Zijn ongecastreerde honden echt zo "lastig?"

Dit vraag ik me de laatste tijd af. Obi is inmiddels 10 maanden, gaat al vanaf jongs af aan naar de puppycursus. Alles gaat goed met hem, hij boekt nog steeds elke keer vooruitgang. Maar het is een echte Zwitserse herder wat betekend dat het een onzekere pipo is. 

Tot op heden zijn er nog steeds situaties, mensen, kinderen en (heel soms) andere honden waar hij van kan schrikken. In dat laatste geval is dat alleen als andere honden naar hem uitvallen (tja die kom je ook weleens tegen op straat natuurlijk). Kinderen rennen wel eens opeens de hoek om en dan deinst hij terug. Hij heeft absoluut geen angstagressie of zo. Hij is gewoon sneller schrikachtig... Dingen die hij niet kan plaatsen vind hij maar niets, maar hij leert snel en is snel om te buigen. 

Ik ga binnenkort fulltime werken en wil een goede dagopvang voor Obi maar kom er achter dat ze volgens mij nergens ongecastreerde honden aannemen. Ik zoek dus het type opvang dat niet met kennels werkt, maar met van te voren samengestelde groepen honden. Op de cursus is me al eens gevraagd of Obi ook onder het mes gaat. En eerlijk gezegd zie ik dit totaal niet zitten omdat hij zo ontzettend onzeker is en ik meerdere verhalen ken van honden die alleen maar onzekerder werden na de ingreep. Dit wil ik absoluut niet voor hem, daar komt nog bij kijken dat ik hem veel en veel te jong vind om daar nu al een beslissing over te nemen. Hij is dus 10 maanden en plast nog steeds op z'n meisjes. Hij is zo ontzettend onvolwassen... Van alles wat ik de afgelopen dagen gehoord/gelezen heb (ook van reacties van dagopvangs) geven mensen me de indruk dat honden die niet geholpen zijn niet KUNNEN functioneren op zo'n opvang. Ze zouden rijden en meer haantjesgedrag vertonen etc. 

Onze Lobbes was ook nooit geholpen en hij heeft dit soort dingen ook nooit gedaan. Hij was ook redelijk onzeker maar vooral naar andere honden toe. Hij was ook niet de hele tijd aan het janken als er een loopse teef in de buurt was bijvoorbeeld. (Hij woonde in huis met een teef die wel eens loops was zelfs). Obi is op die manier ook nog nooit vervelend geweest al is hij daar misschien ook wel wat jong voor nog. 

Heeft iemand ook zulke ervaringen en wat heb je toen gedaan? Ik ben dus echt iemand die niet zomaar in een gezonde hond wil gaan snijden. Maar ze geven me bijna het idee dat het moet als ik een goede dagopvang voor mijn hond wil...

Nee hoor... Onzin.... Intacte reuen kunnen prima functioneren in een groep (mits ze sociaal zijn uiteraard )

Tuurlijk, sommige reutjes reageren heftig op een loopse teef, maar dat is volkomen normaal toch?

Volgensmij zijn er nog genoeg dag opvangen die intacte reuen aannemen, alleen weet ik niet of dat bij jou in de buurt is...

Als je Obi niet wil laten castreren vooral NIET doen..... 100% zeker dat je er dan spijt van krijgt.....


Tis even zoeken, maar ik denk dat er wel een goede opvang voor Obi zal zijn.
Misschien kunnen meer mensen je hier helpen!!

Misschien kun je hier wat vinden?

http://www.doggies.nl/hondendagopvang/

Het zou zowiezo niet goed bij mijn honden passen, maar de oudste zou zich tov sommige gecastreerde honden heel irritant gedragen. 
Ik heb twee intacte reuen en een gecastreerde oppas teef. Dat geeft geen problemen.

De enige ervaring die ik heb bij met castratie is dat er helemaal niets veranderd. Ken de spookverhalen ook maar heb het zelf nooit gezien. Alleen maar verbetering in sommige gevallen.

Maar goed mijn eigen dieren worden met 2,5 geholpen. Met Faya wilde ik het eigenlijk eerder doen maar toch nog een extra loopsheid gewacht. Iets doen waar je je niet 100% oké bij voelt nee. Dat is niet goed.

Ik vind het ook per hond verschillen ik vind sommige ongecastreerde honden wel de vervelendste die ik tegen kom.
Vooral bij de onderdanige waldo
Jeff heeft er vrij weinig last van(soms dus wel)

Ik heb altijd een intacte Dobermann gehad....de kwaaie mannen bij uitstek!...ahum...

Nooit een probleem mee gehad. Was zelfs vrij onderdanig en speels, lief in groep.(spelen stond bij hem op nummer één)

De keren dat hij is gebeten door andere passerende honden (labradors en herders)...dat wil je niet weten...(en zelf nooit iets gedaan, geen aanleiding, niks.)
Waren honden die hier rakelings over het erf passeerden(met baas op wandel). Hij ging kijken en hap!

Ben ook altijd veel te braaf geweest...

Ik zou zelf niet graag een hond hebben die nog intact is.. Qua reuen niet vanwege de eventuele problemen met andere reuen, ook al zijn ze zélf sociaal, andere intacte reuen hebben het vaak op ze gemunt. Wat teven betreft lijkt het me lastig als ze loops zijn, vooral omdat ze hier op de bank mogen en in bed en zo. Daarbij heb je natuurlijk het risico dat je teef gedekt wordt door een loslopende hond of zo. 

Ik ben van het principe "in een gezond lijf moet je niet snijden" maar alles wat hier in de toekomst komt wat niet al geholpen is gaat tóch eerst even langs de dierenarts!

Of het karakter ervan veranderd? Geen idee. Alle honden die ik in huis heb gehad waren al geholpen toen ze hier kwamen.

Ik denk ook dat je prima opvang moet kunnen vinden voor sociale intacte reu.
er zijn er velen en ik geloof nooi dat "al die mensen" alles alleen maar prive regelen.

Duke is nu ruim 2 jaar en niet gecastreerd. Hij heeft tot nu toe geen last van irritant gedrag als de hele dag jankend bij de voordeur liggen o.i.d. Zolang dat zo blijft laat ik hem zeker niet castreren. Ik ben ook van het principe dat ik liever niet in een gezonde hond laat snijden. Ik laat hem pas castreren als er een medische noodzaak is of als zijn gedrag in negatieve zin verandert.

Kun je niet op zoek naar particuliere opvang in de buurt, dus iemand die bv zelf geen hond heeft maar het leuk vindt om op de jouwe te passen? Of bij iemand die een hond heeft waar de jouwe goed mee samen kan?

Ik ben benieuwd wat de reuen zelf zouden antwoorden........

Ik denk dat het voor het merendeel als lastig wordt ervaren door de eigenaar en ja ik maak me daar zelf ook wel eens schuldig aan .......als jullie zo doorgaan gaan die ballen er af....... om uiteindelijk met volle moed weer door te gaan.

Hier doen ze id opvang voor zover ik weet er niet moeilijk over. Mijn kerels hebben het iig zonder kleerscheuren ervan afgebracht toen ze er gebruik van hebben gemaakt. Ik hoop dan ook dat het jou ook lukt gepaste opvang te vinden.

Charlie is 3,5 jaar en nog volledig intact  Ook hij is eerder onzeker, schrikt ook relatief snel. 
Ik kan eigenlijk zeggen dat hij absoluut geen last lijkt te hebben van zijn hormonen. Zet hem naast een loopse teef en hij zal enkel eens snuffelen. Overlaatst een loops teefje in het park, draaide zich steeds met haar achterkant naar Charlie's neus toe, Charlie snuffelt eens en klaar.  Beter nog, na een tijd vond hij die avances echt vervelend en zat hij mij echt aan te kijken van: Wat moet ik hier nu mee?? Haha. Hij heeft ook nog nooit proberen rijden op een andere hond, zelfs niet op een knuffel. Echt totaal geen problemen mee. Ik vind het dan ook raar dat een opvang dan zou verplichten om te castreren

hier in winschoten een mooie opvang, staat hier ook aangegeven op het forum, laivesnoet.nl intacte teven en reuen welkom.

ik heb nimmer last van reuen, en toch een intacte teef.

het is toch niet zo dat hier allemaal gecastreerde reuen rondlopen ?

Heb drie reuen gehad, allemaal intacte. Slechts één is een enkele maal er van door gegaan , wsch naar een loopse teef. Is gelukkig teruggebracht omdat hij adres aan had hangen. Nadien nooit meer vervelend geweest. En de andere reuen ook nooit. Wel logisch dat als ze achter een loopse teef lopen pf een plasje van haar ruiken dat ze dan overstag gaan.....even.....tot ze weer thuis waren.
Neen meid , als je geen andere vervelende dingen ondervindt zoals iedereen gaan berijden ofzo, laat dan die balletjes maar mooi waar ze zijn.'
Lance zit hier stevig jajaja te knikken.....

Her een gecastreerde reu die niet met alle andere honden kan. Of die niet met hem kunnen...
Casper zit in een groepje bij de uitlaatservice met enkel teefjes en andere gecastreerd reuen.
Reuen die niet geholpen zijn rijen vaak erg veel op hem. Dat frusteerd hem en maakt hem vreselijk onzeker waardoor hij zich af kan zonderen.

Ook aan gecastreerde reuen kunnen nadelen zitten hoor!

Toch merk ik dat de 'gewone' groepswandelingen waar ik vaak mee wandelen onrustiger zijn dan de 'castraten' wandelingen. Waarom dit is durf ik niet te zeggen maar de sfeer in de roedel is wel degelijk anders (rustiger) wanneer er geen intacte honden meelopen. 

Toeval? Misschien...

Kim, dat lijkt wel de omgekeerde wereld dan, erg voor jouw hond.

Ik vind intacte reuen alleen vervelend omdat ze mijn gecastreerde reu lastig vallen...
Hetzelfde probleem als Kim beschrijft... Rijden en zich opdringen aan hem.
Mijn reu zondert zich alleen niet af, hij laat het toe tot hij zo overprikkeld is, dat hij uitvalt naar de desbetreffende reu...

Verder heb ik nooit problemen met intacte reuen hoor!

Qua gedragsverandering kan ik je niet helpen, ik ken Odi niet anders dan de onzekere en bange jongen die hij is.
 Heb dus ook geen ervaring ermee.

Ik zou als ik jou was zeker op zoek gaan naar een dagopvang waar hij wel zijn balletjes mag houden, die moet toch wel te vinden zijn? Zeker omdat jou hond niet vervelend is als ongecastreerde reu.

Verder ben ik het eens met Pauline wat betreft de redenen waarom ik zelf nooit een ongeholpen reu of teef zou willen.

@Willemijn, jij hebt ook een reus van een hond, zijn niet veel honden die daar bij kunnen en het dus niet eens proberen .. mijn teef werd continue lastig gevallen toen ze loops werd en ik werd daar helemaal gestoord van, nee voor mij geen intacte reu of teef.

Wij nemen in het pension wel ongecastreerde reuen aan maar hebben toch echt liever gecastreerde. Negen van de tien keer zijn die namelijk veel makkelijker. Makkelijker met andere reuen en ook makkelijker met teven omdat ze (meestal) geen rijgedrag vertonen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, die hebben we ook maar meestal is het toch echt zo.

Mijn hond is ook intact, en dat blijft zo. Alleen met een medische reden zal hij onder het mes gaan.
Het is een schat van een hond, en met iedere hond is hij even leuk en lief.
Rijen doet hij niet, haantjes gedrag? Hmm misschien af en toe.. Maar het is niet vervelend.
Hij is wel ongeduldig, maar dat ben ik ook vaak dus kan hij het van mij overnemen.
Loopse teven is hij niet zo mee bezig, ja hij ruikt even wat langer dan aan een andere hond.
Maar als ik hem even afleid is hij weer met mij bezig.
Ik vind het onzin dat uitlaatsurves geen intacte reuen aan nemen, ligt dan wel aan de kennis van hun. Niet zo goed dus. Tuurlijk zullen er reuen zijn die wel vervelend gedrag vertonen, maar dat verschilt per hond. Ze moeten eerst maar naar het individu kijken dan te oordelen dat alle intacte reuen zo zijn.
Valt me erg tegen van enige kundige uitlaatsurvice..

Dit is dus precies de reden waarom ik een particuliere uitlaat heb voor mijn honden. Ik bepaal zelf wat ik nodig vind voor mijn honden. Niet een opvang o.i.d. heeft uit te maken wat ik wel en niet mag met mijn hond. Hoewel ik de opvang wel begrijp. Ook het elk jaar eisen van de cocktail inenting heb ik naast me neer gelegd. De uitlaatservice doet nergens moeilijk over, gelukkig. Maar dat is een kleinere groep waardoor ze het meteen door hebben of er wat aan de hand is. In een opvang wordt het vanwege de grotere aantallen honden natuurlijk veel te moeilijk. Ze kunnen niet alle honden in de gaten houden
Castreren is makkelijk: je kunt overal met je hond naartoe. Maar ik heb in het blaadje van de rasvereniging eens een lijstje zien staan wat je hond  allemaal kan krijgen wanneer je hem steriliseert/castereert. Wanneer je bijv. een hond hebt met een erfelijke aandoening (die nog niet ontdekt is of omdat je het simpelweg nog niet hebt laten nakijken, doordat je niet op de hoogte bent) kunnen de symptomen erger worden na sterilisatie. Ook behandeling kan dan in sommige opzichten moeilijker gaan.  
Mede daarom heb ik besloten met mijn laatst aangeschafte hond maar eens de natuur zijn gang te laten gaan. Ik ben benieuwd, de hond is nog geen 2 jaar. Ik merk tot nu toe weinig verschil. De uitlaatservice heeft er geen problemen mee. Het is een kleine groep met constant toezicht.
De reu die ik heb laten helpen veranderde helemaal niets in gedrag. Hij reed niet op andere honden, dat moet ik erbij zeggen. Maar zijn gedrag naar andere reuen bleef vijandig. Ondanks de castratie en na veel therapie die niet hielp.

Heb ze hier beide, lucky is intact en bobbie heb ik laten helpen. 

Lucky is een onzekere reu, laat zich snel ondersneeuwen. Snapt niet wat hij met een loopse teef moet doen en heeft nog nooit gereden, pas sinds hij een jaar is tilt hij soms zijn poot omhoog. Kan met alle honden en is een gelukkige werknemer die snel op zn rug gaat liggen om te zeggen dat het goed is en hij alleen maar vriendjes wil zijn.
Bob heb ik wel laten helpen, is een zelfverzekerd reutje die overal zijn poot moest opliften, reuen en teven werden bereden waardoor hij in hondentaal niet toe kwam. Werd vaak toegesnept door andere honden door zijn a-sociaal gedrag. Was constant met zijn achterpoten aan het schuppen om zijn geur af te geven. Bobbie had er dus echt last van, teveel bezig in zijn hoofd. Laten helpen en ik merk wel degelijk verschil. Is rustiger in zijn begroetingen met andere honden, gebruikt zijn taal en niet zijn...! Dus hij wordt minder afgesnept. Markeerd minder en schupt niet meer zo met zijn poten. Dus voor hem heeft het veel baat gehad.

Er kunnen voor- en nadelen zitten aan castratie... Voordelen kunnen zijn dat de hond rustiger wordt, niet meer op andere reuen/loopse teven reageert of geen puspiemel meer heeft. Nadelen kunnen zijn dat je hond wat onzekerder/zelfs angstig wordt (in het geval van een hond die al onzeker is), puspiemels hoeven niet over te gaan na castratie en sommige reuen gaan inderdaad heel lekker ruiken en worden achterna gezeten door intacte reuen.

Zolang jij geen reden ziet voor castratie moet je het ook lekker niet doen. Wij hebben bij Cas een chip laten plaatsen omdat hij een puspiemel heeft die niet over gaat, maar helaas gaat het door middel van (chemische) castratie ook niet over (en dan gaat het ook niet over bij een definitieve castratie, volgens onze DA) en hij wordt er nog veel banger van naar andere honden toe. In het geval van jouw onzekere hond zou ik het dus ook zeker niet doen, vaak wordt het daar alleen maar erger van (zoals hier dus het geval was).

Kobus was net een paar dagen gecastreerd toen hij bij ons kwam, dus toen was er nog geen gedragsverandering te merken. Later zagen we wel dat ie wat rustiger werd en ook iets onzekerder. Nu was Kobus wel een vrij zelfverzekerde hond, dus dat was niet zo heel erg. Maar het was wel fijn geweest als ie nog steeds zo zeker van zichzelf was geweest, helaas hadden we die keuze niet.

Overigens in het pension waar ik werk nemen we wel intacte reuen aan en als we de honden wat beter kennen (en de baasjes hebben gezegd dat ze geen problemen hebben met andere reuen), worden ze ook gerust bij andere (intacte) reuen gelaten hoor. Maar hoe vaak we wel niet reuen hebben (ook gecastreerde) waarbij staat: kan alleen met teven, kan alleen met teven, kan alleen met teven...... Tja, na een tijdje zijn de teefjes op
Er zijn echt veel reuen die niet met andere reuen samen kunnen.

Maar dat gaat dan wel over een pension waar ze wel met hokken werken, maar toch. Ik snap het op zich wel van de uitlaatsservice, want je moet op de baasjes vertrouwen en het iedere keer maar weer uitproberen. Aan de andere kant is het misschien inderdaad wel beter als ze gewoon naar het individu kijken.