Hachi

Ik wil ook nog een keer de orginele hachi film kijken,ben namelijk erg benieuwd naar die

weer gekeken en weer einde niet gezien.
ik kan het niet afkijken te emotioneel.
de film is erg mooi maar einde heb ik nog nooit gezien en heb hem inmiddels al 8 keer gekeken.
groetjes greet

Ik vond het mooi om te zien hoe goed de relatie tussen baas en hond kan zijn, maar ik vond het ook zielig!

Ik wil nog even reageren over het "wegkwijnen op het station" e.d.

Hachiko was een Akita, en als er iets is waar akita's om bekend staan is het het hebben van maar 1 baas.. Maar dan ook maar 1 baas....
Zijn baas, is nooit meer terug gekomen en zoals je misschien gezien hebt, heeft Hachi nooit afscheid kunnen nemen van de baas, hij was immers niet bij de dienst.
Hachi heeft toen nog een tijd bij zijn dochter gewoont. Elke kans die hij zag te ontsnappen, nam die met alle poten aan.
Ze woonden al heel ergens anders dan waar Hachi eerst woonde, dus hij heeft een goede afstand moeten lopen voor hij weer bij het ouderlijk huis kwam en het station....
Hij is nog een aantal keer opgehaald van het station, maar ontsnapte keer op keer om gewoon op zijn baas te wachten, waarvan hij dus geen afscheid van heeft kunnen nemen.

Ik heb zelf in het asiel gewerkt met een Akita, en dat was een moeilijk geval..... Een schat van een beest echt waar... Maarja, zn baas was er niet.... Ook deze Akita is een aantal keer ontsnapt. (Ik ga verder niet uitwijden over het verhaal waarom hij er zat).

We konden de Akita uitlaten, aaien, er mee spelen. Maar hem "op zijn plaats" zetten ho maar..... Ik kende hem 6 maanden en echt, in die 6 maanden zijn we geen stap verder gekomen..... Herplaatsen was dan ook heel moeilijk in eerste instantie..... Zoeken naar een ervaren Akita eigenaar met heeeeeel veel geduld....... Want het kan jaren duren voordat hij je "accepteerd" als ranghogere... Maar.... Zijn baas, blijft zijn baas.... Ook na jaren....


Dus de reden dat de hond daar "woonde" is heel vanzelf sprekend.


En niet te vergeten dat de Akita's toen der tijd nog weer "anders" waren en dus nog meer gericht op 1 baas.....

Eens met Rebecca
Goed gezegd.

En als je dan weet dat de akita populair is geworden en ook regelmatig weer op mp verschijnt als zijnde herplaatser...
Ik heb hem gezien toen hij uitkwam, maar daarna nooit meer.

Zoals gezegd dierenleed hakt er nog harder in. Ook ooit begonnen met bambi en dombo...

Ik heb hem uitgeset toen Richard stierf... Was alleen thuis en kon t nie aan!

Ik heb hem vandaag nog even gekeken, lang leve de dvd! Want gisteravond moest ik Revolution kijken

Had het lang drooggehouden, maar toen zijn vrouw/weduwe bij de oude verweerde Hachi ging zitten voor het station hield ik het ook weer niet hoor! Pff, maakt niet uit hoe vaak je hem gezien hebt!

ja dat stukje dat die vrouw hem opzoekt ik kan het niet zien toen ben ik naar buiten gegaan met de honden.
echt na zoveel keer kijken nooit het einde gezien en nu ik het opschrijf zit ik weer te huilen.
die film raakt me zo en denk iedereen die van dieren houd.
zijn bijzonder mooie honden akita's hier woont er ook 1 die is net als hachi zelfde kleur moet altijd eraan denken als ik hem zie lopen.
groetjes greet

Jaaaaahhh, mooie film, had hem al eens eerder gezien en deze keer bij een vriendin van me.
Deze is niet echt een hondenmens maar zelfs zij vond de film mooi.
Natuurlijk kon je mij weer opdweilen maar ja......ik ben dan ook een watje.
Heb ook een keer vreselijk zitten janken bij de film Marley and me over mensen die een gestoorde labrador in huis nemen. 
Toen ik nog maar nét uit huis getrokken was en nog geen hond had (wel een kat) keek ik een keer een film over de allereerste blindengeleide hond uit Amerika.
Hoe die man dus allerlei instanties moest bewerken zodat die hond overal mee mocht.
Die hond mocht niet bij die man op het bed maar helemaal aan het eind van de film werd die hond oud en ziek, met de laatste krachten sleepte hij zich naar de slaapkamer van die man en hij klopte zo op het bed van kom maar.
Het dier is toen in zijn armen gestorven.
Mááánnnnn ik had het niet meer, zelfs de kat zat me heel stom aan te kijken van vrouwtje is niet goed snik, hihihi.

Ik kijk zulk soort films dus niet. Te veel verdriet over mijn vorige honden komt dan bovendrijven.

Heeft de ontmoeting met die Poedel nu eigenlijk iets te betekenen?

Hoe die film met die blindegeleidehond heette weet ik niet meer, poeh dat was al 26 jaar geleden zo'n beetje haha .
Toch een klein beetje jammer dat de bij de film Hatchi niet wat zorgvuldiger waren wat betreft de tijd waarin de film zich afspeelde.
Aan het begin zie je namelijk hoe het jongetje vertelt over zijn opa die vroeger een hond Hatchi had.
Richard Gere belt naar huis dat ie er zó aankomt, met zijn moderne platte mobieltje en dan die auto's.
De "pup" Hatchi is een shiba inu meiske (oke eerlijk gezegd had ik dat zelf niet gezien maar een ander) en er zullen vast nog wel meer dingen zijn maar dat weet ik niet precies meer.