijke...

Ik vind dat het wel moet kunnen maar dat je ook aan het welzijn van zo'n dier moet denken. En dus misschien een hond moet nemen met in de achterhoofd een mogelijke "nieuwe" eigenaar. Of dat je in ieder geval iets regelt dat die hond niet het slachtoffer kan worden van de situatie. 

Aan de andere kant zie ik in de buurt hier waar ik woon (buurt met veel oudere mensen) ook verschillende mensjes alleen achter de geraniums naar buiten zitten te kijken. Familie woont ver weg en soms hebben ze ontzettend lang geen aanspraak of sociaal contact. (Onze buurvrouw is hier een goed voorbeeld van). Het is natuurlijk ontzettend mooi als een hondje hier wat aan zou kunnen veranderen, maar dan moet je wel een geschikte hond zoeken.

Dat mpet zeker kunnen! Ik kon morgen ook onder een auto komen maar daar moeten we noet vanuitgaan. Iemand van 78 kan nog jaren leven dus waarom niet.

Ik vind wel dat het moet kunnen, sommige hebben enorme steun aan een hond. Alleen, zou er wat gergeld ofzo moeten worden want anders verdwijnen ze in het asiel en dat is zo jammer.

Mijn oma is een mooi voorbeeld; ooit yorkshire terriër en poedel gehad daarna geen honden meer. Ze wilde graag weer maar opa niet meer. Opa is inmiddels overleden en oma voelde zich ernorm alleen, was erg zielig. Was verdrietig om hem en ze had niemand meer (dan ons) ze wilde weer een hondje. Wij zijde prima maar ik had der op der hart gedrukt geen pup te nemen! Ze was ok en namen een herplaatsertje van iemand die anders de hond in asiel zou gedumpt hebben. Bo een Yorkshire Terriër teefje. Lief beest. En me oma? Mega veel steun, bloeide weer op. Had weer verplichtingen en ging lekker naar buiten waar ze weer contact maken. En nu zijn ze onafscheidelijk. En natuurlijk zal Bo oma overleven (Bo is nu 7 en is nu bijna 2 jaar hier) maar als dat gebeurt kan Bo bij mij terecht. Me oma is trouwens nu 79 jaar.

Dus ja,, soms is een hond(je) aanschaffen op oude leeftijd toch wel goed..

Zelf ben ik 61jaar, hartpatient en nog veel meer .heb 2 hondjes en zou niet zonder willen,mochten zij er niet meer zijn,en ik woon nog op mijn zelf,dan komt er echt weer een hondje weliswaar geen pup maar een ouder hondje zeker te weten.Hein.

ik ben wel van mening dat als je zelf al oud bent, en niet kunt leven zonder hond, je wel goede afspraken moet maken met familie of vrienden "voor het geval dat" voordat je een hond neemt.

Ik heb het nu zelf 2 keer meegemaakt... mijn overbuurman kwijnde weg zonder hond... hij was toen denk ik 69 toen zijn vorige hond overleed... hij gleed echt weg... samen met 2 andere buurvrouwen hebben we toen een gesprek met hem gehad... we hadden een super golden retriever gevonden bij een asiel in de buurt... en wij hebben toen afgesproken dat als hij de hond zou nemen dat wij er voor zouden zorgen als hij voortijdig zou komen te overlijden... mijn buurman is op 75 jarige leeftijd inderdaad overleden... zijn hond woont nu bij mijn buurvrouw 2 huizen verder (ik had toen net Bonny in huis dus dat was niet de meest voor de hand liggende optie)....

En, de hond van mijn ouders is afgelopen voorjaar overleden... en zonder hond overleeft mijn vader niet... mijn ouders zijn 75.... ze hebben nu een pup van 4 maanden... gaat het niet meer (mij ouders zijn nu nog heel actief)... dan komt ze hier wonen... geen probleem...

ik ben dus van mening dat mits je goede afspraken maakt... dan kan het prima. Kop in het zand steken qua je eigen sterfelijkheid... niet handig als je al ouder ben... maar er zij echt wel goede afspraken te maken...

Goh, ik ben nog geen 30 en heb nu al afspraken over mijn hond. Ik vind dat bij het 'baas-schap' horen.

Dus ik ga nooit te oud zijn voor een hond (even duimen jongens)

super antwoord..Haha

Een hond geeft je liefde, vrijheid en de mogelijkheid tot het maken van contacten. Het geeft structuur aan je leven. Je moet op tijd op staan, naar buiten, zorgen voor voedsel en liefde. Het voorkomt dat je je eenzaam voelt en dat je verkommert. Dus ik vind zonder meer dat iedereen op welke leeftijd dan ook, de zorg voor een hond (of ander dier) op zich mag nemen. Natuurlijk is het het allerbeste dat er opvang geregeld is als iemand op een gegeven moment niet meer goed voor zijn dier kan zorgen. Als het goed is, zorgt daar de familie voor. Maar soms is het contact met de familie, of de buren, zo slecht, dat dat niet mogelijk is. Dat is dan heel erg jammer. Maar om die reden een liefdevol mens een geliefd huisdier te ontnemen, vind ik veel te ver gaan. Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat mensen met een huisdier langer en gelukkiger leven dan mensen zonder huisdier. En uiteindelijk is dat goed voor ons allemaal.

Mijn schoonmoeder is ook niet meer de jongste en heeft toch ook voor een jonge hond gekozen. Afspraken heeft ze niet gemaakt, ze weet dat wij Kelly toch wel zullen nemen als het nodig is.
We moeten dan alleen degene die als ons wat overkomt en voor Lola zal zorgen nog even inlichten Of iemand anders zoeken voor haar.

Zelf wil ik ook nog een hond hoor als ik 78 ben en me nog goed voel, en een back up heb.

Ik vind 108 wel een mooie leeftijd om geen hond meer te nemen.Hein.

deze vraag wordt vaak gesteld ook hier, iedere leeftijd heeft risicoos, ik zie en lees hier ook dat mensen hulpbehoevend zijn en een hond hebben, nemen.

niets mis mee, mits er geregeld wordt als je zelf wat overkomt en er geen huisgenoten zijn die voor je hond kunnen zorgen .

kan iedereen een hond nemen, en als je ouder wordt en niet meer uit de voeten kan, bij jezelf te rade gaan of het verstandig is om een hond te nemen die dan verzorgd moet worden door een ander, dan is daar het tijdstip.

Ik vind dat je te oud bent voor een hond als je er niet meer goed voor kunt zorgen en daarvoor niemand achter de hand hebt.

Haha Willemijn, dat bedoel ik dus ook 

Ik vind het zo jammer dat er altijd zo negatief over het asiel gedaan wordt. Alsof dat zo vreselijk is.
Uiteraard ben ik met iedereen eens, dat je iets moet regelen voor je hond, voor het geval je er niet meer voor kunt zorgen.

Maar, ter illustratie hoe goed het kan aflopen, het volgende verhaal.
Een paar weken geleden moest de Dierenambulance een hond (A)ophalen van een man die met spoed opgenomen was. De hond werd in het pension van het asiel geplaatst.
De zoon van de man beloofde hem in het weekend op te komen halen. Dat gebeurde niet.
Betreffende hond was een grote oudere hond en niet gezond.
Na een paar weken kwam er een andere hond (B) in het pension, zelfde ras.
Normaal kwam B met zijn maatje, maar die was kortgeleden overleden. De eigenaren zagen de hond van de zieke man (die niet meer uit het ziekenhuis zou komen). Na de vakantie hebben A + B kennisgemaakt. Er is kontakt opgenomen met de familie van hond A. In overleg is A met B mee naar huis gegaan.
Eind goed, al goed!

Juist wel! Dankzij die hond dat deze meneer zo goed bleef! Je hoort wel eens dat oudjes als ze naar een bejaarde tehuis moeten ze hun dieren niet mee mogen, een vriendin van mij is fysio, en merkt aan deze soort mensen dat ze snel achteruit gaan, geestelijk als lichamelijk! 
Jammer alleen dat familie van deze man, zijn hondje niet heeft opgevangen.
Ps  ik ben geboren in Haarlem en mijn moeder woont nog in Bloemendaal!

Het moet kunnen, maar er moeten afspraken gemaakt worden. Een mooi voorbeeld, ik heb hier ook meerdere papegaaien, maar ondanks dat ik 21 ben, is t goed mogelijk dat hun mij overleven. Kan ik daar nu al afspraken overmaken? Nee, want wie wat wat er is veranderd over dik 30 jaar. 
Nu weet ik niet waarom ik de papegaaien als een voorbeeld gebruik. Geen papegaai aanschaffen als je oud ben? 

Ik zou niet elke hond aanraden voor een, laten we zeggen, 75 plusser. Een pup van een ras wat uitgroeit tot grote, sterke, mega actieve hond bijvoorbeeld. 

Mijn ouders hebben 3 jaar geleden een pup in huis gehaald. Bleek uiteindelijk totáál niet te gaan met Fleur, dus pup is terug naar de fokker gegaan (en een dag later al opgehaald door iemand anders).
Nu denk ik wel dat deze hond voor mijn ouders misschien niet de beste keus was. Mijn vader is niet gezond meer, mijn moeder kan al struikelen over een boomblad en had al moeite om de hond van vrienden (van hetzelfde ras) vast te houden met uitlaten.

Hier in de wijk loopt een man van eind 70 (schat ik). Ik kom hem vaak tegen en hij loopt behoorlijk veel met zijn hondje. Laatst ging ik met Mellow naar het bos (7 minuten rijden), ik zag hem net de wijk uitlopen, richting dijk. Toen ik ruim een uur later terug kwam liep hij daar weer, maar nu was ook hij op de terugweg. Heeft ie dus ruim een uur gelopen, met zijn JR.
Hondje is een herplaatser (heb vorig jaar even met hem staan praten), heeft nogal de neiging om te ontsnappen. Was een jaar of 3 ofzo toen hij bij hem kwam wonen.
Hij bindt de riem vaak aan zijn eigen broekriem en zo wandelt ie dus over de dijk, heb hem zelfs wel eens in de schemer zien lopen.
Die man maakt volgens mij heerlijke wandelingen met zijn hondje, vind ik fijn om te zien, dat ie daar zo van geniet. Ik ken de hele man verder niet, maar elke keer als ik hem zie lopen krijg ik een glimlach op mijn gezicht

Ik denk dat ik honden zal hebben tot me dood . Maar dat het inderdaad wel geregeld moet zijn mocht er iets gebeuren . Maar ik denk dat mijn dochters daar geen probleem mee hebben . Zijn zo dol op de honden

Moraal van het verhaal: diegenen die backup hebben, dus nog familie in leven die een hond willen overnemen of vrienden die dat willen doen, die mogen nog een hond houden op hoge leeftijd.
Diegenen die dat niet hebben (en eigenlijk misschien nog het meest een hond nodig hebben als gezelschap want verder is er immers niemand meer waar je iets aan hebt), mogen géén hond nemen. 2x gezien. Het leven is hard...

Ik heb het al eens eerder hier geschreven maar zal het nog eens doen.

November 2009 heb ik mijn hond, een Labrador, noodgedwongen moeten laten inslapen ze was ruim 14 jaar geworden.
In het vroege voorjaar van 2011 dreigde het mis te gaan met mij. Ik werd depressief.
Op aanraden van mijn dochter ging ik eens kijken voor een nieuwe hond, inmiddels was ik 76 jaar.
Het liefst had ik weer een labrador gehad maar weet dat ik zo'n drukke, sterke hond lichamelijk niet meer aan kan.
Ook een pup zag ik niet zitten, het zindelijk maken en alles wat daarbij komt kijken was me teveel.
Uiteindelijk kwam begin april 2011 Rocky op mijn pad, toen 4,5 jaar oud. Ik heb de knoop door gehakt en hem in huis genomen.
En dat is het beste wat mij de laatste jaren is overkomen. Natuurlijk ging niet alles van een leien dakje en nog is hij aan de lijn een enorme gifkikker naar andere, vooral grote, honden. Maar daar werk ik nog aan of het ooit helemaal goed komt? Geen idee, maar we houden de moed er in.
Inmiddels is Rocky 7 jaar oud en ik ruim 78. Lekker iedere dag met Rocky en de scootmobiel er op uit, Rocky in het begin op de voetenplank dat vindt hij heerlijk en zo tuffen we dan naar het losloop gebied. Ik hoop nog heel wat jaren van hem te mogen genieten. .
Helaas is schoonzoon geen hondenmens maar ik weet zeker dat als ik er niet meer zou zijn dat er dan een goed huisje voor hem zal worden gezocht. En in geval van nood is hij daar welkom totdat ik de zorg weer kan overnemen.

Dus jongelui gun ons oudjes een hondje. Ze voegen zoveel positiefs toe aan ons leven.

bedankt voor jullie reactie..zal de meningen zeker meenemen als het weer te spraken komt.
Ben ook van mening dat dus iedereen oud of jong zelf de keuze moet maken en ik denk dat heel veel jongere mensen ook geen "back up "hebben en dat daarom er zoveel honden in het asiel worden geplaats, dus het goed nadenken, moet eigenlijk iedereen die een hond aanschaft doen.

JUIST voor ouderen mensen is een hond(je) ideaal gezelschap! 

Iemand in z'n 20 /30-er jaren heeft over het algemeen een druk genoeg leven, huisje boompje beestje kinderen baan. Juist de ouderen hebben veel meer tijd om zo'n hond(je) een geweldig leven te geven!

Een grote hond zou dan minder verstandig zijn, maar dat is erg situatie-afhankelijk. Een 80-jarige hondentrainer kan gerust nog wel een grote hond perfect trainen. Of die persoon dat wil is een ander verhaal.
Er zijn hier ook mensen met 3-4 grote honden, personen van jaar of 30. Dat is dan net zo 'onverantwoordelijk' als iemand van 80 met 1 grote hond, toch? Ik zou het geen probleem vinden, mits er aan de behoeftes van de hond voldaan kan worden 

Zorgen dat in geval van overlijden je hond wel ergens terecht kan en goed verzorgd blijft is voor ELKE hondeneigenaar een must. Als je al je liefde in zo'n hondje stopt, zoals praktisch iedereen op HP doet, dan moet je er toch niet aan denken dat als je komt te overlijden (al ben je pas 30), jouw maatje dan in een asiel komt. Asielen zijn in NL niet verschrikkelijk, maar sommige zitten er jaren.. Dat gun je jouw maatje niet, ongeacht jouw leeftijd. 


Te oud voor een hond bestaat niet, te ziek voor een hond wel. Iemand van mijn leeftijd (20) kan ook zo ziek zijn dat een hond onmogelijk voor mij is. De kans is alleen kleiner dan als ik 80 zou zijn. Maar stel ik ben 30, heb een eigen hond, en ik word ernstig ziek, dan moet ik óók iets achter de hand hebben waar de hond terecht kan. (Even m'n vriend buiten beschouwing gelaten, die er ook nog is)

ik zelf heb gewoon zo veel respect voor ouderen met een hond.bij ons loopt er een man van 90 met zijn herdershond.die hond is geloof ik ook al 10 of zo.maar ik heb zooo een respect voor die man.die man loopt ook heel veel met die hond.en dan die andere mevrouw dik in de 80,heeft ook een hond en zij loopt ook heel veel in het park.en zo lopen er veel ouderen met een hond.en dat vind ik geweldig om te zien,het moet gewoon kunnen vind ik.

Schoonmoeders was 83 toen ze nog een hond uit het asiel ophaalde, hond was toen ook al 9 jaar.

Inmiddels is de hond al overleden, en schoonmoeder is er nog steeds, 88 jaar.
Ze zou zo weer een oude hond uit het asiel halen, gewoon omdat ze dan niet meer alleen is, maar ze is niet meer goed ter been, dus uitlaten wordt lastig, en ze wil niemand anders ermee lastig vallen.

Maar ik vind als je nog goed iedere dag een stukje kunt wandelen, waarom niet?