Is ze op haar plek?

Sorry voor de hele late reactie, ik heb een heftige tijd achter de rug met Laika (zie mijn andere topic). 

Wilde toch nog even reageren, wat een idee Renate, haha dan ben je snel van die mensen af  Of ze dat met een kleine JR ook doen is de vraag, maar goed dan kan ik ze iig niet meer verstaan

Met Caelin gaat het goed! Het lijkt net alsof ze dit topic gelezen heeft, haha, ze is ineens aan een omslag bezig. Ook toen ik mijn vriend vertelde over dit topic is hij meer met haar gaan doen, dat gaat ook heel goed!! Al kan ze hem soms echt heel boos aankijken als hij haar wakker maakt om uit te gaan :P Het is en blijft een slaapkop. Maar ze komt al vaker uit haar mand nu en met Lizzy gaat het ook beter, die merkt dat Caelin ook wat meer zelfvertrouwen krijgt. Gek hoe dat in een paar weken tijd zo kan veranderen. Hopelijk blijft dit zo doorgaan

Wat een goed nieuws zeg!'
Als je eenmaal een ingang hebt naar zelfvertrouwen opbouwen, wordt het alleen maar beter is mijn ervaring.

Herkenbaar hoe situaties kunnen keren ,alsof ze inderdaad stiekem mee hebben gelezen.
Ik denk zelf dan altijd veelal ,dat het komt omdat ik "mijn houding" heb veranderd(tov situatie)..en van de tips natuurlijk.

Volgens mij is ze hartstikke op haar plek!

Als ik je verhaal zo lees en zie hoe jullie ermee bezig zijn, en uberhaupt dat jij je druk maakt over haar hoe het voor haar is, zegt toch al genoeg? Ze boft maar met baasjes die het beste voor haar willen

Loop je ook wel eens apart met haar? Of alleen maar met alle 3 de hondjes tegelijk? Want als je het 2de alleen doet zal ik vaker met haar alleen gaan lopen. Misschien vind ze dat eens leuk.
Je zegt dat je spelletjes met haar doet, maar haar dan in de mand laat? Ik zal haar motiveren uit de mand te halen. Je kan bijvoorbeeld met haar een honden puzzel gaan doen. Of een paar trucjes met haar doen?
Lekker wat baas en hond tijd doorbrengen met haar. En natuurlijk ook af en toe eens met je andere hondjes
Veel succes!!

Haha lees net dat het al veel beter met haar gaat! Super
Ze is vast en zeker op haar plek

Ik zie dat ik nog wat reacties heb gehad, bedankt! Sorry beetje late reactie... Het gaat zeker een stuk beter met haar, gelukkig maar. Het is zeker zo dat mijn houding verandert is nu, de twijfel is weg. En vriendlief schrok een beetje dat ik dit op het forum gezet had, hij wist niet dat ik er zo mee in mijn maag zat. Hij was gelijk van, nee Cae gaat niet meer weg. En is zelf ook gelijk meer op zijn eigen gedrag gaan letten, wat gelijk aan Cae te merken is :)

Dus al met al, en de tips idd hebben geholpen, het gaat goed met Cae!

" Ik zie dat ik nog wat reacties heb gehad, bedankt! Sorry beetje late reactie... Het gaat zeker een stuk beter met haar, gelukkig maar. Het is zeker zo dat mijn houding verandert is nu, de twijfel is weg. En vriendlief schrok een beetje dat ik dit op het forum gezet had, hij wist niet dat ik er zo mee in mijn maag zat. Hij was gelijk van, nee Cae gaat niet meer weg. En is zelf ook gelijk meer op zijn eigen gedrag gaan letten, wat gelijk aan Cae te merken is
 
Dus al met al, en de tips idd hebben geholpen, het gaat goed met Cae! "

Kim, baasje van Laika, Caelin, Lizzy en Bella +

 Wat super om te horen zeg!

Het fijne is als je de truuk eenmaal door hebt, dat je deze steeds makkelijker kan toepassen en aanpassen.

Voor je het weet krijgt  Cae  meer zelfvertrouwen.

Ik heb net alles gelezen,en ik vindt het echt top,wat jullie hebben gedaan om de honden in huis te nemen.

En tja,ik zou ze never,nooit meer terug geven,echt NOOIT MEER!

Ik weet niet wat er met je moeder aan de hand is,maar de JR*s hebben al genoeg moeten door staan.
En nu?NU,hebben ze het gouden mandje,wat ze al veel eerder hadden moeten hebben.
Petje af,voor jou en je vriend.

Toch blijft er iets in mijn koppie knagen,en dat is de vraag of jij misschien al niet veel contact met je moeder had,en het zodoende nooit had opgemerkt,dat ze de honden zo erg slecht behandelde?
Je hoeft het me,als je niet wilt niet uit te leggen hoor?
Maar,ik vroeg het me gewoon toch nog even af,zodoende.

Voor de rest:Vooral zo door gaan,jullie doen het hartstikke goed samen.

@Roos, ja echt he, wat een omslag! En nu druk met verhuizen hebben we nog wel eens een tegenslag, maar dan is het even rustig in en uitademen en dan weer terug naar oh ja zo doen we dat :)

@Annemieke: Helaas is Bella niet meer bij ons, die heeft 6 maanden bij ons gewoond en toen heb ik haar helaas wegens ouderdom in moeten laten slapen, ze was 16,5 jaar. Maar Cae gaat inderdaad niet meer weg! Dank voor je complimenten!

Je mag het best vragen hoor, al is het een lang verhaal :P Mijn moeder heeft de ziekte van Huntington, is dus een ziekte die van kwaad tot erger wordt. Ze is heel goed in het verbloemen en kan zich heel goed voordoen, totdat we haar huis een keer op gingen ruimen toen ze op vakantie was. Toen lag de pies achter de bank, vuilniszakken overal verstopt, echt heel vies. Dit was 3 kwart jaar voordat ik de honden weghaalde. Ik ben toen nog driekwart jaar de honden elke dag uit gaan laten en had nog iemand geregeld om uit te laten, ging haar huisje schoonmaken, boodschappen halen etc etc. Maar dat werd me allemaal niet in dank afgenomen, en mijn moeder weigerde huishoudelijke hulp te nemen, betaalde de hondenuitlaatservice niet etc etc. Toen is uiteindelijk bij mij de bom gebarsten en heb ik gezegd je zoekt het maar uit, maar ik neem de honden mee. Dit werd zelfs nog tegengewerkt door maatschappelijk werk, tot en met de politie en dierenpolitie aan toe heb ik in moeten schakelen. Het is een lange weg geweest. Gelukkig hadden zij wel begrip voor de situatie.

Het is ook niet niks om iemand die haar hele leven honden gehad heeft en zo dol is op haar honden die dan bij haar weg te nemen door zo'n verschrikkelijke ziekte. Ze is zelfs nu nog kwaad op mij en wil Cae nog steeds terug. Van alle kanten (familie ed.) vinden ze het ook zielig dat ik dit haar aangedaan heb, maar goed er is dus een lange weg aan vooraf gegaan, je wil toch ook doen wat goed is voor haar, maar op een gegeven moment moet je de honden voorop stellen. Veel niet-honden mensen snappen het niet en werken je tegen. Plus het blijft je moeder.  Maar in de tijd voordat ze bij mij kwamen zullen ze echt inderdaad niet zo'n beste tijd gehad hebben helaas... Wat nog steeds aan mij knaagt is dat ze nog een kat heeft.. Aangezien ik nu niet meer daar kom (ik kom er niet meer in, vanwege de honden) moet ik maar het vertrouwen hebben dat het goed gaat met de kat en dat maatschappelijk werk het in de gaten houdt. Maar ja dit zijn dezelfde mensen die niet wilde dat ik de honden daar weghaalde... Ach het blijft lastig.

Nog even bijgelezen, super dat het zo goed gaat met Caelin, complimenten hoor wat je allemaal voor haar gedaan hebt. En ik snap dat het hard voor je moeder is, maar je hebt het goede gedaan hoor, voel je ajb daar niet schuldig over, Caelin had geen leven daar en nu is ze veilig en heeft het goed. Misschien gaat je moeder dat ooit ook inzien (of doet ze dit diep in haar hart al)

@Dobry, dank voor je lieve woorden! Helaas gaat mijn moeder het nooit inzien aangezien haar hersenen aangetast worden door de ziekte. Maar ik heb er inmiddels vrede mee en het is inderdaad het beste geweest, het schuldgevoel ben ik nu gelukkig grotendeels kwijt ;)

" @Dobry, dank voor je lieve woorden! Helaas gaat mijn moeder het nooit inzien aangezien haar hersenen aangetast worden door de ziekte. Maar ik heb er inmiddels vrede mee en het is inderdaad het beste geweest, het schuldgevoel ben ik nu gelukkig grotendeels kwijt "

Kim, baasje van Laika, Caelin, Lizzy en Bella +

o ok, heel hard voor iedereen natuurlijk, ik had gehoopt dat ze ergens diep in zichzelf misschien nog iets van begrip zou kunnen hebben. Vreselijk hoor zo'n ziekte en niet alleen voor de zieke.