anatomie vs. wandeling

Aan de hand van recente topics die op slot zijn gezet over wandelen én mijn vorige topic ben ik gedurende de wandelingen afgelopen periode puur gaan observeren; wat doet mijn hond. 
(Voor de geïnteresseerden deze: http://www.hondenpage.com/hondenforum/172582/ik-gooi-de-handdoek-in-de-ring.php )  
Ook andere wandelaars met hond ben ik gaan observeren. 

Nu reist mij de vraag of ik de conclusie kan trekken:
voor mijn hond is het anatomisch gezien moeilijk (/onmogelijk?) om rustig naast mij te lopen?  

Het fietsen gaat werkelijk waar 'perfect'. Hij trekt niet, hij kan gedurende een half uur (met plaspauzes wel ingelast) netjes naast de fiets draven. 
Als ik daaruit de conclusie kan trekken dat het van hem geen 'onwil' is om niet netjes naast mij te blijven tijdens het gewone wandelen... Vind hij het gewoon moeilijk door zijn anatomie?

- Hij kan niet 'dribbelen'. Ik zie veel hondjes heel leuk naast hun baas 'dribbelen'. Mijn hond heeft spiertechnisch gezien geen draagkracht, maar wel erg veel stuwkracht. 
- Is draagkracht te trainen? 
- Tijdens een wandeling is hij nog niet zo 'ontspannen' dat de omgeving hem niets doet. Ik zie tijdens wandelingen ook honden heel ontspannen in een laag tempo netjes naast hun baas lopen. Wanneer mijn hond in een voor hem laag tempo loopt, stuwt hij nog erg veel en loopt hij automatisch nog 2x zo snel dan ik. 
- In het bos los doet hij alles op een drafje. Dan is er iets van draagkracht te zien in zijn spierenstelsel. Hij loopt dan zelden in een rustige stap. 

Nu heb ik in een van de boeken van Martin Gaus gelezen dat honden sowieso toch alles in een veel sneller tempo doen dan wij. En vele hebben dat hier op het forum ook beaamd. Dat is wat men ook werkelijk ziet. 

Maar door wat ik de laatste tijd gelezen heb, gezien heb, geobserveerd heb vraag ik mij af in hoeverre het voor mijn hond mogelijk is om netjes naast mij te wandelen zonder het gebruik van extra hulpmiddelen. 
(Dit topic is niet bedoeld om hulpmiddelen te bekritiseren, maar puur om de anatomie van de hond ter discussie te stellen ten opzichte van 'een wandeling'). 
En reist mij daaruit nog een vraag; is het ten opzichte van mijn hond (nu) eerlijk om netjes te willen wandelen op mij tempo? 


Ik heb natuurlijk wel ideeën over de antwoorden op de vragen die ik nu stel.. .maar ik ben ook erg benieuwd naar jullie visie hierop.

Ik ben even terug gaan denken, naar Terry (1987 - 2000) en Max (2000 - 2009). Terry liep ook niet vaak naast, altijd voor, trok ook best wel. Max liep wat relaxter, wel een beetje vooraan, maar niet echt trekken.
Mijn vader fietste heel vaak met Max, vond ie heerlijk en ging ook goed.

Hoe het in het bos was weet ik niet, met Terry was ik natuurlijk nog heel jong en toen Max kwam woonde ik al samen met mijn vriend.

Sommige honden zijn misschien wel meer van het 'hup, tempo!' dan andere honden. Ik zie hier honden ook lekker relaxt naast de baas lopen, die van mij wil altijd snel, snel, snel.
Met de gewone lijn heeft ze niet veel keus, met de Flexi draaft ze altijd heen en weer, voor, achter, links, rechts. 
Ik heb me erbij neergelegd

Ik volg!
Vind het een interessant onderwerp dat je aanhaalt
Mij is het ook al wel vaak opgevallen dat honden liefst, een metertje draven dan maar even wachten en dan dan terug gaan draven, gewoon stappen is gewoon niet zo leuk precies
Misschien dat de honden die van nature niet trekken (zoals sommigen hier op het forum al ooit gezegd hebben) zij gewoon wel graag stappen of automatisch een rustiger tempo hebben.

je hebt de.. stap, draf, en de galop van de hond.

wanneer jij rustig loopt, langzaam zal de hond in stap lopen, ga jij wat sneller dan is de aangewezen handeling, draf, nog een stap erbij, galop.

de galop kan je beter de hond alleen laten doen, los van de riem, zodat tie zelf bepaalt , de stap naast je kan je zeker oefenen door zelf ook rustig en langzaam te lopen, een jonge hond geeft de neiging om harder te gaan, terughalen dan, en de draf is als jij zelf in powerstap gaat, of aan de fiets.

Ik herken het probleem wel, mijn hond stuwt ook meer dan rustig stappen. Daardoor loopt hij altijd harder dan mijn normale loop tempo. Dus loopt hij altijd net voor mij uit en zelden naast me . Alleen op de terug weg van een lange wandeling loopt hij naast mijn knie en stapt mijn tempo. Ik heb hem aan de voet geleerd maar *dwing* hem zelden op de heenweg om dit te doen (behalve als het verkeer /gevaarlijke situaties dit echt noodzakelijk maken) Hij kan het wel even hoor maar de drive om vaart te maken is groot. Trekken en sleuren mag hij niet aan de riem  ( hij is te sterk ) en het gekke is dat hij dat dan net niet doet ,wel spanning op de riem 3 meter of de flexi 5 meter , maar niet trekken. Ik heb daar vrede mee , het volgen in rustig tempo ten alle tijden?? .. Ik wacht het nog een jaartje af  hij is nog te jong en te energiek.. Als het moet loopt hij even naast me.. moet het niet loopt hij wat sneller dan ik .
Ps: als hij losloopt loopt hij maximaal 3 meter bij me vandaan nooit verder ga maar lekker rennen op het strand en in het bos ?? ben je gek ik blijf bij jou  zucht .. rare  ambull

Als ik het goed heb gezien, heb jij een Dalmatier, wij hebben een Ridgeback, die 2 rassen vind ik qua bouw erg op elkaar lijken.
Voor onze Kyana is het normaal gesproken geen probleem rustig naast me te lopen, ik loop niet erg snel (zeker nu ik herstllende van een gebroken been ben), maar over het algemeen loopt ze keurig naast me. In het begin van de wanceling wil ze nog wel eens trekken en proberen voor me te lopen, maar als ik dan continu stil blijf staan, weet ze weer dat ze naast me moet lopen (met een slappe riem).
Dus anatomisch gezien, denk ik zeker wel dat t mogelijk is, maar de ene hond is de andere niet, dus ms kan jou hond her gewoon niet.

Leuk topic. 
Vraag mezelf vaak hetzelfde af.


Beide heren gaan het liefst in draf en zeker Ten heeft er moeite mee om dat niet te doen. Die heeft ook een langer lijf, hogere poten en veel stuwkracht. Als mijn man met hem loopt en ik met Loco zie ik als we achter ze lopen ook echt dat hij zich moeite moet doen om op het verlangde tempo van mijn man te gaan ook op saaie stukken waar hij niet afgeleid is. Dat is ook echt duidelijk aan zijn lichaam te zien. Loco daarentegen past zich makkelijker aan als het moet en bij hem is dan ook geen 'struggle' aan zijn lichaam te zien. 


Ik zal dus met interesse het topic volgen.'

dit is heel intressant!

persoonlijk wandel ik het prettigst in een mooi natuurgebied en in een ritmisch gelijkmatig tempo.

Wat Lola het liefst doet is op pad gaan in een aktief tempo, in een bekend gebied (dus bijna altijd) heeft ze zo haar vaste plekjes waar ze graag even wil snuffelen of een plasje doen, om dan vervolgens weer in een aktief tempo verder te lopen.

Soms zijn er onverwachte situaties, een hoop geknal bijvoorbeeld (wij wonen in een millitair oefengebied) zorgde in het begin voor flink wat getrek, ze wilde weg uit de situatie en wel zo snel mogelijk.
Als wij dwars een plein oversteken vindt ze dat niet prettig en heeft ook de neiging zo snel mogelijk ervanaf te zijn. Lopen we langs de huizen heeft ze zoveel haast niet meer en is elk luchtje belangrijker.

Ik denk dus dat het van vele dingen afhangt of een hond rustig en netjes (als een robotje?) naast je loopt, zowel van de hond zelf als ook van de omgeving.
Wat ik zelf denk is dat het allerbelangrijkste het totaalplaatje is, dus ook hoe er in het algemeen met de hond omgegaan wordt, een hond die onbegrepen en gefrustreerd is zal eerder trekken en uitvallen ipv rustig mee te lopen omdat het stressgehalte in zijn lijf al zo hoog is bij het starten van de wandeling. En je zo dus alles weer terug kan brengen op het vertrouwen wat je hond in zichzelf, in jou en in de omgeving heeft.
Ik denk dat het zelfs mee kan spelen hoe de hond zijn eerste levensweken heeft doorgebracht, bij een slechte fokker, een moeder die altijd in een kistje heeft gezeten en geen socialisatie zal het wel erg moeilijk worden om een hond nog dat vertrouwen te geven dat een wandeling leuk is...

Ik ben het daar niet mee eens. Waarom kunnen ze dan wel aan het eind van die flex in het tempo lopen wat jij loopt? Je loopt aan het eind van die lijn echt niet sneller als bij het handvat. 
Ik zie wel bij mijn jongste hond die graag in telgang loopt dat het tempo wat ik loop meestal te snel is voor zijn telgang en te langzaam voor zijn drafje, vind hij dan. Want als we 10 min van huis zijn loopt hij vaak wel in zijn geliefde telgang. Tot die tijd loopt hij soms achter en soms iets voor maar altijd aan een ontspannen lijn.
Mijn oudste loopt wel altijd in een drafje of te wel een mooi afgewikkelde stap. In het drafje zijn verschillende snelheden.
Als laatste dan de galop die word hier gebruikt tijdens het spel of als ze achter gebleven zijn tijdens het los lopen.

Hoe hij loopt maakt me eigenlijk niks uit als de lijn maar ontspannen blijft. Spanning op de lijn geeft aan de hond aan dat dit niet is wat jij wil. Hij trekt en jij stopt of loopt de andere kant op er staat dus spanning op de lijn. Daarom al is de lijn ontspannen en je houd die riem in een knuist of je arm, schouders of rug zijn gespannen dan geef je aan de hond nog aan dat dit niet is wat jij wilt.Zelfs al is je hoofd niet rustig geef je al aan dat dit niet is wat jij wil want het is spanning. Ontspanning in de lijn betekend dat dit is wat jij wil (daarom vind ik een flex ook niet handig). 
Kijk eens naar mensen waar de hond wel ontspannen naast hun lopen. Vaak zie je eerst een ontspannen baas en daardoor een ontspannen hond. 
Als ik gefrustreerd ben over iets kan ik van vooral mijn jongste hond niet verwachten dat hij netjes loopt omdat ik hem dat onmogelijk maak. Zo werkt het ook als ik gestrest, boos, verdrietig of hoge verwachtingen heb. Ik stuw de hond dan voort met mijn emoties. Hij kan niet anders als reageren op wat ik hem geef. Ben ik rustig en in balans dan kan hij dat ook zijn. Begin je wandeling eens anders ga met je zelf aan het werk stel je verwachtingen bij. Meestal is de baas het probleem en niet de hond.

Ik denk niet dat het aan de anatomie licht.
Elke hond is in staat om op een rustige manier naast zijn mens te sjokken.

Maar...als een hond teveel energie heeft, is het vrij onmogelijk om rustig te gaan lopen.
(Probeer zelf maar eens te blijven zitten als je aan het hyperen van de energie of blijdschap bent...dit is gewoon praktisch onmogelijk)

Wat je wel kan doen is je hond eerst wat moe maken zodat de druk van de ketel af is.
Balletje gooien in de tuin.
Of zo'n hondenrugzak op met wat gewicht erin.
Dan hebben ze een taak en gaan vaak automatisch al wat rustiger lopen.
Dat is dan ook gelijk een ideale situatie om je hond te trainen in het rustig naast je lopen.

Vaak moet ik Sasja ook afremmen.

Ook zal je op jezelf moeten letten.
Mensen zijn nog wel eens geneigd om sneller te gaan lopen omdat onze hond trekt.
Daarmee stoppen en lekker op je eigen tempo lopen...niet in een snellere stap gaan omdat de hond trekt.
Anders werkt het namelijk als belonend gedrag omdat wij ook sneller gaan lopen.

Sasja trekt ook nog met regelmaat.
Ik zie het al aankomen en is een eu!!! of gewoon voet of naast voldoende om haar naast me te laten houden.
Alleen moet ik het wel met regelmaat herhalen.
En dan (waar mogelijk en waar het mag) gaat ze los.

Ze kent ook de regels van het loslopen.
Zoals niet zomaar de weg opschieten enzo.

Nu is het wel zo dat een dalmaat wel een hond is die gefokt is om naast de koets te lopen.
Maar ik geloof niet dat een hond nooit gewoon kan meelopen op een rustige manier.

Mischien eerst smorgens toch een rondje fietsen, dan is de druk van de ketel af.
En later op de dag kan je dan met haar gaan lopen.
Als een hond in huis ook op een rustige stap kan lopen...dan kan het ook buiten.

Het gaat alleen wel training kosten.

Aan onze asielzoekrt zou ik het niet kunnen herkennen, die staat altijd op stand "vol gas".
Onze Landseer laat het wel zien als ze losloopt.
Tenminste, in het begin van de wandeling.
Die loopt iets voor ons, meter of 5, en stopt dan even om ons te laten aansluiten.
Loopt daarna weer iets sneller dan ons, en houdt dan weer in..

Ik heb het voorbeeld van winkelen altijd gebruikt.
Mij kun je per brancard wegdragen na een dagje winkelen in de stad...
Ik weet niet hoe mensen het doen, maar mijn lichaam houdt het gewoon niet vol..
Ik ben helemaal gesloopt door de steeds veranderende tempo's, ontwijken..

Het "gewoon" naast lopen zonder dat de hond daar enige moeite voor moet doen gaat er bij mij dan ook niet in.
Ik zie het wel eens met 2 Ierse wolfshonden aan de dijk.
Mensen lopen rustig op hun gemakje, en die beesten lopen bijna te slenteren,(vallen bijna om voor m'n gevoel)
Nu lopen ze netjes naast zonder te trekken.
Maar ik zie ze ook wel eens loslopen, en dan zie je ze beide in een prachtig soort draf waarbij je het lichaam/rug bijna niet ziet bewegen...prachtig gangwerk..

Dus dat elke hond zo z'n favorite tempo heeft lijkt mij meer dan logisch.
Of dat dan ook wil zeggen dat ze dan als een gek moeten gaan lopen trekken.?, nee.