Is ze op haar plek?

Ik wil jullie toch graag iets voorleggen waar ik al een tijdje over twijfel. Ik vraag me nl. af of Caelin op haar plek is bij ons. Voor geen goud wil ik haar missen maar soms twijfel ik of het voor haar het beste is...
Caelin heb ik samen met Bella vorig jaar februari bij mijn moeder weggehaald omdat ze echt niet meer voor ze kon zorgen en ze ze soms zelfs (onbewust) mishandelde. Het ging niet gelijk goed, Lizzy, onze jongste hond, werd agressief en ging de andere honden aanvallen. Gt erbij gehad, het gaat nu, op een enkel incident na, vrij goed.
Toen ik Caelin bij mijn moeder weghaalde was ze erg schuw, bang om een schop te krijgen en als ik of vooral mijn vriend zijn stem verhefde kromp ze in elkaar. Dit gaat al een stuk beter maar toch heeft ze dit nog vaak, vooral bij mijn vriend die natuurlijk van zichzelf al een zwaardere stem heeft. 
Maar zelfs nu, ze ligt de hele dag in haar mandje, liefst met 2 dekentjes over haar heen. Nu ook welop de bank, maar ook dan hoor je haar niet. Lijkt alsof ze bang is zich te verroeren. Met de kleine plasrondes moet je haar echt wakker maken en motiveren om mee te gaan. De grote ronde naar duin vindt ze wel geweldig en gaat ze graag mee. Dan is het een heel ander hondje, vrolijk, in de rondte rennen etc. In huis zie ik dat gedrag alleen als ik bijv. thuiskom, 5 min en dan ligt ze weer in dr mand. Ze loopt ook heel behoedzaam in huis en kan me soms aankijken met zo'n gekwelde blik... met Laika kan ze het prima vinden, maar het lijkt alsof ze bang is voor Lizzy, die kan ook niet tegen het getut van Cae. Liz probeert Cae soms ook aan te vallen als ze zo onzeker is. Dit gaat beter en we weten nu hoe hette handelen maar Caelin blijft zo op haar hoede. Ik gun het haar zo dat ze gewoon happy en vrolijk is, het blijft aan me knagen. Wat vinden jullie?t

Moeilijke kwestie. Hoe oud is ze? het kan ook echt aan der ouderdom liggen he dat ze wat meer slaapt en wat schuwer is. Een hond kan ook sneller onder de indruk zijn en gedrag veranderen dan dat ze daar overheen komen. Als je moeder Caelin inderdaad onbewust haar mishandelde kan ze daar nu zeker nog last van hebben. Zoals je met de zware stem merkt. Misschien eens wat meer duin wandelingen maken met alleen Caelin? met ze tweeën en beetje zit, af, poot, hier, blijf enz. oefeningen doen. Maar ik denk als ze al zo bij jou is het bij andere er niet beter op wordt. Ze kan ook je moeder missen, ziet ze die nog wel is?

Wat jij beschrijft lijkt heel erg op  hoe waldo zich gedraagt.
Waldo heeft kennel syndroom ...dat bijna niet verroeren en zich verschansen in de mand heeft hier heel lang geduurd.
Ik moest hem er echt uitslepen...waarbij hij beefde als een rietje.
Na 2 stappen eruit, rekt hij zich uit en dan was hij weer " normaal"

Ze verschanst zich duidelijk.
Ik zou haar veel laten kluiven(=ontspannen) en evt spelletjes/puzzels gaan doen in huis om een andere associatie  met haar omgeving te geven
Je zou haar ook een(door een kenner persoonlijke gemixte ) bach bloemmix kunnen geven tegen trauma's /om zich makkelijker aan te passen aan de nieuwe situatie.

bij waldo heeft puzzelen (steeds verder van de mand vandaan)heel goed geholpen om zich vrijer te gaan bewegen in huis.

Goed Idee van de Bach bloesem en het puzzelen en kluiven (natuurlijk zorgen dat de anderen haar dan met rust laten). Met de spelletjes heb je ook lekker 1 op 1 contact met haar en gelijk wordt haar zelfvertrouwen opgebouwd.

Ook je man kan op zijn stem en houding letten dat hij niet te bedreigend overkomt en ook eens samen met haar een spelletje of een puzzeltje doen.

Verder heeft het denk ik tijd nodig, ik zou haar wel goed steunen, en de andere honden goed begeleiden uitvallen naar Cailin moet altijd voorkomen worden.

Bedankt voor de reacties!! Caelin is 10 jaar, maar alsnog een heel verschil met Laika die bijna 12 jaar is en veel actiever! Maar goed dat is misschien geen goede vergelijking. Ze ziet mijn moeder niet meer, dit kan niet vanwege omstandigheden. Maar voordat ik haar daar weghaalde ging ik dagelijks met ze wandelen. Als ik ze dan terug wilde brengen wilde ze echt niet mee terug naar mijn moeder. Dus ik denk eigenlijk niet dat ze haar mist?

Puzzelen en kluiven doe ik inderdaad vaak! Wel met alledrie tegelijk, Lizzy zit dan in de bench, de andere twee in de mand. Moet ik Caelin uit de mand halen dan juist? Ik ga me even verdiepen in kennelsyndroom, nog nooit van gehoord!
Voor puzzelen kan ik haar bijna altijd wel porren (al kost het soms moeite, maar dan gaat ze wel enthousiast aan de slag). Kluiven doet ze de ene keer wel en de andere keer niet, laat ze soms echt volledig links liggen terwijl ze andere keren een moord doet voor diezelfde smaak kluif. Vind ik ook zo vreemd.

Verder laat ik ze wel alledrie altijd samen in duin uit, daar is ze ook vrolijk. Als ik iets anders ga doen, bijvoorbeeld op visite of een boodschapje etc. dan neem ik alle honden om de beurt apart een keertje mee. Dat vind ze wel leuk maar om nou te zeggen jippy, dat ook weer niet. Lijkt net alsof het haar niet zo uit maakt en ze net zo lief in de mand ligt. Terwijl de andere 2 staan te springen voor quality time met de baas.

Uitvallen proberen we ten alle tijde te voorkomen inderdaad. Vandaar dat we voor Liz de bench hebben staan en als we weggaan zitten ze altijd apart van elkaar (Laika en Caelin samen en Lizzy apart in de gang). Verder hebben we strikte regels wat goed werkt. Het enige wanneer het nog wel eens gebeurt is als we een woordenwisseling hebben of ik bijv. een discussie voer aan de telefoon, daar reageert Caelin zo sterk op, en Liz reageert dan weer op Cae. Dus letten we daar ook op, alles op een normale toon zeggen, goede relatietherapie, geheel gratis  hihi
Maar goed, inderdaad ik zeg ook vaak tegen Marc, let op je stem, en ga eens iets leuks met Cae doen. Hij vindt het heel moeilijk omdat ze zo anders is. We noemen haar ook vaak ons autistje, ze is heel slim maar heel apart.

Bachbloesem heb ik op aanraden van de GT bij Lizzy toen geprobeerd, heb helemaal geen verschil gemerkt... Dus niet echt goede ervaringen mee. Maar misschien dat ik het dan toch bij Caelin moet proberen

Het lijkt me dat je al heel goed bezig bent hoor. Anders zou misschien een hollistisch arts iets kunnen betkenen.

Lola van mij kan ook absoluut niet tegen harde stemmen en opgewonden gedoe, ze snapt dat gewoon ook niet denk ik, weet niet wat er aan de hand is dan. Mijn vriend moet ook altijd in de slaapkamer voetbal kijken want hij wint zich altijd erg op tijdens een wedstrijd. Als Lola erbij is ligt ze op haar plek, haar hoofd verstopt achter de bank. Als ik bij haar in de buurt ga zitten kijkt ze me aan en gaan alleen haar ogen steeds naar mijn vriend en weer terug alsof ze wil zeggen, laat m eens rustig doen

Bach bloesem werkt alleen als de mix klopt

Ja ik zou bij het puzzelen haar puzzel steeds verder van de mand zetten.dan dwing je haar zelf te  beslissen om uit de mand te komen voor iets leuks.
Kluiven die niet gegeten worden weghalen...en later weer aanbieden
dan houden ze meer interesse in de kluif.

Is ze altijd al zo geweest? Of is het echt vanaf dat ze bij jullie kwam? 
Heb je enig idee hoe de honden onderling zijn als jullie niet thuis zijn? Of zitten ze dan niet bij elkaar?

Super trouwens dat je de zorg op je hebt genomen toen je moeder dit niet meer kon!

Heel herkenbaar Dobry! Gelukkig is mijn vriend geen voetbalfan. Maar een trip naar de schoonfamilie doe je onze honden geen plezier mee, is daar ontzettend druk, loopt nog een jongen van 6 door het huis te rennen, dat vinden ze echt niet leuk...

Ik heb toen inderdaad speciaal een bach bloesem mix samen laten stellen voor Lizzy. Ga even dat met de spelletjes proberen.

Even voor de duidelijkheid, we willen haar absoluut niet wegdoen hoor!! Tenzij echt blijkt dat dat beter is voor haar maar uit jullie reacties maak ik op (en dat zei mijn vriend ook al) dat dat niet een oplossing is. Het is advies wat ik kreeg van mensen uit de omgeving, overigens geen hondenmensen, dus dan wordt je wat onzeker...

Dat het veel tijd ging kosten daar hebben we ons inderdaad op voorbereid. Het is alleen nu al bijna een jaar verder en ook al gaat het een stuk beter, soms is het nog best moeilijk om te zien. En dat terwijl ze ons en ons huis al kende, kan me niet voorstellen hoe honden die in een asiel gedumpt worden zich moeten voelen
Was dan ook echt geen sprake van dat ze daar zou belanden!!

Hier komt bij dat we over 3 maanden gaan verhuizen en een kleine verwachten, ik hoop echt dat ze dan niet weer een flinke terugslag krijgt, arme Cae.

Lizzy noem ik agressief, maar dat is weer een heel verhaal apart. Gelukkig heeft een goede GT (na lang zoeken) ons kunnen helpen en met kalmerende signalen komen we al een heel eind. Liz is dus niet agressief maar ze tolereert geen zwakte binnen de roedel, en laat Cae dat nu juist vaak tonen....

Ze heeft inderdaad bij mijn moeder veel in de mand gelegen, onder de deken. Maar dat komt door de situatie daar, mijn moeder kon agressief zijn door haar ziekte en maakte ongecontroleerde bewegingen. Dus verstopte ze zich onder de deken. Daar kwam bij dat ze maar 1 mand hadden en mijn moeder het fijn vond om haar voeten bij de honden in de mand te stoppen omdat dat lekker warm was. Voor de rest was het laminaatvloer, en een leren bank. Dus Cae werd eigenlijk gedwongen in de mand te gaan liggen en eventuele (ongecontroleerde) schoppen van mijn moeder maar voor lief te nemen...

Hier staan 4 manden, maar ze gaat altijd in dezelfde mand in de hoek liggen, veilig en verstopt.

Mijn ervaring is dat je beter los kan laten dat het zielig is.
Tuurlijk is getraumatiseerd maar jullie hebben haar uit de situatie gehaald en gelukkig mag ze nu zijn wie ze is.
Je zal zien dat ze geleidelijk dingen oppakt..stukje bij beetje.
Waldo heeft 1 1/2 a 2 jaar min of meer in zijn mand gebivakkeerd.
Het is haar veilige plek en wanneer haar zelfvertrouwen groeit zal ze haar vrijheid geleidelijk groter maken.
Ik zou dus wel degelijk met haar alleen puzzelen  en later zelfs laten speuren  in huis (snoepje verstoppen)
eerst  ook zonder de anderen(met gewoon extra) voor haar zelfvertrouwen en jou band met haar
Waldo vond het geweldig om snoepjes verstopt in dicht gevouwen wc rolletjes te zoeken.
dat rolletje eraf scheuren geeft heel veel ontspanning (bij komend voordeel...ze lopen terug naar de mand om rolletje eraf te pulkenjij blijft op de route hangen en moedigt haar aan om het volgende rolletje te zoeken.)
Komt ze haar mand niet meer uit dan leg je snoep spoortje  net buiten haar bereik  van de mand naar de laatste plek waar de zoektocht succes vol was.(zonder commentaar) 
en leg je daar weer een favoriet neer.

Ik heb het zelf nooit gedaan maar kan me voorstellen dat clicker training ook goed werkt voor haar zelfvertrouwen.
en misschien dat het je kan ondersteunen als de baby er is.(click is snoep en naar jou komen dus)
Ik heb met waldo bij een holist gelopen en daar  zijn ook echte gedragsveranderingen uit voort gekomen ,simpelweg met druppeltjes
Ik heb  eerder een gt erbij geroepen...en kreeg niks dan complimenten.(en paar goede tips )
Je hebt een hond met kennel syndroom ,en je doet het goed! maar je zal altijd een angstige hond hebben..
Ik trek gewoon mijn conclusie nu ...waldo in paniek +teveel impulsen en dus rust is wat hij nodig heeft( en niet moeilijk doen of voelen)
en soms heeft hij een baaldag en valt hij terug...ook niet mijn schuld.
Maar ik pas wel zijn dag aan..maak het leuker en makkelijker.

Ik zal altijd een angstige hond hebben...maar wel een die ook kan ontspannen en lol maken inmiddels.
en in middels probeert hij elke dag een aantal keer het eten van de poes in de keuken te stelen.
Gelukkig heb ik voice control.
Ik zit achter mijn bureau en zodra hij een pootje op het zijn zet ,weet ik dat hij onderweg is.
Waldo, dat is van de poes...kom maar hier anders kom je in de problemen,je kent de poes ...
heel neutraal uitgesproken.
Hij draait om...'


Ik zag zelf niet hoe ik 1 hond kon clicker trainen ivm ik 2 honden tegelijk nam en beide nog alles moest leren.


Kennelsyndroom is dat een pup in de socialisatie fase niet de juiste impulsen heeft gehad.(te jong bij de moeder weg)
Daardoor ontwikkelen bepaalde paadjes in de hersenen zich niet, en die paadjes kunnen ze alleen op jonge leeftijd aanmaken.dat is waarom waldo altijd een angstige hond zal zijn...tenzij je het op de juiste manier aanpakt met hem...op zijn niveau.
Anders is het blinde paniek en is het klaar...ook op de plek waar het gebeurde.


Ik herken dingen in jou verhaal ivm jij een supergevoelige zeer getraumatiseerde oudere dame.
Zelf vertrouwen kost tijd...verder doe je het goed
Gewoon kijken wat 'haar' stimuleert, en hoe ver je kan gaan..maak het een sport  ipv zwaar

wat goed dat je cae zo'n fijn thuis geeft als eerste,
en ik snap we dat je af en toe echt met haar te doen hebt, als ik het zo lees krijg ik ook hartzeer..
kan me zo voorstellen dat ze hier nog in blijft hangen, maar geloof me, met de tijd wordt dit echt beter, zeker met wat je nu allemaal al doet!
maar wat ik me afvroeg, lizz kan dus niet met haar (of andersom t is maar hoe je het ziet)maar is er niet een hond waar cae echt tegenop kijkt of een hond die cae zelf wel leuk vindt? misschien in je eigen roedel of een hond van de buren een vriendin of weet ik wat.. 
als je dat hebt misschien eens met die andere hond en cae samen op stap naar de plekken waar zij los komt?
en zijn er dingen die cae echt té leuk vindt om te doen? misschien een stukje steppen, fietsen of zwemmen of een balspelletje etc.. dan daar meer mee één op één mee doen?
hier vindt leon het echt té lekker om te zwemmen, dat doe ik dan zo lang mogelijk tot de winter echt komt dan zie je hem echt trots zijn (vooral omdat die andere twee aan de kant zitten te koekeloeren)
volgens mij heeft elke hond wel zoiets, maar misschien zit het bij cae nog wat verborgen.
herken wel heel veel van haar in wat leon doet, heb toen ook op kennelsyndroom zitten googlen. denk dat het ook niet veel zin heeft om heel hard te proberen geen medelijden te hebben als je dat toch wel hebt. gewoon dat gevoel er laten zijn denk ik en verder bouwen samen met haar komt echt goed.

Ik kan je de blog Fearfull dogs aanraden. Veel informatie over hoe met extreem angstige honden om te gaan.

zo grappig om te zien dat we dus alledrie heel veel hetzelfde doen (roos, jeff en waldo en Kim)
heb nu ook weer meer vertrouwen in leo, ik had zelf ook het idee dat het nooit 100 % op gaat knappen, het is ook deels aanpassen aan zijn mogelijkheden.

leon heeft hier ook niet veel met mijn partner, want harde stem en zich niet altijd bewust van voor leon dreigend overkomende houding etc

vaak zie ik niet hoe leon reageert, ik voel het al voordat ik het zie.. tsja dan blijven andere mensen toch altijd achter dus ik verwacht het dan ook niet meer van ze. 
als het nodig is ga ik er nu gewoon tussen staan

mijn taak is signaleren wanneer hij gaat schrikken ,en alternatief bezorgen  bij voorbaat (tot matige spanning)
of alternatief bezorgen wanneer hij geschrokken is..
op Waldo's maat
niks meer niks minder 

als ik me daaraan hou gaat hij vooruit is mijn ervaring

Een aantal dingen zijn heel herkenbaar voor mij! Allereerst ik vind Cae niet zielig, vooral niet als ik met haar bezig ben. Ik kan me bezorgd om haar maken of het sneu vinden, maar inderdaad niet op het moment van interactie, ik weet gewoon dat ze als ik dat zou gaan doen helemaal wegkwijnd en bijna zelfmoordpogingen onderneemt zo kan ze erin meegaan...:p
Die bevestiging zoeken dat heeft Cae ook heel extreem, het is dan niet zozeer angst maar heel onzeker totdat ik vrolijk ga doen.
Schrikachtig is ze ook heel erg, harde geluiden of iets laten vallen is niet leuk, dan krimpt ze ineen.
Hoe onoplettend andere mensen kunnen zijn inderdaad, ik begrijp je heel goed Roos, ik kan me daar ook zo aan irriteren. Waldo schrikt dan ook echt? Lijkt me echt pittig om daarmee om te gaan. Cae is ook schrikachtig, maar het lijkt
meer op aangeleerde hulpeloosheid wat ze daarna doet. Soms wordt ze zo slap als een vaatdoek en laat ze alles toe. Is ook helemaal niet goed natuurlijk, maar anderen hebben dat niet door en zeggen dan dat ze zo'n lief en makkelijk hondje is. Tja...
Anyways dank jullie wel, door dit topic en jullie ervaringen heb ik weer moed gekregen en ga ik weer lekker aan de slag, inderdaad een nieuwe uitdaging!. Ik ga het allemaal laten bezinken en nog eens lezen. Komt goed alle tips zijn natuurlijk nog welkom!!

Oh de tip ga iets doen wat ze leuk vind is ook een goeie! Gelukkig kan ze het goed vinden met Laika en samen met haar achter een balletje aan rennen vind ze super leuk. Alleen achtere de bal aan vind ze dus niks aan. WC rollen scheuren, ook een favoriete bezigheid van haar. Maar wat ze het allerleukst vind is blaffen... ehh ja echt... dat gaat dus niet altijd en zijn we lang mee bezig om dat eruit te krijgen, mijn moeder schreeuwde dan altijd keihard stil en pakte haar op kneep haar bek dicht, dus was nog een hele kluif om die associatie eruit te krijgen. Maar ze kan ook huilen als een wolf! Dit laten we haar doen voordat ze eten of een koekje krijgt of gewoon zomaar. Heerlijk vind ze dat, gekke hond. Dan zeggen wij oehoeh, en kijkt ze je aan met grote ogen 'mag het echt' en dan begint ze hoor, geweldig.

Belangrijkste is tijd en geduld lijkt me, ze haar stapjes in haar eigen tempo moeten doen, probeer leuke dingen te doen maar forceer niks.
Misschien dat als ze ziet dat je eerst met de anderen 1 voor 1 bezig bent zij ook wat makkelijker wil... maar hou wel in de gaten wat voor signalen ze afgeeft.
Verder denk ik dat je genoeg tips hebt gehad waar je wel wat mee kan, mijn eigen ervaring is vooral dat tijd, geduld en niets forceren drie belangrijke sleutelwoorden zijn.