Kerst gedachte

De cijfers worden ons regelmatig om de oren gesmeten hoe slecht het gesteld is binnen onze rassen met de gezondheid (wereldwijd). Helaas, zolang er nog maar een handjevol fokkers is dat test op de ernstige afwijkingen binnen onze rassen, zolang hebben we geen goed inzicht over hoe de situatie werkelijk is.

Ook werden/worden er door Universiteiten/Dierenartsen de look-a-likes op dezelfde hoop van lijders gedumpt als de stamboom honden. Hier zou eens flink aan gewerkt moeten worden, een duidelijke scheidingslijn, tussen stamboom honden en stamboomloze honden, is van groot belang om nu eens inzicht te krijgen hoe ernstig de situatie nu werkelijk is binnen onze sector.

Het fokken van stamboom honden is geen pretje meer. Wij als fokkers worden van alle kanten belaagd en worden door de media afgeschilderd als egoïsten die alleen maar dollartekens in de ogen hebben. Al ons fokmateriaal is ziek en het kan ons geen ruk schelen zolang de kassa maar rinkelt.

Helaas zijn er inderdaad fokkers die zo zijn en denken. Er zijn nog steeds mensen die bewust met zieke dieren fokken. Die garantie tot aan de voordeur geven en die zonder enig scrupules de burger hun zuurverdiende centjes uit de zakken kloppen terwijl ze weten dat de kans groot is dat het hondje een pijnlijk en/of een ongemakkelijk leven tegemoet gaat.

Je kan de stamboom fokkers ruwweg in 3 groepen verdelen:
1. De niet wetende/niet willen wetende fokker die gewoon maar aanklooit. Zich nooit informeert over datgene wat mis in het ras is.
2. De fokker die het best allemaal weet maar gewoon graag met de kop in het zand verblijft en net doet of er niets aan de hand is. Die keer op keer verkondigt dat het allemaal nog niet zo erg is want de club heeft er nog geen regels voor (?). Als er regels zijn dan volgen zij die wel op maar zullen verder ook geen moeite doen voor hun ras.
3. En dan heb je een groep van fokkers die graag hard werkt voor de gezondheid van het ras. Deze fokker heeft het over het algemeen het zwaarst. De media vermijdt deze groep als de pest. Deze groep van mensen levert geen kijkcijfers op want het publiek heeft liever sensatie dan de waarheid. Goed dat is natuurlijk niet fijn maar de grootste vijand van deze goedwillende groep is „de mede- niet willen wetende fokker”. Deze groep is keihard. Ze laat geen kans onbenut om de welwillende fokker zwart te maken. Ze zijn zo ontzettend bang voor hun eigen hachje dat ze keer op keer proberen de hardwerkende fokker onderuit te halen.

Waar is deze groep van anti testers binnen een ras nou zo bang voor? Is het hun eigen onkunde? De vrees dat wanneer zij gelimiteerd worden door gezondheidstesten om wel of niet met een hond te fokken hen in paniek doet raken? Eerst konden ze gewoon alles wat ze wilde op elkaar gooien en de veelbelovende pups rolden met regelmaat uit de warme baarmoeder een koude wereld van kommer en kwel binnen.

Nou, nou, zult u zeggen, dit is erg overdreven, zo erg is het nu ook weer niet. U hebt gelijk, dit klinkt een beetje grof maar over het algemeen genomen kunnen we toch stellen dat de rashond niet echt gezond is. Dat er teveel afwijkingen binnen diverse rassen haast niet meer te ontwijken zijn en dat je, zelfs al zijn al jouw honden wel getest, toch steeds weer bang bent voor ieder telefoontje van een
pupkoper met de mededeling dat de door jouw gefokte pup ernstig ziek is. Een nare erfenis uit het verleden.

Het is ook zo dat wanneer je alleen met geteste honden wil werken de genenpool van jouw ras drastisch kleiner wordt dan hij al is. Dit is een negatieve situatie die veroorzaakt wordt omdat er in vele rassen fokkers zijn die weigeren te testen.

De kop in het zandstekers verklaren rustig, zonder enige wetenschap, dat hun honden nergens last van hebben. Als er een hond ziek wordt bij een puppykoper is het vaak zijn of haar eigen schuld. Of er wordt zelfs beweerd door de zogenaamde oude fokkers dat de nieuwe generatie van fokkers iets fout doen waardoor de rassen ziek worden. Je vraagt je toch af hoe ze dit allemaal verzinnen.

De Show fokker is een ras apart. Natuurlijk bedoel ik dit in het algemeen, net als bovenstaande maar ook hier moet helaas de goede onder de kwade lijden. De kwade show fokker leeft op eer en roem. Daarvoor wordt regelmatig de gezondheid van de hond aan opgeofferd. Overdrijving op allerlei vlakken binnen onze hobby is legio aanwezig. O.a. groot moet groter, zwaar moet zwaarder, vacht moet meer en meer aanwezig zijn, klein moet kleiner en popperiger. De kwade heeft ook niet genoeg kennis in huis, dat is eigenlijk het grootste kwaad in onze hobby. Een kampioen is een opperwezen en een super kampioen wordt door vele gezien als de heilige Messias in een ras, die het liefst diverse malen in een stamboom moet voorkomen, of die legio fokkers gebruiken om hun eigen groep van honden te verbeteren waartoe ze tot nu toe niet in staat waren. Met z’n alle rennen ze naar deze kampioen en wordt er lustig op teruggefokt. De enorme hoeveelheid dekkingen die sommige reuen hebben gedaan en nog steeds doen is echt shocking! Dat een goede showreu niet altijd de beste combinatie is voor hun teef, dat showen en fokken twee verschillende dingen kunnen zijn, daar denken ze niet bij na.

Het zou je eer toch te na moeten zijn dat je als goede fokker niet als een schaap achter de meute aanloopt, maar dat je door goede selectie datgene fokt wat binnen de standaard valt, met gezondheid op de eerste plaats en goed je best doet zo min mogelijk familieteelt toe te passen. Met kennis van zaken is het dan ook heel goed mogelijk om zo mooie rastypische kampioenshonden te fokken.

De rassen ( vooral deze met een kleine populatie) zijn al reeds onderling zo nauw met elkaar verbonden dat wanneer je een combinatie doet die ogenschijnlijk een outcross lijkt, hoogstwaarschijnlijk al een lijnteelt combinatie is en wanneer er lijnteelt wordt toegepast je al meer moet denken aan een inteeltcombinatie met alle positieve en negatieve gevolgen van dien.

Hoe gezond of ongezond een ras is kan ten eerste alleen maar aan de fokkers verweten worden, zij produceren de pups. Zij moeten genoeg verstand van en liefde voor het ras hebben om het ras te behouden en te verbeteren indien nodig. Het wachten tot een log apparaat als een Kennelclub goede maatregels neemt is niet slim en net zo min het wachten totdat een rasvereniging een besluit neemt tot het opleggen van regels aan haar leden. Geen Kennelclub/rasvereniging kan een fokker straffen wanneer deze honden laat testen, dus het is onbegrijpelijk dat er nog steeds fokkers bestaan die zich achter een rasvereniging of Kennel club verschuilen.
Niets weerhoudt een fokker ervan dat te doen wat nodig is voor het ras behalve het aanwezig zijn van zijn of haar eigen geweten!

Dat nieuwe (jonge) fokkers zich in een hoek laten drukken door (dominante) oude fokkers is ook geen excuus om niet te testen. Wil men honden fokken dan moet men voldoende kracht bezitten om zelf beslissingen te kunnen nemen die het beste zijn voor de honden. De hond kan niet zelf beslissen dus die is te allen tijde het slachtoffer wanneer een fokker met een misplaatst respect, of angst voor fokkers die al langer in het ras zitten en geen heil zien in een gezondheidsbeleid, niet de juiste beslissingen nemen voor hun dieren.

Ik denk dat nu, zo aan het einde van 2013 het tijd wordt dat de fokkers weer het heft in eigen handen gaan nemen en de verantwoordelijkheid voor hun rassen naar zich toetrekken. Samen zijn we sterk, we zitten namelijk met z’n allen in hetzelfde schuitje, we moeten met z’n alle inventariseren en de juiste beslissingen nemen om de gezondheid van onze rassen op een hoger gezondheidsniveau te brengen. We fokken met z’n allen allemaal wel eens zieke dieren en alleen door een goede samenwerking kunnen we dit risico drastisch naar beneden brengen.

Al die fokkers die al heel lang hun ras serieus nemen, die gezondheid heel belangrijk vinden, wens ik een heel gelukkig kerstfeest toe en alle andere fokkers wens ik een zalige wijsheid toe die hopelijk de rashond ten goede komt.

Henny van den Berg

Bron: http://kynologie-op-de-korrel.blogspot. ... achte.html