De andere kant van een stafford eigenaar

Gezien er hier nog best veel ervaring in het negatief zijn naar de stafford/pitbull en vooral naar de eigenaren toe, wil ik hier graag eens een verhaaltje typen over de keuzes van degene die wel met zorg en veiligheid met dit/deze ras(sen) omgaan.

Het begon allemaal in maart 2010.

Er verscheen een spoed oproep.
Am staff van 8 mnd moet zsm weg, kind gebeten!

Ik reageerde direct, want 8 maanden oud en een kind grijpen ging er niet compleet in bij mij.
Ik en mijn man midden in de nacht naar de afgesproken locatie gereden om de hond te halen.
Uiteindelijk bleek het verhaal; hond met stokje in de tuin, kind van 2 ook en geen ouderlijk toezicht. Resultaat; de hond begon op het kind te rijden en had de jas stuk gemaakt.
Puntje bij paaltje bleek hij al 3 dagen in de kofferbak opgesloten te zitten bij vries temperaturen.
Ook bleek die dame al zijn 4e eigenaar en de hond was doodsbang voor iedere steel/stok/object waarmee je zou kunnen slaan.

Mee naar huis genomen en hem thuis eens goed bekeken.
We schrokken ons rot, de striemen stonden over zijn rug, zo mager als wat en zo onzeker als wat.

We besloten hem te trainen en als we hem stabiel vonden en klaar voor een nieuw huisje zouden we een top huisje gaan zoeken.
Dat top huisje zoeken kwam er niet van. Hij kwam zo goed mee in ons gezin, maar door zijn grote onzekerheid en alle trauma zou hij nooit stabiel worden, dus wij hebben toen gekozen om hem te houden.

Wij genoten met volle teugen van zijn adhd momenten, spelen, knuffelen en goh.. Hij was super lief voor de kids die hier over de vloer kwamen.
Al met al, een hondje met een hele grote handleiding, maar een gouden ventje.

Tot een half jaar geleden...

We zien hem veranderen, voor we het weten zoekt ie constant ruzie met onze teef en van de een op de andere dag begint ie tijdens zijn etenstijd naar ons te grommen en happen.
Prima dachten we; teugels aantrekken en gaan.
Helaas, het ging van kwaad naar erger en begon ook naar bezoek lelijker te reageren.
Alle bezoek weg gehouden, bij de dierenarts een medische controle laten uitvoeren, prima gezond.
Gedragstherapeut ingeschakeld en op advies laten castreren en gaan trainen.

Helaas mocht het niet baten..
Na een serieuze uithaal naar mijn man (heeft hem niet te pakken gehad) de gedragstherapeut gebeld.

In overleg hebben wij toen de keuze moeten maken om een kern gezonde jonge hond van net 3 jaar en 4 maanden in te moeten laten slapen, omdat deze een gevaar voor mensen werd.

Dankzij zijn trauma veroorzaakt door mensen die geen plop snappen van hoe het ras in elkaar steekt en maar aanmodderen en doorplaatsen kon zijn koppie het gewoon niet meer aan.

Daarom mensen...
Niet alle eigenaren van dit ras zijn mensen die zich geen ene bal bekommeren om veiligheid van andere mensen en hun dieren.
Wij hebben ons hart gebroken, omdat wij die veiligheid niet meer konden garanderen.

Helaas... Niet iedereen is die aso stafford eigenaar die niks om anderen geeft.

Rust zacht, mijn gouden ventje.. Brasco 23-07-2010 / 02-12-2013

Ach wat een sneu verhaal, heel veel sterkte ermee. Toch mooi dat hij nog een aantal mooie jaren heeft gehad. Je weet het soms niet, mijn vriendin heeft jaren een bastaard gehad, nooit wat mee aan de hand en toen op 6 jarige leeftijd ging er een knop om in het koppie en werd heel agressief, helaas ook in moeten laten slapen na meerdere bijtincidenten. ( na ook gedragstherapien, dierenarts bezoeken etc )

ik bedoel het niet slecht he .. maar zeggen ze niet dat staffords vaak vanaf 2 jaar extreem veranderen ? of is dat een fabeltje..?

Klopt.

Wij hebben ervoor gekozen om hem al los te laten voordat er een werkelijk incident zou gebeuren.
Ik weet welk resultaat daaraan hangt met dit ras en dat wilden wij absoluut niet afwachten.

Mooi gesproken Kim! Ontzettend veel respect voor jullie 2 en deze moedige beslissing!

Wat een verhaal joh! Heel mooi dat je hem toch nog wat jaartjes hebt kunnen geven. Het is dan ook heel erg om zo'n beestje te moeten laten inslapen. Maar soms is het inderdaad beter.. maar het is heel erg dat een hond zo erg verpest kan worden door baasjes. Terwijl staffords hele lieve honden zijn en heel loyaal.

Hij is nu in een betere wereld.
Sterkte met jullie verlies.

Naar honden toe worden zij inderdaad naarmate ze volwassen worden intolerant.

Dit is gewoon nog een stuk karakter nasleep van de vroegere fokdoelen.
Daarom zullen de mensen die hier zitten met dit ras ook vaak zeggen, houd je hond aan de lijn.
Die van mij lopen nooit los en komen wij loslopers tegen jagen wij deze honden weg. Ik heb mijn honden geleerd dat ik onprettige situaties zelf oplos. Wordt nog liever zelf gebeten met een losloper weg jagen dan dat mijn eigen hond dit moet doen, want als je serieus met dit ras bezig bent weet je dondersgoed wat de uitslag zal zijn.

Naar mensen horen ze dit niet te hebben.
Het goed zijn naar mensen toe is er juist heel sterk ingefokt, daarom waren ze ook mede zo interessant voor gevechten, omdat ze alles doen voor hun baas.
Maar sowieso mensen in het algemeen.. Een mens agressieve staff hoort niet in de maatschappij en is gewoon heel cru een mis fok.

pff kan me niet voorstellen hoe het voor jullie moet zijn. Sterkte!

Ik vind het heel knap van jullie dat jullie deze hond in huis hebben gehaald. Super dat jullie zo verantwoord en vol liefde met deze hond aan de slag zijn gegaan.

sorry, ik heb er over gelezen dat hij al een medische controle heeft gehad.

heel veel sterkte

Ja Linneke, hij is gecheckt geweest (staat ook in tekst )

Brasco was nu eenmaal een soort autistisch hondje.
Echter als je de hond zijn gedrag ziet veranderen en hem zelfs met de dag ongelukkiger ziet worden...
Dan ga je heel anders denken.

Als je nagaat met zowel de castratie als tijdens de medische check was ie hevig agressief naar de dierenarts, terwijl hij dit voorheen nooit was. En bij het inslapen.. Hij was er klaar voor en hij wist het.
Iedere hond die ik heb laten gaan door ouderdom knokte nog op het laatste moment, maar hij niet.

Mooi verhaal, begrijpelijke maar moeilijke keus, dapper dat je deze stap hebt gezet. Inderdaad wat je zegt mensagressie hoort niet in het ras, ze zijn juist tolerant naar mensen toe en vaak minder of helemaal niet tolerant naar andere honden. Jammer dat hij zo verpest is, vaak zijn het de mensen die zonder enige kennis van het ras zo'n hond aanschaffen en er dan later achterkomen dat het dan toch niet is wat ze willen en dan moet ie maar weg. MP staat er vol mee en ik wordt daar niet goed van. Jullie bedoelingen waren goed helaas was het voor hem dus al te laat, gelukkig heeft ie nog wat mooie jaren gehad. Ik wens jullie veel sterkte.

oke ik snap wat je bedoeld

in ieder geval, veel sterkte met ht verlies.. dat zal het er natuurlijk wel niet minder moeilijk op maken ..

.

Jullie zijn het perfecte tegengewicht voor de andere vier eigenaars, die de Staff dus wél als macho hond zagen, en totaal niks afweten van dit ras. Mag er wel niet aan denken hoeveel er zo nog rondlopen........ Het is dat soort mensen dat zou verboden moeten worden van gelijk welke hond te hebben. Wat erg dat jullie hond zich zo verder ontwikkelde ondanks de goeie zorgen  van jullie.
Verstandig dat je die pijnlijke beslissing hebt genomen. Ik denk dat het dier nog veel stress en geestelijk  lijden op die manier is bespaard.

Ik heb heel veel respect voor de moedige beslissing die jullie genomen hebben. Sowieso voor de manier waarop ik hier lees dat jullie met dit ras omgaan.

Ik zie ze nog veel te vaak loslopen, onverantwoord.

Heel veel sterkte met dit verlies. Hij heeft in elk geval nog een mooie tijd bij jullie gehad!

Pfff, ik krijg de tranen in mijn  ogen van je verhaal. Ik ben wel blij dat hij nog een tijd gelukkig is kunnen zijn bij jullie !! Maar wat rotmensen kunnen veroorzaken weet ik maar al te goed en heel dikwijls is daar de Stafford het slachtoffer van.

@ Liesbeth, een Stafford op drie jaar veranderen ? Dat geloof ik totaal niet hoor, ik ken tal van oudere Staffies, die altijd even lief bleven en dat ook naar honden toe, vraag maar aan mijn Tibo, die heeft ondertussen al tal van Stafford vriendjes en dat gaat meer dan prima. Maar sommige honden worden zo getraumatiseerd door de mens, dat ze nooit stabiel worden en dat is intriest.

Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie Brasco, jullie konden niet anders, maar ik kan me jullie verdriet voorstellen !

Chleo..... heel verdrietig, maar niet alleen dit ras wat je beschrijft, ondoordacht aan een hond beginnen kan bij ieder ras een trauma ontstaan.

voor jou is dit verschrikkelijk, je hebt geprobeerd deze hond een mandje te geven, niet gelukt, en echt ondoordacht kopen, daar lopen honden een trauma van op als het in het geheel niet gaat en de hond weg moet en in het asiel beland. en dat geld bijna voor ieder ras.

wil ik er nog even bijzetten, ligt totaal niet aan jou, je hebt je ontfermt over deze hond, helaas het is anders gelopen.

Ik geloofde ook nooit in die knop totdat ik het zag bij mijn eigen reu. Hij is nu 2 jaar geweest en het begon met macho gedrag naar kleine hondjes, toen onzekere honden en van zijn eigen ras kan hij de reuen eigenlijk niet goed hebben. Ik ben hem hierin nog aan het trainen (aan de lijn) zodat het niet een extreem geval wordt maar ik laat hem absoluut niet meer los. Mijn teef daarin tegen kan met alle honden, groot/klein oud/jong. Het gedrag kan je begeleiden maar het instinct kan je er niet uithalen.

Sorry beetje offtopic

Pff, heel veel sterkte...

Ik schrik altijd van zulke verhalen, hoe een hond zo anders kan worden, alleen maar omdat andere mensen hem niet goed hebben behandeld.
Heb er zelf ervaring mee met Odi (hij is angst-agressief), en het kost enorm veel tijd en geduld om zo'n hond zich überhaupt veilig te laten voelen...

Ik snap jullie keuze, maar het maakt het er niet makkelijker op voor jullie...
Nogmaals heel veel sterkte!

Heavy...
als je zo'n situatie leest, weet je in je hoofd eigenlijk al wat daar uitkomt, en wat je te wachten staat.

maar zit je er zelf in...pfffff...toch even anders

een moedig, en eerlijk besluit.

en dit allemaal dankzij een stel onbenullen die totaal niet weten hoe je een hond, of dit ras, juist opvoed

rust zacht Brasco

Heb je zeker gelijk in, echter is de schade van deze rassen en dogachtigen/molossers stukken groter dan "even kort door de bocht", de gemiddelde huishond.

Vaak zie je dat mensen toch met dit soort gedragingen blijven "aanmodderen zonder hulp" of wel willen met hulp maar het gaat niet, toch vaak wel een bijtincident krijgen en als staff eigenaar en wetende wat ze kunnen aanrichten, zou ik het niet op mijn geweten willen hebben een bijt incident af te wachten om een keuze te maken.

Echter wil ik hiermee gewoon ook een stukje duidelijk maken dat ondanks het af en toe door al het slechte nieuws wat er gaat er echt nog wel eigenaren van deze rassen zijn die zich wel bekommeren.

volledig mee eens, het is een karakter eigenschap waar je mee rekening moet houden als je voor dit ras kiest, het ontkennen kan je zwaar te staan komen. als er een keer punt is dan gebeurt dit vaak tussen de 2 a 3 jaar maar voor of na die leeftijd kan ook nog.

mijn honden zijn wel sociaal naar andere honden en alleen de tijd kan uitwijzen of dat dat ook zo blijft. al zijn ze wel op een leeftijd gekomen dat een omslag heel uitzonderlijk en heel tollerant naar andere honden, toch kan het nog en daar ben ik mij goed van bewust.

Wat vreselijk dit! Een angst die zo diep geworteld zat en weer boven kwam. Er loopt nu een reclame van de dierenbescherming, waar ze mensen afraden honden te kopen, denk eerst goed na, het is geen product. Helaas heeft jou hond er niets meer aan, maar is er een goed voorbeeld van. Vaak hoor je dat iemand een werkelijk heel erg angstige hond uit Spanje of zo heeft geadopteerd, waarmee van alles is gebeurt, mager lidtekens, waarbij ik me afvraag: gaat dat ooit goed komen? Als ik jou verhaal lees denk ik nee. 
Ik ken trouwens een paar hele leuke staffies, met hele leuke bazen, super honden! Jammer dat ze door die paar foute bazen een slechte naam krijgen. Heel veel sterkte!

oei de quote is weggevallen in mijn vorige post... daar moest de post met het vetgedrukte van Chleo&Brasco in staan.

ik wil trouwens niet eens weten wat er met hem gebeurt is....naar het schijnt, hebben deze honden namelijk een onwaarschijnlijk vermogen de grootste trauma's en mishandelingen te boven te komen. als je dan gaat bedenken wat er allemaal gebeurt moet zijn in zin verleden

maar, zoals je zei, een uitvallende stafford naar mensen, dan kom je op een punt waar dit ras never nooit hoort te zitten.

Ik kan je in zoverre vertellen..

Na 2 jaar had ik hem pas zover dat ie snapte dat wij hem met de bezem, of schep of dweil (alles waar een steel aan zat) geen pijn mee zouden doen. Maar altijd heeft hij angst daarvoor gehad en hebben we er nooit helemaal uit kunnen krijgen.

Echt, palen hier uit de afzettingen van de weilanden, die eruit lagen omdat ze vernieuwd werden, hij speelde er niet mee, hij vermorzelde de palen met pure frustatie ging ie er in op.

Vliegen meppen? Ja dus niet.. Dan werd ie compleet gek. Zelfs al zette je em in een aparte kamer, dan brak die heel de ruimte af.

Dus god mag weten wat hij heeft meegemaakt, maar een hond die in zo'n angst en onzekerheid leeft in zijn koppie zal genoeg hebben gehad om te worden gebroken.

en juist om deze redenenen, mensen doen onbesuisd een aankoop van deze honden, denken niet verder na, zien een pupje, wat schattig, je moet stevig in je schoenen staan als je een ras als de stafford wilt hebben, en daar bedoel ik niets negatiefs mee, ik zie hier vele die wel hebben nagedacht over dit ras, en dat het goede honden zijn.

een pup, jonge hond de newfoundlander is toch wat makkelijker en hanteerbaar voor vele, hoewel als er niet goed mee omgesprongen wordt, kan dat zeker voor de meeste honden net zo goed een trauma veroorzaken, alleen zullen deze honden niet een twee drie gevaarlijk worden.

Staffords staan niet echt bekend om hun mens-agressie (tenzij je de media gelooft die bij elk hond-mens incident er meteen het label pitbull op plakt). Het zal dus echt wel door de vorige baasjes komen.

Overigens, dit is waarom ik opmerkingen á la "de baas is de oorzaak van probleemgedrag" zo haat. Leuk, als je het over een herplaatser hebt. Boor je de baas zo even lekker de grond in, terwijl die zijn uiterste best doet zijn verantwoordelijkheid te nemen, net zoals jullie met Brasco.

Gelukkig heeft Brasco nog een fijne tijd bij jullie gehad. Het mocht helaas niet tot in de grijze oude jaren duren. En ook respect dat je bij gedrag wat escaleert al vóór ernstige schade bij een ander al ingegrepen hebt.

Poeh, wat een verdrietig verhaal, ik krijg d'r kippenvel van. Het begon zo mooi en dan eindigt het zo.

Ik vind wel dat jullie je súper hebben ingezet voor deze hond, hij heeft toch nog een fijn huis gehad met mensen die wél wisten hoe ze met hem om moesten gaan.

Iedere hondeneigenaar, of het nou een Chihuahua of een Stafford is, weet toch dat ze hond en kind nooit alleen moeten laten. Een hond kan nog zo'n sul, zo'n goedzak zijn, er hoeft maar íets te gebeuren (kindje prikt per ongeluk in oog, weet ik veel) en de hond kan uitvallen. Waarbij de schade van een Chi vele malen kleiner is, maar zelfs peuter en Chi moet je niet zonder toezicht samen laten.

Ik heb echt met Brasco te doen, wat is er gebeurd dat het zó mis ging in zijn koppie.
Jullie hebben een hele moeilijke, maar wel dappere en verstandige, beslissing genomen. Niet wachten tot het écht finaal mis gaat. En als je ziet dat je hond ook niet meer gelukkig is... 
Eigenlijk word ik er gewoon verdrietig van.

Zelf zou ik nooit dit type hond nemen, al vind ik ze wel heel mooi. Ik weet van mezelf dat ik niet de juiste persoon ben voor zulke honden. Deze honden (elke hond wel, maar dit type in het bijzonder) heeft een baas nodig die stevig in zijn/haar schoenen staat en geen 'stoere' knaapjes of mensen die niet altijd even stabiel zijn (ik viel in die laatste categorie )

Ik wens jullie heel veel sterkte toe en vind het goed dat je dit hier hebt geplaatst.

verschrikkelijk